Boek je Amerikareis via een echte USA-expert: Klik hier om alle prijzen voor je USA-reis te vergelijken: vliegtickets, autohuur, rondreis, en meer!
Forumlid introducties... wie ben jij?
-
- Amerika-ontdekker
- Berichten: 69
- Lid geworden op: 16 nov 2005, 17:32
- Locatie: Maastricht
- Contacteer:
Dat aanbod neem ik graag aan
Vind het altijd gezellig om even bij te kletsen over het 'goede oude Nederland'
en wat betreft kindervriend... er heeft hier vorig half jaar een Zweed gezeten als uitwisselingsstudent, en die was al getrouwd en had een dochtertje van 1.5... Dat is het kindje wat je op de foto's ziet (tis zo'n schatje.... echt jammer dat ze weg zijn ,maar dat terzijde).
Vind het altijd gezellig om even bij te kletsen over het 'goede oude Nederland'
en wat betreft kindervriend... er heeft hier vorig half jaar een Zweed gezeten als uitwisselingsstudent, en die was al getrouwd en had een dochtertje van 1.5... Dat is het kindje wat je op de foto's ziet (tis zo'n schatje.... echt jammer dat ze weg zijn ,maar dat terzijde).
Na 8 maanden Amerika weer terug in NL.
Hallo allemaal,
Ik lees ook al een hele tijd mee maar het wordt nu toch echt tijd mij ook een keer voor te stellen aangezien mijn eerste Amerika reis eindelijk geboekt is.
Ik ben Anouschka en ik ben (nog) 29 jaar (morgen wordt ik 30 ) en ik woon in Capelle a/d IJssel. In september dit jaar ga ik met mijn vader naar het Zuid westen. Zolang ik mij kan herinneren heb ik altijd al naar Amerika gewild en dan vooral naar dat gedeelte. Eindelijk gaat het nu dan ook echt gebeuren. Ik kan niet wachten en ben de dagen al hevig aan het aftellen.
In de tijd dat ik hier mee lees heb ik al heel veel bruikbare tips langs zien komen en ik weet zeker dat er nog velen zullen volgen.
Groetjes,
Anouschka
Ik lees ook al een hele tijd mee maar het wordt nu toch echt tijd mij ook een keer voor te stellen aangezien mijn eerste Amerika reis eindelijk geboekt is.
Ik ben Anouschka en ik ben (nog) 29 jaar (morgen wordt ik 30 ) en ik woon in Capelle a/d IJssel. In september dit jaar ga ik met mijn vader naar het Zuid westen. Zolang ik mij kan herinneren heb ik altijd al naar Amerika gewild en dan vooral naar dat gedeelte. Eindelijk gaat het nu dan ook echt gebeuren. Ik kan niet wachten en ben de dagen al hevig aan het aftellen.
In de tijd dat ik hier mee lees heb ik al heel veel bruikbare tips langs zien komen en ik weet zeker dat er nog velen zullen volgen.
Groetjes,
Anouschka
- Njit
- Amerika-expert
- Berichten: 13545
- Lid geworden op: 09 nov 2004, 22:04
- Partner van: SpaceAce
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Locatie: Den Bosch
- Contacteer:
Welkom Anouschka,
plaats je ook nog je reisroute?
plaats je ook nog je reisroute?
Homepage met al onze reis- en fotoverslagen bij elkaar: https://kloenies.nl/
- lelie
- Amerika-expert
- Berichten: 5521
- Lid geworden op: 23 jan 2005, 14:37
- Aantal x V.S. bezocht: 6
- Locatie: Deventer
Haha! Ja, ik dacht laat ik eens iets origineels doen...
Ik had een leuke site gevonden met allemaal "welkoms"
http://members.lycos.nl/ilsew79a/welkom.htm
Staat wel vrolijk he?
Groetjes van Marloes
Ik had een leuke site gevonden met allemaal "welkoms"
http://members.lycos.nl/ilsew79a/welkom.htm
Staat wel vrolijk he?
