Alles wat niet Amerikaans is is minderwaardig?

[Ta2 Gerrit]

Rusland ben ik inderdaad even vergeten. Kan iets te maken hebben met het feit dat ik ze niet echt als 'Good Guys' kan zien, gezien hun eigen concentratie kampen en dergelijke praktijken.

Dat zou je ook kunnen bestempelen als een vooroordeel t.o.v. van een ander bevolkingsgroep
Maar ze hebben inderdaad een groot aandeel (grootste aantal slachtoffers) gehad in WWII.
Op Wikipedia is te zien dat er nog veel meer landen bij betrokken waren die je niet op geschiedenisles hebt gehad.

Maar we wijken af van topic; Het horrorverhaal over de stiefschoondochter. Daar lusten de honden geen brood van.
Ik heb twee van die schoonzussen gehad. Wisten alles beter, konden alles beter, volgens hunzelf, dan mijn vrouw, en waren (i.i.g. één) ook nog het lievelingetje van de familie. Ik heb dat, samen met mijn eega, op de directe Hollandsche manier opgelost. D'r uit, en d'r nooit weer in !
Dat zette wat kwaad bloed bij de rest van de familie, maar ook dat namen we voor lief. En we leefden nog lang en gelukkig

Maar het is wel diep treurig dat de schoonma van TS er onder moet lijden, terwijl die al zo ziek is.

[Staceybeesie]

Nog even off topic dan.... Sorry Gerrit.

Ik ben ooit per ongeluk in een discussie van twee buurmannen terecht gekomen over de film Inglorious Bastards. De ene komt oorspronkelijk uit Florida en de ander uit Berlijn. We zaten in een gesprek over heel andere zaken. En de ene buurman vertelde zo maar in eens met geur en kleur over hoe goed de film was en hoe het bloed er van af spatte, zeg maar. De Berlijnse buurman vroeg hem om er maar over op te houden, want hij vond de veramerikanseerde verfiming over de tweede wereldoorlog iets vreselijks. Wat natuurlijk om een tegen reactie vroeg van de andere buurman. Wat Amerikanisering? Het was toch jullie oorlog? Wij maken er alleen een film van? Wij hebben Europa per slot van rekening nog gered, maar we mogen er geen films van maken?
En zo ging het over en weer. Het was duidelijk dat deze beiden mannen de feiten wisten van wat er in die oorlog gebeurd is, maar door hun achtergrond het heel anders beleefd hebben.
Voor de Berlijnse buurman was het duidelijk nog steeds te vers en de Amerikaanse buurman zag het als een simpel feit in de geschiedenis. En vrijheid van menings uiting om zo'n film te maken. De Berlijnse buurman is na toch best iets te fanatieke aanval daarna ook opgestapt en wilde er niet meer over praten, waarna de Amerikaanse buurman tegen mij begon. Hij snapte werkelijk niet waar de andere buurman zich druk om maakte en hoe ik die film dan ervaarde? Nederland was toch ook betrokken bij de WWII
Ik die een opa had die in het verzet zijn steentje heeft bij gedragen, een moeder die het bombardement in Rotterdam net overleefd heeft, ziet dat soort films anders inderdaad vertelde ik hem. Het kan voor sommigen iets te confronterend zijn. Zeker Tarantino's versie. Toen pas zag hij het verschil een beetje. Het is een andere achtergrond. En sommige dingen zijn in Europa "not done" of worden nog steeds niet echt als prettig ervaren.
Natuurlijk kun je stellen dat zegt meer over jouw buurman. Die van mij zou dat nooit doen want ik woon in een ander gebied. Maar ik denk dat dit soort geschiedenis feiten nu precies het cultuur verschil benadrukken. De beleving is anders en vraag in Nederland naar de Vietnam oorlog en je krijgt het zelfde verhaal denk ik.
Ten slotte voor het verhaal nog even. Het is overigens niet meer goed gekomen tussen die twee buurmannen. Ze praten nog steeds maar zeer beperkt met elkaar.

