Medical school: inhoud
Geplaatst: 30 sep 2008, 22:58
**Afsplitsing van het topic "Hoe ben je in Amerika terecht gekomen", waarin Michael (Dr. Oz) zich voorstelde. viewtopic.php?f=3&t=1551&st=0&sk=t&sd=a&start=280
Elke, moderator**
Om überhaupt in aanmerking te komen om je aan te melden voor medical school moet je tenminste beschikken over een undergraduate study. In principe mag dit van alles zijn, maar er moet wel duidelijk affiniteit zijn en grensvlakken hebben op gezondheid en programs hebt waar je in medical school dus ook wat aan hebt! Voorbeelden van studies zijn bijvoorbeeld health sciences, biology, biochemistry, psychology, etc. Maar er zijn ook mensen die instromen met bijvoorbeeld een studie economics, spanish, literature, of wat dan ook. Deze mensen zijn over het algemeen vaak ouder en hebben meer werkervaring en via die werkervaring toch kunnen instromen.
In mijn geval ben ik tijdens mijn graduate year al in de weer geweest met aanmeldingen. Het is een ontzettende rompslomp van papierwerk en uitzoekwerk en op de university hadden ze daar een advisor voor en die heeft me heel erg geholpen. Advies van hem was om eerst wat werkervaring op te doen in de zorg, dus dat heb ik gedaan. Kreeg een ontzettend mooi aanbod bij in mijn ogen de beste afkickkliniek La Hacienda en heb dat ook aangenomen. La Hacienda ligt in Texas en mijn vrouw is advocaat van beroep en werkt dus in de staat California, maar dat werd dus ook een probleem. Jaartje gaan LAT-en, ging prima en na een jaar weer weg van Redneck Country. Hoppla, mooi pluspunt op CV en direct aan de slag met je aanmelding. Dat is zo'n gedoe voor iemand die naar Law School of Medical School gaat, maargoed. Dan moet je nog een MCAT afleggen, personal essays schrijven, minimaal twee aanbevelingsbrieven en vaak ook nog een interview. Praktijk leert dat het beste is dat je van die aanbevelingsbrieven er eentje van een professor hebt van je universiteit, eentje van je dean, school counselor, whatever en eentje van je werkgever. Dat is dus ook al een rompslomp en voor je dat allemaal bij elkaar hebt, ben naar Texas gereden om persoonlijk daar die brief te laten schrijven door m'n werkgever, maargoed, dan heb je die aanbevelingsbrieven en dan nog personal essays schrijven. Typisch Amerikaans, want de ervaring leert dat je je gewoon moet verkopen. Daarna alles opsturen naar de betreffende universiteit. Ik heb hem verstuurd naar Harvard, UCLA, Yale, Columbia, UCSF, Stanford, San Diego School of Medicine en Keck School of Medicine. MCAT score was bovengemiddeld. Een gemiddelde score van 30 is gemiddeld, dus je moet daar gewoon keihard boven zitten, dat staat namelijk niet zo goed als je je gaat aanmelden bij een universiteit. Maximale dat je kunt halen is 45, ik had zelf iets van 38 dus daar was ik zeer tevreden mee. Je moet je ontzettend goed voorbereiden als je echt naar medical school wilt, want het is erg competief. Ik heb zelf $1,500 betaalt om me voor te bereiden op deze test en succesvol. Ik had een GPA van 3.83 en dat is zeer goed. Denk dat je dat moet vergelijken met een gemiddeld eindexamencijfer van een 8.5 in Nederland. Dan komen de interviews en ben er maar bij drie van de acht uitgenodigd. Wel te verstaan UCLA, Columbia University en Stanford. Ik ben best wel een fan van dr. Oz, dus ik was ook zeer verheugd om naar Columbia University te gaan en met een boek van hem om de dag door te komen in het vliegtuig heb ik hem gevraagd dit te signeren
. Hele aardige man, maar hij was niet de man die het interview afnam, dat waren twee vrouwen. Ook heel aardig. Ze waren diep onder de indruk van mijn essay waarin ik mijn leven so far heb aangekaart en de in de avond nam ik weer het vliegtuig naar LA. Drie weken later admission van Columbia ontvangen en ik was aangenomen! Dat was ontzettend goed nieuws, maar ik had ook al die andere twee interviews gehad en bij Stanford was het een ''thanks, but no thanks'' en bij UCLA wilden ze me graag hebben. Ik dacht toen zo van, laat ik dan maar een aanvraag voor scholarships indienen en wie het hoogste biedt, die neem ik. Columbia wilde me geen scholarship aanbieden en aangezien ik in California woon, was de tuition voor UCLA veel lager + ik kreeg een scholarship. Naar UCLA dus en daar zit ik nu. Voor degene die het niet weten, UCLA staat voor University of California, Los Angeles.
