zoals velen van jullie weten ben ik afgereisd naar de US om mijn lief te bezoeken tijdens de feestdagen. Hier volgt een reisverslag.
Bedankt voor alle hulp!
Groeten uit Amerika
Job (Entarnic)
Mallory
--------------------
Reisverslag Grand Rapids, Michigan
23 December 2004 t/m 12 Januari 2005
23 December. Om vijf uur stond ik op om me klaar te maken voor de reis.
Na gecontroleerd te hebben of ik alles bij me had stond ik om 6 uur klaar.
Sander, een jeugdvriend van me, kwam aanrijden om me af te gaan zetten op
Schiphol.
De autorit verliep voorspoedig. Er was vrijwel geen sprake van file en om
tien voor zeven stonden we geparkeerd op Schiphol airport.
Eenmaal in de hoofdhal aangekomen begaf ik me naar incheckbalie 27 (Delta)
om me te gaan melden. Hier stond op de monitoren dat de vlucht van 12:35
vertraagd was naar 16:00.
Toen ik in ging checken (bij de only carry-on balie) kreeg ik te horen dat
het vliegtuig vanuit Cincinnati nog niet vertrokken was vanwege de extreme
sneeuwval daar. Hier had ik rekening mee gehouden aangezien m'n lief me de
dag vantevoren verteld had dat er sneeuwstormen op komst waren. Toch was dit
een tegenvaller aangezien ik me al die tijd maar moest zien te vermaken.
Nou ja, eerst koffie dan maar. Het was nu zo'n acht uur, dus ik had nog wel
even. Toen bleek dat de vlucht (nog verder) vertraagd was naar 16:45. Ik
besloot om rond 3 uur in te gaan checken.
Sander was zo aardig om tot rond 2 uur te blijven. We verdeden onze tijd met
stomme grapjes, speculaties over de reis en veel nicotineverbruik.
Nadat Sander vertrokken was zat ik nog een uurtje in de buurt van de gates.
Daarna door de paspoortcontrole en bagagecontrole. Dit stelde niets voor.
Toen kwam ik in het taxfree gedeelte terecht.
Het eerste was je daar natuurlijk doet is een slof sigaretten kopen. Daarna
ging ik op zoek naar een informatiebalie om te vragen wat de verdere procedure
was. Hier was niemand aanwezig.
Na al mijn moed bij elkaar geschraapt te hebben ging ik bij een gezin met kinderen
zitten en vroeg of ze wisten was de verdere procedure was. De man antwoordde me dat
hij geen Nederlands sprak. Ik schakelde over op Engels en hij legde me uit dat
er omgeroepen zou worden wanneer je moest gaan boarden. Ze bleken dezelfde vlucht
te hebben als ik dus dat was makkelijk.
Na wat heen en weer gepraat bleek dat de man (die zich voorstelde als Robert) in
Sliedrecht in Nederland werkte. Hijzelf had ook in Grand Rapids gewerkt en werkte
momenteel (op afstand) voor een bedrijf in Detroit. We praatten onder andere over
de situatie in Amerika met het terrorisme en over hoe Nederland ook aan het
veranderen is, naast hoe Europeanen Amerika over het algemeen bekijken.
Ongeveer om kwart voor vier werd er omgeroepen dat het tijd was om te boarden voor
onze vlucht. We begaven ons naar ons gate (G9) en daar begon het pas. Na zo'n 10
minuten in de rij gestaan te hebben kreeg ik een man voor m'n neus die me uitlegde
dat hij me enkele vragen ging stellen. Ik was hiervan op de hoogte dus was niet
verrast. Hij vroeg me eerst wat ik ging doen in de US. Ik vertelde hem dat ik m'n
vriendin ging bezoeken tijdens de feestdagen. De man begon daarop een verhaal tegen
me op te hangen dat hij ook wel eens iemand opgedoken had via internet. Daarna werd
hij wat serieuzer zoals wat ik allemaal bij me had, of het allemaal van mij was,
etcetera. Ik werd hier wel wat nerveus van maar antwoordde gewoon rustig dus het was
verder geen probleem. Wel vonden ze het verdacht dat mijn baas mijn ticket had betaald
aangezien ik op afstand ging werken. Maar nadat ik dat uitgelegd had kon ik verder gaan.