[LittlePhoenix]

@Staceybeesie, ja Amerikanen zien WWII toch anders dan Nederlanders of Duitsers. Maar om eerlijk te zijn merk ik ook heel duidelijk dat wij in Europa de Vietnam oorglog anders zien.
Ik heb zelfs een keer een beetje ruzie gehad met een instructor (ben bezig met m'n Bachelor's) over WWII. Het ging over Amerikaanse media tijdens de oorlog en over het feit dat Amerika meer Joden had kunnen redden. Ik begon toen een discussie over dat er ook ontzetted veel Europeanen zijn die de Amerikanen als helden zien omdat ze de bevrijders waren. Mijn grootouders bijv. waren ontzettend dankbaar voor alles wat de Amerikanen deden. En ja, Amerika had meer kunnen doen maar dat is achteraf makkelijk gezegd.
Maar goed, die instructor vond het maar irritant dat ik een andere mening had en dat ik vertelde over verhalen die ik persoonlijk van overlevenden heb gehoord. In Nederland woonden we een paar jaar naast een bejaardenhuis en ik heb heel wat uurtjes doorgebracht op een bankje in de zon, luisterend naar verhalen van oudjes. Soms hartbrekend, zoals een bejaarde die nog precies voor zich zag hoe z'n moeder z'n zusje van de trein gooide. En dat die moeder wanhopig was omdat ze haar zoon niet ook van de trein kon gooien.

Ik merk vaak dat Amerikanen toch liever de film-versie hebben. Schindler's List of de Boy in the Striped Pyjama's (sorry, kan dat nooit goed spellen), of inderdaad Inglorious Bastards (vreselijke film vond ik dat!). Maar dat is net zo kortzichtig als denken dat MASH een goed beeld geeft van die oorlog.

@Pe, mijn man is 25 jaar ouder dan ik (vandaar dus ook een stiefschoondochter die mijn leeftijd is) en omdat hij ex-military is nemen mensen vaak aan dat hij me ergens tijdens een tour heeft opgepikt. Helemaal omdat ik uit Nederland kom, yep, zien ze helemaal voor zich. Hij lekker de Wallen op, ik een achterbakse 'working girl' die haar netten over een onschuldige Amerikaan gooide om een Green Card te krijgen. Lol! In werkelijkheid hebben we elkaar via ICQ ontmoet en waren gewoon online vrienden tot het meer werd. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb meerdere vrouwen ontmoet die inderdaad zo te werk zijn gegaan. 2 Fillipijnse vrouwen bijv. die er heel eerlijk over zijn. Maar in ruil voor die Green Card zijn ze wel goede echtgenotes voor hun Amerikaanse mannen. Of een Japanse die in haar eigen land geen toekomst had, slim mens en zo'n gevoel voor humor. Die heeft toen met een Amerikaanse militair een afspraak gemaakt, trouwen voor een Green Card en in ruil daarvoor zou ze hem zo goed mogelijk helpen met z'n cariere. Zijn nu al zo'n 20 jaar gelukkig getrouwd en gek op elkaar.

En over m'n stiefschoondochter, m'n man heeft besloten om gebruik te maken van het feit dat m'n schoonmama zo gek op haar is. We betalen nu haar benzine zodat ze elke dag naar schoonmama kan om haar gezelschap te houden. Op zich vind ik het vervelend dat ze ervoor betaald wil worden maar goed, het maakt duidelijk verschil want schoonmama heeft de hele week redelijk gegeten en dat is ons heel wat waard. (en dat ze hulp nodig hebben met de benzine-rekening kan ik begrijpen, ze hebben een laag inkomen en het is een hele rit van de stad naar de ranch, maar ze wilde er pas over nadenken toen ze besefte dat we per maand ietsje meer betalen dan ze in werkelijkheid uitgeven met tanken.)

[Bandido]

Misschien, maar ik woon hier nu 28 jaar en heb heel wat Nederlandse vooroordelen en "wij doen dat toch beter" over ongeveer alles opmerkingen over me heen gekregen sinds ik hier woon.

Men denkt "Amerika" te kennen en dan is het anders en "raar", als het niet zo is als gedacht. Ik ken trouwens gewoon via het internet best een aantal Nederlanders, die niet buiten hun land zijn geweest en die een zeer beperkte wereldkennis (of zelfs Europakennis) hebben.

Ik heb inderdaad dezelfde ervaring. En nou is Atlanta geen DC en lang niet zo internationaal. Maar het is ook natuurlijk niet bepaald in "the boonies" en veel mensen komen hier ook uit andere staten en landen. En dat zal zeker iemands horizon verbreden. Maar ik ken ook best een hoop mensen die nooit de mogelijkheid hebben gehad om buiten de VS te reizen, maar daar herken ik zeker niet het "America is #1" idee. Sterker nog, ik ken een hoop mensen die juist als Amerikaan zeer kritisch zijn op hun eigen land. Soms zelfs zo dat ik als buitenlander me geroepen voel om dat enigszins te nuanceren en dat "Europa" toch ook verre van perfect is.

