AllesAmerika.com Forum

Hi all,

Mijn situatie is als volgt: Ik heb een meisje leren kennen in Amerika via het internet. Nu wil ik daarheen om te studeren/werken. Nu begrijp ik dat ik daar zonder een van de bovengenoemde maximaal 90 dagen kan verblijven. Maar stel nou dat ze het meisje van mijn dromen is en ik daar wil blijven. Heb ik dan een Visa EN een greencard nodig? Ik heb de visa guide die als sticky staat al doorgenomen maar wordt daar niet veel wijzer van. Thanks in advance.

Hoe lang ken je dat meisje al?
Heeft zij een inkomen dat hoog genoeg is om borg te staan voor een 'vreemdeling'?
Heb jij beschikking over een aantal tienduizenden dollars om je studiekosten te betalen?

Hoe lang ken je dat meisje al?
Heeft zij een inkomen dat hoog genoeg is om borg te staan voor een 'vreemdeling'?
Heb jij beschikking over een aantal tienduizenden dollars om je studiekosten te betalen?


Ik ken dit meisje sinds begin dit jaar. Heb haar online leren kennen en we zijn al heel erg close. Om diezelfde reden denk ik dat we in real life ook minstens net zo goed, of zelfs beter, met elkaar om zullen gaan. Ik sluit natuurlijk niet uit dat er een mogelijkheid is dat het niks wordt. Het punt is ik kan me nu veroorloven om 3 maanden daar heen te gaan omdat ik nog niet met een opleiding begonnen ben, maar zij heeft jammer genoeg kort geleden een hartaanval gehad op 18de waarvan ze nu aan het herstellen is. Stel dat ik nu aan een opleiding ga beginnen, wanneer kan ik dan naar dr toe? Ja in de vakantie voor 2 weken maar daar ga ik niet 1000 euro aan een ticket voor uitgeven. Daarom wil ik daar studeren. Zou je dat stukje van die borg wat meer willen toelichten? Antwoord op je laatste vraag is ja.

Er is hier al veel over huwelijken en dergelijke gesproken tussen Nederlanders/Belgen en Amerikanen. Uit jouw eerste bericht kan ik niet exact opmaken wat je nu wel of niet gelezen hebt en wat je niet begrijpt, maar misschien kan je ook de zoekfunctie van het forum eens gebruiken en zoeken op bv. "K1" (een visum voor het huwelijk)

Borg: je kan niet iemand 'zomaar' overhalen als zijnde 'dit is mijn man', je vrouw gaat moeten kunnen aantonen dat een voldoende groot inkomen heeft om jou te onderhouden (daar je in de beginperiode niet mag werken en men ook niet wil dat jij de eerstkomende jaren op kap van hun zeer beperkte sociale zekerheidssysteem moet gaan teren). Als je vrouw niet boven die inkomenseis zit, dan mogen haar ouders wel borg staan. Maar realiseer je dat die mensen moeten tekenen dat zij jou de eerstkomende jaren financieel gaan onderhouden als jij zonder werk komt te zitten... En zij moeten tevens een voldoende groot inkomen hebben omdat te kunnen doen. Je kan de zoekfunctie al weer gebruiken "poverty guideline".

Qua studeren denk ik dat de vragen van het verkennende stadium waar jij in zit hier ook allemaal al wel aan bod zijn gekomen. Zoeken kan bv. op "studeren in Amerika" "F1" "community college"...

Als je dan nog vragen hebt die je niet gevonden hebt, dan stel je ze maar. Het vergt heel wat lees- en zoekwerk, maar dat zal je zeker nog wel veel meer te wachten staan eenmaal je beslist daadwerkelijk te verhuizen, dus dit is alvast een opwarmertje.

Oh ja, als je als student naar Amerika trekt, dan moet je wel vooral al voldoende geld hebben om je schooljaar af te kunnen maken, je mag immers ginder niet werken. Tenzij in bepaalde gevallen een zeer beperkt aantal uren op de campus zelf (bv. in hun boekenshop of in de cafetaria), maar dat is voor een zodanig laag loontje dat dat enkel maar wat 'drinkgeld' is, niet echt een substantiele bijdrage tot de kosten.

