respect tov geloof

[steffson]

Ik ben Belg en wat merk ik hier een gebrek aan respect tegenover geloof in al zijn facetten. Ik beschouw mezelf als iemand die gelooft in het feit dat er meer is dan wat de wereld kan zijn en dat de wetenschap naast verreikend vooral heel beperkend kan zijn, net omdat geloof en wetenschap twee verschillende zaken zijn.
amerikanen worden vaak als naief en wereldvreemd beschreven omdat ze meestal gelovig zijn, maar mijn persoonlijke ervaring is dat amerikanen gewoon heel erg dankbaar zijn voor elke nieuwe dag die ze krijgen. Ook in mijn conversaties met hen merk ik een groter respect voor mijn mening. ze gaan zelden zeggen: je bent naief, er is niets na de dood, wees eens niet zo wereldvreemd en dat apprecieer ik. Belgen beschrijven zichzelf als nuchter, maar wat ben je met een nuchterheid die beperkt is tot alles wat wetenschappelijk is bewezen.

[Njit]

amerikanen worden vaak als naief en wereldvreemd beschreven omdat ze meestal gelovig zijn, maar mijn persoonlijke ervaring is dat amerikanen gewoon heel erg dankbaar zijn voor elke nieuwe dag die ze krijgen.

En waarom zou je gelovig moeten zijn om blij ze zijn met elke nieuwe dag? Net alsof je gelovig moet zijn om gelukkig te zijn.
Respect is volgens mij ook accepteren dat er mensen zijn die hun steun niet uit het geloof halen maar uit andere zaken.

[steffson]

heb gezegd "meestal" gelovig. Mijn persoonlijke ervaring is gewoon dat er meer tolerantie is tegenover geloof dan hier.

[Njit]

Snap ik nog steeds niet wat het geloof te maken heeft met dankbaar zijn met elke nieuwe dag.
Door het woordje 'maar' koppel je deze twee zinnen aan elkaar.

[Dento]

In Amerika speelt "de kerk" (ik zet het even tussen aanhalingstekens om niet één kerk aan te duiden, maar alle geloofsgemeenschappen- en gezindten) een veel belangrijkere en invloedrijkere rol in het dagelijks en gemeenschapsleven dan vandaag de dag in Nederland en België, waar respect voor wat dan ook tegenwoordig vaak ver te zoeken is (wat natuurlijk vroeger anders was, bijv. in de jaren '50, om maar iets te noemen).

Logisch dan ook dat iets wat veel mensen beïnvloedt en waarmee veel mensen geconfronteerd worden in hun dagelijks leven meer respect krijgt dan hier, waar dat toch vele malen minder is.

En dan valt je dat als buitenstaander des te meer op.

Persoonlijk ben ik zo religieus als een houten deur, maar respecteer wel de medemens die veel waarde hecht aan zijn/haar geloof. Wat ik echter minder prettig vind is dat je in Amerika in de media zo ontzettend vaak wordt geconfronteerd met de geloofsovertuigingen van anderen. Maar goed, daar zal ik aan moeten gaan wennen, hè...

[DixieChick]

Als je hier in de bible belt woont, zoals wij, dan valt het met respect voor niet-christelijke geloven soms erg tegen hoor. Wij waren laatst in Atlanta, toen ons gevraagd werden of we getrouwd waren (of gewoon een relatie hadden), tot onze grote verbazing waren we helemaal (blij) verbaasd toen ze dit vroegen, gewoon omdat ze waar wij wonen er altijd maar vanuit gaan dat iedereen trouwt. Als wij zeggen dat we hebben samengewoond voor ons trouwen, dan wordt dat ook altijd even vreemd bekeken, en dan praat men er overheen. Het is zeker makkelijker om gelovig te zijn dan in Nederland, maar soms wens hier ik wel voor een beetje meer kritische houding. Maar dat is mijn persoonlijke mening.