Zoals je ziet, is het een heel gedoe om überhaupt binnen te komen. Bij Harvard kom je vaak pas binnen als je bijvoorbeeld in Afrika of Zuid-Amerika hulpverlening hebt gedaan, dat staat zeer goed op je resumé.
Maar zodra je binnen bent, is het keihard werken. Als je een examen niet haalt, mag je die herkansen, haal je de herkansing niet, is het game over. Ik heb een tijdje terug een artikel gelezen dat het aantal suicides procentueel gezien het hoogst is onder medical students of artsen, omdat de druk op hen ontzettend hoog is.
Maargoed, na Medical School ben je er nog lang niet. Vaak als je werk zoekt na medical school is het vaak een pluspunt als je ook nog een master in iets anders hebt. Ik volg dan ook een joint degree program, dat wil zeggen, ik haal mijn MD (Medical Doctor) en MBA (Master in Business Administration). Dit duurt vijf jaar. Het eerste jaar was ontzettend zwaar. Je volgt vakken die je een introductie geven in medicine, maar ook bijvoorbeeld medical management die je nodig hebt voor je MBA. Ahfijn, classes die ik in het eerste jaar had waren uit mijn hoofd : Introduction to medicine, fundamentals of medicine (dus alles wat met menselijk lichaam te maken heeft, spijsvertering, bloedsomloop, zenuwstelsel en hier krijg je hands on experience in sectie verrichten in lijken), patient-doctor relation, medical ethics, social medicine en health care mangement. Dit waren dus vakken die ik kreeg van september tot juni met alleen een tussenpoos met de kerst. In de zomer heb ik 6 weken een stage gehad bij een verzekeringsmaatschappij in teken van de MBA. Totale vakantie die ik had in 2007 was toch echt iets van 3 weken en dan begin je alweer aan je volgende jaar, maar niet met tegenzin hoor! Dit jaar heb ik ongeveer dezelfde classes als vorig jaar, namelijk fundamentals of medicine, health care policy, patient-doctor II relation en healt management seminar. Dat laatste zijn lezingen van gasten die een toonaangevende functie hebben binnen de medische wereld, etc. In dit jaar zijn er ongeveer 8 van deze seminars.
Jaar 3 begint tijdens de zomer, maar ook dat is natuurlijk helemaal niet erg! Je gaat je meer op de praktijk richten en volgt dus echte clinical experience bij bijvoorbeeld een chirurg. De rest zijn de zelfde classes als het ware en je bent dan veel meer met de praktijk bezig. Tijdens de zomer erna werk je de hele zomer op diverse afdelingen onder supervision van een physician. In jaar drie krijg je ook meteen test 1 van USMLE, je kennis wordt getest volgens de USMLE. Toezichthouder op medical education zeg maar. Als je die verknalt, ben je echt de pineut en wat je daarvan moet kennen is enorm veel!! Jaar vier staat meer in het teken van management vakken zoals finance, marketing, international business, etc. Hier haal je echter ook stap 2 van USMLE. In de zomer van jaar vier ga je weer werken als een soort van co-assistent in het ziekenhuis onder supervision van een doctor. Jaar vijf is het laatste jaar en dan ben je vrij om classes te kiezen voor medical school en business school. Als je dat hebt afgerond, ben je dus klaar met medical school. Enige stap rest nog stap 3 van USMLE, dit is meer hoe jij je medische kennis toepast. Examen is verdeeld over twee dagen en in die twee dagen ben je elke dag ongeveer 8 uur kwijt om dat examen te voltooien.