NLers daarentegen, die vaak zo prat gaan op hun gebrek aan nationalisme, krijgen daar ineens in Amerika vaak wel de behoefte aan. Ik heb me daar wel vaker over verbaasd. En zelfs NLers die er nog nooit zijn geweest denken Amerika wel te kunnen doorgronden op basis van wat ze op TV zien. Zo vreemd. Ik woon hier nu vier jaar en leer zelfs nog regelmatig nieuwe aspecten aan dit zo diverse land. Maar wat me met name opvalt en soms stoort is het waardeoordeel van sommige NLers over bepaalde dingen in Amerika. In mijn ogen is reizen zo leuk omdat je overal andere dingen leert en ziet. En dat is niet stom of dom, maar anders. Wat een vervelende manier van reizen als je zo in het leven staat.

Natuurlijk begrijp ik best dat mijn opmerkingen wat ongenuanceerd en harsh overkomen, maar het zijn alleen maar incidenten om aan te geven dat het niet altijd makkelijk is om in een ander land te wonen. En natuurlijk begrijp ik best dat het kleine stukje gebied waarin ik vertoef heel anders kan zijn dan het gebied 150 km verderop. Mijn ervaringen zijn alleen maar illustraties om aan te geven waar wij soms tegen aan lopen.

En blijf dat ook vooral doen! We hebben allemaal onze eigen ervaringen en ik vind het alleen maar interessant om te zien hoe andere NLers het leven hier ervaren.

Voor de Berlijnse buurman was het duidelijk nog steeds te vers en de Amerikaanse buurman zag het als een simpel feit in de geschiedenis.

Zeer interessant en volgens mij heel erg waar. Ik vind het ook heel goed verwoord, want dit is volgens mij precies in essentie het verschil in hoe Europeanen (zelfs van onze generatie) naar WOII kijken en hoe Amerikanen het beschouwen.

[Joke]

Mijn eerste man, geboren in 1935, was kind in Duitsland tijdens de oorlog; m'n tweede man, geboren in 1930, was kind in Nederland/Belgie tijdens de oorlog (ja, ik hou van oudere mannen!). Alletwee hebben ze dus een deel van hun kinderjaren in de oorlog geleefd, en hun ervaringen zijn inderdaad heel anders, alhoewel ze allebei even slecht waren.

Heb in het verleden verschillende duitsers ontmoet in Amerika, die nog echt het gevoel hadden dat Hitler de oorlog had moeten winnen - - doodeng.

[FlipjeBTiel]

NLers daarentegen, die vaak zo prat gaan op hun gebrek aan nationalisme, krijgen daar ineens in Amerika vaak wel de behoefte aan.

Niet half zo erg als b.v. Russen, Chinezen, of Italianen. NLers clusteren ook niet zo, is mijn ervaring. Ik denk dat het eerder een stukje identiteitsbehoud is, al wordt het soms op verkrampte manier uitgedrukt. Zolang je in NL woont, hoef je daar geen uitdrukking aan te geven.

Algemene vraag voor NLers aan deze kant van de plas: wie moedig je aan als Amerika en Nederland tegenover elkaar komen te staan in de finale van de World Cup?

@clint: een groot deel (een kwart of zo, IIRC) van de Amerikaanse slachtoffers vielen in de Pacific, en China vocht tegen de Japanners. Daarom bracht ik het op. De breuk tussen China en de V.S. kwam pas later, toen Mao aan de macht kwam, en de V.S. Taiwan als "het echte China" erkende. En ja, ik bedoelde hier in SF, als voorbeeld dat WOII hier een andere betekenis heeft dan Adolf.

Gr., Flipje

[Bandido]

Niet half zo erg als b.v. Russen, Chinezen, of Italianen. NLers clusteren ook niet zo, is mijn ervaring.

Absoluut, maar misschien valt dat minder op omdat je het van andere volkeren zoals bv ook Fransen juist wel zou verwachten. NLers laten zich er vaak op voorstaan juist niet zo te zijn. Alleen als het dan om Amerika gaat is het ineens wel zo. Of misschien is het altijd latent aanwezig, maar valt het me minder op omdat ik natuurlijk als NLer zelf ook vanuit een bepaald perspectief denk.

