Staceybeesie schreef:Dat klinkt allemaal leuk, maar er zijn 1001 gevallen te bedenken waarbij dat niet zo werkt. Het verhaal dat moet je van te voren bekijken. Je weet namelijk niet hoe dingen lopen in je leven. En wie kan er op jonge leeftijd $500,- p.m. aan ziekte kosten verzekering betalen? Ik had het zeker niet op die leeftijd. Zo kreeg ik op mijn 21e een auto ongeluk. Godzijdank in Nederland, hier in Amerika was ik mooi het aapje geweest.
Die kosten liggen niet zo hoog, vooral niet als je alleen een catastophale dekking neemt (hebben wij destijds ook gedaan voor de grootmoeder van mijn vrouw; beliep $350/maand, maar dat was dan ook voor een 78-jarige). Daarmee kun je niet naar een dokter, maar had wel je ongeluk gedekt. Bovendien, als die 21-jarige het daadwerkelijk niet kan betalen, b.v. omdat deze voor Walmart werkt, dan valt hij vandaag de dag al onder Medicaid.
In de hervorming, zoals die er nu ligt in het Max B. plan, wordt deze 21-jarige echter verplicht de verzekering van zijn werk te accepteren, ondanks dat deze, als hij inderdaad voor Walmart werkt, minder dekking biedt dan Medicaid (overheidssubsidies vervallen als je werkgever een verzekering biedt, en een grandfather-regeling maakt dat bestaande verzekeringen niet aan een minimum hoeven te voldoen). En hij wordt dan ook nog verzocht daarvoor te lappen. Kortom, meer kosten, minder dekking.
Staceybeesie schreef:Er zijn zoveel dingen die ik om me heen zie, die ik me in Nederland niet voor mogelijk had kunnen houden. Tuurlijk zit er vaak een verhaal achter, maar als het om de gezondheid van de mens gaat, moet je sommige vragen niet hoeven te stellen.
De vrouw die zwanger wil worden die $ 15000,- moet betalen voor 1 IVF behandeling. En dan nog blij moet zijn, omdat zij een "goede" verzekering" heeft, want anders was het nog vele malen meer geweest.
De man met kanker die geen tweede nieuwe chemo krijgt omdat hij aan zijn max. verzekerd bedrag zit.
De vrouw met borstkanker die elke keer haar MRI's zelf moet betalen, omdat haar HMO het niet nodig vindt.
IVF: niet zwanger kunnen worden is geen gezondheidsbedreigende situatie. Ik weet niet hoe het in NL zit waarmee je het wilt vergelijken (daar heb ik nooit mee met IVT te maken gehad tenslotte), wat ik wel weet was dat de tandartsverzekeringen in NL lang niet alles vergoeden, wat vaak juist weer wel een gezondheidsbedreigende situatie geeft.
Chemo: deze man zou beter af zijn als hij nadien op een public option terug zou kunnen vallen, maar wat ik mij afvraag is hoe 1 chemo je over het maximum bedrag helpt. Als hij een experimentele therapie aan het volgen was, dan zit het er dik in dat dat ook niet vergoed zal worden: Medicaid/Medicare hebben ook een lijst van wat ze wel en niet vergoeden, en de public optie zal er ook eentje hebben.
HMO: als de HMO het niet nodig vindt, dan betekent het dus dat een arts het niet nodig vond. Geen enkele hervorming zal zodanig zijn dat mensen zelf mogen bepalen wat voor soort behandelingen/testen ze gaan krijgen: in alle gevallen blijft de beslissing aan de arts. Sterker nog, er is een roep voor minder testen.
Staceybeesie schreef:Echt zo kan ik nog wel even doorgaan.
Tuurlijk, en ik blijven beantwoorden en de meeste situaties die je beschrijft zullen niet veranderen onder welke hervorming dan ook.
