AllesAmerika.com Forum

hoi,


ik ben zelf ook nog nooit naar een gospel-dienst geweest, maar zou het graag eens meemaken.
Zowiezo ben ik geintreseerd in allerlei godsdiensten en geloven.
Zo zijn wij op onze laatste trip mei jongstleden in Salt lake City geweest en hebben wij de tempel van de Mormonen bezichtigd wat een hele indruk op ons heeft achtergelaten.
Inderdaad hebben wij ook de samenhorigheid gezien bij de vele kerken in Amerika en de grote schare mensen die er naar toe gingen, zo was het ook bij de tempel van de Mormonen, wij hebben een rondleiding gehad van een zuster uit Belgie die Nederlands sprak (er waren zusters uit alle delen van de wereld) die zo intressant vertelde (en wij niets van het geloof van de Mormonen afwisten) aan het einde vroeg ze of wij misschien bezoek thuis wilden ontvangen en nu zijn er afgelopen week 2 zendelingen (1 uit Amerika en 1 uit Canada) langs geweest.

Ik hoop dat jij een gospeldienst (en die samenhorigheid) kunt bij wonen.


Groetjes Anice

Onze overburen zijn Mormoons. Ik vind het een fascinerende en beetje enge godsdienst, eerlijk gezegd. Mijn buurvrouw is bekeerd en haar ouders mochten niet bij haar huwelijk zijn, want niet Mormonen mogen het huwelijk in de tempel niet bijwonen.
Hun oudste zonen zijn nu ook op missie, een in Engeland, de ander in Zweden. De oudste dochter ging niet.

anice van den Boer schreef:Zo zijn wij op onze laatste trip mei jongstleden in Salt lake City geweest en hebben wij de tempel van de Mormonen bezichtigd wat een hele indruk op ons heeft achtergelaten.
Inderdaad hebben wij ook de samenhorigheid gezien bij de vele kerken in Amerika en de grote schare mensen die er naar toe gingen, zo was het ook bij de tempel van de Mormonen, wij hebben een rondleiding gehad van een zuster uit Belgie die Nederlands sprak (er waren zusters uit alle delen van de wereld) die zo intressant vertelde (en wij niets van het geloof van de Mormonen afwisten) aan het einde vroeg ze of wij misschien bezoek thuis wilden ontvangen en nu zijn er afgelopen week 2 zendelingen (1 uit Amerika en 1 uit Canada) langs geweest.

Hoi Anice,

Ik sta hier echt van te kijken! Ik dacht dat je niet in die tempel mag als "NIET"mormoon. Tenminste niet toen wij daar waren.
Wel in het Tabernacle, wat ook interessant was overigens.

Marjan

Hoi Marjan,

De Tempel zelf daar was een dienst bezig (je hebt gelijk daar mag je niet in), maar wij zijn er helemaal omheen gegaan en de tuin, de kleine kapel,visitors center (met het grote Christus beeld),het Beehive House en het museum bekeken met uitleg van de zuster.
Toen wij er waren werd er een film getoond (net 2 weken oud) over "het gezin", en die film speelde zich af in 4 ruimtes, erg mooi.

Groetjes Anice

Een paar jaren geleden was er een nieuwe mormoonse tempel gebouwd.
Het was open to het publiek voor de eerste 4 weken.
Het had geen ramen es was heel prachtig helemaal van marmer.
Ze zeiden tegen ons na 4 weken wordt het carpet verplaatst en alleen mormonen worden binnengelaten.
Ik gaf het address van mijn buurman op en ja all die zendelingen klopten op zijn deur.
Van mijn buurman vond ik uit dat ze 10% van hun inkomen aan de kerk geven.Ook geen roken ,alcohol en cafeine(geen coffee of cola).
Inderdaad een hele enge godsdienst.

