"De grote donorshow" ophef in Amerika

[Sandy]

Dus toch een Publiciteitsstunt van BNN .. ik ben benieuwd of er wordt bijgehouden hoeveel mensen nu een codicil gaan invullen!

[JohnNJ]

De opmerking van StageNYCfall2007, vind ik daarentegen ook wat bot. Laat ik het anders zeggen, daar kan ik me niet mee conformeren. Je zult inderdaad suikerziekte hebben.... of een kind hebben, dat geopereerd moet worden, te jong is om zelf te beslissen en jij beslist op deze (negatieve) manier over zijn/haar leven...

Maar dat laatste is helemaal niet zijn bedoeling. Wat hij schreef geldt uitsluitend voor hemzelf, en tegelijkertijd respecteert hij de keuzes die anderen maken. Dat staat er toch duidelijk? StageNYCfall2007 is waarschijnlijk niet in de wieg gelegd voor het vak van arts, maar met dergelijke opvattingen doet hij verder niemand kwaad. Men kan tegen orgaandonatie en overvloedig medicijngebruik voor zichzelf zijn. Dat is een volstrekt legitiem standpunt.

--john

[doreennicole]

em om verder advocaat van de duivel te spelen: hij heeft een punt. het is idd zo dat we nu niet meer doodgaan aan simpele infectie ziekten sinds de uitvinding van peniciline en omdat we allerlei technologie hebben kunnen we mensen die eigenlijk dood zouden zijn in leven houden, soms geheel beter maken.

de vraag of dit een goede ontwikkeling is, is op een maatschappelijk niveau interessant. was het ooit de bedoeling dat we zo lang zouden leven, zelfs als wij onszelf ziek maken door niet gezonde keuzes te maken. hebben we zoveel meer variaties in ziekten omdat we het menselijk geslacht zwakker maken door ziekere mensen die vroeger doodgegaan zouden zijn te laten reproduceren. of is het feit dat we de hersenen en ontwikkeling hebben om deze mogelijkheden te scheppen een bewijs van dat het de bedoeling is om dit te doen. ik maak waarschijnlijk niet veel sense maar het komt neer op de filosofische vraag of we door langer te leven niet de mensheid verzwakken.

al dit gefilosofeer maakt me letterlijk geen ene moer uit (sorry als ik het zo grof zeg) nadat mijn neefje, de persoon om wie ik het meest geef in de hele wereld, op 4 jarige leeftijd een tumor had, en dood zou zijn nu, maar door onze medische kennis, nu helemaal gezond is. voor mezelf zou ik misschien wel kiezen voor geen verdere behandeling of geen orgaandonatie, maar alles wat mijn neefje en mijn nichtjes kan redden van ziekte, pijn, dood, ongemak, verdriet, wil ik. iedereen die kinderen in zijn leven heeft of andere mensen waar die omgeeft zal het moeilijk kunnen laten gaan als een van hen ziek is, dus ik denk dat in theorie/in filosofie het hebben van een ziekte misschien een bewijs is van dat je eigenlijk te zwak bent, maar in de praktijk gaat iedereen tot het uiterste om zijn/haar geliefden te redden, en ik denk dat dat ook zal gelden voor StageinNYC.

[Petra/VS]

Precies, Doreen. Ik weet nog, dat ik vroeger, voor ik echt mensen had, die om mij gaven (nu ja, die heb je altijd, maar niet voor wie jij nummer 1 bent), dacht, dat ik liever als eerste dood zou gaan. Dat zou het makkelijkst zijn.
Maar nu realiseer ik me, hoeveel invloed mijn dood op mijn geliefden zou hebben. Nu zou ik alles doen om mijn leven te verlengen. Niet eens zozeer voor mezelf, maar voor degenen, die mij liefhebben (man en kinderen). Het blijft een ethische vraag en de discussie over hoe ver dit alles moet gaan zal wel eeuwig blijven, zoals zoveel discussies over menselijk ingrijpen in de loop van het menselijk leven.
En zelfs na de dood blijven de discussies, kijk naar de tentoonstellingen van Body Worlds en Bodies. Controversieel zijn ze zeker, maar ze trekken miljoenen toeschouwers.