Bedankt voor je lange uitvoerige adviezen. Eigenlijk het enige wat ik wil weten is: Is er een manier om, voor onbepaalde tijd, in Amerika te verblijven zonder dat hier een Green card of huwelijk (Sorry, ben ik echt nog niet aan toe ) bij aan te pas moet komen? Het hele green card gebeuren staat me niet aan omdat daar zoveel tijd overheen gaat om al niet te spreken over de nihile kans die je hebt om er een te krijgen.

Ligt er aan hoe je "langdurig" definieert. volgens mij (maar wie ben ik) kun je met een B2 touristenvisum tot 6 maanden in de VS blijven, maar dan moet je wel banden met NL en voldoende financiele middelen kunnen aantonen. Als je langer wilt blijven zul je -of- aan de loterij moeten meedoen, -of- een werkgever zo gek krijgen dat ie de hele procedure voor je wilt doorlopen, -of- trouwen.
Overigens is er alleen bij de loterij sprake van een "nihile" kans (ik neem aan dat je dat bedoelt?). Als je trouwt dan val je niet onder die loterij, en is het een kwestie van bewijzen dat je echt met iemand trouwt omdat je van hem/haar houdt, je genoeg geld hebt, en kern gezond bent (om het even heel erg simpel op te schrijven).

ItsRobin schreef:Het hele green card gebeuren staat me niet aan omdat daar zoveel tijd overheen gaat om al niet te spreken over de nihile kans die je hebt om er een te krijgen.

Ik heb er geen idee van waar jij eigenlijk je informatie haalt, want op basis van wat zou jij denken in aanmerking te komen voor een green card (waarvan je bij het begin nog niet zeker bent dat je ze krijgt)?

Voor het overige denk ik dat in de Sticky's hier toch een heel goed overzicht gegeven wordt van de non-immigrant visa (waardoor je dus 'langere' tijd in Amerika kan verblijven). Je zal het moeten doen met de visa die er zijn (en dus aan al die voorwaarden voldoen). Het moge je een troost wezen dat heel veel mensen graag wel eens voor enige tijd (of definitief) in de VS willen gaan wonen, maar dat voor velen enkel een huwelijk of een loterij de enige mogelijkheid is. En jij hebt al een goed begin: een Amerikaans lief!
Dus: keihard werken, goed sparen, elkaar nog beter leren kennen, hopen dat zij spoedig volledig zal herstellen en voldoende geld kan gaan verdienen om jou over te laten komen (huwelijk!). Of anders jij zien dat je een goede job hebt zodat jij haar over kan laten komen.

**Opmerking moderator:
gelieve enkel de relevante stukken te quoten, dat verhoogt de leesbaarheid.
Ik heb dus geknipt in de quotes.

Elke**

Ligt er aan hoe je "langdurig" definieert.

Naja, met langdurig bedoel ik eigenlijk zo lang mogelijk zonder dat ik hiervoor door de GC procedure moet ;P. Zoals jullie allen vast weten is het nogal prijzig om naar de U.S te gaan dus wil ik niet alleen waar voor mijn geld, maar ook zo lang mogelijk bij mijn meisie zijn. En ja, met die nihile kans refereer ik inderdaad naar de kans om uitgeloot te worden in de GC procedure. 50.000 uit gem. 6 miljoen mensen? Dat is een kans van 1 op 120, no thanks. Het volgende punt is dan...stel ik ben daar 3, of misschien wel 6 maanden, hoe ga ik die tijd vullen...werken kan dan niet. Voel je je ook weer zo nutteloos.

Het moge je een troost wezen dat heel veel mensen graag wel eens voor enige tijd (of definitief) in de VS willen gaan wonen, maar dat voor velen enkel een huwelijk of een loterij de enige mogelijkheid is. En jij hebt al een goed begin: een Amerikaans lief!

