Even voorstellen Tuiniereninjehoofd
Geplaatst: 19 feb 2014, 11:54
Hallo iedereen,
Wat leuk dat er een amerikaforum is. Daar ben ik blij om. Temeer omdat - wat mij betreft - een amerikaan mijn leven redde. Iemand, die zelf bijna kopje onder ging (door drugs-, drankmisbruik en co-dependentie). Wat ben ik blij dat zij daar over schreef. En niet te vergeten alle lessen van dr. Phill, Operah en vele anderen.
Wie ben ik zelf.
Mijn echte naam is Diana. Ik groeide op tussen een alcoholist en een manisch depressief iemand. Niet zo vreemd misschien, dat ik mijn hele leven al een fascinatie heb voor mensen in het algemeen. Waarom doen zij, zoals ze doen?
Wat ook niet zo vreemd is, dat relatie's en ik niet samen gingen. Toch was dat - mijn inziens - het belangrijkste wat er was.
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk met de handen in het haar (wat doe ik toch verkeerd) raadde iemand mij 'leef je eigen leven' aan van M. Beattie. Oké, allemaal leuk en aardig, maar veel verder dan het te begrijpen kwam ik niet. Weer een relatie die op dramatische wijze eindigde.
Tot 7 jaar geleden. Ik leerde het vak van relatie-, crisiscounsellor. Over het 'vechten', bevriezen, vluchten en misschien hoort daar zelf nog wel bij: onderwerpen. Het leek er in eerste instantie op, dat ook deze relatie op dramatische wijze zou eindigen. Dat is niet gebeurd. We zijn nu ruim 7 jaar heel gelukkig samen, terwijl er toch behoorlijk aan ons getrokken is (mijn partner's broer is een 16 jaar oudere man (dan ons) met een NPS-stoornis (denken wij). Een hele nare man met een vrouw die echt het toppunt van co-dependentie is). Verslaafd aan alcohol (denken wij).
Nou ja, niet zo leuk allemaal. Maar wij hebben het - ondanks ons verleden - gepresteerd om heel dicht naar elkaar toe te groeien en zijn bijzonder gelukkig.
Dat is toch gestart dankzij een Amerikaanse dame die ik nog elke dag dankbaar ben. (Heb haar dat wel eens proberen te vertellen, maar ik denk niet dat mijn mail is aangekomen. Hoop wel dat het toch nog eens lukt)..
Dus ik ben een beetje Amerikafan geworden.
Vriendelijke en zonnige groet,
Diana
Wat leuk dat er een amerikaforum is. Daar ben ik blij om. Temeer omdat - wat mij betreft - een amerikaan mijn leven redde. Iemand, die zelf bijna kopje onder ging (door drugs-, drankmisbruik en co-dependentie). Wat ben ik blij dat zij daar over schreef. En niet te vergeten alle lessen van dr. Phill, Operah en vele anderen.
Wie ben ik zelf.
Mijn echte naam is Diana. Ik groeide op tussen een alcoholist en een manisch depressief iemand. Niet zo vreemd misschien, dat ik mijn hele leven al een fascinatie heb voor mensen in het algemeen. Waarom doen zij, zoals ze doen?
Wat ook niet zo vreemd is, dat relatie's en ik niet samen gingen. Toch was dat - mijn inziens - het belangrijkste wat er was.
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk met de handen in het haar (wat doe ik toch verkeerd) raadde iemand mij 'leef je eigen leven' aan van M. Beattie. Oké, allemaal leuk en aardig, maar veel verder dan het te begrijpen kwam ik niet. Weer een relatie die op dramatische wijze eindigde.
Tot 7 jaar geleden. Ik leerde het vak van relatie-, crisiscounsellor. Over het 'vechten', bevriezen, vluchten en misschien hoort daar zelf nog wel bij: onderwerpen. Het leek er in eerste instantie op, dat ook deze relatie op dramatische wijze zou eindigen. Dat is niet gebeurd. We zijn nu ruim 7 jaar heel gelukkig samen, terwijl er toch behoorlijk aan ons getrokken is (mijn partner's broer is een 16 jaar oudere man (dan ons) met een NPS-stoornis (denken wij). Een hele nare man met een vrouw die echt het toppunt van co-dependentie is). Verslaafd aan alcohol (denken wij).
Nou ja, niet zo leuk allemaal. Maar wij hebben het - ondanks ons verleden - gepresteerd om heel dicht naar elkaar toe te groeien en zijn bijzonder gelukkig.
Dat is toch gestart dankzij een Amerikaanse dame die ik nog elke dag dankbaar ben. (Heb haar dat wel eens proberen te vertellen, maar ik denk niet dat mijn mail is aangekomen. Hoop wel dat het toch nog eens lukt)..
Dus ik ben een beetje Amerikafan geworden.
Vriendelijke en zonnige groet,
Diana