[rene.jager]

De opmerking van StageNYCfall2007, vind ik daarentegen ook wat bot. Laat ik het anders zeggen, daar kan ik me niet mee conformeren. Je zult inderdaad suikerziekte hebben.... of een kind hebben, dat geopereerd moet worden, te jong is om zelf te beslissen en jij beslist op deze (negatieve) manier over zijn/haar leven...

Maar dat laatste is helemaal niet zijn bedoeling. Wat hij schreef geldt uitsluitend voor hemzelf, en tegelijkertijd respecteert hij de keuzes die anderen maken. Dat staat er toch duidelijk? StageNYCfall2007 is waarschijnlijk niet in de wieg gelegd voor het vak van arts, maar met dergelijke opvattingen doet hij verder niemand kwaad. Men kan tegen orgaandonatie en overvloedig medicijngebruik voor zichzelf zijn. Dat is een volstrekt legitiem standpunt.

--john

al dit gefilosofeer maakt me letterlijk geen ene moer uit (sorry als ik het zo grof zeg) nadat mijn neefje, de persoon om wie ik het meest geef in de hele wereld, op 4 jarige leeftijd een tumor had, en dood zou zijn nu, maar door onze medische kennis, nu helemaal gezond is. voor mezelf zou ik misschien wel kiezen voor geen verdere behandeling of geen orgaandonatie, maar alles wat mijn neefje en mijn nichtjes kan redden van ziekte, pijn, dood, ongemak, verdriet, wil ik. iedereen die kinderen in zijn leven heeft of andere mensen waar die omgeeft zal het moeilijk kunnen laten gaan als een van hen ziek is, dus ik denk dat in theorie/in filosofie het hebben van een ziekte misschien een bewijs is van dat je eigenlijk te zwak bent, maar in de praktijk gaat iedereen tot het uiterste om zijn/haar geliefden te redden, en ik denk dat dat ook zal gelden voor StageinNYC.

Het ging nij in mijn statement over een kind dat niet over zijn eigen leven kan beslissen, maar jij als ouder van het kind beslist om niet te operenen (wie moet er ander beslissen) waarmee het pleit voor je kind is beslecht.
Ja, ik heb ook gelezen dan StageNYCfall2007 ook geen kinderen wil, dit gaat mij alleen om het principe. Zijn/haar opmerking hoor ik namelijk niet voor het eerst. Het gedachtengoed leeft bij meer mensen. Ìk vind het een verwerpelijke gedachte.

[nieuwenoord]

En ik voelde me wel degelijk aangesproken als persoon met diabetes. Als er één ziekte is waarbij het lichaam 'hapert' is het diabetes wel, met name type 1. En dat type heb ik niet , maar ik kom in mijn werk wel met veel kinderen met diabetes en hun ouders in aanraking. En ja, 100 jaar geleden gingen die gewoon dood, simpel.

En misschien was dat dan beter? Als je zo tegen nieuwe ontwikkelingen bent, moet je misschien terug naar 1900 of nog eerder? En dan zit je ook niet in New York voor een stage???

Ik stop met deze discussie, want ik merk dat het me persoonlijk veel te veel raakt en dat mijn boosheid over zoveel 'botheid' me dingen laat zeggen die ik beter voor me kan houden.

[Sandy]

Maar dat laatste is helemaal niet zijn bedoeling. Wat hij schreef geldt uitsluitend voor hemzelf, en tegelijkertijd respecteert hij de keuzes die anderen maken. Dat staat er toch duidelijk? StageNYCfall2007 is waarschijnlijk niet in de wieg gelegd voor het vak van arts, maar met dergelijke opvattingen doet hij verder niemand kwaad. Men kan tegen orgaandonatie en overvloedig medicijngebruik voor zichzelf zijn. Dat is een volstrekt legitiem standpunt.

