AllesAmerika.com Forum

Lang verhaal kort, maar we hadden al een tijd contact met Amerikanen via een forum (ooit door mijn man opgezet) i.v.m. een online race spel. Na verloop van tijd werden we uitgenodigd om daar te komen met als hoofddoel een race bij te wonen. Een van die Amerikanen is season ticket holder en heeft kaartjes geregeld. Bijna had hij pitpasses kunnen regelen.. Deze Amerikanen waren zo gastvrij, we zijn zo door ze verwend.. lekker gebarbecued tijdens het tailgaten, heel gemoedelijk allemaal. Ze hadden zelfs een chocolade cake gebakken voor mijn verjaardag (hoewel ik een week daarvoor jarig was). De race zelf was spectacular om mee te maken. Inderdaad het geweldadige geluid van de motors (vooral als je vlak langs de track loopt achter het hek, dan bonst het door je borstkas), het overvliegen van de tomcats ook zo prachtig en hard (we zaten net in de hoek waar ze aankwamen. Schrok me rot). Grappig overigens je schrijft over rednecks, die worden vaak getypeert voor de Nascar races, maar ik had ze -ook niet specifiek op gelet- niet gezien. Het jaar daarna waren we weer uitgenodigd, alleen viel toen in die vakantie net geen race, maar wel Washington DC bezocht. Die stad heeft minstens zoveel indruk gemaakt als de race. Ik heb nog steeds contact met ze... en we zijn ook altijd welkom om een race mee te maken.

Ga je een blogje bijhouden als je verhuisd.. vind het altijd wel leuk om te volgen.

Wouw! Zo kom je ook nog eens ergens !
En indd, het effect op je borstkas! HMMMM! Klinkt ook als een mooie ervaring zeg! Die Tomcats inderdaad! Was ik al helemaal vergeten!
Afgelopen november heb ik mn moeder voor een kort weekje meegesleurd naar Richmond. Op de laatste dag ook Washington bezocht. Een dag om nooit te vergeten. Al was het alleen al om de weggesleepte auto (met al onze spullen erin) net voordat we ons moesten haasten voor het vliegtuig! En wat een monumentale gebouwen zeg!
Ik zou zeker nog een keer gaan als ik jullie was!
Het houden van een blog is een goed idee! Zou m'n familie ook wel op prijs stellen denk ik !

Leuke verhalen hier. Zelf heb ik er ook altijd van gedroomd om naar Amerika te gaan. Jammer genoeg heeft twintig jaar green card lottery niks opgeleverd, heb ik geen universitair diploma, geen familie daar wonen en dus heb ik het ondertussen op mijn veertigste opgegeven. Nu moet ik er ook niet meer aan beginnen. Dit jaar dus geen green card lottery voor mij, ik laat m'n plaatsje aan de jeugd.
Extra wrang is het als je ziet dat m'n zus haar schoonpa in Virginia woont als professor maar het haar totaal niks zegt om naar Amerika te gaan. Och ja, niet iedereen krijgt wat 'ie wil in 't leven.
Veel succes aan degene die het wel gelukt is, ik stel me ondertussen tevreden met de occasionele vakantie!

Als dit echt zo lang je droom geweest is, waarom geef je het dan op? Het leven stopt toch niet bij 40?!

Kinderen, school, zin voor realisme. Ik kan altijd nog gaan als ik "retired" ben...

Zin voor realisme? Ik neem aan dat, wanneer je al 20 jaar een poging doet en ondertussen over kinderen spreekt, dat je je leven niet on hold hebt gezet en gewoon verder bent gegaan met je leven in Belgie. Hoeveel realistischer kan je na 20 jaar nog worden?
En kinderen en school: wij hebben onze zoon die net zijn 5de middelbaar had afgewerkt mee verhuisd. Overgang is goed gegaan. Het is anders als ze aan hoger onderwijs begonnen zijn, daar zit je met erkenning van credits en moet je al snel een of twee semesters overdoen.