Algemene vraag voor NLers aan deze kant van de plas: wie moedig je aan als Amerika en Nederland tegenover elkaar komen te staan in de finale van de World Cup?

Toevallig moest ik daar laatst nog aan denken: Nederland. En dat is inderdaad ook een soort van nationalisme. Maar aan de andere kant is mijn vriend geboren en getogen in Boston en zal nooit en te nimmer juichen voor de Atlanta Braves of de Falcons. En dat terwijl hij toch alweer zo'n 12 jaar in Atlanta woont. De Red Sox en de Patriots zijn de enige teams die tellen. Het is ook een soort van traditie waar je mee bent opgegroeid.

[Dento]

Algemene vraag voor NLers aan deze kant van de plas: wie moedig je aan als Amerika en Nederland tegenover elkaar komen te staan in de finale van de World Cup?

Nederland, die hebben net een iets grotere kans om verder te komen...

[nieuwenoord]

Hoewel ik onze verhuizing naar Spanje amper emigreren mag noemen volgens iemand in een ander topic, weet ik al wel hoe het voelt als je moederland en je vaderland tegenover elkaar staan in een WK-finale Tjonge, wat kunnen die Spanjaarden feesten (en voetballen!).

[Bandido]

Hoewel ik onze verhuizing naar Spanje amper emigreren mag noemen volgens iemand in een ander topic

Even off topic, maar dat is toch wel kras. Ik denk dat een emigratie naar Spanje misschien wel "verder weg" is in zekere zin dan naar Amerika. Alleen al vanwege de taal, ik kan me voorstellen dat Engels je als NLer makkelijker afgaat dan Spaans. En dan nog de cultuurverschillen die ook niet mals zullen zijn.

[nieuwenoord]

Ach, ik ben er maar niet verder op ingegaan Had geen zin in de discussie. In het kader van dit topic, wil ik wel kwijt dat ik veel Nederlanders meer respectvol zie omgaan met de Spaanse mensen en de cultuur dan bijvoorbeeld Engelsen. En dat maakt dat wijnals Nederlanders hier vaak vriendelijker benaderd worden. Respect is vaak wederzijds nodig.

Over de schoondochter: ik denk dat dit veel verder gaat dan de strijd tussen twee culturen!

[dutchie_in_boston]

...mijn vriend geboren en getogen in Boston en zal nooit en te nimmer juichen voor de Atlanta Braves of de Falcons. En dat terwijl hij toch alweer zo'n 12 jaar in Atlanta woont. De Red Sox en de Patriots zijn de enige teams die tellen...

...Algemene vraag voor NLers aan deze kant van de plas: wie moedig je aan als Amerika en Nederland tegenover elkaar komen te staan in de finale van de World Cup?...

dat ligt eraan. Ik zal zeker beginnen met NL aanmoedigen maar als ze net zo kinderachtig (mijn mening) spelen als de laatste keer, dan zal ik switchen naar amerika.

wat een zielige vrouw, die stiefschoondochter, zeg. Die laat zeker haar eigen onzekerheden zien door zo te reageren. Je zou bijna medelijden met haar hebben.

[kastelke]

Had de afgelopen week nog een gesprek met Roemenen die naar hier verhuisd zijn. Ze vonden het onderwijs hier maar niks (kinderen worden te weinig uitgedaagd om echt te excelleren). En er waren geen goede technisch geschoolde mensen (er zijn geen goede vakopleidingen). En de politie opleiding in Roemenie was veel beter dan hier (in Roemenie moet je direct kiezen voor je specialisatie, bv. autoinbraken of drugfeiten, hier kom je eerst heel algemeen als agent aan de slag). Air Canada had een Roemeen aan het hoofd nodig om hen uit de put te redden. Ze hebben hier teveel buitenlanders nodig om hen een goede toekomst te verzekeren. In zaken doen zijn ze te bang om risico's te nemen. Enz. En even later, op mijn vraag waarom 6 jaar geleden als twentysomethings beslist hadden om te verhuizen naar Canada, kwam als antwoord "omdat er hier een betere toekomst is voor onze kinderen'. Euh, met slecht opgeleidde politie (veiligheid!), minderwaardig onderwijs, en slecht onderhouden huizen, auto's en allerlei apparaten omdat de mensen hier niet bekwaam zijn, ondernemers die niet ondernemend genoeg zijn en afhankelijkheid van immigratie? Hoe zie je dat dan als een betere toekomst?!