Groetjes van Marloes
- phillybilly
- Amerika-expert
- Berichten: 4659
- Lid geworden op: 24 okt 2004, 15:13
- Aantal x V.S. bezocht: 6
- Locatie: Arnhem
- phillybilly
- Amerika-expert
- Berichten: 4659
- Lid geworden op: 24 okt 2004, 15:13
- Aantal x V.S. bezocht: 6
- Locatie: Arnhem
- Knabbeltje
- Amerikakenner
- Berichten: 818
- Lid geworden op: 18 feb 2006, 17:37
- Aantal x V.S. bezocht: 23
- Locatie: Prov. Antwerpen
Hallo,
Ik ben Nancy ,39 jaar, getrouwd en ik woon in het Antwerpse.
Even een voorgeschiedenis meegeven ....26jaar terug had ik mijn ouders hun trouwboekje nodig op 't school.Ik weet niet meer waarom ofzo maar zoals elke tiener zou doen ,sloeg ik dat snel open en wilde wel eens weten wat daar zoal instond .Groot was mijn verbazing dat onder mijn moeders naam "onerkend kind" geschreven stond .Na een hele middag speculeren met een vriendinnetje op school ,trok ik later die namiddag mijn stoute schoenen aan om haar te vragen hoe en wat ? Gezien ik wel een opa had ,die opa die dus getrouwd was met mijn moeders moeder.Ze zal wel geschrokken zijn van mijn vraag en heeft toen zeer kordaat geantwoord ,dat als ik dit wenstte te weten dat ik op mijn beurt maar eens grootmoeder moest aanspreken.Nu dat durfde ik niet ,uit schrik om iets terug boven te halen en ook omdat zij nogal streng was.Ik heb het dus laten rusten en al die jaren die erop volgde nooit meer aangedacht tot......
Op 6 juni 1994 , was ik naar de feestelijkheden op tv , D-Day in Frankrijk aan het kijken en zonder enige verdere aanleiding kwam me hetgeen jaren terug was voorgevallen met dat trouwboekje terug bij.Ik zag al snel in dat er een mogelijkheid was dat mijn moeder een gevolg was van een relatie met een soldaat tijdens de tweede wereldoorlog.Ik trok terug mijn stoute schoenen aan en al giechelend belde ik mijn ma op met mijn ontdekking .Wat moet ze toen geschrokken zijn!!!Bleek toen dat zij op die 50 jaar nooit maar dan ook nooit er één woord met haar moeder over had gesproken.Ik heb haar zo'n beetje opgestookt om het toch te doen , tenslotte wie weet leefde hij nog en wilde hij zelf wel zijn kind kennen.Op dat moment wiste wij zelfs niet welke nationaliteit hij had want mijn moeder heeft in haar jeugd altijd een verhaaltje gehoord dat het ne Engelsman was die met de parachute landde in de tuin bij mijn overgrootmoeder.
Ze heeft diezelfde dag nog naar haar moeder geweest en gezegd dat ik diegene was die om opheldering vroeg en of ze eventueel er iets kon over vertellen.Zij heeft toen een foto gegeven met op de achterzijde een naam en adres erop.Het bleek om een Amerikaan te gaan .Ik ben zeer snel in actie geschoten en heb toen als eerste naar de Anerikaanse Ambassade getelefoneerd om inlichtingen te krijgen ,om te horen of hij een vrijwilliger was die in het leger is gegaan of hij eventueel een beroepsmilitair was ,want dan zou onze zoekactie wel snel vorderen.Kreeg natuurlijk direct die private wet om mijn oren geslagen ,dat wat ik deed niet kon , zelfs diezelfde week lag erin de brievenbus een artikel van die wet erin .Maar ik denk dat ik wel een goed moment had uitgekozen ,D-Day herdenkingen en men heeft mij direct toen medegedeeld dat de persoon geen connectie meer had met het leger en als ik hun zijn adres wilde doorgegeven ,dat zij mij het dichtsbijzijnde postkantooradres wilde geven en dat ik daar maar eens moest naartoe schrijven want dat daar misschien wel iemand die persoon kende.Ik heb zijn raad opgevolgd en diezelfde week een brief verzonden.
Je leest wel eens van die verhalen hoe mensen elkaar jaren zoeken en nog nergens geraken , ik had dan ook niets anders verwacht dat ik niet zo heel ver zou geraken.Groot was mijn verbazing ,dat ik twee weken later en totaal er zelfs niet aandacht ,dat ik mijn tante en grootvader aan de lijn had .Ik kan me goed het enthousiasme herinneren.