Inderdaad 10% van hun inkomen! (Maar dat is voor sommige andere godsdiensten ook het geval en een keus, waar niemand last van heeft) . De dieetrestricties zijn ook gezond. Ik durf hier niet zo mijn mening te schrijven over deze godsdienst, maar ik heb er een heel sterke over . Deze website is interessant bijvoorbeeld.

En dit stukje:

Perhaps the most obvious North American example of a sect that evolved into a denomination is the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, the Mormons. Their founder, Joseph Smith, had a revelation from God that the ministry of Jesus Christ continued after his crucifixion, as described in what is now called the Book of Mormon. The Mormon sect has since evolved into the Mormon denomination of Christianity with the passage of time and the gathering of increasing numbers of followers. Within a few decades, it is expected to become the dominant faith group in the American west. When statehood was being considered for Utah, a major impediment was the beliefs and practices in the Church regarding polygyny. Shortly after a new revelation from God banned the practice, statehood was granted. This caused a number of small sects to break away from the established church, in order to allow their male followers to continue to have multiple wives. Some of these sects continue to this day in the United States and Canada, although they have been excommunicated by the main Mormon Church. A similar crisis occurred in the mid 1970's when a new revelation from God abolished the church's institutionalized racism against African-Americans. This time, the membership accepted the new ruling; there were no breakaway sects.

Iedere keer als er iets veranderd moet worden komt er een "revelation of God"?

Petra/VS schreef:Inderdaad 10% van hun inkomen! (Maar dat is voor sommige andere godsdiensten ook het geval) Ik durf hier niet zo mijn mening te schrijven over deze godsdienst, maar ik heb er een heel sterke over . Deze website is interessant bijvoorbeeld.

En dit stukje:

Perhaps the most obvious North American example of a sect that evolved into a denomination is the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, the Mormons. Their founder, Joseph Smith, had a revelation from God that the ministry of Jesus Christ continued after his crucifixion, as described in what is now called the Book of Mormon. The Mormon sect has since evolved into the Mormon denomination of Christianity with the passage of time and the gathering of increasing numbers of followers. Within a few decades, it is expected to become the dominant faith group in the American west. When statehood was being considered for Utah, a major impediment was the beliefs and practices in the Church regarding polygyny. Shortly after a new revelation from God banned the practice, statehood was granted. This caused a number of small sects to break away from the established church, in order to allow their male followers to continue to have multiple wives. Some of these sects continue to this day in the United States and Canada, although they have been excommunicated by the main Mormon Church. A similar crisis occurred in the mid 1970's when a new revelation from God abolished the church's institutionalized racism against African-Americans. This time, the membership accepted the new ruling; there were no breakaway sects.

Iedere keer als er iets veranderd moet worden komt er een "revelation of God"?

Deze "revelations of God" dat in ieder geloof aanwezig is (especially conservative Christian sects, maakt mij alleen maar duidelijk, dat "separation of Church and State" zeer belangrijk is.

http://exchristian.net/testimonies/

Ik ben niet tegen religion, christianity, mormonism, ik wil alleen dat ze niks met de US regering the maken hebben!!!

Daar ben ik het mee eens. Maar ik wil ook, dat mij persoonlijk niets wordt opgedrongen en dat ik niet veroordeeld wordt, omdat ik niet dezelfde godsdienst aanhang. En je hebt helemaal gelijk, elke fundamentalistische godsdienst roept bij mij een soortgelijke reactie op.
Ik heb mijn vorige berichtje aangepast, want ik heb helemaal geen moeite met mensen, die een andere religie aanhangen, dan ik. De regels van die godsdienst zijn ook prima *zolang ze mij niet opgedrongen worden*. En daar wringt het hem nou net met het Mormonisme.
Maar ik vind het ook heel vervelend als me door de Christelijke boodschappeninpakker bij de supermarkt wordt gevraagd of hij mij over Jezus mag vertellen.