Als je dat dan allemaal gehad hebt, kun je serieuze stappen nemen welke specialisatie je wilt doen. Ik ben zeer geïnteresseerd in surgery, vooral neurosurgery (neurochirurgie in Nederlands, I guess ?), en opleiding tot chirurg duurt 6 jaar en neurochirurg duurt 8 jaar. Vaak zit er ook nog een onderzoeksjaar tussen voor je Ph.D, dus reken maar op 7 jaar resp. 9 jaar voordat je echt chirurg of neurochirurg bent. Overigens, als kinderarts duurt het 4 jaar, dus het is niet allemaal zo lang. Maar als alles goed gaat, zal ik in principe dan als ik 39 ben bevoegd zijn als neurochirurg. Dus we zijn er nog lang niet! Maar ik geniet van deze studie elke dag, vind het geweldig! Het is ook zo fascinerend het menselijk lichaam! En voor de kenners onder ons, nee ik doe het niet voor het geld. In Amerika is het soms onbeschoft hoe mensen op je reageren als je vol enthousiasme over je toekomstplannen / baan hebt. Gemiddeld verdienen chirurgen iets van $550,000 gemiddeld volgens studentdoc en als internship verdien je rond $250,000. Dat is niet niks en heb het ook nog lang niet bereikt, maar sommige mensen kunnen hier of heel jaloers op zijn of ze gunnen het je niet.
Maarah fijn, hierbij heb ik wat meer diepgang gebracht op je vraag Dixiechick
Elke, moderator**
Ik weet nog niet 100% zeker waarin ik me ga specialiseren, maar daar zal ik het derde en vierde jaar wel meer over te weten te komen. Misschien wel leuk om wat inhoud te geven aan medical school education.DixieChick schreef:Michael> Een heel aangrijpend verhaal, maar ik vind het mooi om te lezen hoe je zelf de touwtjes in handen hebt genomen door weg te gaan en iets moois van je leven te maken! Ongelooflijk als je leest hoe ver je bent gekomen. Weet je al welke specialisatie je wilt gaan doen in medical school?
Om überhaupt in aanmerking te komen om je aan te melden voor medical school moet je tenminste beschikken over een undergraduate study. In principe mag dit van alles zijn, maar er moet wel duidelijk affiniteit zijn en grensvlakken hebben op gezondheid en programs hebt waar je in medical school dus ook wat aan hebt! Voorbeelden van studies zijn bijvoorbeeld health sciences, biology, biochemistry, psychology, etc. Maar er zijn ook mensen die instromen met bijvoorbeeld een studie economics, spanish, literature, of wat dan ook. Deze mensen zijn over het algemeen vaak ouder en hebben meer werkervaring en via die werkervaring toch kunnen instromen.
