4 juli
Geplaatst: 05 jul 2008, 02:12
Vandaag is het 4 juli, 4 juli is hier de dag dat we vieren dat we eindelijk onder de Engelsen vandaan zijn en heeft iedereen vrij. Ook voor mij was het een vrije dag alhoewel dat bijna niet was doorgegaan maar ik zal iedereen daar maar niet mee vermoeien.
Waarschijnlijk heeft niemand het opgemerkt maar ik ben de laatste tijd nogal druk op het werk en ben dus weinig actief geweest op het forum, als ik dan over druk praat bedoel ik veel, heel veel weekendwerk en zelfs mijn eerste vakantie die ik mocht genieten in Amerika moest op het laatst en zelfs tijdens de vakantie worden aangepast met als gevolg dat ik tijdens mijn vakantie zelfs zes dagen heb moeten werken.
Door mijn chaotische privesituatie heb ik het bezoek van Monique en Albert al moeten missen en ook Paula staat morgen voor een dichte deur omdat ik wederom dit weekeinde moet werken (ik hoop dat je mijn mailtje op tijd hebt ontvangen Paula).
Hoe dan ook, de Staat van Colorado mag dan het vermogen hebben om mijn vakantie te ontregelen en mijn feestweekeinde fors in te korten maar vandaag op 4 juli is het even geen werk maar alleen maar een feestdag en daar kan niemand aankomen.
Boy, met al dat werk de laatste maanden en dan nu opeens een feestdag waarbij je helemaal niks hoeft te doen wat doe je dan?
Welnu, om te beginnen moet de vlag uit:
De vlag is belangrijk vandaag en aangezien hij zichtbaar is van de weg moet ie er keurig bijhangen.
Omdat het vandaag een speciale dag is hebben we natuurlijk 's ochtends een glaasje Chanpagne:
Na de Champagne was het tijd voor wat vertier en we besloten maar eens een dagje met Joy op pad te gaan, Joy is een Jeep Wrangler die we in maart hebben aangeschaft om het vuilnis naar de werf te brengen, de aanhanger te trekken en ons hoog in de bergen te brengen. Vandaag geen vuinis of aanhanger maar wij wilden lekker hoog de bergen in en dachten zelfs aan een trip naar de andere kant van de Divide, de bergketen waar wij opuit kijken en die Amerika splitst in west en oost.
Joy was nog nooit zo hoog geweest en ziet er op 3600 meter hoogte een beetje onzeker uit:
Dat is allemaal maar schijn omdat ze aan de achterkant een brede glimlach heeft en er helemaal niet tegenop ziet op op 4000 meter haar kunsten te vertonen:
De pass die we probeerden te bedwingen is de Rollins Pass en gaat over de Moffat tunnel, het is een smal weggetje met veel rotsen en kuilen en alleen toegankelijk voor vierwielaangedreven auto's en Joy valt in die categorie, hell, Joy heeft zelfs allerlei extra zaken zoals vergrendelbare differientielen en ontkoppelbare stabilatorstangen die haar het predicaat "Trail Rated" geven dus zelfs als de weg ophoudt gaan wij gewoon door.
Nou hebben wij geen ervaring met het rijden van zulke ezelspaden en het duurde slechts tien minuten voordat de buitenspiegel het voor het gezien hield en bij Jaapie ging wonen en het contact met de carosserie verloor, wijzelf werden regelmatig ruw door de veiligheidsgordels op de plek gehouden als we weer door een kuil reden van een halve meter diep en toen we een paar andere Jeeps passeerden kwam het idee op dat we het misschien wat kalmer aan moesten doen en dat de eerste versnelling misschien een beter keus zou zijn.
De rit was opeens stukken aangenamer en de natuur was ook stukken eenvoudiger te bewonderen bij loopsnelheid, mijn God wat is de natuur op 3600 meter hoogte in de Rockies mooi en ik kon maar niet wachten hoe het er op 4000 meter uitziet.
4000 meter is de hobbel waar we hier op uitkijken en waar we dus overheengaan:
De weg wordt zelfs stukken beter en het weer is lekker warm (25 graden op 3600 meter hoogte) dus wat kan er nou nog fout gaan? Welnu, dit, de winter mag dan voorbij zijn maar de sneeuw heeft zo haar tijd nodig om te smelten en heeft in deze bocht een comfortabel plekje gevonden en is maar niet zomaar bereid om dat lekkere plekje op te geven dus einde oefening voor ons:
Na dertig kilometer hobbelen en letterlijk van de ene hoek van de auto naar de andere hoek te zijn gesmeten is dit dan ons eindpunt, de bocht waar de sneeuw nog ligt. Hoe dan ook, tijd voor een overwinningsfoto want het voelt toch echt als een overwinning:
Nu ik weer lekker thuiszit kan ik de spierpijn voor morgen aan aan voelen komen en kan ik me haast niet voorstellen dat er afgezien van de spiegel er niks meer mis is met Joy, boy, off-road rijden vergt een hoop van mens en materiaal of misschien rij ik wel gewoon te hard.
Happy 4th Amerika gang!