Verschillende jaren geleden werd hier in de buurt een Japanese Chip fabriek geopened.
Het management zou complete Amerikaans zijn.
Een paar jaar later schreef een een employee een brief naar de local newspaper.
De CEO en zijn 11 managers zijn allemaal mormonen.
Hoe eigenaardig.
Japan vond het uit,de CEO en 8 managers werden meteen ontslagen.
Een van mijn Mormoonse vrienden was gescheiden van zijn vrouw.
Ze hadden 8 kinderen.
Binnen een maand was hij weer getrouwd met een Mormoonse.
"The church found me a new wife" zei hij.

We zijn van gospeldiensten en black churches overgegaan naar mormonen en onze gevoelens over geloof, scheiding tusesen kerk en staat en dergelijke. Misschien is een nieuwe thread over religie in the US handig? Ik vind het wel een interessant onderwerp, maar et als met politiek erg gevaarlijk, want je kan mensen pijn doen met opmerkingen en vriendschappen/relaties kunnen erdoor verbreken.

In general is het net zoals Petra zei elke fundamentalistische godsdienst die mij tegen de borst stuit. En inderdaad het opdringerige. Nu is dat een beetje een probleem want binnen de meeste geloven wordt van de gelovigen verwacht dat ze het woord spreiden. En dat is op zich niet zo'n punt, het is meer de manier waarop. Dus als de checker mij vraagt of hij iet smag vertellen over Jesus en ik zeg nee, dan is het goed. Maar als mensen blijven aanbellen en alles wat ik doe veroordeel dan hebben we een probleem.


Okee, ven terug naar de gospel. Ik zag dat ik een foutje hadgemaakt in mijn vorige post. Ik heb wel ervaring met gospel, veel zelfs. Alleen niet in SF. In NY ben ik een aantal keren naar de vermaarde Abysinnian geweest, met verschillende soort diensten en erg prettig. Ik ga in juli voor het eerst naar een in DC. Ben erg benieuwd. Daarnaast ga ik in NL naar elk gospel concert dat in de buurt van Den Haag is, zowel van NL als Amerikaanse groepen. En ik heb zelf thuis gospel muziek, lees gospel tijdschriften, etc. Voor mij is het meer dan mooie muziek, het is echt onderdeel van de AA cultuur en die ben ik aan het bestuderen, omdat ik me daar het meest mee verbonden voel. En zoals eerder gezegd in die kerken, maar ik heb het geveol ook in andere kerken in de US gehad, met name in een Joodse synagoge (waar ik als zwarte totaal niet anders werd behandeled), heerst er een zekere mate van verbondenheid, niet alleen binnen de kerk, maar met de community. Er wordt echt veel outreach gedaan en zeker voor de AA bevolking die in sommige steden/wijken echt grote problemmen ondervindt kan de kerk een vehicel zijn om een beter leven te krijgen en daar sta ik helmaal achter.

Sorry voor de lengte van de post, maar het zijn eigenlijk 2 onderwerpen.

Ik heb het oorspronkelijke onderwerp gesplitst, maar nu staat jouw stukje over Gospel in het godsdienst onderwerp. Ach, maakt ook niet zoveel uit, het gaat tenslotte over godsdienst.

Als je in de VS woont, kun je niet om godsdienst heen. Het is overal.

Ik ben in Nederland zonder godsdienst opgegroeid, ik heb niet eens gedoopt. En de meeste mensen in onze kennissenkring waren ook niet godsdienstig, hoewel er wel een hervormde kerk in ons dorp stond en er een Christelijke school was. Maar godsdienst speelde gewoon geen rol in ons leven.

Dat veranderde wel toen we naar de VS verhuisden. Er werd ons aangeraden ons bij een kerkgemeenschap aan te sluiten, want op die manier maakte je het snelst contact met anderen.

Mijn ouders gingen dus braaf opeens naar de kerk van de overburen, die Baptist waren en dat is een vrij streng Christelijke richting. Onze overburen waren vreselijk hartelijke mensen, die ons helemaal onder hun vleugels namen. Maar mijn ouders vonden de kerk vreselijk en kregen geen aansluiting bij andere kerkgangers. Logisch, achteraf gezien, want ze hadden gewoon een heel andere kijk op het leven.

