In god we must

[Nordschleife]

Hier een (zeer lang) artikel wat ik tegen kwam op internet aangaande het geloof in de VS.
Ik heb eronder een aantal passages eruit gezet.
Ik ben benieuwd hoe de neder-amerikanen hier tegen aan kijken en of ze ook zulke ervaringen hebben gehad.

http://www.slate.com/articles/life/f...atheists_.html

Point, Texas (pop. 792) is not the easiest place for a single lesbian to raise her child. But neither her sexuality nor her unwed parenthood are enough to make Renee Johnson an American conservative’s worst nightmare. As she explained to me when I met her at Rains County Library, “I’d rather have a big ‘L’ or ‘lesbian’ written across my shirt than a big ‘A’ or ‘atheist’, because people are going to handle it better.”

We had met in a private room because Johnson worried that anywhere else in the town, people might overhear us and be offended by her godlessness. No wonder she often feels alone in her non-belief. But Johnson is far from unique. As I found out when I travelled across the US last year, atheists live in isolation and secrecy all over the country. In a nation that celebrates freedom of religion like no other, freedom not to be religious at all can be as hard to exercise as the right to swim the Atlantic.

...

Friends have rejected him. “I used to be a good running friend with somebody who doesn’t live far from here. I mentioned on one occasion that I was an atheist and I’ve never seen him again … I came here knowing this was the Bible Belt, but I didn’t realise it was a more like a totalitarian Christian society: you’re either one of them or you’re not and there’s no in between. So I’ve learnt this lesson, to keep it to myself as much as possible.”

...

Despite what looks like a clear constitutional ban on religious discrimination, atheists face problems in many areas of public life, including the military. A woman in the Marines, who has to remain anonymous, says that although chapel and prayer were technically optional, “it was frowned upon” to opt out. In Iraq, chaplains would come into the bunkers and say “bow your heads and pray”. Everyone on the base would receive a prayer through a daily email. Her real problems came at the end of her first tour of duty. “We killed a lot of people,” she said. When she got back she had “a really hard time dealing with it” and “got really bad into alcohol”. But when she asked for help, she was sent to the chaplain, even though she said she didn’t believe in God.
...

The most extraordinary story I heard was from a woman in Tuscaloosa county, Alabama. She grew up in nearby Lamar county, raised in the strict Church of Christ, where there is no music with worship and you can’t dance. She says her family love her and are proud of her, but “I’m not allowed to be an atheist in Lamar County”. What is astonishing is that she can be pretty much anything else. “Being on crack, that was OK. As long as I believed in God, I was OK.” So, for example, “I’m not allowed to babysit. I have all these cousins who need babysitters but they’re afraid I’ll teach them about evolution, and I probably would.” I couldn’t quite believe this. She couldn’t babysit as an atheist, but she could when she was on crack? “Yes.” I laughed, but it is hard to think of anything less funny.
...

Data backs up anecdote. A now famous University of Minnesota study concluded that Americans ranked atheists lower than Muslims, recent immigrants, gays and lesbians and other minority groups in “sharing their vision of American society”. Nearly 48 per cent said they “would disapprove if my child wanted to marry a member of this group” (many more than the next most unpopular category, Muslims, at 33.5 per cent). No wonder atheist groups talk of modelling their campaigns on the civil rights, gay and women’s liberation movements. It is not that they claim their persecution is on the same level but that they suggest the way forward requires a combination of organising and consciousness-raising. “We want people to realise that some of their best friends are atheists, some of their doctors, and lawyers and fire chiefs and all the rest of them are atheists,” says Dennett.
...

High-profile legal challenges to cases of religious discrimination have also gained a lot of attention. The AHA, for instance, set up the Appignani Humanist Legal Center (AHLC) five years ago, employing a staff attorney and calling on the services of about 30 pro bono attorneys, while the Freedom From Religion Foundation and American Atheists also use court actions to bring attention to cases. For instance, the AHLC won a settlement for a Southwestern Community College teacher who was fired for allegedly telling his class that the story of Adam and Eve should not be taken literally.
...



There is still, however, a reluctance for many to come out. “Other than [Stark] we know of at least two dozen other atheists in Congress that just aren’t willing to admit it,” says Speckhardt, a number almost identical to that given to me by Silverman. “They feel that it will be political suicide for them, that they wouldn’t get re-elected or they couldn’t get any of their bills passed. We’ve got to work hard to change that feeling out there.”

