Adoptie in Amerika

[Jasmino]

Een aantal van jullie weten waarschijnlijk wel al dat ik een grote kinderwens heb, maar dat het bij ons helaas niet vanzelfsprekend is om die in te vullen. Wij zitten in de medische molen en zijn bezig met IVF/ICSI.

Omdat we vorige week het nieuws kregen dat de prognose voor ons niet zo goed is, wil ik me toch eens langzaam richten op adoptie. Ik heb de hoop nog lang niet opgegeven dat het gaat lukken, maar het is goed om ook de andere opties eens te onderzoeken. Nu is gewone adoptie voor ons niet meer mogelijk, omdat Peter daarvoor te oud is en de wachttijd te lang (gemiddeld 8 jaar). Het gevolg daarvan zou zijn dat we alleen een ouder kindje zouden kunnen adopteren, en daar gaat mijn voorkeur niet naar uit.

Een alternatief voor de gewone adoptie, waarbij je in zee gaat met een vergunninghouder (een erkend adoptiebureau dat alles voor je regelt) kun je de adoptie ook zelf regelen en een kindje adopteren uit Amerika. Alleen African/American kindjes komen daarvoor in aanmerking. De wachttijd kan daarmee aanzienlijk worden verkort. Ik weet dat bijvoorbeeld Paul de Leeuw zijn zoontje heeft geadopteerd via deze methodem, het is volkomen legaal. Je moet dus contact leggen met organisaties in Amerika die adoptie regelen, maar hoe dat in zijn werk gaat weet ik niet. Waar moet ik dan zijn, en met welke organisatie moet ik dan contact opnemen? Of moet ik rechtstreeks een moeder vinden die van plan is haar kindje af te staan voor adoptie? Kortom: welke werkwijze geldt hiervoor. Op internet vind ik hierover niet zoveel informatie, en misschien zijn er op het forum mensen of NederAmerikanen die er iets meer over weten of die via de media wel eens iets opvangen over die bureau's?

Als iemand mij kan helpen met internetlinks of namen van organisaties zou ik heel blij zijn!

[nieuwenoord]

Hoi Jacqueline,

Ik kan je hiermee absoluut niet helpen, helaas. Ik ben helemaal niet bekend in dit wereldje. Maar ik wil je wel even laten weten dat ik het zo ontzettend jammer voor jullie vindt dat ook de weg die jullie nu gaan weer zo moeizaam is en misschien geen uitkomst brengt.

Even gewoon een hart onder de riem, ik denk vaak aan jullie en hoop zo dat er voor jullie ergens een kindje is.

Liefs,
Monique

[J&W]

Ik lees soms mee op het prikbord van de adoptiepagina en heb wel eens de naam 'Adoptionarc' voorbij zien komen. Dat is een Amerikaanse adoptiestichting.
Dit is de website: http://www.adoptionarc.com/
Vraag 't anders eens gewoon op dat prikbord http://www.prikpagina.nl/list.php?f=564 .

Succes en ik duim voor je dat je snel een kleine in je armen mag houden (wel of niet geadopteerd)!

[lelie]

Ken je dit forum al?


http://forum.adoptietrefpunt.nl/

En specifiek dit bericht:

http://forum.adoptietrefpunt.nl/index.p ... =88.msg698


En deze:

http://www.prikpagina.nl/list.php?f=564&collapse=1

Ik zie dat er best veel fora zijn, maar ik denk dat je dat zelf al wel hebt ontdekt.

Heel veel succes!!!

[Jasmino]

Dank jullie wel allemaal en bedankt voor de links.
J&W: ik ga zeker eens rondneuzen op de amerikaanse site, bedankt voor de tip.
Marloes: die sites kende ik al, maar daar worden geen concrete gegevens verstrekt, en daar was ik naar op zoek. Daarom probeer ik het via dit forum!

[avanv]

Jacqueline,
Er is een yahoo group speciaal voor NL'se mensen die vanuit de USA willen adopteren. Zie http://groups.yahoo.com/group/vskleintjes/.
Inderdaad was ARC in Philadelphia 1 van de buro's die adopties naar NL uitvoerde. Of ze het nog doen weet ik niet. Je zult heel veel info in de yahoo group vinden van mensen die in hetzelfde schuitje zitten of gezeten hebben.
Veel succes.

[doreennicole]

Heel veel sterkte toegewenst alvast met de procedure als je die aangaat en mijn sympatie met het ongewild kinderloos zijn en alles wat je tot nu hebt moeten doorstaan. Ik ben er zelf een beetjebekend mee omdat ikzelf ook een grote kinderwens had en het ook niet zo 1-2-3 ging en ik zo'n vrouw was geworden die niet blij kon zijn als anderen zwanger werden en hele gemene gedachten had als ik zwangere vrouwen op straat zag lopen. Ik herinner me hoe moeilijk dit was. Ikben nu heel blij dat ik geen kinderen heb, maar ik wilde je in ieder geval een hart onder de riem steken.