Arthur
Waarschijnlijk heeft niemand het opgemerkt maar ik ben de laatste tijd nogal druk op het werk en ben dus weinig actief geweest op het forum, als ik dan over druk praat bedoel ik veel, heel veel weekendwerk en zelfs mijn eerste vakantie die ik mocht genieten in Amerika moest op het laatst en zelfs tijdens de vakantie worden aangepast met als gevolg dat ik tijdens mijn vakantie zelfs zes dagen heb moeten werken.
Door mijn chaotische privesituatie heb ik het bezoek van Monique en Albert al moeten missen en ook Paula staat morgen voor een dichte deur omdat ik wederom dit weekeinde moet werken (ik hoop dat je mijn mailtje op tijd hebt ontvangen Paula).
Hoe dan ook, de Staat van Colorado mag dan het vermogen hebben om mijn vakantie te ontregelen en mijn feestweekeinde fors in te korten maar vandaag op 4 juli is het even geen werk maar alleen maar een feestdag en daar kan niemand aankomen.
Boy, met al dat werk de laatste maanden en dan nu opeens een feestdag waarbij je helemaal niks hoeft te doen wat doe je dan?
Welnu, om te beginnen moet de vlag uit:
De vlag is belangrijk vandaag en aangezien hij zichtbaar is van de weg moet ie er keurig bijhangen.
Omdat het vandaag een speciale dag is hebben we natuurlijk 's ochtends een glaasje Chanpagne:
Na de Champagne was het tijd voor wat vertier en we besloten maar eens een dagje met Joy op pad te gaan, Joy is een Jeep Wrangler die we in maart hebben aangeschaft om het vuilnis naar de werf te brengen, de aanhanger te trekken en ons hoog in de bergen te brengen. Vandaag geen vuinis of aanhanger maar wij wilden lekker hoog de bergen in en dachten zelfs aan een trip naar de andere kant van de Divide, de bergketen waar wij opuit kijken en die Amerika splitst in west en oost.
Joy was nog nooit zo hoog geweest en ziet er op 3600 meter hoogte een beetje onzeker uit:
Dat is allemaal maar schijn omdat ze aan de achterkant een brede glimlach heeft en er helemaal niet tegenop ziet op op 4000 meter haar kunsten te vertonen:
De pass die we probeerden te bedwingen is de Rollins Pass en gaat over de Moffat tunnel, het is een smal weggetje met veel rotsen en kuilen en alleen toegankelijk voor vierwielaangedreven auto's en Joy valt in die categorie, hell, Joy heeft zelfs allerlei extra zaken zoals vergrendelbare differientielen en ontkoppelbare stabilatorstangen die haar het predicaat "Trail Rated" geven dus zelfs als de weg ophoudt gaan wij gewoon door.
Nou hebben wij geen ervaring met het rijden van zulke ezelspaden en het duurde slechts tien minuten voordat de buitenspiegel het voor het gezien hield en bij Jaapie ging wonen en het contact met de carosserie verloor, wijzelf werden regelmatig ruw door de veiligheidsgordels op de plek gehouden als we weer door een kuil reden van een halve meter diep en toen we een paar andere Jeeps passeerden kwam het idee op dat we het misschien wat kalmer aan moesten doen en dat de eerste versnelling misschien een beter keus zou zijn.
De rit was opeens stukken aangenamer en de natuur was ook stukken eenvoudiger te bewonderen bij loopsnelheid, mijn God wat is de natuur op 3600 meter hoogte in de Rockies mooi en ik kon maar niet wachten hoe het er op 4000 meter uitziet.
4000 meter is de hobbel waar we hier op uitkijken en waar we dus overheengaan:
De weg wordt zelfs stukken beter en het weer is lekker warm (25 graden op 3600 meter hoogte) dus wat kan er nou nog fout gaan? Welnu, dit, de winter mag dan voorbij zijn maar de sneeuw heeft zo haar tijd nodig om te smelten en heeft in deze bocht een comfortabel plekje gevonden en is maar niet zomaar bereid om dat lekkere plekje op te geven dus einde oefening voor ons:
Na dertig kilometer hobbelen en letterlijk van de ene hoek van de auto naar de andere hoek te zijn gesmeten is dit dan ons eindpunt, de bocht waar de sneeuw nog ligt. Hoe dan ook, tijd voor een overwinningsfoto want het voelt toch echt als een overwinning:
Nu ik weer lekker thuiszit kan ik de spierpijn voor morgen aan aan voelen komen en kan ik me haast niet voorstellen dat er afgezien van de spiegel er niks meer mis is met Joy, boy, off-road rijden vergt een hoop van mens en materiaal of misschien rij ik wel gewoon te hard.
Happy 4th Amerika gang!
Arthur
)
- nu wilde ik er altijd al een, maar nu is er geen twijfel meer mogelijk 
:beerchug:
Inderdaad, het begint op te schieten. De tijd vliegt voorbij, soms wel sneller dan je misschien zou willen. Maar goed, dat betekent dat het begin van het avontuur ook dichterbij komt, en dat heeft natuurlijk ook wel wat!