Dat werd er namelijk niet bij verteld. Het kan dan wel zijn, dat het sociale leven sterk verweven is met de kerk, maar om eraan mee te doen moet je je ook wel thuis voelen in de filosofie van die kerk. En er zijn zoveel verschillende richtingen, ik begin nu pas het bos door de bomen te zien, na 20 jaar!

Toevallig woon ik in een minder religieuze buurt, dus is er ook een leuk sociaal leven mogelijk zonder kerk, maar dat is dus niet altijd zo.

Mijn beste vriendin is een devout Christian, maar ze is erg prive in haar beleving en heeft een hekel aan "evangelizing", zoals het naar wildvreemden stappen om te proberen ze tot jouw godsdienst aan te trekken wordt genoemd.

Ik heb met haar twee jaar lang een bijbelstudie bezocht in een Nazareense kerk. Ik vond het interessant en heb veel geleerd van hoe zo'n kerk nu sociaal in elkaar zit. Maar ik voelde me er niet thuis.

Als de Unitarian Universalist kerk dichter bij was, zou dat me wel wat lijken, maar die is 20 minuten rijden weg en daar ben ik te lui voor op zondag .

Hoe ervaren anderen, die in de VS wonen (vooral Richard, die toch in de bible belt woont) dit allemaal?

Ik heb op zich ook 10 jaar prima geleefd zonder kerk maar als ik terug ben ga ik zeker aansluiting zoeken bij een S. Baptist of AME chucrh. Ik heb gemerkt dat ik een bepaald gevoel van belonging heb als ik op zondag (of andere dagen) naar de kerk ga. Ik denk/hoop dat dat alleen sterker zal worden als ik regelmatig kan gaan en deel van de community kan worden.

Bovendien zoek ik nog een decent Black man en dat lukytmisschien daar wel hoewel hij niet te christelijk mag zijn, want ik hou ook van mijn lolletjes.

Wat ik hier merk is dat er heel veel kerken zijn en dan echt heel veel! Nou zijn er in Nederland ook veel kerken, maar op zondag zullen de kerken hier, en zekers ook op andere dagen in de week, stampend vol moeten zitten gezien het aantal auto's op de parkeerplaats. Zelf zijn wij niet gelovig en ben in 2,5 maand dat ik hier woon nog niet door een gelovige benaderd om mijzelf te bekeren. Nu is het misschien zo dat hier in het appartementen complex dat niet zo sterk zal gebeuren. Maar weet eerlijk gezegd niet hoe het in onze nieuwe woon wijk gaat. Heb wel al de buurtjes ontmoet en die zijn van onze leeftijd zonder kinders en komen uit een andere staat.
Wat wij wel als prettig ervaren is dat wij sinds dat wij hier wonen graag golfen en op zondag ochtend, is het dus echt heerlijk rustig op de golfbaan . Dus we bekijken het gewoon van de positieve kant

Het aantal christelijke stromingen in de US is inderdaad enorm en als buitenstaander is het soms nauwelijks te volgen wat nou de verschillen zijn. Ook binnen elke stroming heb je wel weer een conservatieve en een meer liberale vleugel en alles daar weer tussenin. Wanneer je een beetje een beeld wilt krijgen van de verschillende stromingen (in ieder geval de belangrijkste) en hun standpunten op bepaalde terreinen (ook voor andere religies trouwens), dan is deze site http://www.religioustolerance.org aan te bevelen.