Mijn brief is dus wel degelijk gelezen geweest door iemand op het postkantoor en die heeft hem doorgegeven aan mijn grootvaders broer ,die hem op zijn beurt heeft afgegeven aan mijn grootvader op een family reunion ,dit net diezelfde tijd doorging.
Hij heeft ginder met zijn vrouw 6 kinderen ,zij waren op de hoogte dat hij nog een kind had.Hij heeft nooit geweten dat het een meisje of jongen was ,hij is voor de geboorte terug naar huis gezonden.Zijn pogingen om haar te vinden waren niet voorhanden.Al heeft mijn grootmoeder hem wel aangeschreven maar haar brieven zijn door zijn zus en moeder achtergehouden omdat zij vreesde dat hij iets verkeerds had gedaan.
Nadat hij ons belde , zijn wij ook direct uitgenodigd geweest en ingegaan op zijn aanbod om hem en zijn family te ontmoeten in West Virginia.Kwamen wij (moeder,broer ,ik en mijn vriend)als schuchtere Belgen aan,stond daar heel de familie en een televisieploeg ons op te wachten , de dag nadien was de krant aan de beurt.Ik moet zeggen ik zal het nooit vergeten ,het was zo overweldigend alles wat op ons afkwam .Mijn vriend en ik hebben dan ook van de gelegenheid ineens gebruik gemaakt om daar in huwelijk te treden .
Ik had er ook graag gaan wonen, mijn moeder is erkend maar de Amerikaanse overheid ziet haar niet als dochter omdat zij haar eerste 18 jaar geen vertrouwensrelatie met haar vader heeft gehad.Nu kan ik best wel snappen dat je na zovele jaren niet iets ineens kan opbouwen maar ik kan vanuit mijn eigen gevoel wel zeggen dat ik na het 3de of 4de jaar hem en zijn familie wel als familie bezie.Ik mis hun en het doet me pijn dat die enkele jaren die mijn grootvader nog rest ,ik elk jaar maar enkele weken van zijn gezelschap kan genieten .
Wel dit was het dan
groetjes Nancy
Ik ben Nancy ,39 jaar, getrouwd en ik woon in het Antwerpse.
Even een voorgeschiedenis meegeven ....26jaar terug had ik mijn ouders hun trouwboekje nodig op 't school.Ik weet niet meer waarom ofzo maar zoals elke tiener zou doen ,sloeg ik dat snel open en wilde wel eens weten wat daar zoal instond .Groot was mijn verbazing dat onder mijn moeders naam "onerkend kind" geschreven stond .Na een hele middag speculeren met een vriendinnetje op school ,trok ik later die namiddag mijn stoute schoenen aan om haar te vragen hoe en wat ? Gezien ik wel een opa had ,die opa die dus getrouwd was met mijn moeders moeder.Ze zal wel geschrokken zijn van mijn vraag en heeft toen zeer kordaat geantwoord ,dat als ik dit wenstte te weten dat ik op mijn beurt maar eens grootmoeder moest aanspreken.Nu dat durfde ik niet ,uit schrik om iets terug boven te halen en ook omdat zij nogal streng was.Ik heb het dus laten rusten en al die jaren die erop volgde nooit meer aangedacht tot......
Op 6 juni 1994 , was ik naar de feestelijkheden op tv , D-Day in Frankrijk aan het kijken en zonder enige verdere aanleiding kwam me hetgeen jaren terug was voorgevallen met dat trouwboekje terug bij.Ik zag al snel in dat er een mogelijkheid was dat mijn moeder een gevolg was van een relatie met een soldaat tijdens de tweede wereldoorlog.Ik trok terug mijn stoute schoenen aan en al giechelend belde ik mijn ma op met mijn ontdekking .Wat moet ze toen geschrokken zijn!!!Bleek toen dat zij op die 50 jaar nooit maar dan ook nooit er één woord met haar moeder over had gesproken.Ik heb haar zo'n beetje opgestookt om het toch te doen , tenslotte wie weet leefde hij nog en wilde hij zelf wel zijn kind kennen.Op dat moment wiste wij zelfs niet welke nationaliteit hij had want mijn moeder heeft in haar jeugd altijd een verhaaltje gehoord dat het ne Engelsman was die met de parachute landde in de tuin bij mijn overgrootmoeder.