That may not be an impossible task, but it certainly looks like a very hard one. Meanwhile, the best hope for America’s atheists is that more people come to understand the message that one man posted on a sign outside his Florida home after he came out as an atheist and all his formerly friendly neighbours, apart from a Muslim family, stopped talking to him: “I’ve been an atheist all my life. Last year I was a nice guy.”

[Carly Cupcake]

Oeh dat is interessant! Ik ben inderdaad ook heel benieuwd hoe de nederamerikanen dit ervaren, óf ze dit uberhaupt ervaren! Wat ik lees gaat voornamelijk over het zuiden en daar is het wel het meest extreem wat betreft religie, toch?

[Dento]

Interessant artikel, maar ik denk wel dat het - zoals zo vaak met alles als het over Amerika gaat - heel erg afhangt waar je woont, en je het niet kunt generaliseren. Ik heb er hier nog nooit iets van gemerkt, en ik ben toch best wel een grote heiden

[ned in MO]

Ik heb hier eigenlijk maar een logisch antwoord. Er zijn net zoveel achtelijke christenen als dat er heidenen zijn.
Ik ben zelf Christen en woon in de bible belt en ik heb het zelfs aangedurfd om Dento te ontmoeten.

Even op seriuze toer. Ik ben in dit land ook atheist geweest en ben nu Christen. Niemand die mij als atheist ooit de deur heeft gewezen.
Er zijn een heleboel Crhistelijke geloven. Velen zijn helaas op angst en gebrek aan kennis gebaseerd.
Voorbeeldje was bijv het verklaren van amsterdam als zijnde het Sodom en Gomorra door Bill O'Reilly Dat heet gebrek aan kennis en interesse en behoefte aan sensatie.
Veel geloven zijn Godvrezend (zou Godslievend moeten zijn) en werken volgens het principe van legalism. Legalism is het moeten voldoen aan een hoop regeltjes om te voldoen aan de eisen van de kerk.
Als je anders bent dan zij voldoe je dus niet aan het lijstje en wordt je buitengesloten. Dom, maar helaas waar.
Het hoort juist andersom (mijn kerk doet dit).
Iedereen is welkom, wie je ook bent en je wordt niet de deur gewezen. Er zijn geen "regeltjes" waar je aan moet voldoen. Het is aan jezelf om conclusies trekken en besluiten te nemen. Als je daar hulp bij nodig hebt dan kun je die krijgen. Je ziet bij ons dan ook een grote varieteit aan mensen.

[Sandy]

Ik ben zelf Christen en woon in de bible belt en ik heb het zelfs aangedurfd om Dento te ontmoeten.

LOL hoezo.... Is Dento de meest gevreesde heiden in de hemelse gewesten??

[Loek]

Dento en ik vechten om de eeste plaats. Ik ben atheist en verberg het niet en heb niet het idee dat mensen mij daarom vermijden, maar soms kan ik met een enorme plaat voor mijn kop rondlopen. Een ieder moet zelf weten hoe ze een eventuele spiritueel gat in hun leven moeten vullen; sommigen doen dat met "organized religion". Waar ik me wel aan erger is de noodzaak van zowel sommige religieuzen als atheisten om zeer confronterend op te willen treden tegen andersdenkenden. Jij gelooft niet in god dus ben jij slecht; of jij gelooft wel in god dus ben jij dom. Waarom is iemand goed of slecht omdat hij/zij een bepaald dogma aanhangt?

Een atheistengroup in Boulder is bezig met plaatsen van billboard in het Denver gebied die er zo uitzien:



In eerste instantie moest ik als atheist er wel om lachen, maar ik begrijp wel dat er veel religieuze mensen niet blij zijn met zo'n billboard. Ik vind het ook niet zo nodig om zo confronterend te werk te gaan en voel in het geheel geen aansluiting bij deze groep van atheisten. (Is het trouwens niet tegenstrijdig om atheist te zijn en toch de noodzaak zien om je aan te sluiten bij een groep op dezelfde manier als georganizeerde religie?)

Maar dit soort billboards was wel te verwachten in antwoord op de billboards die religieuze groepen al sinds mensenheugenis overal in het land plaatsen. Voorbeelden:





Ik denk dat de Founding Fathers ongelofelijk slim zijn geweest door kerk en staat te scheiden. Nu nog hopen dat alle anderen in dit land ook het licht zien, en respect hebben voor de mening van iedereen.