[RiverCola]

Ik vind het altijd erg jammer dat 'gelovige' mensen respect ten opzicht van hun geloof verwachtten van anderen maar dat zij aan de andere kant (over het algemeen) geen respect op kunnen brengen voor het niet gelovig zijn van mensen. Je ziet in Nederland steeds vaker (om maar niet over Amerika te spreken) dat gelovigen, met name vanuit de politiek hun ideeen over de samenleving projecteren op iedereen en daarmee mensen in hun vrijheid beperken. Denk aan euthenasie, abortus, vrijheid voor homosexuelen....zaken die zij vanuit hun geloof niet kunnen rechtvaardigen maar voor anderen juist betekenen zelf te kunnen beslissen over de loop van hun leven.

Dus respect van mijn kant als atheist-zijnde: JA.....maar moet wel van twee kanten komen!

[steffson]

ik geloof in het feit dat er meer is dan wat wij en de wetenschap kunnen zien, dat het na de dood niet gedaan is en dat we eigenlijk nooit verloren gaan, maar ik sluit niemand uit.
Ik vind het alleen jammer dat bepaalde mensen het zwart wit zien en in niets meer willen of durven geloven omdat het instituut Kerk soms strenge regels oplegt.

[Harry]

ik geloof in het feit dat er meer is dan wat wij en de wetenschap kunnen zien, dat het na de dood niet gedaan is en dat we eigenlijk nooit verloren gaan, maar ik sluit niemand uit.
Ik vind het alleen jammer dat bepaalde mensen het zwart wit zien en in niets meer willen of durven geloven omdat het instituut Kerk soms strenge regels oplegt.

Het is toch prima dat jij daar in gelooft, net zoals het prima is dat ik er helemaal niet in geloof, zolang we maar niet elkaars wil op proberen te leggen is er toch niets aan de hand.
Ik heb alleen wel een beetje moeite met het feit dat ik als homo vaak toch als iets minderwaardigs wordt gezien door mensen met een streng geloof (in welke stroming dan ook), en ik zal altijd mijn mond open blijven doen om ook gelovige mensen in te laten zien dat ik ook gewoon maar een mens ben van vlees en bloed, als jij dat bedoeld met minder respect voor het geloof, ja dan heb je gelijk.
Ik kan bv. ook geen enkel respect opbrengen voor alle priesters en andere gelovigen in de roomskatholieke kerk die op grote schaal misbruik hebben gemaakt van kinderen, en ook niet voor degene die deze misstanden in de doofpot hebben willen stoppen, en dat allemaal in de naam van het geloof, bah.

Zo dat is eruit, sorry alvast als ik mensen gekwetst heb.

Harry

[DixieChick]

Harry, ik ben het helemaal met je eens hoor. Ik ben -wel- gelovig, maar mij kwets je er totaal niet mee. Ik heb hier al regelmatig met mensen in onze kerk aan de stok gehad die iets kwetsends zeiden over homosexuelen. Het toppunt was toen we de chaplain (dominee voor het leger) en zijn vrouw en nog twee vrienden te eten hadden, en we over homosexualiteit begonnen. De chaplain begon weer over dat vers uit romeinen (meen ik) waar Paulus schrijft dat mannen niet met mannen zullen liggen (grrr...). Gelukkig ben ik ondertussen al helemaal voorbereid, en zei dus doodleuk tegen de chaplain dat zijn vrouw (die kort haar heeft), mits we al die dingen van Paulus letterlijk gaan nemen, dus naar de hel zou gaan, want sja, kort, onbedekt haar mag volgens Paulus ook niet. Ja, het was een beetje kort door de bocht, maar weet je, de chaplain kon er enorm om lachen, en gaf me toch wel een beetje gelijk. Dus ik geloof dat ik daardoor wel de chaplain aan het denken heb gezet. Of dat in Nederland zo kan, dat weet ik dan weer niet.
Volgens manlief ben ik op een one-woman-crusade om Georgia meer open-minded te maken:)

[nieuwenoord]

Voor mij zijn vooral zaken als homosexualiteit, euthenasie en abortus zo tegenstrijdig aan wat ik volgens de kerk zou moeten geloven, dat ik me daardoor niet meer thuis voel in de kerk.

