AllesAmerika.com Forum

Hallo wij zijn Michiel en Annemarie

Wij zijn al jaren bezig met een adoptieprocedure. Alles hebben wij al doorlopen (voorlichtingen in Nederland, kinderbescherming, etc). Het ministerie gaat ons helpen met de adoptieprocedure in de VS, wij doen namelijk aan deelbemiddeling. Wij hebben inmiddels een adoptie advocaat Michael Goldstien. Wij hebben gekozen voor een open adoptie wat wil zeggen, dat de moeder zelf ons kiest als ouders voor haar kindje. Daarnaast kan de moeder ook contact met ons houden, wat wij heel waardevol vinden voor ons toekomstig kindje!
Birth mother letters liggen al verspreid door de VS. Het is nu een kwestie van wachten! Het is een spannende tijd voor ons! Onze advocaat heeft geadviseerd om geboortebrieven ook te verspreiden onder Amerikaanse mensen/ instanties, ziekenhuis, artsen, scholen etc. . Zodat wij als het ware in beeld komen onder vrouwen en tienermoeders die mogelijk van hun kindje afstand willen nemen. Wij zoeken als het ware geen adoptiemoeder, maar zij moet ons kunnen vinden. Wij hebben geen kennissen/ vrienden of familie in de VS. Nou is onze vraag, heeft iemand contact personen waardoor we op nog meer punten ons geboortebrief kunnen verspreiden? Mochten jullie vragen hebben horen wij dat graag! (misschien geïnteresseerd en benieuwd naar zo procedure google: grenzeloos verlangen Lisa America adoptie. ( Daar verwijs ik vaak naar waardoor je het misschien beter begrijpt!)
Groet Michiel en Annemarie

Is er een reden waarom jullie specifiek voor Amerika gekozen hebben als land?
Heeft Nederland ooit via de reguliere kanalen met de US gewerkt?
Ik weet dat het aantal US kinderen dat naar het buitenland vertrekt ontzettend klein is, omdat het aanbod aan kandidaat adoptie ouders ginder ook groot is. Maar dat blijkt algemeen wel een groot probleem te zijn de afgelopen jaren. Bij de reguliere adoptiekanalen zijn wachttijden van 5-7 jaar nu al heel normaal. En dat terwijl er alsmaar meer kandidaat ouders zijn, en alsmaar minder kindjes.

Adopties binnen de staat zijn vaak vrij snel (6-12 maanden) hier in Colorado.

Maar voor zover ik kan zien, wonen deze mensen in Nederland.

Mijn man en ik zijn in Nederland ook bezig met een adoptieprocedure, maar als wij de 15e weer winnen gaan die plannen om vanuit Nederland te adopteren definitief van de baan.
Om weer te kunnen adopteren vanuit Amerika zullen we veel moeten sparen en 5 jaar wachten tot we officieel Amerikaan zijn volgens mij. Weet iemand hier meer van? Big Al, jij schrijft dat het dus binnen een staat heel snel kan gaan (binnen 12 maanden) heb jij ook enig idee wat de kosten zijn voor zo'n binnenlandse adoptie?

Het probleem dat je als immigrant hebt, is dat je thuisland niet meer met je wilt werken omdat je niet meer in je thuisland woont (en zij dus geen opvolging meer kunnen doen), en het nieuwe land wil niet met je werken omdat je maar een tijdleijk visum hebt (in ons geval ging het om een L-visum). Of omdat je mogelijk nog geen resident bent en ze het dus reeel achten dat je met het kind het land gaat verlaten (waardoor zij dus weer geen opvolging kunnen doen). Ik heb daar een aantal jaren geleden eens achter geinformeerd. En aangezien ze keuze genoeg hebben aan ouders, zit er niemand op jou te wachten en sturen je dus snel met een kluitje in het riet.

Op zich zijn wij jong en in de positie om de kinderwens nog 5 jaar uit te stellen in de vorm van adoptie. Misschien hebben we in die tussentijd wel het geluk om zelf zwanger te worden in Amerika. De regels zijn ergens wel te begrijpen, maar het is wel erg pijnlijk dat er geen tussenoplossing is en je dus van twee kanten tegen de muur loopt. Zelfs als je als Nederlander naar Duitsland zou gaan emigreren moet je opnieuw beginnen met je procedure. Je zou toch denken dat ouders waar ook ter wereld aan dezelfde eisen zouden moeten voldoen voor adoptie omdat die eisen gemaakt zijn ter bescherming van de adoptiekinderen? En dat het dan dus niet uit hoeft te maken waar je woont als ouders? Als je maar aan kan tonen dat je genoeg geld hebt, medische en psygisch gezond bent om een kind goed groot te kunnen brengen.