[Sandy]

Dento en ik vechten om de eeste plaats. Ik ben atheist en verberg het niet en heb niet het idee dat mensen mijn daarom vermijden, maar soms kan ik met een enorme plaat voor mijn kop rondlopen. Een ieder moet zelf weten hoe ze een eventuele spiritueel gat in hun leven moeten vullen; sommigen doen dat met "organized religion". Waar ik me wel aan erger is de noodzaak van zowel sommige religieuzen als atheisten om zeer confronterend op te willen treden tegen andersdenkenden. Jij gelooft niet in god dus ben jij slecht; of jij gelooft wel in god dus ben jij dom. Waarom is iemand goed of slecht omdat hij/zij een bepaald dogma aanhangt?

Ik ben Christen, schaam me er geenszins voor, maar loop er niet mee te koop (ik blijf ook buiten discussies) en loop ook niet te prediken! Maar ik kan me verder ontzettend vinden in je ergernis omtrent religieuzen/gelovigen die confronterend op treden tegen andersdenkenden. Ik heb zelf ook een enorme hekel aan religie, staat voor mij ook helemaal los van God...

[Dento]

Wat betreft de billboards: het hoeft voor mij van beide kanten niet. Billboards die schreeuwen dat ik Jezus moet accepteren zijn net zo zinloos als de billboards van de atheïstengroep in Boulder - geen van beide zal ertoe leiden dat iemand zijn mening plotseling gaat herzien. Geen overtuigd Christen die na het zien van het atheïsten-billboard ineens roept "Verrek, nu je het zegt...", net zoals een overtuigd atheïst na het zien van zo'n "It's time for Jesus"-billboard niet ineens de eerste de beste kerk binnen zal gaan rennen.

Bovendien vind ik het altijd zo opvallend dat als religieuze groepen zo'n billboard plaatsen je er vrijwel niemand over hoort, maar als een atheïstische groepering een bord plaatst met een soortgelijke boodschap vanuit hun overtuiging, dan is dat ineens aanstootgevend en zou het verboden moeten worden. Hoezo met twee maten meten?

Ik heb geen problemen met mensen die (zwaar) gelovig zijn (waarom zou ik ook - dat iemand gelovig is wil niet zeggen dat ik die persoon derhalve maar ga vermijden), maar laat niet-gelovigen gewoon in hun waarde zonder met een beschuldigend en veroordelend vingertje te gaan wijzen, en ga ook niet overal te pas en te onpas god bij halen.

Ik vind het altijd zo verrassend om dingen te lezen als in het hierboven aangehaalde artikel, want van naastenliefde en acceptatie zoals veel religies voorschrijven is dan ineens weinig meer te merken. Het is toch eigenlijk te belachelijk voor woorden dat mensen worden ge-/vermeden puur en alleen omdat ze niet in dezelfde god geloven, of op dezelfde manier?

Om op de ervaringen in de VS terug te komen:
Ik heb twee ontzettend religieuze collega's met wie ik het ontzettend goed kan vinden, en met wie ik meerdere malen diepgaande gesprekken heb gehad over het geloof. Zij zijn het uiteraard niet met me eens, maar accepteren en respecteren mijn zienswijze zonder te proberen me van hun gelijk en hun zienswijze te overtuigen. Zo kan het ook, en zo moet het ook.

[hemmie]

Wij zijn hier pas kort, dus weinig ervaring. Wij zijn niet zelf ook niet-gelovig, en ik merk wel dat dat vrij uniek is hier. Maar problemen heeft het zeker nog niet gegeven. Onze jongste gaat naar een kerkelijke preschool, maar daar is ons nooit naar ons geloof gevraagd. En ze weten vast wel dat wij daar nooit in de kerk komen. Godsdienst is ook maar weinig verweven in het schoolprogramma, wel bidden ze voor het eten, maar daar heb ik geen enkel probleem mee. Wij hebben bewust voor deze school gekozen, ik was eerst wat huiverig voor een kerkschool, maar deze school sprak ons verder in alle opzichten het meest aan.
Wel weet ik dat mijn man wel eens gesprekken heeft met zijn orthodox-christelijke secretaresse over het geloof. Zij heeft hem wel eens letterlijk gevraagd hoe hij nu echt een goed mens kon zijn zonder te geloven. Gelukkig zag hij daar vooral de humor van in, want eigenlijk is het natuurlijk wel een hele vreemde vraag.