Wat betreft de adoptiekanalen in de VS. Ik denk dat je er rekening mee moet houden dat er verschillende wetten zijn in verschillende staten en dat je een breed onderzoek zou kunnen/moeten doen, maar ik heb weleens in Seattle gekeken, meer vanuit een gevoel van morele verantwoordelijkheid naar alle kinderen (vnl African American en andere minorities) dan uit een kinderwens dus ik ben er nooit verder mee gegaan, maar wel een beetje rondkijken. ik kan me nu niet meer herinneren welke organisaties dat waren, maar ik herinner me wel dat het heel makkelijk was die op internet te vinden. hoewel, dat was dan voornamelijk voor domestic adoption en adoptie voor amerikanen vanuit het buitenland. ik denk dat jij eerder in NL zou moeten zoeken naar adoptie vanuit het buitenland.

hoop dat de sites die anderen je gegeven hebben helpen. als je vragen hebt of ergens hulp bijnodig hebt en ik kan je helpen, zeg het maar.

[mirdj]

Jammer dat het allemaal niet zo gaat als jullie gehoopt hadden.

Ik weet niet of je hier al eens naar hebt gekeken (en of het voor jullie een optie is), maar een collega van mij heeft eind vorig jaar via wereldkinderen een special needs kindje uit China geadopteerd. Dit jongetje is 4 jaar oud en heeft een hazelip. Hij is in China al geopereerd en moet hier nog 1 keer geopereerd worden als hij een jaar of 11 is. Hij ging hier na een maand of 2 al gewoon naar school en draait goed mee. Hij heeft nog wel moeite om zich verstaanbaar te maken vanwege zijn taal- spreekachterstand, maar dat gaat langzaam de goede kant op. Hij krijgt logopedie en ze thuis oefenen heel veel woordjes met hem.

Special needs kinderen hebben een (lichte) handicap en zijn daarom makkelijker te adopteren waardoor de adoptietijden korter zijn. Voor zover ik weet krijg je van te voren te horen wat voor handicap ze hebben en op basis daarvan kan je beslissen of je die zorg wel of niet aan kan/wil gaan.

[Sarahken]

Een aantal van jullie weten waarschijnlijk wel al dat ik een grote kinderwens heb, maar dat het bij ons helaas niet vanzelfsprekend is om die in te vullen. Wij zitten in de medische molen en zijn bezig met IVF/ICSI.

Goeiemorgen Jacqueline,

'k Wil je even veel sterkte en doorzettingsvermogen toewensen. Ik begrijp het allemaal zo goed. Wij hebben 7 jaar in de medische mallemolen gezeten. Net toen wij definitief hadden beslist om aan adoptie te beginnen, beviel mijn Nederlandse penvriendin van een 2de kindje. Op dat moment besloten we nog een allerlaatste poging te wagen en dankzij deze 4de ICSI-IVF poging hebben wij nu een bijna 10-jarig knulletje in ons huis rondlopen.
Qua adoptie zaten wij vooral bezig met enkele verenigingen in België om via hun in het buitenland te adopteren. Helaas kan ik u geen tips/raad geven voor wat betreft adoptie US.

[Marceljesse]

Hier een persoonlijk stukje van mijn kant. Wij zitten ook stiekem te kijken naar een mogelijke adoptie. In ons geval niet vanwege het feit dat we geen kinderen kunnen krijgen (tenminste dat weten we nog niet) maar meer vanwege het feit dat wij het mooi vinden om ons geluk te delen met iemand die onder mindere gelukkige omstandigheden geboren is.

Ik ben dus ook net een beetje aan hetkijken maar ben erg geschrokken van alles. Inderdaad een wachttijd van 8 jaar, ongeveer 25.000 euro en in ons geval zou een zwangerschap nog zorgen voor uitstel ook. Als je dit zo ziet dan zou je haast besluiten om maar niet te gaan apopteren.

Succes Jacqueline. Hou ons op de hoogte.

[Jasmino]

Bedankt voor jullie lieve reacties allemaal!

Ik heb me vanochtend aangemeld op de yahoo site, maar waarschijnlijk gaat dat niet lukken. Ik moet namelijk een nummer van de beginseltoestemming overleggen, en zover ben ik nog lang niet. Ik wil me eerst graag oriënteren. Ik heb een mailtje terug gestuurd, en ik ben benieuwd hoe ze daarop gaan reageren.

Een special needs kindje is trouwens ook een optie, daar heb ik zelf nog nooit bij stilgestaan. Ik heb zelf ook een (onzichtbare) handicap, dus misschien wel het overwegen waard om me eens in te verdiepen.