Vroeger dacht ik ook dat verhuizen naar een ander land en daar opnieuw beginnen eerder iets was voor heel jonge mensen, of voor gepensioneerden. Maar je wilt niet weten hoeveel mensen ik ondertussen ken die als 40-er verhuisd zijn! (net als wij)

Tja,
Jammer genoeg was Canada voor mij geen optie. Veel te veel sneeuw. En waar hou ik absoluut niet van? Juist, ja...
Ik ben eerder het Arizona desert-type

Het heeft mij ook jaren geduurd voor ik de stap kon nemen naar Amerika te gaan.
Ik wilde gaan na mijn opleiding, maar op de een of andere manier stlede ik het steeds maar uit. Geld was daarbij een erg belangrijk onderdeel, maar ook de stap en de juiste mensen om mee te gaan speelde bij mij een grote rol.
Gelukkig heb ik 3 jaar geleden mijn partner leren kennen met precies dezelfde droom om naar Amerika te gaan. De afgelopen 3 jaar hebben wij samen in een uiterst klein apartementje gewoond, met weinig maandelijkse lasten...we hadden allang groter willen wonen, maar we moesten toch keuzes maken, en die viel bij Amerika...dan maar kleiner wonen, tot onze droom werkelijkheid zou worden. Na 2,5 sparen en op de centen letten kunnen we nu eindelijk gaan! Amerika is altijd een droom voor mij geweest, en nu gaat het gebeuren...september 2011 gaan we 3,5 week naar West Amerika!
Ik heb nooit echt kunnen benoemen waarom Amerika mij trekt, heel stom eigenlijk, maar het is gewoon een gevoel?!

Fantastisch om deze verhalen te lezen!!
En ook erg inspirerend! Ik ga straks gelijk even aan m'n amerikaanse vrienden vragen hoe het bij hun in de buurt zit met werk en wonen e.d.!

Groot, groter, grootst. Dat was eigenlijk onze eerste gedachte.
Ik kon me er moeilijk een voorstelling van maken.
Nu gaan we volgende maand onze derde Amerika trip maken en ik wil nog meer zien. Florida was onze eerste reis, mooi als instap en dat beviel goed.
De vrijheid met een auto op pad en gaan waar je wilt. De enorme bekers 7 Eleven frisdrank die niet in de bekerhouders van de auto passen, geweldig!

Voor mij is Amerika ultieme vrijheid en ontspanning.

Ontmoete via internet een Amerikaanse vrouw welke ik later getrouwd heb nadat mijn echtscheiding in New Zealand officieel werd.
Het duurt approx 2 jaar na legal separation om te kunnen scheiden in New Zealand.

Vanaf jongs af aan al een droom om disneyworld te bezoeken, wat toen ik 6/7/8 was echt een obsessie schijnt te zijn geweest. Misschien ook, omdat ik altijd al weet dat mn ouders evt. naar Pittsburg zouden verhuizen vlak voor mijn geboorte (daarom ook paul, wereldnaam). Een klein jaar geleden was ik het zat en heb, eigenlijk zonder naar mijn bankrekening te kijken, gewoon ineens 2 weken florida geboekt.
Daar is de verslaving alleen maar verergerd, zodoende dat ik april 2012 dus opnieuw ga, maar nu naar het zuidwesten.

Ik zie dat hier regelmatig mensen antwoorden die het hebben over hun reizen in Amerika, terwijl Sandy bij de start van dit topic dus eigenlijk peilde naar de emigranten of expats.
Maar bij veel van die reizigers zie je ook een passie dat ze maar blijven teruggaan he!

WOW...leuk lang topic.........en vreselijk gezellig om te lezen.
Antwoord op de topic vraag van mij: In mijn vakantie in Amerika werd ik verliefd op een Amerikaanse.