[dutchie_in_boston]

Ook ik merk er in mijn deel van dit land weinig van dat ik niet geloof in een god, allah, buddha, krishna of wat dan ook, en daar open in ben wanneer ik wordt gevraagd. En ook ik heb problemen met mensen die anderen willen bekeren tot een religie of juist uit een religie. Er zijn, in mijn mening, verschrikkelijke dingen gedaan in de naam van religie - genoeg zodat ik er niets mee te maken wil hebben. Maar ik ga dat niet confronterend en veroordelend van de daken roepen zoals sommige christenen en atheisten dat kunnen doen.

[Bennogr]

Ik noem mezelf altijd een 'happy heathen.' Werkt vooral goed tegen langs de deur komende missionarissen.

Bij tolken in een rechtszaal of elders, zeg ik altijd voordat de eed wordt afgenomen, dat ik geen eed afleg (met 'so help me god') maar dat ik 'beloof' (affirm) dat ik de waarheid en niets dan de waarheid zal spreken. Veroorzaakt wel eens wat verwarring, ze hebben de alternatieve tekst niet altijd bij de hand, maar nooit andere problemen mee gehad.

En met mijn Jehova's getuigen buurvrouw kan ik ook goed opschieten.

[Amikix]

(...) Maar ik ga dat niet confronterend en veroordelend van de daken roepen zoals sommige christenen en atheisten dat kunnen doen.

Dat is ook wat ik het meest ergelijk vind: de hele publieke, in your face manier waarop sommige (groepen) mensen met hun geloof omgaan. Ik vind je geloof een privézaak, en niet iets dat je heel erg hoeft uit te dragen. Grote borden met nog grotere uitspraken langs de weg hebben op mij dan ook het tegenovergestelde effect! Het kan best dat mensen zich daar goed bij voelen, maar ik vind dat niet prettig. Gelukkig ken ik bijna niemand die op die manier te werk gaat .

[Ziva]

Ik word soms best wel moe religies en de dingen eromheen hier waar ik woon.

Ik ben zelf geen atheist maar geloof ook niet in "God" met alle gebruiken eromheen zoals de meesten dat doen. Ik geloof in "een hoger iets" maar voel niet de behoefte om dit uit te dragen, naar de kerk te gaan of dagelijks te bidden. Ik geloof dat er ook een naam is voor mensen zoals ik haha.

Hoe dan ook, ik merk dat er wel degelijk anders naar ons gekeken wordt door mensen die wel in God geloven en alles "volgens het boekje doen" Sterker nog, laatst vond een "vriendin" van ons het nodig om over 2 andere vrienden van ons te zeggen dat "bepaalde dingen gebeurden omdat ze niet gelovig zijn". Tja... toen heb ik me wel even moeten inhouden.

Ik heb dan ook het gevoel dat veel atheisten of anders-gelovigen veel toleranter zijn dan mensen die in God geloven en alles volgens het boekje doen. Dat verbaast me enorm eigenlijk. Zo mooi als het geloof omschreven wordt, zo mooi als mensen bidden voor zieken of mensen die het moeilijk hebben, zo keihard word je afgestoten of veroordeeld omdat je niet gelooft of het niet nadrukkelijk belijdt.

Ik vermijd gesprekken over religie dan ook zoveel mogelijk maar ben zeker niet van plan mijn geloof te wijzigen of me te laten bekeren of dergelijke. Voor mij geldt in Amerika hetzelfde als in Nederland, als mensen geen respect hebben voor wat ik wel of niet geloof, dan zijn ze sowieso al niet mijn vrienden omdat ik dat respect omgekeerd altijd wel heb.

[dutch_in_seattle]

Hier in Seattle, WA, hebben wij gelukkig weinig last van dat "in your face" godsdienstige. Ik ben overtuigd atheïst en ben daar ook heel open over als dat ter sprake mocht komen, maar ik loop er tegelijkertijd ook niet mee te koop. Dat staat me nog het meeste tegen aan de rechtschristelijke groeperingen hier: ze zijn erg luidruchtig en ze doen constant alsof ze het slachtoffer van religieuze vervolging zijn en in hun rechten worden aangetast (bijvoorbeeld die "War on Christmas", wat een volstrekte non-issue is).

