soms begrijp ik beter waarom mensen "dat leven" niet volhouden, dan wél.dimona schreef:Ben het verder met Wiepster eens dat veel mensen gewoon echt niet te helpen zijn, althans niet om hun leven naar een hoger plan te tillen. Ik ken van dichtbij iemand met hoog IQ, had een eigen woning, goede opleiding, goede baan, leaseauto, maar hij kon dat leven gewoon niet volhouden.
waarom vinden we het moeilijk te aanvaarden dat onze soort maatschappij niet voor iedereen werkt? En ik heb het niet eens over mensen met fysieke of psychische problemen, maar ook gewoon gezonde mensen die net iets minder aankunnen dan wat soms verwacht wordt?
ik ben helemaal voorstander van mensen zoveel mogelijk zelf verantwoordelijk te laten zijn voor hun eigen leven (kansen grijpen...) maar anderzijds moet er ruimte zijn voor mensen die gewoon minder aankunnen. Niet iedereen is fysiek of mentaal in staat om 40-50-60u of meer per week te werken.
Een collega (en tevens vriendin) van mij heeft een schildklier die totaal niet werkt, waardoor haar hormonen helemaal niet werken zoals het hoort, ze heeft vaak een veel te lage bloeddruk, en in het algemeen heeft ze gewoon een zwakkere gezondheid zonder dat ze echt "ziek-ziek" is, als je begrijpt wat ik bedoel. Zij doet haar werk uitstekend en met heel veel enthousiasme maar wordt telkens ziek als ze zichzelf weer eens geforceerd heeft omdat ze niet wil toegeven aan haar conditie. Ze is al een paar keer opgenomen in het ziekenhuis omdat haar bloeddruk en hartslag zo gevaarlijk laag waren.
ik denk/ heb de indruk dat iemand als zij in een meer competitieve samenleving heel gemakkelijk kopje onder gaat.
Het is allemaal makkelijk spreken zolang het goed gaat maar een ongeluk is vaak snel gebeurd en you better touch wood want morgen kan het jou overkomen.