Omstreeks 2002 heb ik me zelf ook al eens verdiept in het proces van adoptie, dus ik weet hoe het ongeveer werkt. Ik had namelijk als puber altijd al het gevoel dat ik graag zou willen adopteren. Toen nog vanuit de idealistische filosofie dat er zoveel ongelukkige kinderen op de wereld waren die naarstig behoefte hebben aan een thuis, waarom zou je er dan zelf nog 1 op de wereld zetten. Laten we eerst die kinderen een goed thuis geven. Dat is altijd in mijn hoofd blijven spelen, dus ik begrijp heel goed wat Marcel bedoelt.

Maar in 2002 kwam ik erachter dat de werkelijkheid toch anders gaat. De wachtlijsten zijn zo enorm lang, omdat er veel meer wensouders zijn, dan kinderen om te plaatsen. En dat laatste komt vooral door de strenge wetgeving en regels in veel landen die niet toestaan dat er meer dan een bepaald aantal kinderen voor adoptie naar het buitenland gaan. Dat heeft mijn ogen geopend! Waarom zou ik dan adopteren en al die wensouders die zelf geen kinderen kunnen krijgen in de weg zitten door een plekje op de wachtlijst in te nemen. Dan kan ik ze beter ook zelf krijgen. Maar ja, toen wist ik nog niet dat ik zelf niet zo gemakkelijk kinderen op de wereld kan zetten, daar kwam ik pas 3 jaar later achter, na eerst een jaar "proberen".

[myste87]

Jaqueline,

Ik vind het heel dapper dat je jouw verhaal hier zomaar plaatst.

Ik wens jou heel veel sterkte en succes.

En ik heb inderdaad ook gehoord van een special need kindje, vooral uit China schijnen ze vrij moeilijk plaatsbaar te zijn en je schijnt zelf aan te kunnen geven in welke mate je handicap aan denkt te kunnen, er schijnen inderdaad veel kindjes met redelijk "kleine"handicaps te zijn zoals een hazenlip en een klompvoetje.

Anja

[Marceljesse]

Maar in 2002 kwam ik erachter dat de werkelijkheid toch anders gaat. De wachtlijsten zijn zo enorm lang, omdat er veel meer wensouders zijn, dan kinderen om te plaatsen. En dat laatste komt vooral door de strenge wetgeving en regels in veel landen die niet toestaan dat er meer dan een bepaald aantal kinderen voor adoptie naar het buitenland gaan. Dat heeft mijn ogen geopend! Waarom zou ik dan adopteren en al die wensouders die zelf geen kinderen kunnen krijgen in de weg zitten door een plekje op de wachtlijst in te nemen. Dan kan ik ze beter ook zelf krijgen. Maar ja, toen wist ik nog niet dat ik zelf niet zo gemakkelijk kinderen op de wereld kan zetten, daar kwam ik pas 3 jaar later achter, na eerst een jaar "proberen".

WOW: dit is voor mij/ons een echte eye-opener. Ik dacht altijd dat er veel meer kinderen zaten te wachten dan dat er mensen waren die willen adopteren.
Zoals ik al zei: ben ik echt net een beetje aan het kijken en dit had ik nog niet gevonden.

[doreennicole]

Maar in 2002 kwam ik erachter dat de werkelijkheid toch anders gaat. De wachtlijsten zijn zo enorm lang, omdat er veel meer wensouders zijn, dan kinderen om te plaatsen. En dat laatste komt vooral door de strenge wetgeving en regels in veel landen die niet toestaan dat er meer dan een bepaald aantal kinderen voor adoptie naar het buitenland gaan. Dat heeft mijn ogen geopend! Waarom zou ik dan adopteren en al die wensouders die zelf geen kinderen kunnen krijgen in de weg zitten door een plekje op de wachtlijst in te nemen. Dan kan ik ze beter ook zelf krijgen. Maar ja, toen wist ik nog niet dat ik zelf niet zo gemakkelijk kinderen op de wereld kan zetten, daar kwam ik pas 3 jaar later achter, na eerst een jaar "proberen".