Twee van mijn beste vrienden zijn beiden jong gestorven, het was een homostel wat jaren tegenoverons woonde en waar ik een hele goede band mee had. Beide uitvaarten zijn door een pastoraal werker in onze eigen katholieke kerk (niet waar ik nu woon, maar waar ik opgroeide) geleid en waren zo mooi, hun homosexualiteit werd hierin volledig aanvaard, gerespecteerd en in volle waarde besproken. Deze kerk staat in het toen nog (ik praat over een jaar of acht geleden) heel erg liberale bisdom Breda. Rond diezelfde tijd heb ik samen met een dominee van de Hervormde Gemeente daar de uitvaart van mijn vader samengesteld en ook daar alle vrijheid in de oecumene.

Tegelijkertijd besefte ik dat dit uniek was, dat ik dat in mijn eigen Bisdom Utrecht niet op die manier zou meemaken en dat is in de laatste jaren alleen maar veel erger geworden. Ik voel me dan ook niet meer thuis in de kerk die duidelijk niet mee kan met de maatschappij en alle mensen daarin kan waarderen en respecteren. Ik geloof wel, maar de kerk ... moeilijk.

Juist in Amerika loop ik vaak aan tegen de nog zo ontzettende beoordelende en veroordelende Bijbelse waarden. Onze lieve vrienden daar zijn heel gelovig, maar daardoor ook vaak heel erg kwetsend naar anderen, al zullen ze dat meestal niet openlijk doen. De jongere generatie is gelukkig al minder strict, maar bij de ouderen voel ik duidelijk dat ze zich verheven voelen boven hen die niet kerkelijk zijn. Ik kom graag bij ze, houd van ze, maar heb veel moeite met dat deel van hun gelovige leven.

[jerbia]

Mijn moeder zei altijd: ,,ik geloof in God, maar niet in zijn grondpersoneel''. Ik sluit mij daar graag bij aan

[nieuwenoord]

Mijn moeder zei altijd: ,,ik geloof in God, maar niet in zijn grondpersoneel''. Ik sluit mij daar graag bij aan

Die kende ik nog niet, maar is wel erg goed.

[Dento]

ik geloof in het feit dat er meer is dan wat wij en de wetenschap kunnen zien, dat het na de dood niet gedaan is en dat we eigenlijk nooit verloren gaan, maar ik sluit niemand uit.
Ik vind het alleen jammer dat bepaalde mensen het zwart wit zien en in niets meer willen of durven geloven omdat het instituut Kerk soms strenge regels oplegt.

Mooi verwoord, ik sluit me er bij aan

Ik kan bv. ook geen enkel respect opbrengen voor alle priesters en andere gelovigen in de roomskatholieke kerk die op grote schaal misbruik hebben gemaakt van kinderen, en ook niet voor degene die deze misstanden in de doofpot hebben willen stoppen, en dat allemaal in de naam van het geloof, bah.

Amen (om maar in het juiste vakjargon te blijven

Volgens manlief ben ik op een one-woman-crusade om Georgia meer open-minded te maken:)

Doe je dat dan in een moeite door bij de actie om rotondes te introduceren?

Juist in Amerika loop ik vaak aan tegen de nog zo ontzettende beoordelende en veroordelende Bijbelse waarden. Onze lieve vrienden daar zijn heel gelovig, maar daardoor ook vaak heel erg kwetsend naar anderen, al zullen ze dat meestal niet openlijk doen. De jongere generatie is gelukkig al minder strict, maar bij de ouderen voel ik duidelijk dat ze zich verheven voelen boven hen die niet kerkelijk zijn.

Precies, dat gevoel heb ik nu ook altijd. Als je niet gelovig bent, dan verlies je al meteen heel wat punten bij heel veel mensen. Ik zal ook altijd discussies over het geloof in Amerika uit de weg gaan, meer nog dan politieke discussies (die vind ik namelijk wel heel erg leuk, zeker met mijn pro-Bush schoonfamilie ).

Ik heb niets tegen gelovige mensen - waarom zou ik? - maar kom a.u.b. niet jouw normen en waarden bij me opdringen die jij haalt uit een boek wat al lang niet meer letterlijk geïnterpreteerd kan en zou mogen worden (maar wat helaas wel nog veel te veel gebeurt). Mensen moeten de bijbelverhalen zien voor wat ze zijn: altijd geldende verhalen met een les erin, niet als de enige waarheid die woordelijk moet worden opgevat en overgenomen. Als dat wel het geval zou zijn, dan moeten we stenigen als straf ook maar weer invoeren.

