Ziektekosten

[dimona]

Erger nog: ik sprak hier in de VS laatst iemand die nu al voor de derde keer op zoek is naar een pediatrician, omdat de verzekering bestaande contracten niet verlengt. Het lijkt me echt vreselijk als je zo beperkt wordt in je keuze. Dan héb je eindelijk een arts gevonden waar je goed mee door een deur kan, dan moet je maar weer afwachten hoe lang dat weer duurt.

[dimona]

Maar wat dan wel weer zo is, is dat een arts hier veel meer gezien wordt als een consultant. Je gaat ernaar toe, krijgt een advies en de relatie komt niet onder vuur te liggen als je dat advies niet opvolgt. Je hebt in ieder geval het gevoel dat je eigen baas bent, terwijl artsen in Nederland je dingen gewoon voorschrijven en je het gevoel geven "dit is dé manier en anders kan ik je niet helpen".

Wij zijn op zoek naar een kinderneuroloog en spraken laatst iemand met veel relaties in die wereld. Hij gaf ons wat adviezen en het kwam er eigenlijk op neer dat we de keus hadden tussen dr 1 in ziekenhuis a of dokter 2 in ziekenhuis b. Hij kon voor ons bij allebei vrij gemakkelijk een afspraak regelen. Tsja, moeilijk moeilijk, maar toen zei hij erbij "En anders maak je toch gewoon bij allebei een afspraak? Kijk je gewoon welke het beste bevalt." Kijk, dát denkkader, dát heb ik nog niet helemaal

[Ziva]

Precies, dat bedoel ik dimona. In Nederland was ik gebonden aan een dokter in de buurt die maximaal 10 km van me af zat. Als ik vervolgens iets had kreeg ik medicijnen voorgeschreven en daar kon ik het mee doen. Vervolgens ging ik naar de apotheek die ook al vooraf bepaald werd om ze op te halen en een, vooraf bepaald bedrag te betalen. Moest ik een ingreep laten doen, kon ik kiezen tussen ziekenhuis A of B, waar ik vervolgens een arts toegewezen kreeg.

In Amerika kan ik kiezen wat ik wil. Ik kan naar een dokter gaan of een zogenaamde "walk in clinic". Vervolgens geeft de dokter advies over de medicijnen en kan ik zelf kiezen wat ik wil en of ik generieke medicijnen wil of niet. Dat bepaald dus ook of je meer of minder betaald. Daarna bepaal ik zelf waar ik de medicijnen vandaan haal, afhankelijk van waar het me uitkomt en waarvan ik de prijs acceptabel vind. Zoals dimona aangeeft, de artsen nemen na de diagnose veel meer een consulentrol aan en geven je meer het gevoel dat je zelf de hand hebt in alles.

Ik zeg niet dat het beter is, ik zeg niet dat het slechter is, het is gewoon anders. De eerste keer dat ik de vraag "Wil je nog een aanvullend bloedonderzoek of liever niet? Ik denk dat het overigens niet nodig is." te horen kreeg dacht ik echt "huh?".

[DejaVu]

Dat over artsen in een bepaald gebied is laatst nog op tv geweest en mag wettelijk niet en toch hebben ze hun eigen "gentleman"regels. Is vooral in de grote steden waar ze alles onderling verdelen.

Bij de apothekers is dat niet zo, mijn dokter vraagt altijd "naar welke apotheek zal ik het recept sturen?"(dit heeft vooral met gemak te maken). De voorgeschreven medicijnen zou ik kunnen veranderen als ik erna vraag...moeten er wel alternatieven zijn...volgens mij heeft de verzekeraar hier ook nog iets over te zeggen maar dat weet ik niet. Het bedrag ja dat is vastgesteld maar dat is toch normaal?

Als ik een verwijzing krijg naar het ziekenhuis dan zijn er allerlei vakjes bij de dokter met de vraag "Naar welk ziekenhuis wil je?", de blaadjes gaan tot Leiden volgens mij dus alle ziekenhuizen in Den Haag + het LUMC. Op het blaadje staan de doktoren van de afdeling met een vakje ervoor en 9 van de 10 keer kruisen ze "geen voorkeur" aan maar blijkbaar kan je dat aankruisen en je moet altijd toch bellen voor een afspraak dus dan kan je een afspraak maken met dokter X of Y.

edit: tegenwoordig zitten heel veel huisartsen in zogenaamde doktorencentrums waar ze met 10 artsen bij elkaar zitten. Bij mij is het dan zo dat ik bij alle 10 een afspraak kan maken indien nodig.

[bello]

Wat een gekke verzekering had jij, Ziva. Ik heb een van de allergoedkoopste (96,25 euro per maand, geen eigen risico) en kan altijd mijn eigen huisarts (die nog in mijn oude woonplaats zit), ziekenhuis (de hele E.U. is toegestaan!) en apotheek kiezen. Alle rekeningen worden direct doorgestuurd naar de verzekeraar en die komt alleen bij mij terug in het (zeldzame) geval dat er iets niet vergoed wordt.