En dit soort van instellling kom ik toch wel vaak tegen bij (Europese) buitenlanders: dat het land hier toch maar veel geluk heeft dat zij er zijn, want gelukkig zijn zij veel bekwamer dan die domme locals. Dus alles wat Canadees is, is minderwaardig.
Ik denk dat, als je alles bekijkt vanuit je eigen achtergrond (wat heel logisch is!), dat je dan steeds gaat vergelijken. En het vertrouwde zal het dan al snel winnen van iets wat anders is. Tenzij je je heel erg bewust bent van deze valkuil, contacten hebt met andere culturele achtergronden die het ook weer anders zien dan jou en zo, en dan kan je alles beter relativeren en naar zijn echte waarde leren inschatten.

[nieuwenoord]

Heeft het ook niet te maken met een van nature belangstellende aard? Ik zoog in Amerka zoveel mogelijk op van alles leefgewoonten en opvattingen die ik meekreeg van mensen die er woonden, zonder alles wat anders is meteen raar te vinden.

En zo werkt het voor mij nu in Spanje weer. Niet roepen dat die Spanjaarden dingen verkeerd of vreemd aanpakkem, maar uitvinden waarom bepaalde dingen anders zijn dan wij gewend zijn. Heel verrijkend, want zo stel je vaak ook je eigen gewoontes bij. Ik vind het erg fijn om Spaanse les te hebben van een meisje uit het dorp. Als dingen me opvallen of verwonderen vraag ik haar vaak naar de reden van iets. En wat voor ons vaak raar lijkt, is vaak juist erg slim en doordacht of komt voort uit iets waar wij nooit bij stil hebben gestaan.

[Njit]

Veel mensen zien dingen die anders zijn als 'raar'. Terwijl het gewoon is wat het is namelijk... 'anders'.
Veel reizen helpt om te ontdekken dat er veel zaken 'anders' zijn maar ook heel veel hetzelfde. En dan het liefst wat verder reizen dan de camping in Frankrijk...

[kastelke]

@Monique: dat is ook hoe ik het tracht te benaderen. Dingen zijn voor mij inderdaad 'anders'. En heel soms 'beter' of 'slechter'.
En het allermeest denk ik "Ze zouden een beetje van dit en een beetje van dat moeten nemen, dan zou het helemaal perfect zijn".

[wiepster]

@Staceybeesie, ja Amerikanen zien WWII toch anders dan Nederlanders of Duitsers. Maar om eerlijk te zijn merk ik ook heel duidelijk dat wij in Europa de Vietnam oorglog anders zien.
Ik heb zelfs een keer een beetje ruzie gehad met een instructor (ben bezig met m'n Bachelor's) over WWII. Het ging over Amerikaanse media tijdens de oorlog en over het feit dat Amerika meer Joden had kunnen redden. Ik begon toen een discussie over dat er ook ontzetted veel Europeanen zijn die de Amerikanen als helden zien omdat ze de bevrijders waren. Mijn grootouders bijv. waren ontzettend dankbaar voor alles wat de Amerikanen deden. En ja, Amerika had meer kunnen doen maar dat is achteraf makkelijk gezegd.
Maar goed, die instructor vond het maar irritant dat ik een andere mening had en dat ik vertelde over verhalen die ik persoonlijk van overlevenden heb gehoord. In Nederland woonden we een paar jaar naast een bejaardenhuis en ik heb heel wat uurtjes doorgebracht op een bankje in de zon, luisterend naar verhalen van oudjes. Soms hartbrekend, zoals een bejaarde die nog precies voor zich zag hoe z'n moeder z'n zusje van de trein gooide. En dat die moeder wanhopig was omdat ze haar zoon niet ook van de trein kon gooien.

Ik merk vaak dat Amerikanen toch liever de film-versie hebben. Schindler's List of de Boy in the Striped Pyjama's (sorry, kan dat nooit goed spellen), of inderdaad Inglorious Bastards (vreselijke film vond ik dat!). Maar dat is net zo kortzichtig als denken dat MASH een goed beeld geeft van die oorlog.