Eigenlijk is het raar dat iedere junkie zomaar zwanger mag worden en kinderen op de wereld mag pleuren waar nauwelijks naar omgekeken wordt maar adoptieouders moeten jarenlang meewerken aan onderzoeken, een fortuin betalen en dan maar afwachten of ze een kind krijgen toegewezen. (sorry, dit is een onderwerp waar ik me flink boos over kan maken n.a.v. persoonlijke ervaring met junkies die kinderen hebben en hoe die ellende nog generaties lang ellende aanricht)

Hier in Utah is er trouwens plaatselijke adoptie die veel makkelijker gaat. Getrouwde LDS stellen kunnen via de kerk kinderen adopteren en dat kan razendsnel gaan. In sommige gevalllen is het binnen een paar maanden al geregeld. Vraag me af hoe dat dan wettelijk geregeld is? Waarom kan het in zo'n geval wel zo razendsnel?

nitwit schreef:Mijn man en ik zijn in Nederland ook bezig met een adoptieprocedure, maar als wij de 15e weer winnen gaan die plannen om vanuit Nederland te adopteren definitief van de baan.
Om weer te kunnen adopteren vanuit Amerika zullen we veel moeten sparen en 5 jaar wachten tot we officieel Amerikaan zijn volgens mij. Weet iemand hier meer van? Big Al, jij schrijft dat het dus binnen een staat heel snel kan gaan (binnen 12 maanden) heb jij ook enig idee wat de kosten zijn voor zo'n binnenlandse adoptie?

Veel van mijn collega's en vrienden hebben geadopteerd; ik zal het hun vragen. Afhankelijk van de omstandigheden kunnen de kosten van adoptie binnen de staat heel laag zijn. Veel werkgevers in de VS dragen ook bij in de kosten. Ericsson USA stelde bijvoorbeeld zo'n $7,000 per adoptie beschikbaar toen ik daar werkte. Dat is echter vrij hoog; het gemiddelde ligt rond de $1,500. Er zijn ook situaties waarbij de overheid bijstand verleent - soms zelfs met een maandelijkse toeslag (mits je binnen de staat van de adoptie blijft wonen).

kastelke schreef:Het probleem dat je als immigrant hebt, is dat je thuisland niet meer met je wilt werken omdat je niet meer in je thuisland woont (en zij dus geen opvolging meer kunnen doen), en het nieuwe land wil niet met je werken omdat je maar een tijdleijk visum hebt (in ons geval ging het om een L-visum). Of omdat je mogelijk nog geen resident bent en ze het dus reeel achten dat je met het kind het land gaat verlaten (waardoor zij dus weer geen opvolging kunnen doen). Ik heb daar een aantal jaren geleden eens achter geinformeerd. En aangezien ze keuze genoeg hebben aan ouders, zit er niemand op jou te wachten en sturen je dus snel met een kluitje in het riet.

Bij adoptie hoeft er in principe niet te worden opgevolgd. Wettelijk gezien heeft de overheid hier niet meer macht over geadopteerde kinderen dan 'natuurlijke' kinderen. De kneep zit hem in de selectieprocedure zelf - voordat de adoptie rond is.

LittlePhoenix schreef:Eigenlijk is het raar dat iedere junkie zomaar zwanger mag worden en kinderen op de wereld mag pleuren waar nauwelijks naar omgekeken wordt maar adoptieouders moeten jarenlang meewerken aan onderzoeken, een fortuin betalen en dan maar afwachten of ze een kind krijgen toegewezen. (sorry, dit is een onderwerp waar ik me flink boos over kan maken n.a.v. persoonlijke ervaring met junkies die kinderen hebben en hoe die ellende nog generaties lang ellende aanricht)

Hier in Utah is er trouwens plaatselijke adoptie die veel makkelijker gaat. Getrouwde LDS stellen kunnen via de kerk kinderen adopteren en dat kan razendsnel gaan. In sommige gevalllen is het binnen een paar maanden al geregeld. Vraag me af hoe dat dan wettelijk geregeld is? Waarom kan het in zo'n geval wel zo razendsnel?

Al denk ik niet dat het een goed idee is om het baren van kinderen wettelijk aan banden te leggen (zoals bijvoorbeeld in China gebeurt), ik ben het ermee eens dat de selectiecriteria voor adoptie/pleegouders vaak volledig uit het lood is. Het hangt ook veel van de regio en de individuele DSS medewerkers af. Misbruik/verwaarlozing komt veel te vaak voor bij pleegouders zonder dat daar wordt ingegrepen. In andere gevallen zou zelfs Moeder Teresa niet in aanmerking komen (of wellicht juist Moeder Teresa...).

Al kunnen plaatselijke/regionale adopties heel snel verlopen, ik kan me voorstellen dat er binnen de LDS kerk (sekte?) een netwerk bestaat dat nog sneller werkt.

@Big Al: in Belgie krijg je nog opvolgingsbezoek hoor...