--john

Het is inderdaad StageNYCfall's persoonlijke opvatting wat hij niet op een ander legt, zijn enige maatstaf is hijzelf. Ik vind het daarom totaal niet respectloos naar mensen die wel medicijnen gebruiken. Ik kan me echter voorstellen wanneer je leven afhangt van medicijnen, dat zo'n opmerking dichtbij komt. Ik gebruik zelf medicijnen voor een hele hoge bloeddruk, maar ken ook mensen in mijn naaste omgeving die afhankelijk zijn van zware medicijnen. Mijn eigen moeder heeft zo haar leven gerekt, zodat ze de geboorte van haar kleinkind, mijn oudste dochter, kon meemaken. Maar eigenlijk is de "offense" nergens voor nodig, aangezien het zijn persoonlijke opvatting is voor zichzelf. Je kan het hooguit jammer vinden voor hem, dat hij geen medicijnen zou gebruiken, als hij zelf in een dergelijke situatie terecht zou komen. Maar in nijpende situaties kan een opvatting altijd bijgesteld worden, dat kun je vooraf denk ik niet inschatten .. Overigens vind ik het niet nodig om hem dat in te wrijven .. Ik denk dat StageNYCfall2007 ook nog jong is; opvattingen worden ook gevormd en bijgesteld door levenservaring.

Ik ben er zelf ook niet over uit namelijk. Ik denk dat bij een terminale ziekte, waar je leven in zekere zin kunstmatig gerekt wordt en uitzichtloos is ... dan zou het voor mij ook niet meer hoeven. Ik denk dat het aan de persoon zelf ligt, wanneer hij/zij opgeeft. Kortom wanneer je leven op is, bepaal je zelf. Vaak is het ook niet eens voor jezelf, maar je geliefden waar je voor wil blijven leven.

Ik vind het een totaal andere situatie, wanneer jouw spirit nog vol leven is, maar je door het dysfunctioneren van een orgaan of een ziekte over een beperkte levenskwaliteit beschikt .. Door medicijngebruik kun je tegenwoordig een uitstekende levenskwaliteit hebben; Zoals inderdaad diabetici, maar ook nierpatienten die iedere dag moeten dyaliseren of ik zelf met een torenhoge bloeddruk. Ik ben blij met de medische ontwikkeling.

Je groeit er ook in, althans ik. Het is inderdaad zo dat je soms voor situaties komt te staan dat je voor je geliefde kiest en al je eerdere opvattingen er niet meer toedoen. Ik denk niet dat dat hypocriet is, maar je kan je reactie in nijpende situaties simpelweg niet inschatten. Zo had ik moeite met het donorschap, totdat ik in een situatie kwam om zo'n beslissing te maken voor iemand die dichtbij mij staat. In eerste instantie een emotionele keus, later maak je een rationele overweging. Ik weet uit ervaring dat opvattingen er dan niet meer toedoen. Uiteindelijk zal je tot de conclusie komen dat je bereid bent tot het uiterste te gaan voor iemand die heel dichtbij je staat..

[Bennogr]

Hier in Minnesota is de 'nep' van de BNN show gemeld in de plaatselijke kranten via een bericht van de AP. Verder (nog) niets over gezien, maar dat komt mogelijk nog.

Ieder z'n meug, natuurlijk wat orgaan-afgeven betreft, maar ik vind dat ze alles van me mogen gebruiken (ogen, hart, longen, nieren, spieren, weefsel, enz.).

En wat medicijnen betreft: als de wetenschap ons kan helpen, waarom dan niet. Totdat je zelf vindt dat het nou wel genoeg is geweest. En dan moet je volgens mij de mogelijkheid hebben om zo pijnloos mogelijk te vertrekken (zoals in Nederland openlijk gebeurt en hier in de VS in de praktijk, niet openlijk).

Mijn moeder, 95 en woont nog zelfstandig, zegt altijd: als ik de trap niet meer opkan, is dat een teken dat ik naar een andere behuizing om moet zien. Dat zou je kunnen uitbreiden tot een levensfilosofie: als het niet meer gaat (moge dat voor iedereen tegen de 100 zijn!) dan wordt het tijd om aan vertrekken te denken.

En ach, toen ik 20 was, wilde ik ook geen kinderen. Maar was maar al te blij dat ik (via mijn vrouw dan) een kind kreeg toen ik 35 was. Geeft je toch een heel andere kijk op het leven: alsof je hart buiten je lichaam rondloopt, zoals iemand dat ooit eens gezegd heeft.

[wiepster]

Ouder worden brengt vaak mee dat je wat milder in je opvattingen wordt en ook meer (helaas??) levens-ervaringen hebt en daardoor alles wat anders gaat bekijken.
Als ik dood zou gaan en ik heb genoeg "gezonde" organen over, dan mag een ieder die het nodig heeft het hebben, mocht mijn kind of andere naasten een orgaan nodig hebben, dan hoop dat anderen er ook zo over denken en velen geholpen kunnen worden.
Wel moet het zo zijn, net wat Benno al aangaf het einde geen lijden worden, zodat een ieder een keuze heeft om op een humane manier te "vertrekken".