Mijn moeder zei altijd: ,,ik geloof in God, maar niet in zijn grondpersoneel''. Ik sluit mij daar graag bij aan

:hilarious: Die is echt geweldig!

Ik heb laatst ook nog een hele discussie gehad over het geloof met een van Anna's vrienden - via MSN nog wel Hij, Philip, blijkt behoorlijk religieus te zijn (hij gaat bijvoorbeeld iedere zondag nog naar de kerk, terwijl ik dus echt he-le-maal niemand ken die dat nog doet, zeker niet iemand van onze leeftijd) en we hebben een diepgaande discussie gehad over de oorsprong van alles.

Hierbij ging het met name dan om het scheppingsverhaal, waarbij hij heel trouw aan God (wat ik overigens normaliter consequent spel als god, zonder hoofdletter - ja, zo'n ketter ben ik nu eenmaal ) bleef vasthouden. Ik bracht ertegenin dat de hele bijbel is geschreven in een tijd dat mensen bepaalde zaken niet konden verklaren met de kennis van toen, en voor hun eigen gemoedsrust (zoals dat zo vaak in zoveel culturen gebeurde) er verhalen over bedachten met schepping en acties van goden die wat de onbegrepen verschijnselen konden verklaren. En in die context moeten we de bijbel ook zien: de verhalen moet je interpreteren, niet letterlijk nemen.
En maar al te vaak kom je in Amerika tegen dat men niet interpreteert, maar letterlijk neemt.

Ik vind het bijvoorbeeld echt haast beangstigend om te zien hoe er van die massale religieuze bijeenkomsten worden gehouden waar mensen in trance van aanbidding op de grond vallen, massaal met opgeheven armen staan te zingen en te bidden alsof hun leven ervan af hangt, als een gek door die tenten heen rennen in een verbijsterende vlaag van godsdienstfanatisme.
En dat zijn dan dezelfde mensen die een soortgelijke bijeenkomst in het midden oosten veroordelen.

Begrijp me niet verkeerd, soms kun je wel eens jaloers zijn op mensen die zoveel steun in het geloof vinden, maar nogmaals, probeer het mij niet op te dringen - pas als je dat niet doet, kan en zal ik je geloofswaarden respecteren.

[bluemoon]

Ik ken ook zo iemand die het scheppingsverhaal letterlijk neemt, volgens hem is de aarde 6000 jaar oud.
En het staat in de bijbel, dus het is zo.
Ik liet hem een keer mijn Amerikafoto`s zien, toen de Grand Canyon aan de beurt kwam beweerde hij dat deze uitgesleten is door de zondvloed ( die van de ark van Noach ).
De dinosaurussen hebben wel bestaan binnen die 6000 jaar, maar ze leefden samen met de mensen, en hap zei T-rex toen hij Adam zag.
In Amerika zijn hele volksstammen die deze theorieen aanhangen, zo is er ook een tv-dominee bijgenaamd Dr.Dino.
Deze dominee hoefde ook geen belasting te betalen van god, de IRS dacht daar toch anders over.
Hij heeft nu een belastingschuld van een paar miljoen en mag een paar jaartjes zijn zonden overdenken in de gevangenis.

[DixieChick]

Dat vind ik toch altijd wel jammer - dat van die "religious nuts" (sorry, maar ik ben hier niet onder Georgians, dus dan mag het misschien wel:)) het verpesten voor de "normalen". Niet om nou iedereen aan het schrikken te maken (en vooral Dento niet:P), maar wij gaan ook elke zondag naar de kerk (en ja, ik ben volgens mij ook van jouw generatie schat ik zo?), en lezen de bijbel en meer van dat soort "enge" <hihi> dingen. Maar ik geloof -heus- niet dat de aarde sleechts 6000 jaar oud is, ik weet dat het scheppingsverhaal een symbolische verhaal, evenals vele andere verhalen in de bijbel (ik bedoel, een man die in een walvis zit en het overleeft?!). Heel veel gelovigen (die ik ken in ieder geval) denken er zo over, of geven in ieder geval toe dat ze het niet weten. Vind ik ook prima. Twijfel is ten slotte een teken van een kritische geest. Waarom een aantal mensen hier zo'n behoefte hebben aan alles letterlijk nemen, dat weet ik echt niet.
Misschien omdat hier in het zuiden van de VS de maatschappij nog redelijk verkerkelijkt is, en er dus meer ruimte is voor dit soort opvattingen. Hier zijn gelovigen nou eenmaal in de meerderheid, en mensen die wel geloven, maar niet zo extreem, houden meestal hun mond dicht (behalve ik dan).