Het is offtopic... maar Dirk heb je echt n ranch opgezet in Amerika? Of is dat gewoon een gephotoshopt plaatje? Ben wel benieuwd... naar het verhaal daar achter ( hoop dat dat wel weer n beetje on topic is )

Het antwoord is Ja en Nee.
Ja we hebben een ranch (kleintje) maar nog niet volledig operational.
We schaffen de beesten pas aan wanneer we daar echt permanent wonen.
Zoals mijn profile info al duidelijk maakt mijn vrouw en ik zijn resident managers van een self storage facility in the metroplex of Dallas.(750 units)
Wij wonen op het werk zo te zeggen omdat de baan komt met een studio apartment.
Daarnaast hebben wij voor ons zelf een aantal jaren geleden een stukje land gekocht bij een meer in de country zo'n uurtje rijden vanuit Dallas waar wij all onze vrije tijd zoveel mogelijk besteden en het de bedoeling is om daar wanneer we ons ready voelen met pensioen hopen te gaan.
Wij hebben er all alles op zoals huis (2),barns,feed stalls,chicken coop,fenced in weiland voor koeitjes,water drink tank en dergelijke om een beetje hobby te farmen en het plan is om ons zo self sufficiant mogelijk te maken dus ook met een grote groenten tuin.
De profiel foto Dirkwood is een echte naam plaat (gemaakt bij mijn step grandson) en een combinatie van mijn vrouw's en mijn naam.
Als alles goed gaat hopen we daar ook family in te betrekken zo dat Opa en Oma kunnen hobby'en en toe kijken op een welverdiende oude dag.

Om terug te keren naar het topic.Zo.n 20 jaar plus geleden ben ik vanuit Holland naar New Zealand geemigreerd met een Nederlandse vrouw en 1 kind.
Alles vonden we daar geweldig totdat mijn huwlijk na zo'n 33 jaar getrouwd te zijn het begaf.
Ja zelfs na die jaren is dat dus ook nog steeds mogelijk.
Via internet had ik contact met vele vrienden en dus ook in Amerika en om een beetje uit het drama van de huwelijks scheiding te geraken nam ik een grote vakantie naar Amerika om eens wat van deze vrienden te bezoeken en het land te zien.
Zo'n 12 jaar geleden was een chat room een echt fenomonem en nog leuk en ik was een van de founders of de toen grootse in USA en genoemd wereld vrienden chat room.
Van het een kwam het ander en ik vond daar iemand die meer begon dan alleen maar een vriend te zijn.
Ik heb van alles geprobeerd om haar naar New Zealand te krijgen maar helaas dat mislukte.
Gezien het feit dat ik echt een verse start in het leven nodig had en gezien mijn leeftijd vond ik daar tegen USA een beter land met veel meer mogelijkheden om dat te bewerk stelligen.
En daar is dus het verhaal,eind goed ALL goed,alhoewel ik vreselijk mijn zoon en kleinkinderen in NZ mis
Soms betaal je een BIG PRICE omzelf gelukkig te worden helaas en leven neemt soms funny turns zonder hetzelf in de hand te hebben.

Haha aad, ik zat 15 jaar geleden al in een chatroom via aol. Daar hadden ze een nederlandse chatroom. Daar kwam ik mijn nederlandse vrouw tegen. Zij woonde toen vlak bij chicago ik in het zuiden van Missouri. Nu al weer dik 13 jaar getrouwd. Zij was begonnen op een H1B en ik had in 1996 de greencard loterij gewonnen

Leuk mark....spannend waren toen die chat rooms... De gein ging er later een beetje vanaf.
Ik was all in New Zealand en AOL had daar niet veel opgang.Na mij een poosje misdragen te hebben in Yahoo ging ik naar een andere in USA en we hadden daar gestart de de groep "Universal Friendship",zaten ook aardig wat Nederlanders in maar toch niet veel.
Ik geloof dat het nog steeds bestaat.Ik weet dat je de lotery won.Zijn leuke herinnereingen allemaal.Ik heb nog steeds veel vrienden overgehouden uit die tijd.

ik maar een en die slaapt in mijn bed

En wat vind je vrouw daarvan, Mark?