Small Talk is voor mijn gevoel een oppervlakkig gesprek. Dit is niet negatief bedoeld, ik zie het als gezellige, korte conversaties over het weer of een tv programma ofzo, met iemand die je niet kent, en verder ook geen contact hoeft te hebben. Even een leuk praatje op het vliegveld, busstation of in de rij bij de supermarkt.
Soms leiden deze gesprekken tot een hechte vriendschap, en soms blijft het bij dat ene praatje. Het is iig iets wat ik juist zo leuk vind aan Amerika en best wel mis in Nederland. Als ik in de VS op het busstation zit, raak ik altijd in gesprek met iemand. Soms blijft het bij de standaard woorden: Waar kom je vandaan en waar ga je naartoe. En soms leidt het tot hilarische conversaties. Ik heb weleens meegemaakt dat een man z'n shirt uittrok om vol trots z'n kogelwond te laten zien waar z'n ex-vrouw verantwoordelijk voor was. Soms vertellen mensen hun hele levensverhaal omdat het makkelijker is om hun hart uit te storten bij een vreemde die ze nooit meer zien, dan bij hun eigen vrienden. Afgelopen oktober leidde de 'small talk' met een oudere man tot een intens gesprek over kanker. We konden beide onze ervaringen en gevoelens kwijt, maar hebben vervolgens geen contact gehouden. Terwijl de vrouw met wie ik alleen een kort gesprek over James Bond heb gehad, inmiddels een goede vriendin is geworden. Ik vind dit soort ontmoetingen altijd erg leuk en interessant en vind het best jammer dat dit in Nederland best wel zeldzaam is. Als ik hier iemand een complimentje geef over leuke schoenen, grappig t-shirt of vraag of ze gisteren ook naar Grey's Anatomy hebben gekeken, dan wordt ik heel vreemd aangekeken en lopen de mensen snel door. Op het treinstation kan er amper een lachje vanaf en in de supermarkt is het zuchten en steunen omdat de rij zo lang is.
Wellicht dat Amerikanen als oppervlakkig worden gezien omdat er geregeld dit soort gesprekken worden gevoerd. Gesprekken die vaak nergens over gaan, maar gewoon even voor de gezelligheid. En dat is iets wat in Nederland niet altijd zo gewoon is. En wellicht denken sommige mensen ook dat Amerikanen oppervlakkig zijn omdat ze niet altijd weten waar Nederland ligt, of dat er wordt gedacht dat we allemaal op klompen lopen. Er wordt weleens lacherig over gedaan als een Amerikaan hiernaar vraagt. Is dat oppervlakkig, is die Amerikaan dom? Welnee! De meeste Nederlanders weten toch ook niet wat de hoofdstad van Texas is. Sterker nog, als ze op vakantie naar Benidorm gaan weten ze soms niet eens waar dat precies ligt. En The Alamo in San Antonio, dat is toch alleen een autoverhuur bedrijf? Juist. En dan verwachten we wel dat Amerikanen alles van ons kleine landje weten...
Amerikanen zijn niet oppervlakkig. Soms onwetend, maar dat zijn we zelf ook.
Ik vind Amerikanen vaak opener en gastvrijer dan Nederlanders. Ik heb wel regelmatig gedacht dat mijn Nederlandse vriendschappen 'dieper' gingen, dat ze hechter waren. Gezellig bij elkaar op visite met een kopje thee of 's avonds gourmetten. Maar toen ik ziek werd waren het vooral de Nederlandse vrienden die het lieten afweten, terwijl m'n Amerikaanse vrienden wildvreemde mensen optrommelden op kaarten en bloemen en care packages te sturen en ik van de oma van een vriend zelfs een vliegticket cadeau kreeg! Vriendschappen die toen het erop aankwam veel hechter en sterker waren.
Goed, het is een heel verhaal geworden, maar wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat Small Talk vaak oppervlakkig is, maar de Amerikaan niet. En dat je deze vluchtige gesprekken kan gebruiken om wat van elkaar te leren. De Amerikaan zal bij een ontmoeting met een volgende Nederlander dan niet beginnen over de klompen, maar dat ie heeft gehoord dat Koninginnendag zo gezellig is, terwijl wij andere reizigers kunnen adviseren over de beste spareribs in town!