[StageNYCfall2007]

Oké laat ik nog een maal hierop reageren en dan gaan we weer back on topic.

Ik had niet gedacht doordat te zeggen dat mensen erdoor gekwetst zouden raken, dat was ook niet mijn bedoeling. Excuses daarvoor.

Maar ik heb ook gezegd dat het mijn standpunt is. Mijn vader heeft een hartaanval gehad (en zijn vader ook, dus ik waarschijnlijk ook) en slikt nu vele medicijnen per dag. Ja, ik ben blij dat hij nog leeft.

Ik heb inderdaad zelf nog nooit een erge ziekte gehad. Maar mijn verhaal kwam erop neer dat ik veel moeite zou hebben als ik dagelijks veel medicijnen zou moeten slikken om (sorry) 'in leven te blijven'.

Ik dring verder niemand iets op en wil dat ook helemaal niet, ik gaf gewoon mijn visie erop. En dat is dat ik een lichaam heb om mee te leven, en als het op is, is het op. Ik kan het harder zeggen, maar dat laat ik maar even.

[wiepster]

Ik denk dat wel begrijp wat je bedoelt.

Als mijn broer na zijn ongeluk wel was blijven leven, dan was het als een plant geweest, mbv. machines, dan liever zoals het nu gelopen is.
Ook heb ik er geen moeite mee dat een tijd geleden hier in Florida de rechter heeft besloten dat een vrouw na zoveel jaar via machines in leven te zijn gehouden, de stekker eruit getrokken mocht worden. Na scans bleek dat er niets meer van haar hersens over was....

Echter dat je een redelijk tot normaal leven kan lijden dankzij orgaandonatie of medicatie zoals insuline of voor hoge bloeddruk, dan is dat prima dat dat kan.
Neem ook als voorbeeld de franse vrouw wiens gezicht was aangevreten door een hond/honden(?), mooi dat zij weer een menselijk uiterlijk heeft gekregen.

[Michigan]

Even voor de mensen die het niet konden zien: http://player.omroep.nl/?aflID=4704016& ... 6d4d4cc6ab

[CaroLine]

Ik heb de show niet gezien. Als het allemaal echt was geweest zou ik het erg smakeloos hebben gevonden. Nu blijkt dat het een publiciteitsstunt is vind ik het geweldig.
Carola

[Bennogr]

De New York Times had zondag een hele rustige reactie, met onder meer verwijzingen naar een website waar mensen probeen organen en donors te vinden en meningen van deskundologen.

Staat hier:

http://www.nytimes.com/2007/06/03/weeki ... ref=slogin

[Clint]

De New York Times had zondag een hele rustige reactie, met onder meer verwijzingen naar een website waar mensen probeen organen en donors te vinden en meningen van deskundologen.

Staat hier:

http://www.nytimes.com/2007/06/03/weeki ... ref=slogin

Goed stuk, op een foutje na:

BNN, the company that broadcast the show, scheduled it for the fifth anniversary of the death of Bart de Graeff, a former BNN director. Mr. de Graeff died of kidney failure at 35, after spending years on a waiting list.

Greaff

[Bennogr]

Kun je nagaan wat ik af en toe terugzie, hoewel ik mijn naam altijd heel nauwkeurig spel.

Klein foutje, maar het verhaal was redelijk en rustig. The Grey Lady (NYT) kan het af en toe best wel.

[Kombat]

trouwens die amerikaanse programma's.. fear factor, Big brother etc.. zijn allemaal van de grote boze televisie wolf John de Mol. hij zit ook in de VS met zijn bedrijf

[Clint]

trouwens die amerikaanse programma's.. fear factor, Big brother etc.. zijn allemaal van de grote boze televisie wolf John de Mol. hij zit ook in de VS met zijn bedrijf

Mwoah, het is toch wel iets genuanceerder. Endemol is de afgelopen 7 jaar niet in handen van John de Mol geweest. Ok, hij heeft nu samen met Mediaset het productiehuis teruggekocht.
Endemol US produceert ook programma's als Extreme Makeover: Home Edition, Deal or No Deal, 1 v.s. 100.