Het is iets dat mij er echt van zou weerhouden me permanent in Amerika te vestigen. De angst dat je je baan verliest (als je daar überhaupt al benefits kreeg), of dat je verzekeraar moeilijk gaat doen als je een ernstige (lees: geldverslindende) ziekte krijgt, of dat je niet alleen honderden dollars per maand betaalt aan premie, maar ook nog eens elke keer aan co-pays en ieder jaar aan forse deductibles vast zit. Het is in Nederland allemaal niet ideaal natuurlijk, maar de rust van wéten wat je ieder jaar maximaal kwijt bent aan ziektekosten, of je nou enkel een loopneus hebt gehad, of onder een bus bent gelopen, is toch wel erg prettig. Iets teveel een watje om Amerikaan te worden dus

[Loek]

Als je daarentegen het bedrag wat je in NL betaalt aan sociale premies hier in de US in een extra verzekering zou steken, ben je wel goed gedekt. Verschil is dat je daar hier vrijwillig voor kunt kiezen, en de meeste mensen zien daar vanwege de hoge premies dus liever vanaf. Ik heb een zo'n extra verzekering afgesloten, en die was zeker in het begin niet goedkoop. Nu ik het een aantal jaar heb wordt een steeds groter deel van de premie betaald uit de winst en dividend van deze verzekering. Als ik 70 ben, wrodt de gehele premie uit winst en dividend betaalt. Hoe eerder je ermee begint, hoe eerder je geen premie meer hoeft te betalen. Als ik langdurig ziek zou worden en bijvoorbeeld thuiszorg nodig heb, worden de kosten uit deze verzekering betaald. Dat kun je bij de meeste standaard ziektekosten verzekeringen wel vergeten. Als ik arbeidsongeschikt zou worden, wordt de premie vanaf dat moment voor mij kwijtgescholden en is deze verzekering gratis voor de rest van mijn leven. Het is eigenlijk een soort gecomibineerde ziektekosten/levensverzekering.

Maar als je niet zo'n watje bent als ik, durf je natuurlijk dat risico gewoon te dragen. Je verzekert jezelf tenslotte alleen voor de risicos waarvan je weet dat je ze niet kunt dragen

[Harry]

@ Ziva, ik herken jouw situatie zoals jij hem schetst in Nederland helemaal niet. Mijn man is chronisch ziek en heeft net zolang een dokter gezocht waar hij zich prettig bij voelt en waar hij vertrouwen in heeft, ook de medicijnen worden altijd besproken tijdens een consult en in overleg schrijft de arts wat voor, op geen enkele manier is er een verplichting te doen wat de arts zegt. Ik ben blij dat in dit deel van Nederland en met onze verzekeraar dit allemaal tot de mogelijkheden behoort.

[Staceybeesie]

@ Loek
Verzekeringen zijn altijd premie vrij als het verzekerde heeft plaats gevonden.
Althans in de meeste gevallen.

Ben wel benieuwd wat de premie was en nu is. Wij zijn er voor op zoek geweest, maar wij waren echt wel onverzekerbaar. Zeker op een visa. Een levensverzekering was de enige optie.
En in weze is dat bij jou ook het geval daar er op 70e een uitkering volgt.
Dat is gewoon een levensverzekering bij in leven.
En een arbeids ongeschiktheids verzekering daar bij. Die laatste hebben wij ook.
In Nederland hoef je je alleen bij te verzekeren voor een wao gat verzekering.
En hoe je het ook went of keert het is een stuk duurder dan in Nederland en is de dekking heel wat uitgekleder.

[Ziva]

Er zullen best uitzonderingen zijn en ik denk dat sommige mijn post ook niet helemaal gelezen hebben want ik zei expliciet dat het niet beter or slechter was, maar anders.

Het is erg lastig om dit uit te leggen aan iemand die geen ervaring heeft met beide systemen. Gevoelsmatig had ik in Nederland veel meer een "wij weten het beste wat goed voor je is" gevoel bij zowel doktoren, apotheken en ziekenhuizen. Nu heb ik nooit de deskundigheid van die 3 in twijfel getrokken dus daar heb ik het niet over en natuurlijk kun je ook wel keuzes maken maar ik ervaar nu dat ik allemaal keuzes kan maken die ik in Nederland nooit aangeboden gekregen heb. Niet omdat ze er niet waren maar omdat ze me nooit aangeboden werden. Je bent zeg maar veel actiever bij het hele proces van ziektekosten betrokken doordat je heel veel keuzes zelf maakt. In Nederland voelde ik me veel passiever als het ging om ziektekosten en de verzekeringen er omheen omdat ik elke maand een x bedrag betaalde maar verder geen idee had waar het heenging of wie welke rekeningen kreeg. Overigens heb ik altijd hele goede verzekeringen gehad dus daar lag het zeker niet aan.

Natuurlijk heeft dat ook absoluut voordelen maar zoals Loek aangeeft ook wel nadelen net zoals het systeem in Amerika voor- en nadelen heeft

[DejaVu]

In NL gaat het zeg maar op de automatische piloot en als je iets specifieks wilt moet je het wel zeggen. Terwijl je het in de USA het sowieso zelf moet regelen.

Ik probeer het even samen te vatten