Ook ik zal bij onze verhuizing naar NC meer dan mij lief is worden geconfronteerd met het religieuze gebeuren. Het dagelijks leven is ermee doorspekt, zeker in het zuiden. Wel kiezen we voor een wat liberale omgeving, want in de conservatieve gebieden zou ik denk ik knettergek worden. Waarschijnlijk zullen mijn vrouw en ik daar eens een kijkje nemen bij de Unitarian Universalists, hetgeen ons wellicht een soort compromis biedt. Ik ben een licht naar atheïsme neigende agnost, terwijl mijn vrouw van huis uit Methodist is (en daarbinnen is ze zelf weer heel liberaal). Hier in NL gaat ze naar de non-denominational Amerikaanse kerk in Den Haag; een interessant en kleurrijk gezelschap. Een enkel keertje ga ik wel eens mee als een soort steunbetuiging, maar gelovig zal ik nooit worden. Te veel rationele redenen die mij daarvan sterk weerhouden. Voor mijn vrouw is het uiteraard belangrijk om de kinderen in een Christelijke traditie op te voeden. Ik heb er geen problemen mee om ze wat over de Bijbel e.d. bij te brengen, maar ik wil het ze liever niet als 'de ultieme waarheid' presenteren. Ik vind het belangrijk dat ze zien dat er meer manieren zijn om naar het leven te kijken en dat ze daarin uiteindelijk zelf een keuze maken. Daar zullen we dus samen een beetje onze weg in moeten vinden.

In het algemeen kan ik het met gematigde gelovigen best prima vinden, maar met de zeer conservatieve, evangeliserende lieden heb ik veel moeite. Er is dan immers ook geen ruimte voor een reële discussie op basis van rationele argumenten. Vaak ontbreekt dan zelfs het respect voor de opvattingen van een ander. Ik hoop dan ook van harte dat de sterke conservatieve stroming in de US niet lang zal duren. Voor de samenleving als geheel zou dat beter zijn. Het religieus-conservativisme staat op gespannen voet met universele vrijheidsbeginselen die ik erg belangrijk vind. Het is in zekere zin wat paradoxaal dat "The Land of the Free" momenteel zo gedomineerd wordt door stromingen die eigenlijk helemaal geen echte vrijheid willen, althans, geen vrijheid voor anders denkenden en die hun eigen normen aan anderen willen opleggen.

Ach ja, het geeft in ieder geval een boeiend en moeilijk gespreksonderwerp, waar we nog wel een paar honderd jaar mee vooruit kunnen

Ik kan me in veel vinden in jouw verhaal, Marcel. Ik ben ook een agnost, ik geloof wel, dat er een hogere macht is, maar heb ook te veel rationele redenen om me niet bij een georganiseerde godsdienst thuis te voelen. Heb ik deze test hier weleens geplaatst, die kwam voor mij wel precies uit.

Rick is van huis uit katholiek en zijn moeder was erg actief in de kerk, terwijl zijn vader helemaal niet religieus denkt (ook erg rationeel aangelegd).

Omdat het voor zijn familie belangrijk was, zijn wij in een katholieke kerk getrouwd. Ik was niet gedoopt en mijn familie niet katholiek, dus we mochten geen complete mis hebben, maar wel een kortere dienst.

Voor we trouwden moesten we naar "school". We moesten iedere week met de priester praten, een echtpaar van de kerk bezoeken om te leren over een succesvol huwelijk en een weekend "retreat" over hoe je samen woont en leeft bijwonen met andere aanstaande echtparen. En dat terwijl we al (zonder medeweten van de priester) een jaar samenwoonden. Dat laatste was not done en we durfden dat niet te laten weten.

Ik heb het allemaal met interesse meegemaakt, het was weer zo'n avontuur, dat je gewoon met volle openheid op je af moet laten komen.

Van anderen hoorde ik echter, dat je voor de Katholieke kerk (hier althans) ook een brief moet ondertekenen, waarin je belooft eventuele kinderen katholiek op te voeden. Dat ging me te ver! Ik wilde mijn handtekening niet onder iets zetten, waarvan we al wisten, dat we het niet zouden doen! Toen de priester dus die brief voorlegde heb ik geweigerd, omdat ik niet met een leugen wilde beginnen. Gelukkig was de priester jong en wat moderner, want ik heb gehoord, dat andere priesters in zo'n geval weigeren het paar te trouwen. Deze priester sprak er niet meer over en we zijn gewoon getrouwd zonder brief.