Ze heeft diezelfde dag nog naar haar moeder geweest en gezegd dat ik diegene was die om opheldering vroeg en of ze eventueel er iets kon over vertellen.Zij heeft toen een foto gegeven met op de achterzijde een naam en adres erop.Het bleek om een Amerikaan te gaan .Ik ben zeer snel in actie geschoten en heb toen als eerste naar de Anerikaanse Ambassade getelefoneerd om inlichtingen te krijgen ,om te horen of hij een vrijwilliger was die in het leger is gegaan of hij eventueel een beroepsmilitair was ,want dan zou onze zoekactie wel snel vorderen.Kreeg natuurlijk direct die private wet om mijn oren geslagen ,dat wat ik deed niet kon , zelfs diezelfde week lag erin de brievenbus een artikel van die wet erin .Maar ik denk dat ik wel een goed moment had uitgekozen ,D-Day herdenkingen en men heeft mij direct toen medegedeeld dat de persoon geen connectie meer had met het leger en als ik hun zijn adres wilde doorgegeven ,dat zij mij het dichtsbijzijnde postkantooradres wilde geven en dat ik daar maar eens moest naartoe schrijven want dat daar misschien wel iemand die persoon kende.Ik heb zijn raad opgevolgd en diezelfde week een brief verzonden.
Je leest wel eens van die verhalen hoe mensen elkaar jaren zoeken en nog nergens geraken , ik had dan ook niets anders verwacht dat ik niet zo heel ver zou geraken.Groot was mijn verbazing ,dat ik twee weken later en totaal er zelfs niet aandacht ,dat ik mijn tante en grootvader aan de lijn had .Ik kan me goed het enthousiasme herinneren.
Mijn brief is dus wel degelijk gelezen geweest door iemand op het postkantoor en die heeft hem doorgegeven aan mijn grootvaders broer ,die hem op zijn beurt heeft afgegeven aan mijn grootvader op een family reunion ,dit net diezelfde tijd doorging.
Hij heeft ginder met zijn vrouw 6 kinderen ,zij waren op de hoogte dat hij nog een kind had.Hij heeft nooit geweten dat het een meisje of jongen was ,hij is voor de geboorte terug naar huis gezonden.Zijn pogingen om haar te vinden waren niet voorhanden.Al heeft mijn grootmoeder hem wel aangeschreven maar haar brieven zijn door zijn zus en moeder achtergehouden omdat zij vreesde dat hij iets verkeerds had gedaan.
Nadat hij ons belde , zijn wij ook direct uitgenodigd geweest en ingegaan op zijn aanbod om hem en zijn family te ontmoeten in West Virginia.Kwamen wij (moeder,broer ,ik en mijn vriend)als schuchtere Belgen aan,stond daar heel de familie en een televisieploeg ons op te wachten , de dag nadien was de krant aan de beurt.Ik moet zeggen ik zal het nooit vergeten ,het was zo overweldigend alles wat op ons afkwam .Mijn vriend en ik hebben dan ook van de gelegenheid ineens gebruik gemaakt om daar in huwelijk te treden .
Ik had er ook graag gaan wonen, mijn moeder is erkend maar de Amerikaanse overheid ziet haar niet als dochter omdat zij haar eerste 18 jaar geen vertrouwensrelatie met haar vader heeft gehad.Nu kan ik best wel snappen dat je na zovele jaren niet iets ineens kan opbouwen maar ik kan vanuit mijn eigen gevoel wel zeggen dat ik na het 3de of 4de jaar hem en zijn familie wel als familie bezie.Ik mis hun en het doet me pijn dat die enkele jaren die mijn grootvader nog rest ,ik elk jaar maar enkele weken van zijn gezelschap kan genieten .
Wel dit was het dan
groetjes Nancy
- Gerda&Lucas
- Amerikakenner
- Berichten: 949
- Lid geworden op: 05 jun 2005, 17:12
- Locatie: Gouda