Ik kan mij helemaal voorstellen hoe je je soms voelt, daarom volg ik liever online klassen. Op mijn werk kwam ik het ook regelmatig tegen, collega's die de huidige President een Nazi noemden, ik vroeg of ze wel de betekenis kenden hiervan en gaf als voorbeeld dat mijn moeder is opgegroeid zonder grootouders en ooms en tantes, ook dat haar grootmoeder zichzelf aangaf, terwijl ze een onderduikplekje had, zodat ze samen met haar dochters op de trein kon......Als je dat soort dingen verteld, willen ze er vaak niets over horen. Ik ben een tijd geleden gestopt met gezamenlijke lunches, kon er niet zo goed tegen en moest mij behoorlijk inhouden, en dat met de nederlandse "blundness"....

Doordat je echtgenoot zoveel jaar ouder is, geeft dat ook nogeens een extra vooroordeel. Wij hebben het andersom, mixed marriage en ik ben 8 jaar ouder dan hubby.....

Op zich een goede regeling met je schoonmoeder, zolang ze happy is en het beter doet met de "betaalde" verzorging, kunnen je misschien wat meer afstand nemen van de hatelijke opmerkingen, maar dat is soms extra moeilijk als je ook zwanger bent.

In ieder geval veel sterkte met je schoon-stief-dochter, zwangerschap en studie!

[TedjevanEs]

Algemene vraag voor NLers aan deze kant van de plas: wie moedig je aan als Amerika en Nederland tegenover elkaar komen te staan in de finale van de World Cup?

Dat is niet zo moeilijk, ook al ben ik hier al een tijdje ik ben en blijf Nederlander (geen Nee-derlander)

Wat betreft die schoondochter, die moet je of een keer op haar plaats zetten met 1 goede opmerking, of gewoon negeren, als ze weer begint geef je aan dat je jezelf hebt voorgenomen om geen energie aan haar te verspillen vandaag...

[Ziva]

Ik weet nog dat ik de allereerste keer in een winkel kwam in Amerika met mijn beste Nederlandse vriendin. We waren aan het praten in het Nederlands en toen we gingen afrekenen zei de meneer achter de kassa "Ach, sie kommen auch Deutshland" met een lach. Ik moest even nadenken en keek hem een beetje onbegrijpend aan en toen zei ik "Not really, we are from the Netherlands, that's not the same as Germany at all!". Ik was best wel verbaasd en ook wel een beetje beledigd maar dacht er verder weinig bij na.

Inmiddels ben ik hier langer en ken ik meer Amerikanen. Ook via mijn werk. Ze weten bijna allemaal niet waar Nederland ligt tenzij ik het ze vertel of wanneer ze er zelf geweest zijn. Het bizarre is, ik werk in een verzorgingstehuis voor veteranen en de veteranen weten het meestal wel (vanwege WW2) maar de mensen die ze verzorgen, mijn collega's dus, niet. Tja..

Ik vind het alleen niet zo gek. Je kunt je wel heel erg beledigd voelen en dat voelde ik me eerst ook maar wees nou eerlijk, Nederland is net zo groot als 1 van de kleinste staten van Amerika, Maryland. Weliswaar 17 miljoen mensen (Maryland slechts 3 miljoen) maar qua oppervlakte toch klein. Als veel Amerikanen al helemaal niets of weinig van Europa afweten, hoe zouden ze dan moeten weten waar Nederland ligt? En dan ook nog het voor veel buitenlanders verwarrende The Nederlands of Holland met mensen die "Dutch" (en niet Deutsch) spreken en is Amsterdam nou het land of de stad (soms weten ze wel wat Amsterdam is, nog vaker dan Nederland maar hebben ze geen idee of het een land of een stad is).

Ik vat het niet persoonlijk op. Als mensen meer willen weten over waar ik vandaan komen vragen ze me dat vaak wel en leg ik ze het uit. En zo niet, ook prima. Je kunt niet van iedereen verwachten dat ze alle landen kennen en ik kan er niet mee zitten.

[Hockey]

Als veel Amerikanen al helemaal niets of weinig van Europa afweten, hoe zouden ze dan moeten weten waar Nederland ligt?

Andersom weet de gemiddelde Europeaan (en ook de Nederlander) erg weinig af van de VS, en nog minder van veel andere landen. De onwetendheid geldt beide kanten op. Ik wil de kritiek die LittlePhoenix krijgt absoluut niet bagatelliseren en het lijkt me een onprettige situatie, maar in NL is er ook veel kritiek op hoe men alles in de VS doet. Bijvoorbeeld de grote auto's die er rijden, hoe een president verkozen wordt etc.