In mijn geval ben ik tijdens mijn graduate year al in de weer geweest met aanmeldingen. Het is een ontzettende rompslomp van papierwerk en uitzoekwerk en op de university hadden ze daar een advisor voor en die heeft me heel erg geholpen. Advies van hem was om eerst wat werkervaring op te doen in de zorg, dus dat heb ik gedaan. Kreeg een ontzettend mooi aanbod bij in mijn ogen de beste afkickkliniek La Hacienda en heb dat ook aangenomen. La Hacienda ligt in Texas en mijn vrouw is advocaat van beroep en werkt dus in de staat California, maar dat werd dus ook een probleem. Jaartje gaan LAT-en, ging prima en na een jaar weer weg van Redneck Country. Hoppla, mooi pluspunt op CV en direct aan de slag met je aanmelding. Dat is zo'n gedoe voor iemand die naar Law School of Medical School gaat, maargoed. Dan moet je nog een MCAT afleggen, personal essays schrijven, minimaal twee aanbevelingsbrieven en vaak ook nog een interview. Praktijk leert dat het beste is dat je van die aanbevelingsbrieven er eentje van een professor hebt van je universiteit, eentje van je dean, school counselor, whatever en eentje van je werkgever. Dat is dus ook al een rompslomp en voor je dat allemaal bij elkaar hebt, ben naar Texas gereden om persoonlijk daar die brief te laten schrijven door m'n werkgever, maargoed, dan heb je die aanbevelingsbrieven en dan nog personal essays schrijven. Typisch Amerikaans, want de ervaring leert dat je je gewoon moet verkopen. Daarna alles opsturen naar de betreffende universiteit. Ik heb hem verstuurd naar Harvard, UCLA, Yale, Columbia, UCSF, Stanford, San Diego School of Medicine en Keck School of Medicine. MCAT score was bovengemiddeld. Een gemiddelde score van 30 is gemiddeld, dus je moet daar gewoon keihard boven zitten, dat staat namelijk niet zo goed als je je gaat aanmelden bij een universiteit. Maximale dat je kunt halen is 45, ik had zelf iets van 38 dus daar was ik zeer tevreden mee. Je moet je ontzettend goed voorbereiden als je echt naar medical school wilt, want het is erg competief. Ik heb zelf $1,500 betaalt om me voor te bereiden op deze test en succesvol. Ik had een GPA van 3.83 en dat is zeer goed. Denk dat je dat moet vergelijken met een gemiddeld eindexamencijfer van een 8.5 in Nederland. Dan komen de interviews en ben er maar bij drie van de acht uitgenodigd. Wel te verstaan UCLA, Columbia University en Stanford. Ik ben best wel een fan van dr. Oz, dus ik was ook zeer verheugd om naar Columbia University te gaan en met een boek van hem om de dag door te komen in het vliegtuig heb ik hem gevraagd dit te signeren
. Hele aardige man, maar hij was niet de man die het interview afnam, dat waren twee vrouwen. Ook heel aardig. Ze waren diep onder de indruk van mijn essay waarin ik mijn leven so far heb aangekaart en de in de avond nam ik weer het vliegtuig naar LA. Drie weken later admission van Columbia ontvangen en ik was aangenomen! Dat was ontzettend goed nieuws, maar ik had ook al die andere twee interviews gehad en bij Stanford was het een ''thanks, but no thanks'' en bij UCLA wilden ze me graag hebben. Ik dacht toen zo van, laat ik dan maar een aanvraag voor scholarships indienen en wie het hoogste biedt, die neem ik. Columbia wilde me geen scholarship aanbieden en aangezien ik in California woon, was de tuition voor UCLA veel lager + ik kreeg een scholarship. Naar UCLA dus en daar zit ik nu. Voor degene die het niet weten, UCLA staat voor University of California, Los Angeles.Zoals je ziet, is het een heel gedoe om überhaupt binnen te komen. Bij Harvard kom je vaak pas binnen als je bijvoorbeeld in Afrika of Zuid-Amerika hulpverlening hebt gedaan, dat staat zeer goed op je resumé.
Maar zodra je binnen bent, is het keihard werken. Als je een examen niet haalt, mag je die herkansen, haal je de herkansing niet, is het game over. Ik heb een tijdje terug een artikel gelezen dat het aantal suicides procentueel gezien het hoogst is onder medical students of artsen, omdat de druk op hen ontzettend hoog is.