Nu leren de kinderen van vriendjes over de verschillende godsdiensten en ze zijn allemaal weleens met een van die gezinnen mee naar de kerk geweest. Maar ze zijn niet gedoopt, ik vond het standpunt van mijn ouders, dat wij, als we oud genoeg waren, zelf konden kiezen heel goed.
Grappig genoeg zijn mijn oudste broer en mijn zus nu Grieks-Orthodox gedoopt en mijn jongste broer en ik nog steeds niet.

Het blijft interessant, dit onderwerp. Als ik ook met vrienden praat over waarom ze een bepaalde godsdienst aanhangen intrigeren de antwoorden me altijd. Ik zou best zo heel sterk in iets willen geloven, dat ik er zoveel steun van zou krijgen als veel mensen om me heen!

Petra,


dat is nu precies wat ik bedoel, er is meer tussen hemel en aarde dat is waar ik zeker in geloof.Ik ben door de Mormonen geinteresseerd (ikzelf ben katholiek), omdat ik eigelijk niets van dat geloof afweet en het altijd leuk vind om iets te leren. Zeker is het leuk om de zendelingen te horen praten wat hun ervaringen zijn in het buitenland.
Het geloof is iets wat je merendeel van thuis uit meekrijgt en als mijn wiegje ergens anders had gestaan dan had ik misschien wel het Boedisme als geloofs overtuiging gehad (Boedisme is trouwens ook interessant.
Ik heb ook 2 jaar sjamanisme gevolgd (leer van de indianen) waar ik mij zeker in thuis voelde omdat het zo zuiver, puur en één met de natuur.
Zelf vind ik het ook altijd interessant om anderen over hun geloof te horen en zeker in Amerika om te zien hoeveel mensen er naar een kerk gaan. Zo zijn wij afgelopen zomer naar de Christal Cathedreal van dr. Schuller geweest en ook dat heeft grote indruk gemaakt.

Het is trouwens zeer leuk om de diverse reacties te lezen op dit forum.

Groetjes Anice

Petra/VS schreef: Omdat het voor zijn familie belangrijk was, zijn wij in een katholieke kerk getrouwd. Ik was niet gedoopt en mijn familie niet katholiek, dus we mochten geen complete mis hebben, maar wel een kortere dienst.

Voor we trouwden moesten we naar "school". We moesten iedere week met de priester praten, een echtpaar van de kerk bezoeken om te leren over een succesvol huwelijk en een weekend "retreat" over hoe je samen woont en leeft bijwonen met andere aanstaande echtparen. En dat terwijl we al (zonder medeweten van de priester) een jaar samenwoonden. Dat laatste was not done en we durfden dat niet te laten weten.

Ik heb het allemaal met interesse meegemaakt, het was weer zo'n avontuur, dat je gewoon met volle openheid op je af moet laten komen.

Van anderen hoorde ik echter, dat je voor de Katholieke kerk (hier althans) ook een brief moet ondertekenen, waarin je belooft eventuele kinderen katholiek op te voeden. Dat ging me te ver! Ik wilde mijn handtekening niet onder iets zetten, waarvan we al wisten, dat we het niet zouden doen! Toen de priester dus die brief voorlegde heb ik geweigerd, omdat ik niet met een leugen wilde beginnen. Gelukkig was de priester jong en wat moderner, want ik heb gehoord, dat andere priesters in zo'n geval weigeren het paar te trouwen. Deze priester sprak er niet meer over en we zijn gewoon getrouwd zonder brief.