Maar ja, blijf vooral de discussie aan gaan zou ik zeggen, want dat kan alleen maar zinnig zijn. Doe ik ook (maar misschien is iets subtieler wel een betere aanpak:P)

[Petra/VS]

De meeste mensen, die ik ken hier, hebben wel een kerkelijke affiliatie. Zelfs de meest liberalen gaan naar de Unitarian Universalist kerk, die mij ook wel interessant lijkt, ware het niet, dat hij mij op zondagmorgen gewoon te ver weg is . Maar de conversaties hier gaan daar eigenlijk nooit over. Iedereen respecteert gewoon elkaars verschillende opvattingen (zo even denkend hebben wij Grieks Orthodox, Lutheraans, Katholiek, Mormoons, Atheist en Agnost (wij) in onze straat wonen van degene, waarvan ik de religie weet).

De enige keer, dat ik echt een beetje beledigd was, was toen we hier pas kwamen wonen en onze Mormoonse buurvrouw mij vroeg, hoe ik dacht mijn kinderen normen en waarden aan te leren, als wij geen kerk achter ons hadden daarvoor. Later hoorde ik, dat zij (bekeerd door haar huwelijk) het zelf niet zo nauw nam met de normen en waarden voor haar bekering, maar goed. Ze bedoelde het (hoop ik) gewoon nieuwsgierig, maar het zijn zulk soort opvattingen, dat je een kerk doctrine nodig hebt om je wereldbeeld te vormen, die ik niet kan accepteren. Prima, als dat voor jou wel het geval is, maar er zijn beslist ook andere manieren!

Mijn beste vriendin is born again Christen, maar dat is voor haar heel persoonlijk en ze vindt niet, dat de hele wereld dat moet worden. Ze is trouwens getrouwd met een Atheist, ha ha. Dat evangeliseren van sommige geloven, dat vind ik ergerlijk, wat iedereen in haar of zijn persoonlijk leven gelooft is prive. Zelf ben ik niet eens gedoopt en religie speelt op het moment helemaal geen rol in mijn leven (behalve de heel mooie bijbelquote uit het boek van Mattheus (is dat de Nederlandse Matthew, ja toch?): "Who of you, by worrying, added an hour to your life?"

[DixieChick]

Evangeliseren vind ik ook echt helemaal niks. Maar hier is het zo "gewoon" dat heel veel mensen er niet bij stil staan. Als ik mijn studenten er op wijs dat het hebben van een religieuze signature in hun e-mail niet zo'n goed idee is als je je mail gebruikt voor professionele doeleinden (en dat geldt dus ook voor mails naar mij, we zijn nog altijd een public school), dan zijn ze soms helemaal verbaasd, en eigenlijk altijd beledigd, want, zo denken zij, iedereen denkt toch zo, en als ze dat niet doen, dan kunnen ze het maar beter snel gaan doen. Het is soms net alsof je tegen een muur aanpraat. Zo hebben we een homosexuele collega die werkelijk hele mails met bijbelteksten van studenten kreeg die zich zorgen maakten over zijn "immortal soul". Daar hebben we dus echt een serieuze meeting over moeten hebben, en het heeft heel wat werk gekost voordat de studenten in kwestie begrepen dat dat echt niet kon.
Het helpt als je bijbelteksten paraat hebt zoals die over de balk in je eigen oog en de splinter in het oog van je buurman (met andere woorden, kijk eerst eens naar jezelf voordat je over anderen begint)

[nieuwenoord]

Treffend, dat ene zinnetje: 'Iedereen denkt toch zo en als dat niet zo is, kunnen ze dat beter snel gaan doen'. Dat is precies wat ik meemaak in Californië en dat bedoelen ze heel erg goed. Want ik weet dat ze vinden dat je niet dood kan gaan, zonder dat je daar klaar voor bent en door de Heer in de hemel kan worden opgenomen.

