Auto mania,TV,Disney,leuke weetjes
Geplaatst: 04 jul 2008, 12:21
De auto en Disney spelen een grote rol als wij op vakantie gaan naar de verenigde staten. Hele topics worden en zijn hieraan gewijd!
Hieronder wat leuke figures and facts.
Dat Amerika een grote liefde heeft met auto's mag duidelijk zijn!
Ik denk dat een land nooit meer autogekken heeft gekend dan het Amerika van de jaren vijftig.
Aan het einde van de oorlog waren er slechts 30 miljoen auto's op de Amerikaanse wegen, maar daarna begon het echte werk. In de daaropvolgende decennia legde de natie 68476 kilometer autosnelweg aan,kocht 300 miljoen auto's en maakte een ritje. Het aantal door Amerikanen nieuw gekochte auto's steeg van slechts 69000 in 1945 tot meer dan 5 miljoen vier jaar later. Halverwege de jaren vijftig kochten Amerikanen 8 miljoen nieuwe auto's per jaar....dit in een natie van circa 40 miljoen huisgezinnen.
Dat wilden ze niet alleen graag,ze moesten wel. Onder president Eisenhouwer besteedde Amerika driekwart van het federale vervoersbudget aan de aanleg van autosnelwegen en minder dan 1 procent aan openbaar vervoer! Als je ergens wilde komen,moest je dat steeds meer doen in je eigen auto. Halverwege de jaren vijftig was Amerika al een natie aan het worden waarin veel mensen twee auto's bezaten.
En wat een geweldige auto's waren het! Ze zagen eruit als jukeboxen die ieder moment konden oplichten en gaan spelen. Accessoires wekten bij veel auto's de indruk dat ze ieder moment konden opstijgen. Pontiacs hadden een Strato-Streak V8 motor en Strato-Flight-Hydra-transmissie. Chryslers waren voorzien van een automatische PowerFlite versnellingsbak en Torsion-Air vering,terwijl de Chevrolet Bel Air met zijn Triple-Turbine TurboGlide de liefhebbers van razendsnel wegscheuren bediende. In 1958 produceerde Ford een LIncoln die bijna zes meter lang was. In 1961 kon de Amerikaanse autokoper al kiezen uit meer dan driehonderdvijftig modellen.
Mensen waren zo dol op hun auto's dat ze er min of meer in probeerden te wonen. Ze aten in drive-inrestaurants,brachten hun avonden door in drive-inbioscopen,wikkelden hun bankzaken af in drive-inbanken en gaven hun kleren af bij drive-instomerijen.
Televisie en auto's vormden een ideale combinatie. De televisie liet je een wereld van verlokkelijke dingen zien _ atoombommen in Las Vegas,mooie meiden op water ski's in Cypress Gardens in Florida, optochten ter gelegenheid van Thanksgiving Day in New York en auto's maakten het mogelijk daarnnartoe te gaan.
Niemand begreep dit beter dan Walt Disney!
Toen hij in 1955 Disneyland opende op een stuk grond van vijfentwintig hectare in de buurt van het gat Anaheim,vijfendertig kilometer ten zuiden van Los Angeles,dachten de mensen dat hij niet goed bij zijn hoofd was. Pretparken waren in het Amerika van de jaren vijftig een uitstervende soort. Ze waren een toevluchtsoord voor arme mensen,immigranten,zeelieden op verlof en andere eenvoudige types met een lichte portemonnee.
Maar Disneyland was natuurlijk van meet af aan iets heel anders.
Ten eerste was het op geen enkele manier bereikbaar met enig vorm van openbaar vervoer,zodat mensen met bescheiden middelen er niet konden komen. En als het ze al op een of andere manier lukte bij de ingang te komen,dan konden ze het zich in geen geval veroorloven om naar binnen te gaan.
Het is veelzeggend dat het veertig hectare metende parkeerterrein van Disneyland groter was dan het pretpark zelf met zijn vijfentwintig hectare. Het bood plaats aan 12175 auto's.....toevallig vrijwel exact het aantal sinaasappelbomen dat tijdens de aanleg van het pretpark uitgegraven werd.
Disney's meesterzet was dat hij de mogelijkheden van de televisie zo veel mogelijk uitbuitte. Al een jaar voor de opening van het park lanceerde Disney een televisie serie die in wezen een een uur durende reclamespot was voor zijn eigen project.
Het programma heette natuurlijk de eerste vier jaar Disneyland en veel episodes in die serie,waaronde de allereerste,waren gewijd aan het in jubeltonen opkweken van belangstelling voor het paradijs vol fantastischr en spannende zaken dat inmiddels in die met smog gevulde uithoek van Californie tussen de sinaasappelbomen verrees. Toen het park openging,popelden de mensen van verlangen om ernaartoe te gaan. Binnen twee jaar trok het 4,5 miljoen bezoekers per jaar. Volgens Time magazine gaf de gemiddelde klant tijdens een dagje Disneyland 4,90 dollar uit: 2,272 dollar voor attracties en entree, 2 dollar aan eten en 18 dollarcent aan souvenirs.
Dat lijkt niets nu....maar je kunt het nauwelijks geloven dat het toen niet redelijk was,want klaarblijkelijk waren dit schokkende prijzen.
