dikke mensen in vs

[nieuwenoord]

Succes met shoppen!

Albert kreunt al bij het idee geloof ik Ik shop soms weleens een beetje errug veel [/quote]

[Ilsepils]

Hoi Phillybilly

Inderdaad, er wordt alleen maar naar bmi gekeken in dat soort statieken dus hoor jij bij de overgewicht groep, onzin toch?

En tja, mezelf accepteren...moeilijk punt. Kijk, ik zou dolgraag slanker willen zijn, maar weet dat dat er eigenlijk niet in zit. Ik sport gemiddeld 3 keer per week, snack of snoep bijna nooit, eet zeker niet te veel of te vet, maar kom toch kilo's aan. M'n man eet een stuk meer dan ik, hij is in de afgelopen 5 jaar misschien een kilo aangekomen, ik 20. Tel uit je winst.

De reden..de klierende schildklier. Ik zit sinds een jaar eindelijk op de juiste medicatie, die al 4 keer verhoogd is en vermoedelijk binnenkort weer een stapje omhoog moet, gezellig *not*. Maar daardoor is er wel een wereld voor me opengegaan. Want het dik worden was dan al een lastig probleem, maar op je 25e leven als een vrouw van 80 was veel vervelender. Koffie zetten? Prima, maar dan wel daarna even zitten en uitrusten. Stofzuigen? Oeh, 1 kamer per keer, want meer energie heb ik niet. Ramen lappen? Euh, 1 raam, dan uitrusten. Je kan je voorstellen dat dat heel frustrerend is als je 25 bent en in de bloei van je leven. Daardoor dus ook jaren arbeidsongeschikt/werkloos geweest etc.

Nu kan ik eindelijk weer leven en genieten en sporten, dat heb ik zo gemist. Sinds een jaar sport ik dus weer heerlijk en ben weer actief en geniet weer van alles. Maar afvallen? Nou nee, dat heeft die klier nog niet door haha. Maar ach, zo is het leven. En ik ben er nog steeds niet helemaal, maar ben nu 60 ipv 80, scheelt een boel hoor

Dus dat ik m'n dikzijn accepteer kan ik niet helemaal zeggen, maar ik accepteer wel mezelf en daar hoort het dikzijn (helaas) bij. Kleine nuance. En me schamen voor iets waar ik niks aan kan doen, daar verspil ik mn energie al helemaal niet aan.

Zo genoeg betoog, nu moet ik rennen..dagdag
Ilse

[Sandy]

Overgewicht is niet per definitie verkeerd of ongezond. Obesitas of extreem overgewicht is echter wel reden tot bezorgdheid.

Ik denk dat het ideale gewicht een gewicht is waar je je lekker bij voelt en wat bij je past. Bij de BMI tabellen kun je zien wanneer je in een gevarenzone (risico zone) verkeert en daarvoor is het BMI mijns inziens wel een goede graadmeter. Overgewicht blijft natuurlijk één van de grootste risico factors. (Is extreme obesitas inmiddels niet de grootste doodsoorzaak wereldwijd?)

Ik vond het BMI overigens helemaal niet zo streng hoor. Ik heb wel gehad in mijn dieet carrierre, dat ik mezelf nog steeds wel mollig vond en dat het BMI aangaf dat mijn gewicht goed was. Dus ik weet niet of het BMI onzin is ; ))

[Nirak]

Ik weet ook niet of het BMI onzin is, maar wel demotiverend.

Een aantal jaren geleden ben ik ongeveer 33 kg afgevallen (in 1,5 jaar tijd) en inmiddels heb ik mijn nieuwe gewicht alweer zo'n 4 jaar weten te behouden. Ik eet een stuk minder en gezonder dan vroeger en sport 6 x per week.

Nog steeds geeft de BMI meter aan dat ik overgewicht heb, in een risicozone zit en meer moet gaan bewegen....bah.....ik doe niet meer mee aan dat lijstje.....

[Stratos]

Ik heb gemerkt dat mensen in de grote steden aan de westkust (Californie) en in de grote steden aan de oostkust (New York, Miami) veel doen aan hun uiterlijk. Vooral badplaatsen vlakbij Los Angeles, Miami en in steden als New York en Chicago is goed uitzien toch wel belangrijk.

Ik heb 6 maanden in Manhattan gewoond, en om de elk aantal straten zie je een health shop of een body shop. De mensen zien daar over het algemeen goed uit, zowel mannen als vrouwen. Dikkere mensen vind je overal in de V.S. maar de ene staat heeft er meer last van dan de ander.

De V.S. heeft een sterke prestatie maatschappij, en dat vergroot het risico dat veel mensen dik kunnen worden. Veel mensen komen uitgeput uit werk, hebben meer dan 8 uren gewerkt en hebben geen tijd om te koken. Veel mensen in Amerika hebben 2 of meer banen. Deze mensen gaan vaak eten bestellen of langs de drive thru. In Amerika denkt men waarom moeilijk doen, terwijl het makkelijk kan, dus fastfood. Helaas zijn veel betaalbare restaurants en ketens juist ongezond. Mensen hebben dus weinig tijd, en dus ook weinig tijd voor de sportschool. Ook stress maakt dat mensen meer verlangen hebben naar lekkere en zoete dingen. In NL krijg je 5 a 6 weken vakantie in een jaar, in de V.S. is het in de meeste gevallen slechts 2 weken.

In steden als NYC is dat anders, daar speelt uiterlijk een belangrijke rol in je sociale leven en het speelt vaak ook mee in hoe verre je komt in je carrière. In steden als NYC vind je overal sportscholen, er zijn veel gezondheids zaken die gespecialiseerd zijn op allerlei gebieden en ook veel gezonde goedkope minimarkets die 24/7 opgeopend zijn.

[SFAM]

Junkfood is hier ook gewoon zoveel gemakkelijker te krijgen dan gezond eten (en goedkoper ook). In de buurt waar ik woon, kan ik als ik een paar honderd meter loop (zou best meer kunnen zijn, ik kan absoluut niet schatten, maar het is in ieder geval op loopafstand) kiezen uit de Mac, Burger King, Taco Bell, nog wat tentjes waar ze pizza's hebben en ga zo nog maar even door.. Allemaal dingen die niet echt erg gezond zijn, maar wel snel en makkelijk... Als ik fruit en groenten wil hebben, dan moet ik daar toch wat meer moeite voor doen...

Logische gevolg van bovenstaande: ik eet (te) ongezond en ben in 2 maanden tijd al behoorlijk wat aangekomen (alhoewel ik dit laatste niet zo heel erg vind, eerlijk gezegd).


(ik woon trouwens in San Francisco...)