In 1998 is mijn vader bijna overleden na een heel kritieke operatie en toen ik dat per brief (ja, zo ging dat nog) liet weten aan onze Amerikaanse vrienden, kreeg ik een hele zware, dwingende brief terug. Het werd nu toch echt tijd voor onze bekering, want mijn vader was al bijna ongelovig gestorven! Ik heb toen mezelf heel boos gemaakt en heb een pittige brief terug geschreven, waarin ik vertelde dat mijn vaders geloof van huis uit, Nederlands Hervormd, niet minder was dan wat zij geloofden (Baptisten) en dat zijn keuze voor een Rooms-Katholieke vrouw een keus uit liefde is geweest. Dat mijn ouders er samen voor gekozen hebben mij katholiek op te voeden en dat onze God precies dezelfde is als die van hen. Dick (die de brief schreef) heeft er nooit op gereageerd, maar toen we in 2002 voor het eerst daar als gezin kwamen, had de jongste zoon net verkering met een katholiek Portugees meisje.

Heftige oorlog in de familie, want moeder koos voor haar zoon en stelde juist mijn ouders als voorbeeld van een gemengd huwelijk waarin het zo ontzettend goed gegaan was (mijn vader was toen net overleden) en zocht natuurlijk mijn steun. Anyway, we zijn nu 6 jaar verder, zoon Case is getrouwd met zijn Darcy en pa is zelfs op het huwelijksfeest én in de katholieke kerk geweest. Maar toch, de ideeën zijn er echt niet door veranderd. Darcy is goed, maar al die anderen ... nah. Door die brief blijken wij wel met rust gelaten te worden wat bekering betreft, maar verder merk je het natuurlijk in elk gesprek en in elke opmerking. Hun hele leven en normen en waarden zijn doorspekt door wat de Bijbel zegt en daardoor vind ik ze vaak erg discriminerend naar andere toe, zowel wat religie als wat afkomst betreft. Want vergis je niet, ze leven midden tussen de Mexicanen, hun bedrijf draait er volledig op en die ene, die voorman, die is super, maar al die anderen, tja ...

En toch houd ik van ze, ze zijn nu eenmaal zo opgevoed, het in mijn ogen kortzichtige geloof wordt in stand gehouden en geëerd en ze weten niet beter.

[RiverCola]

Zo zie je steeds weer dat de 'ongelovigen' (of milder gelovigen) ontzettend hun best doen om hun manier van denken uit te leggen, hun visie op het leven te verduidelijken...en dat op een manier alsof je het tegen kleine kinderen hebt. Waarom doen wij deze moeite? Het is toch alsof je tegen een muur praat? Voor de religieuzen staat alles vast, en jij moet daar gewoon nog in gaan geloven.....

Daardoor kan ik dit soort mensen niet meer zien als gelijken, door hun geloof in God en de kerk vertroebelen ze hun eigen visie op de wereld om hen heen, of beter gezegd, ze hebben geen eigen visie. Ik ben dan altijd geneigd om te denken dat het mensen zijn die niet sterk genoeg in hun schoenen staan om kritisch te zijn. Ik heb het dan over het streng soort gelovigen waar Dixiechick het over heeft, de mensen die denken dat het echt niet goed met je af kan lopen als je je leven niet volgens de heilige geschriften leidt.

Ik ben zelf van Joods/Israelische komaf, in een atheistische omgeving opgegroeid, mijn vriend komt van een strenge christelijke familie (maar zelf absoluut niet gelovig). Nou, wij konden dan wel samen want ik was van het 'beloofde volk'!!!!!
Laat me niet lachen.....alsof ik maar iets beter ben alleen omdat mijn vader van 'dat volk' is. RAAR.
Ik merk het gelovige in al het doen en laten van mijn schoonouders, alles is voor hen verklaarbaar vanuit het boek en god. Een discussie wordt niet gevoerd, nog zullen zij zich ooit iets afvragen....dan bedoel ik bijvoorbeeld het ontstaan van de aarde, de Grand Canyon/dinosaurussen zoals eerder genoemd, maar ook hedendaagse vraagstukken. Hiermee vermaken zij het leven tot iets simpels en dat vind ik zo jammer.