De eerste twee jaar,zo meldde Time magazine,was de voornaamste klacht van bezoekers van het park dat alles er zo ontzettend duur was!!!
Hieronder wat leuke figures and facts.
Dat Amerika een grote liefde heeft met auto's mag duidelijk zijn!
Ik denk dat een land nooit meer autogekken heeft gekend dan het Amerika van de jaren vijftig.
Aan het einde van de oorlog waren er slechts 30 miljoen auto's op de Amerikaanse wegen, maar daarna begon het echte werk. In de daaropvolgende decennia legde de natie 68476 kilometer autosnelweg aan,kocht 300 miljoen auto's en maakte een ritje. Het aantal door Amerikanen nieuw gekochte auto's steeg van slechts 69000 in 1945 tot meer dan 5 miljoen vier jaar later. Halverwege de jaren vijftig kochten Amerikanen 8 miljoen nieuwe auto's per jaar....dit in een natie van circa 40 miljoen huisgezinnen.
Dat wilden ze niet alleen graag,ze moesten wel. Onder president Eisenhouwer besteedde Amerika driekwart van het federale vervoersbudget aan de aanleg van autosnelwegen en minder dan 1 procent aan openbaar vervoer! Als je ergens wilde komen,moest je dat steeds meer doen in je eigen auto. Halverwege de jaren vijftig was Amerika al een natie aan het worden waarin veel mensen twee auto's bezaten.
En wat een geweldige auto's waren het! Ze zagen eruit als jukeboxen die ieder moment konden oplichten en gaan spelen. Accessoires wekten bij veel auto's de indruk dat ze ieder moment konden opstijgen. Pontiacs hadden een Strato-Streak V8 motor en Strato-Flight-Hydra-transmissie. Chryslers waren voorzien van een automatische PowerFlite versnellingsbak en Torsion-Air vering,terwijl de Chevrolet Bel Air met zijn Triple-Turbine TurboGlide de liefhebbers van razendsnel wegscheuren bediende. In 1958 produceerde Ford een LIncoln die bijna zes meter lang was. In 1961 kon de Amerikaanse autokoper al kiezen uit meer dan driehonderdvijftig modellen.
Mensen waren zo dol op hun auto's dat ze er min of meer in probeerden te wonen. Ze aten in drive-inrestaurants,brachten hun avonden door in drive-inbioscopen,wikkelden hun bankzaken af in drive-inbanken en gaven hun kleren af bij drive-instomerijen.
Televisie en auto's vormden een ideale combinatie. De televisie liet je een wereld van verlokkelijke dingen zien _ atoombommen in Las Vegas,mooie meiden op water ski's in Cypress Gardens in Florida, optochten ter gelegenheid van Thanksgiving Day in New York en auto's maakten het mogelijk daarnnartoe te gaan.
Niemand begreep dit beter dan Walt Disney!
Toen hij in 1955 Disneyland opende op een stuk grond van vijfentwintig hectare in de buurt van het gat Anaheim,vijfendertig kilometer ten zuiden van Los Angeles,dachten de mensen dat hij niet goed bij zijn hoofd was. Pretparken waren in het Amerika van de jaren vijftig een uitstervende soort. Ze waren een toevluchtsoord voor arme mensen,immigranten,zeelieden op verlof en andere eenvoudige types met een lichte portemonnee.
Maar Disneyland was natuurlijk van meet af aan iets heel anders.
Ten eerste was het op geen enkele manier bereikbaar met enig vorm van openbaar vervoer,zodat mensen met bescheiden middelen er niet konden komen. En als het ze al op een of andere manier lukte bij de ingang te komen,dan konden ze het zich in geen geval veroorloven om naar binnen te gaan.
Het is veelzeggend dat het veertig hectare metende parkeerterrein van Disneyland groter was dan het pretpark zelf met zijn vijfentwintig hectare. Het bood plaats aan 12175 auto's.....toevallig vrijwel exact het aantal sinaasappelbomen dat tijdens de aanleg van het pretpark uitgegraven werd.
Disney's meesterzet was dat hij de mogelijkheden van de televisie zo veel mogelijk uitbuitte. Al een jaar voor de opening van het park lanceerde Disney een televisie serie die in wezen een een uur durende reclamespot was voor zijn eigen project.
Het programma heette natuurlijk de eerste vier jaar Disneyland en veel episodes in die serie,waaronde de allereerste,waren gewijd aan het in jubeltonen opkweken van belangstelling voor het paradijs vol fantastischr en spannende zaken dat inmiddels in die met smog gevulde uithoek van Californie tussen de sinaasappelbomen verrees. Toen het park openging,popelden de mensen van verlangen om ernaartoe te gaan. Binnen twee jaar trok het 4,5 miljoen bezoekers per jaar. Volgens Time magazine gaf de gemiddelde klant tijdens een dagje Disneyland 4,90 dollar uit: 2,272 dollar voor attracties en entree, 2 dollar aan eten en 18 dollarcent aan souvenirs.
Dat lijkt niets nu....maar je kunt het nauwelijks geloven dat het toen niet redelijk was,want klaarblijkelijk waren dit schokkende prijzen.
De eerste twee jaar,zo meldde Time magazine,was de voornaamste klacht van bezoekers van het park dat alles er zo ontzettend duur was!!!