Maargoed, na Medical School ben je er nog lang niet. Vaak als je werk zoekt na medical school is het vaak een pluspunt als je ook nog een master in iets anders hebt. Ik volg dan ook een joint degree program, dat wil zeggen, ik haal mijn MD (Medical Doctor) en MBA (Master in Business Administration). Dit duurt vijf jaar. Het eerste jaar was ontzettend zwaar. Je volgt vakken die je een introductie geven in medicine, maar ook bijvoorbeeld medical management die je nodig hebt voor je MBA. Ahfijn, classes die ik in het eerste jaar had waren uit mijn hoofd : Introduction to medicine, fundamentals of medicine (dus alles wat met menselijk lichaam te maken heeft, spijsvertering, bloedsomloop, zenuwstelsel en hier krijg je hands on experience in sectie verrichten in lijken), patient-doctor relation, medical ethics, social medicine en health care mangement. Dit waren dus vakken die ik kreeg van september tot juni met alleen een tussenpoos met de kerst. In de zomer heb ik 6 weken een stage gehad bij een verzekeringsmaatschappij in teken van de MBA. Totale vakantie die ik had in 2007 was toch echt iets van 3 weken en dan begin je alweer aan je volgende jaar, maar niet met tegenzin hoor! Dit jaar heb ik ongeveer dezelfde classes als vorig jaar, namelijk fundamentals of medicine, health care policy, patient-doctor II relation en healt management seminar. Dat laatste zijn lezingen van gasten die een toonaangevende functie hebben binnen de medische wereld, etc. In dit jaar zijn er ongeveer 8 van deze seminars.
Jaar 3 begint tijdens de zomer, maar ook dat is natuurlijk helemaal niet erg! Je gaat je meer op de praktijk richten en volgt dus echte clinical experience bij bijvoorbeeld een chirurg. De rest zijn de zelfde classes als het ware en je bent dan veel meer met de praktijk bezig. Tijdens de zomer erna werk je de hele zomer op diverse afdelingen onder supervision van een physician. In jaar drie krijg je ook meteen test 1 van USMLE, je kennis wordt getest volgens de USMLE. Toezichthouder op medical education zeg maar. Als je die verknalt, ben je echt de pineut en wat je daarvan moet kennen is enorm veel!! Jaar vier staat meer in het teken van management vakken zoals finance, marketing, international business, etc. Hier haal je echter ook stap 2 van USMLE. In de zomer van jaar vier ga je weer werken als een soort van co-assistent in het ziekenhuis onder supervision van een doctor. Jaar vijf is het laatste jaar en dan ben je vrij om classes te kiezen voor medical school en business school. Als je dat hebt afgerond, ben je dus klaar met medical school. Enige stap rest nog stap 3 van USMLE, dit is meer hoe jij je medische kennis toepast. Examen is verdeeld over twee dagen en in die twee dagen ben je elke dag ongeveer 8 uur kwijt om dat examen te voltooien.
Als je dat dan allemaal gehad hebt, kun je serieuze stappen nemen welke specialisatie je wilt doen. Ik ben zeer geïnteresseerd in surgery, vooral neurosurgery (neurochirurgie in Nederlands, I guess ?), en opleiding tot chirurg duurt 6 jaar en neurochirurg duurt 8 jaar. Vaak zit er ook nog een onderzoeksjaar tussen voor je Ph.D, dus reken maar op 7 jaar resp. 9 jaar voordat je echt chirurg of neurochirurg bent. Overigens, als kinderarts duurt het 4 jaar, dus het is niet allemaal zo lang. Maar als alles goed gaat, zal ik in principe dan als ik 39 ben bevoegd zijn als neurochirurg. Dus we zijn er nog lang niet! Maar ik geniet van deze studie elke dag, vind het geweldig! Het is ook zo fascinerend het menselijk lichaam! En voor de kenners onder ons, nee ik doe het niet voor het geld. In Amerika is het soms onbeschoft hoe mensen op je reageren als je vol enthousiasme over je toekomstplannen / baan hebt. Gemiddeld verdienen chirurgen iets van $550,000 gemiddeld volgens studentdoc en als internship verdien je rond $250,000. Dat is niet niks en heb het ook nog lang niet bereikt, maar sommige mensen kunnen hier of heel jaloers op zijn of ze gunnen het je niet.
Maarah fijn, hierbij heb ik wat meer diepgang gebracht op je vraag Dixiechick