Hierna ging m'n bagage nog een keer door de scanner. Dit was in orde dus ik zei gedag
tegen Robert en z'n vrouw en ging het vliegtuig in. Het was bij lange na niet vol
(Boeing 767-300) dus ik had twee plaatsen voor mezelf. Na zo'n 15 minuten (schatting)
steeg het vliegtuig op. Dit was erg apart, ik denk dat ik de enige in het vliegtuig
was die "hooooo!" ging
. De vlucht zelf was echt prachtig, Amsterdam was mooi omte zien vanuit de lucht en daarna vlogen we boven de wolken, de zon ging onder dus
het was mooi paars en oranje. Nog 9.5 uur te gaan tot de landing.
Het vliegtuigvoer is lang zo slecht niet als ik dacht, afgaand op wat je van andere
mensen hoort.
Na de nodige dutjes landde het vliegtuig om 9 uur lokale tijd in Cincinnati. Na het
vliegtuig verlaten te hebben begaf ik me richting customs waar me gevraagd werd wat
ik in Amerika ging doen. Na het gebruikelijke antwoord gegeven te hebben werd er een
afdruk van mijn linker- en rechterwijsvinger gemaakt en een foto genomen. Hierna moest
ik een formulier afgeven wat ik in het vliegtuig had ingevuld.
Daarna kwam ik bij een lange rij voor de Delta balie uit. Na even gevraagd te hebben wat
de bedoeling was bleek dat ik een nieuwe boarding pass zou krijgen aangezien ik mijn
verbindende vlucht naar Grand Rapids gemist had vanwege de vertraging.
Het in de rij staan duurde zo'n anderhalf uur, ik kreeg een nieuwe vlucht voor de volgende
dag om 12:45. Het viel me op hoe goed de twee mensen die achter de balie zitten om bleven
gaan met de frustratie van de reizigers die over het algemeen op hen werd afgevuurd. De
Delta mederwerker adviseerde me om een plaats op te zoeken om te gaan slapen totdat mijn
vlucht zou vertrekken. Ik begaf me naar het bagage scanpunt. Hier werd onder andere getest
of mijn notebook geen bom was. Hierna ging ik naar de hoofdhal, vond een rij stoelen en
probeerde te slapen.
Na enkele uurtjes (2 of 3 schat ik) geslapen te hebben en een grote amerikaanse
kop koffie gedronken te hebben kwam ik in contact met een nederlands gezin waarvan ik eerder
al de man op Schiphol gesproken had. Dit rasechte Amsterdamse echtpaar (+ zoon) gingen richting
North Carolina. Hier heb ik tot zo'n 10 uur mee opgetrokken.
Toen ze gingen boarden ging ik even een sigaret in de rookruimte consumeren. Hier kwam ik een
schone dame tegen die uit Lansing, Michigan kwam en ook naar Grand Rapids ging met een eerdere
vlucht dan ik had. Na mijn sigaret kwam ik tot de verbijsterende conclusie dat mijn vlucht
geannuleerd was. Ik racete naar de gate information, stond zo'n 20 minuten in een rij vol
stampvoetende mensen en kreeg een nieuwe vlucht, om 17:30. (En dan te bedenken dat de vlucht
zelf maar 1 uur en tien minuten duurde...).
Na een uurtje gepraat te hebben met een zakenman uit Houston, Texas, zag ik op de monitoren
dat er ook een vlucht ging naar Grand Rapids om 14:40. Bij het Gate Center vroeg ik na of ik
daar nog bij kon. Hier werd me verteld dat ik op standby voor die vlucht kon staan. Ik was
nummer drie en er waren nog 11 stoelen vrij, dus ik had goede hoop. Na naar het gate gerend
te zijn kwam ik na zo'n 20 minuten op de "Green List" te staan en ja, ik mocht het vliegtuig
in. Na een flink uur naast vreemd ruikende vietnamezen gezeten te hebben landden we op Grand
Rapids airport. Eindelijk! Het eerste wat ik deed was m'n lief op haar werk bellen en melden
dat ik veilig was aangekomen. Daarna was het koffie halen en buiten staan. Man wat koud...
-16 graden celcius gaat je wel in je koude kleren zitten. Het was toen zo'n half vijf aangezien
het vliegtuig met opstijgen wat vertraging had gehad. De reden dat er zoveel vluchten geannuleerd
werden was onder andere het gebrek aan ont-ijzel vloeistof.
Toen kwam eindelijk rond 7 uur m'n lief me ophalen en was alles goed
Dit was de heenreis. Voor de eerste vliegreis ooit was dit zeker een ervaring en heb ik verscheidene
mensen leren kennen. Nog steeds is de kou, de ruimte, de grote auto's en de enorme koppen koffie
wennen, maar het is hier fantastisch.
------------------------------
[/img]
.