WOW: dit is voor mij/ons een echte eye-opener. Ik dacht altijd dat er veel meer kinderen zaten te wachten dan dat er mensen waren die willen adopteren.
Zoals ik al zei: ben ik echt net een beetje aan het kijken en dit had ik nog niet gevonden.

volgens mij is dat ook nog steeds zo, maar is het een bepaald soort kinderen waar een grotere vraag naar is (baby, wit, gezond, en niet perse in die volgorde). althans in de VS zijn het de oudere witte kinderen, die al jaren in pleeggezinnen zitten, niet-witte kinderen van verschillende leeftijden, maar ook hier gaan de babies wat makkelijker weg, behalve dan weer als ze een handicap hebben (lichamelijk of drugsgerelateerd). Het is een complex geheel en in een land als NL waar er veel meer aan voorbehoedsmiddelen en abortus wordt gedaan dan in andere landen is het aanbod van ongewenste kinderen natuurlijk veel kleiner.

en daarnaast is transraciale adoptie ook een issue (voor de kinderen ook later). het hoeft geen slecht iets te zijn maar wel iets om bij stil te staan. maar dat heeft, zeker in de US, ook gevolgen voor het aanbod. er zijn genoeg AA die vinden dat AA kinderen niet door blanken zouden moeten worden geadopteerd, maar er zijn niet genoeg AA die adopteren. en sommige blanken weerhouden zich van het adopteren van AA vanwege de stigma en weerstand, en gaan dan eerder door een proces om een kind ergens anders vandaan te halen, terwijl deze kinderen veel beter af zouden zijn met any liefhebbende ouder dan het systeem, maar erg gevoelig.

adopteren is een emotioneel proces, om er doorheen te gaan, financieel, mentaal zwaar, maar er zijn genoeg support groepen. hoop dat je de juiste vind en je kan natuurlijk hier ook altijd je frustraties en leuke berichten delen.

[Corry]

Jacqueline, mijn beste amerikaanse vriendin heeft ook een jongetje geadopteerd. (zij had lupus en haar man had kanker gehad) als je er wat aan hebt wil ik haar wel vragen of je contact met haar op mag nemen.
Ik hoor wel. Ook weer VEEL sterkte voor de zoveelste stap op deze moeizame weg.

[Nien]

Over adoptie. Ik ken een gezin hier vlakbij dat bezig is met het adopteren van hun 5e en 6e kindje.. ze hebben alleen geadopteerde kinderen en het is een heel leuk gezin. Wij zitten af en toe er ook aan te denken nog een kindje te adopteren (we willen nog een kindje en het leek ons wel mooi om een kindje te adopteren), dus ik vroeg eens aan haar hoe het allemaal georganiseerd is.. zij hebben een aantal van hun kinderen van http://www.adoptuskids.org Het zijn kinderen die uit foster care komen en vaak dus problemen hebben. Vaak zijn ze inderdaad wat ouder. En ze zijn zo'n beetje gratis, soms krijg je zelfs nog wat subsidie als je een kindje adopteert. En ik denk dat de wachttijd ook niet zo lang is. Maar ik weet niet of je die kinderen ook kan adopteren als je niet in de VS woont.

Succes!
Nynke

[Marceljesse]

@ doreen;

Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Interessant om de problematiek in amerika te zien.

[Jasmino]

Nogmaals bedankt allemaal, ik vind het geweldig dat jullie meedenken. Het is toch een lastig onderwerp, er is weinig openheid over. Ik ga er in elk geval mee aan de slag, en probeer via de websites die ik nu heb steeds meer informatie te vergaren.

@Corry; bedankt voor het aanbod, ik houd het nog even in gedachten. Het liefts wil ik contact met Nederlanders die het proces doorlopen hebben en mij meer kunnen vertellen over de adoptie in NL vanuit Amerika. Ik denk dat dat toch een heel ander proces is dan adoptie binnen Amerika. Maar misschien kom ik er nog op terug als ik een dood spoor heb.

[avanv]

Misschien ten overvloede maar hier kun je ook lotgenoten vinden:
http://www.zelfdoenersinadoptie.nl/
Over adoptie binnen Amerika kan ik je uit eigen ervaring ook wel meer vertellen maar dat is alleen maar van toepassing als je ook werkelijk in de USA woont.

[jvinch]

en daarnaast is transraciale adoptie ook een issue (voor de kinderen ook later). het hoeft geen slecht iets te zijn maar wel iets om bij stil te staan. maar dat heeft, zeker in de US, ook gevolgen voor het aanbod. er zijn genoeg AA die vinden dat AA kinderen niet door blanken zouden moeten worden geadopteerd, maar er zijn niet genoeg AA die adopteren. en sommige blanken weerhouden zich van het adopteren van AA vanwege de stigma en weerstand, en gaan dan eerder door een proces om een kind ergens anders vandaan te halen, terwijl deze kinderen veel beter af zouden zijn met any liefhebbende ouder dan het systeem, maar erg gevoelig.

Onze zoon is nu 11 en we hebben het zelf laatst ook gehad over adoptie. Dit bovenstaande vind ik dus echt zo een geneuzel. Niet van Doreen maar van de mensen die zelfs in adoptietermen de raciale lijn volgen. Geen cent hebben, de hele familie aan de alcohol en drie keer gescheiden maar tegen elke prijs willen voorkomen dat je kind opgroeit bij mensen met een andere kleur. Stel je voor, je zou er iets van krijgen.