Waar het op terugkomt, is jouw argument "als het om de gezondheid van de mens gaat, moet je sommige vragen niet hoeven te stellen." Ik snap prima dat mensen dat zo voelen, maar daar koop je niets voor. Als maatschappij zullen we (nou ja, niet echt "we": noch jij noch ik mag stemmen
) moeten beslissen hoeveel geld we willen besteden aan gezondheidszorg. Daarna is het taak (aan de overheid, want het gaat hier om sterken tegen zwakken, dus dat is de enige instantie die dat kan oplossen), om dat geld zo optimaal en zo eerlijk mogelijk (de twee zijn niet gelijk) te verdelen.
Daarmee automatisch een aantal punten: de hoeveelheid resources is niet oneindig. Er zullen dus altijd behandelingen zijn die te duur geacht worden, en er zullen dus altijd lijstjes zijn. Er zullen altijd mensen zijn die voorgaan (e.g. chemo over IVF). Er zullen artsen zijn die als portier aan de deur werken. Maw., zelfs als we nu terstond op single payer overstappen, dan kun jij over 10 jaar nog altijd hetzelfde lijstje als boven opdreunen, en kun je nog altijd zo wel even doorgaan.
Daarbovenop zullen er altijd, net zoals vandaag, mensen zijn met prive-resources (nadat ze alle belasting betaald hebben voor de rest) en de bereidheid die te gebruiken voor hun eigen gezondheid. Daar is niets mis mee, en daarom moet een overheidssysteem geen verzekeraars uitsluiten, b.v. door valse concurrentie (zie FNM en FRM wat de gevolgen daarvan kunnen zijn).
Staceybeesie schreef:En ja ik heb ook onze polis door gespit om te kijken waar wij wel of niet voor verzekerd zijn. En echt ik kan er geen touw aan vast knopen. En dan heb ik mijn opleiding in verzekeringen. Weet zeker dat er tal van mensen zijn, die wellicht minder onderlegd zijn en er al helemaal geen bal van snappen. Die daar op de lange termijn vast de dupe van worden.
Vandaar ook mijn andere voorstel: de bodem 95% aan belastingbetalers moet hun belastingschijven opgeschroeft zien naar 100%, en de overheid regelt dan verder alles voor ze (wat er dan nog aan fondsen verder nodig is, kan betaald worden door belasting op de top 5%). Ja, ik ben het met je eens: mensen zijn inderdaad compleet dysfunctioneel en kunnen niet zelf hun leven leiden, zonder dat allerlei gespuis misbruik van hen maakt. Zie b.v. de stock brokers igv. de tech bubbel, makelaars en hypothekers igv. de huizenbubbel, en nu verzekeraars igv. gezondheidszorg. Mensen hun pensioenen waren nog altijd intact gebleven, en vele malen minder mensen zouden in milieu-onvriendelijke McMansions wonen die ze niet kunnen betalen, als de overheid de beslissingen over hoe hun pensioen er uit moet zien, en in welk huis ze kunnen wonen, voor hen genomen zou hebben.
Ik denk echter niet dat je kunt claimen dat aan de ene kant mensen te dom zijn om hun verzekeringspapieren te lezen; en aan de andere kant wel slim genoeg zijn, om hun eigen medische beslissingen te nemen tegen de mening van hun arts in, zoals in je HMO voorbeeld.
Om vervolgens terug te komen op de hervorming: 4 van de 5 plannen vragen erom om geld van mensen die ermee om kunnen gaan over te hevelen naar hen die dat niet kunnen. Rara, wie gaat er met dat geld lopen, rara wie is er (opnieuw) de klos, en rara wat gaat er veranderen? Precies: helemaal niets.
Vergelijk vandaag de dag: er zijn naar schatting 5M mensen onder de niet-verzekerden die recht hebben op Medicaid, maar die zelf geen actie ondernemen.
Staceybeesie schreef:*steps off of her soapbox*
Ik wil je best een "Amen!" geven, hoor.
Tenslotte onderschrijft dat juist mijn argument: je roept wat, zegt Amen, en gaat vervolgens verder slapen. En dat is precies het probleem.
Gr., Flipje
En als die andere 60% die Benno quote nu ook eens actie ondernemen, dan krijgen we misschien zelfs nog wel representatief beleid. Dat zou 'ns wat zijn. Aan de andere kant ... zie California, misschien niet zo'n goed idee.
).
