studeren als verpleegkundige & kinderen..
Geplaatst: 08 okt 2010, 21:20
Hallo iedereen,
Tot zover al een schat aan informatie gevonden over de in's en out's van het emigreren naar de VS. Ik zou graag daar werkzaam willen zijn als verpleegkundige, en volop bezig alle opties te bekijken.
Ik denk dat ik als eerste stap (buiten alle diploma's, stage-uren, lessen terug vanonder het stof halen, want die gaan we later nodig hebben) een voorbereidend boek voor de NCLEX-RN examen ga bestellen,
en deze heel grondig doorspitten, want heb begrepen dat dit examen heel pittig is. Ook nuttig misschien al eens te oriënteren voor de TOEFL test af te leggen op voorhand.
maar stel dat men hiervoor slaagt hoe lang blijven deze documenten geldig?
Is het ook een mogelijkheid om bijvoorbeeld eerst als student naar de VS te trekken en daar een graduate programma te volgen voor advanced practice nurse? -deze zouden gemiddeld een 18 tot 24 maanden duren, afhankelijk van het soort. Want ook al heb ik een HBO-V diploma, de verantwoordelijkheden liggen toch wel anders in de VS dan bijvoorbeeld hier in België.
Tweede reden hiervoor is omdat je tijdens deze periode kan “proef” draaien, om te kijken of het leven en wonen daadwerkelijk iets is (valt het tegen, dan verhuis je na de opleiding terug naar België met een extra diploma op zak).
Wat is jullie mening over deze denkpiste -interessant of totaal “nuts”?
Geeft dit een voordeel in het proces om later werk te vinden/visum, of is dit verwaarloosbaar?
Wordt je als buitenlandse verpleegkundige in de VS bezien als iemand met een "skill die niet lokaal kan worden ingevuld" -of valt dit in de praktijk nogal mee?
Maar de belangrijkste vraag:...Kan je onder het studentenvisum zelf ook kinderen meenemen?
Ben namelijk een alleenstaande papa van een dochter van 11 jaar oud, en ben niet van plan haar min 18 maanden achter te laten. Dus alle ervaringen van de mama's & papa's die hun kroost
mee hebben genomen naar de VS zijn van harte welkom.
...en ondertussen meedoen aan de GC lottery, en uitkijken of we niet een leuke Amerikaanse tegen het lijf lopen
Merci,
Peter
Tot zover al een schat aan informatie gevonden over de in's en out's van het emigreren naar de VS. Ik zou graag daar werkzaam willen zijn als verpleegkundige, en volop bezig alle opties te bekijken.
Ik denk dat ik als eerste stap (buiten alle diploma's, stage-uren, lessen terug vanonder het stof halen, want die gaan we later nodig hebben) een voorbereidend boek voor de NCLEX-RN examen ga bestellen,
en deze heel grondig doorspitten, want heb begrepen dat dit examen heel pittig is. Ook nuttig misschien al eens te oriënteren voor de TOEFL test af te leggen op voorhand.
maar stel dat men hiervoor slaagt hoe lang blijven deze documenten geldig?
Is het ook een mogelijkheid om bijvoorbeeld eerst als student naar de VS te trekken en daar een graduate programma te volgen voor advanced practice nurse? -deze zouden gemiddeld een 18 tot 24 maanden duren, afhankelijk van het soort. Want ook al heb ik een HBO-V diploma, de verantwoordelijkheden liggen toch wel anders in de VS dan bijvoorbeeld hier in België.
Tweede reden hiervoor is omdat je tijdens deze periode kan “proef” draaien, om te kijken of het leven en wonen daadwerkelijk iets is (valt het tegen, dan verhuis je na de opleiding terug naar België met een extra diploma op zak).
Wat is jullie mening over deze denkpiste -interessant of totaal “nuts”?
Geeft dit een voordeel in het proces om later werk te vinden/visum, of is dit verwaarloosbaar?
Wordt je als buitenlandse verpleegkundige in de VS bezien als iemand met een "skill die niet lokaal kan worden ingevuld" -of valt dit in de praktijk nogal mee?
Maar de belangrijkste vraag:...Kan je onder het studentenvisum zelf ook kinderen meenemen?
Ben namelijk een alleenstaande papa van een dochter van 11 jaar oud, en ben niet van plan haar min 18 maanden achter te laten. Dus alle ervaringen van de mama's & papa's die hun kroost
mee hebben genomen naar de VS zijn van harte welkom.
...en ondertussen meedoen aan de GC lottery, en uitkijken of we niet een leuke Amerikaanse tegen het lijf lopen
Merci,
Peter