[LittlePhoenix]

Wij wonen in een klein ultra-gelovig stadje in Utah. Voor we hierheen verhuisden wist ik dat Utah voornamelijk Mormoons is maar zo extreem als het hier is...nee, dat had ik echt niet verwacht.

Voorbeelden van wat ik gezien heb/meegemaakt heb: een kind werd letterlijk uit het water geplukt toen de moeder erachter kwam dat de juf niet LDS was. Mijn dochter die niet meer bij een 'vriendinnetje' thuis mocht komen toen haar ouders erachter kwamen dat wij niet LDS zijn. Mijn dochter die op school overgeslagen werd voor prijzen omdat ze niet LDS is. Huurhuizen die we niet konden huren omdat we geen aanbeveling van de bishop hadden. Een volwassen man die een meiske van 14 (denk ik, weet niet meer precies maar ze is tussen de 12 en 16) zwanger heeft gemaakt en alleen een gesprekje met de bishop moest hebben als 'straf' terwijl het meiske niet meer welkom is in de kerk. Buren van verderop die niet in de kerk mogen komen omdat iemand in hun familie openlijk homo is. En minder ernstig maar wel irritant: mensen die in de winkel voorrang verwachten en krijgen omdat ze 'belangrijk' zijn in de kerk. Sta je braaf in de rij en dan komt er zo'n stelletje Elders langs die van de cassiere wel even voormogen. Of ben je bezig met je bestelling bij de Carl's Junior en loopt de kassa-troela gewoon weg omdat er een of andere belangrijke oude vrouw binnenkomt. En kan nog wel even doorgaan maar moet de kinderen naar boven jagen.

Hier in ons stadje ben je echt minder waard als je niet bij de juiste kerk bent.

[goldenhills]

Goodness... dat is middeleeuws.

[Harry]

Jeetje, het lijken wel midden oosten toestanden daar. En dat in het "land off the free".


Edit: nu ik er even over nadenk; je bent natuurlijk ook vrij om een kerk te stichten met al zijn gewoontes en gebruiken.

[Machteld]

[Carly Cupcake]

Hahahahahahahaa staat dat bord er echt of is dat bewerkt??

[Bandido]

Ik denk dat het vooral een stad <-> platteland onderwerp is. De kerk is buiten de steden nou eenmaal een belangrijk sociaal gebeuren en plaatsen liggen vaak verder uit elkaar dan in NL. En daardoor ben je vaker op elkaar aangewezen, en de kerk biedt ook hulp in geval van nood (ziekte, overlijden of werkloosheid). Mijn ervaring is ook dat wanneer mensen wel gelovig zijn, het meestal lang niet zo extreem is dan hier in dit stukje geschetst wordt. Natuurlijk is Amerika een stuk geloviger dan Nederland, maar ik denk ook dat er weinig landen zijn die zo atheïstisch zijn als NL. Dan is het onderscheid al snel groot.

Zelf woon ik in het midden van die "Bible belt", maar ik merk er weinig van. Atlanta is een grote stad met bijna 6 miljoen inwoners uit alle windstreken en even zoveel meningen als zienswijzen. Het heeft bv ook één van de grootste gay scenes van Amerika. In mijn vriendenkring gaat niemand naar de kerk, en hoewel dat onder mijn collega's anders is, gaan die vaak naar hele liberale kerken of naar kerken die "non denominational" zijn. Dwz dat ze niet een bepaalde stroming aanhangen. Wel is het zo dat zodra je Atlanta verlaat, het snel anders en een stuk conservatiever wordt.

Ik vind het ook lang niet zo "in your face" als ik verwacht had. Je hoort soms weleens dat iemand vertelt dat bv iets voorviel "on their way to church", maar dat is het dan ook. Onderwerp van gesprek is het eigenlijk nooit, al komt dat ook omdat ik er zelf niet graag over praat. In NL vond ik het altijd al erg persoonlijk en dat vind ik hier nog steeds. Het is ook een onderwerp dat sel nogal gevoelig wordt omdat een mening al snel als een oordeel over iemand gezien kan worden. Wel vind ik het soms gewoon heel interessant om te weten hoe iemand een bepaald geloof beleeft. Zo ga ik binnenkort eten bij een Joodse vriendin voor het "sabbatsmaal". Dat is een belangrijke gebeurtenis in hun week en ik vind het best bijzonder dat ik daarbij mag zijn.