AllesAmerika.com Forum

De tour van 11 uur zit vol, dus ik besluit voor die van 12 uur te gaan en eerst het museum door te lopen. Ik bezocht het museum ook in 2009 en dit keert maakt het weer veel indruk. Je wordt er stil van als je de vele citaten ziet, de uitspraken leest, de angst van de New Yorkers op die zwarte dag uit hun geschiedenis voorgeschoteld krijgt en je de oneindige hoeveelheid doden gepresenteerd krijgt. In het museum staat een raam van het vliegtuig dat de toren inboorde, kun je een stuk metaal van het gebouw vasthouden (hoe in hemelsnaam heeft dit ooit in kunnen storten?) en staan veel attributen tentoongesteld zoals een boarding pass die gevonden is en alledaagse voorwerpen als huissleutels en mobiele telefoons van werknemers uit het WTC. In de eerste ruimte hangen veel ''vermist!''-papieren met foto's waar familie's wanhopig naar hun moeder, vader, zoon, dochter, neef of nicht en noem maar op zoeken. Als men het museum door heeft gelopen eindigt men in een vierkante ruimte waar de muren van plafond tot aan de vloer vol hangen met foto's van overledenen.. Daartussen hangen ook helden die hun leven hebben geofferd voor de levens van velen anderen die niet aan de muur hangen. Op een scherm aan de muur verschijnen één voor één alle namen van de overledenen en daarnaast hangen plakkaten waar de namen op alfabetische volgorde op zijn genoemd. Het is er doodstil. Ik ga zitten op het bankje in het midden en kijk naar alle foto's aan de muren: mannen, vrouwen, jong, oud, moeders, vaders, zonen, dochters...
Dan is het tijd om aan de tour te starten en deze wordt gehouden door Tracy en Robert. De tour begint met een bezoek aan het monument dat aan de nabestaanden is geschonken door de NYPD, mijn oog valt er op de bos tulpen die Nederlanders er neer hebben gelegd. We lopen naar het World Financial (!) Center en ondertussen schetst Tracy voor de groep een beeld van Ground Zero: ze legt uit waar welke gebouwen stonden, welke schade is aangericht aan andere gebouwen en hoe het concept voor het nieuwe World Trade Center eruit ziet. Vanuit het World Financial Center hebben we een uitzicht van bovenaf op de bouwput waar hard wordt gewerkt aan de nieuwe toren.

Tracy vraagt ons allemaal om in het atrium van het kantoorgebouw op de grond te gaan zitten terwijl zij start met haar verhaal. Tracy woonde in Brooklyn op 11 september 2001 en ging 's ochtends naar haar werk, ze had er een kantoor zonder telefoon, televisie of computer maar werd rond 9 uur 's ochtends door haar man gebeld: ''Waar werkt Terry?'' Terry, haar zoon, werkte op de 104e verdieping van het World Trade Center en toen Tracy hoorde dat er een vliegtuig in zijn gebouw was gevlogen, dacht ze meteen aan een klein sportvliegtuigje. Het gebeurt vrij regelmatig dat kleine sportvliegtuigjes tegen torens in New York aan vliegen en de schade is vaak te overzien. Het telefoonnetwerk was die ochtend overbelast maar een vriend van Terry had contact met hem gehad, Terry vertelde hem dat ze in de toren gingen evacueren en dat hij onderweg naar huis was. Tracy heeft de hele dag gewerkt tot 5 uur en zag thuis pas de beelden op de televisie, toen pas besefte ze wat er aan de hand was in haar stad. Een week lang heeft ze met haar man alle wijken van New York doorzocht naar haar zoon Terry. Terry is nooit thuisgekomen… Toen 5 dagen later het eerste slachtoffer van 9/11 werd herdacht, hebben Tracy en haar man besloten om alle familie naar New York te laten vliegen, zodat ze Terry met zijn allen konden herdenken. Er is nooit meer iets van hem gevonden. Tracy hoopt iedere dag te horen dat er DNA van hem is gevonden in wat nu Ground Zero heet, maar die kans wordt steeds kleiner.
Tracy en Robert geven samen met 250 anderen tours aan bezoekers van New York, zodat zij ook voor zichzelf hun verhalen kunnen verwerken. Robert werd op 9/11 gebeld door de brandweer uit New York. Hij woonde en werkte ongeveer 45 minuten buiten Manhattan en was brandweerofficier. Hij werd opgeroepen om met zijn mannen naar Manhattan te komen. Op het moment dat Robert de toren wilde gaan beklimmen en zich aan de entree van het gebouw bevond, stortte de toren in. Hij werd wakker onder het puin maar heeft het overleefd doordat hij wist te ontsnappen van Ground Zero. Hij is met veel botbreuken naar de rivier de Hudson gerend waar hij de eerste hulp aangeboden kreeg. Vanaf daar is hij naar het ziekenhuis gebracht waar hem een lang herstel en vele operaties stonden te wachten.


Vijf maanden later keerde hij pas terug naar waar ooit het World Trade Center stond. Het is volgende maand 10 jaar geleden dat het drama zich afspeelde in de hoofdstad van de wereld en beide gidsen geven aan dat ze ieder jaar, wanneer 11 september nadert, meer rondom Ground Zero te vinden zijn om tours te geven. Ze hebben het veel over de grote positieve kant van 9/11 (ook al klinkt dat heel crue) dat ze er sinds die dag veel vrienden bij hebben en zich verbonden voelen in een warme gemeenschap met andere New Yorkers. Tracy en Robert hopen dat alle toeristen hun verhalen meenemen naar huis en ze daar te delen met anderen.