Herkenbare situatie, Petra. Wij zijn in NL voor de wet getrouwd en vervolgens hadden we enkele dagen later een kerkelijke inzegening in de United Methodist Church van mijn vrouw. De 'marriage counseling' gesprekken vooraf hadden we hier in NL gehad bij de predikant van de American Protestant Church of The Hague, een ruimdenkend man met een behoorlijk liberale geest. Hij heeft met ons een ceremonie opgezet waarin we ons beiden konden vinden en waarin ik geen dingen hoefde te zeggen waar ik me niet prettig bij zou voelen; ik wilde vooral niet hypocriet zijn. Het hele verhaal werd doorgemaild naar de predikant in Amerika, een man van een veel conservatievere stijl (platteland NC, need I say more ...). Twee dagen voor de ceremonie hadden we ook een gesprek met hem. Hoewel hij het niet zei, merkte ik toch dat hij wat moeite had met een huwelijk tussen een Christen en een "heiden". Maar hoe dan ook, alles is gelopen zoals we het hadden bedacht.

Onze kinderen zijn hier in Den Haag gedoopt. Mijn vrouw wilde dat toch wel graag. Ook daarbij is de ceremonie zo aangepast dat ik geen publiek toneelstukje hoefde op te voeren. Mijn vrouw presenteerde de kinderen voor de doop en beloofde uiteraard ze de Christelijke traditie bij te brengen. Ik hoefde alleen te zeggen dat ik mij daarin kon vinden. Hoewel de doop voor mij geen religieuze of spirituele betekenis had, vond ik het toch wel een bijzondere gebeurtenis. Een soort viering van de geboorte van mijn kinderen (jawel, die twee schatjes in mijn avatar), gekleed in van die pure, witte doopjurken en in die zin was het voor mij beslist een emotionele en speciale gebeurtenis.

Marcel

Het kerkgebeuren is een van de dingen dat zo'n contrast vormt met de Nederlandse opvattingen. Het heeft ook best lang geduurd voordat ik ook maar de moeite wilde nemen om me in ook maar iets dat naar religie ruikte te verdiepen.

Nu woon ik dus ook in de bible belt. Het aangrenzende stadje van 14 000 inwoners telt iets van 55 kerken. Bijna alle Amerikanen die ken zowel op professioneel als persoonlijk vlak gaan bijna naar de kerk en die mensen zijn echt niet dom of saai. En ja When in Rome.... Nu zit ik dus ook als halve farizeer op zondagmorgen om 8:15 in de kerk banken. Ik vind het elke keer weer een indrukwekkende gebeurtenis. De musicminister ( met het dochtertje dat taaislijmvlies ziekte heeft dat waarschijnlijk niet oud gaat worden) die zo heel erg blij de heer aan het prijzen is. De preek van de dominee geeft altijd stof tot nadenken en ook inspiratie om de moed er in te houden.
De kerk die ik bezoek is vrij bijbelvast. Er is weinig begrip voor abortus, stemcelresearch ongehuwd samenwonen of echtscheiding. Toch zijn de mensen bijzonder vriendelijk, gastvrij en oprecht gelovig. Diep religeus op een manier die ik als heiden nooit zal kunnen bevatten, maar wel bewondering en respect voor heb.


Grappig is trouwens wel dat sinds ik naar de kerk ga, veel mensen denken dat ik zo'n goed persoon ben en dat terwijl ik nog steeds dezelfde zondaar ben.

Veel Mormonen hangen nog steeds polygamie aan ondanks dat het verboden is. Een aantal jaren geleden is er een man veroordeeld omdat hij met meerdere vrouwen was getrouwd. Hij is veroordeeld omdat hij zelf diverse keren de publiciteit koos, ze konden niet anders.
Maar de overheid schijnt wel vaker een oogje dicht te knijpen in het geval van polygamie.

5.2 miljoen mensen zijn Mormoon in Amerika, en er zijn, naar schatting, ongeveer 40.000 polygamists, dus een heel klein percentage, niet veel, zoals Bart40 schrijft. [/u]