Ik snap dat anderen misschien niet de keuzes hebben die ik wel heb, maar je moet roeien met de riemen die je hebt. Ik heb al zulke fijne gesprekken met haar gehad en al zoveel dingen met haar gedeeld (zij heeft mij dingen verteld die ze haar beste vriendin nog niet eens heeft verteld) dat ik op dit moment wel met haar zou willen trouwen. Maarja, ik loop vast te hard van stapel zoals mijn moeder beweerd. Een studie in Amerika lijkt me gruwelijk vet, maar het is dan ook gruwelijk duur. Trouwen is vooralsnog uit den boze en een GC duurt me allemaal te lang. B2 Toeristenvisum dan maar?

Dank voor jullie adviezen

Niet om een cynische ouwe knar te zijn, maar: hoe oud ben je, en hoe oud is dat meisje dat je kent?

Ik kan me verder voorstellen dat als je serieus van plan bent om lange tijd (de rest van je leven in principe) bij elkaar wilt blijven, je je 'makker' wel wat beter moet kennen dan alleen maar een paar goede gesprekken. Snurkt zij, bijvoorbeeld? Houdt ze van dezelfde soort muziek, eten, films, boeken, vrijetijdsbesteding als jij? Wat verwacht ze van een huwelijk? Dat jij haar onderhoudt? Dat jij de vaten en de was doet? Dat zij als een dienstmeisje alles voor je doet? En dan heb ik het nog niets eens over kinderen. Of financien, waar menige relatie op stuk loopt.

En als je inderdaad jong bent, waarom die haast? Ik ben op m'n 29e naar de VS gegaan (in 1976, dus reken maar uit) en ik ben er nog steeds.

Geduld, eerst eens bij elkaar een maandje op bezoek gaan (zowel jij naar haar als zij naar jou) kost misschien wel wat. Maar het is goedkoper dan een echtscheiding en/of heen en weer verhuizen.

Niet om een cynische ouwe knar te zijn, maar: hoe oud ben je, en hoe oud is dat meisje dat je kent?

Ik ben 20 en zij is 18. Ik weet dat ik een beetje wanhopig klinkt maar ik ben gewoon gek op dr. Trouwen gaat ook wel ver hoor en ik heb nergens genoemd dat ik nu al met zekerheid weet dat ik met haar wil trouwen. Ik weet ntrlk ook niet hoe ze in het echt is, maar ik voel me nu al zo hevig tot dr aangetrokken dat het het in het echt toch alleen maar beter kan zijn? Ik hoop egt niet dat ze snurkt nee...daar heb ik tog wel zo'n hekel aan xD. Muzieksmaak komt goed overeen..khou meer van de moderne rock bands (coldplay, radiohead etc.) zij wat meer van de old skool rock (Pink floyd, Led Zepelin etc.) Films? Geen idee...can't be that bad Je sarcasme bevalt me wel... er zit tog een kern van waarheid in
En ach, als zij me gelukkig kan maken om gwn de persoon te zijn die zij is, dan pas ik me aan al het hetgeen aan wat we niet in gemeen hebben. Wat ook meespeelt is dat ik nog maar een echte serieuze relatie achter de rug heb, wat uiteindelijk nogal tegenviel. Als ik nu met Trista (zo heet ze) praat, of ik nu aan dr denk, of dat ik naar een foto van dr kijk, het is allemaal zo veel intenser dan wat ik met mn ex had toendertijd. Ik hoop gewoon is geluk te kunnen ervaren en zij is voor mij egt de ideale kandidaat.
Niet alleen wil ik naar Amerika alleen voor haar, ook heb ik altijd al naar Amerika willen gaan, ben ik dol op een avontuur en ben ik t schijtziek hier in Nederland om verschillende redenen.
Nu moet ik maar afzien, want ik mail dr helemaal suf maar krijg maar niks terug. Ik weet niet of ik het al genoemd hebt maar ze is nu herstellende van een hartaanval. Eerst lag ze 3 dagen in t ziekenhuis vanwege oververmoeidheid en omdat er iets mis was met een 'electric circuit' in haar hart. Paar dagen later dus die hartaanval en kort daarna een longonsteking. Ik heb haar 2 keer 1.5 week niet kunnen spreken en ik ging door een ware hel. Allemaal afschuwelijke scenarios vliegen door je kop. Kan dus alleen maar hopen dat ze snel hersteld.
Maja ik zit op de praatstoel al zo lijkt dus ik brij er een eind aan. Je hebt gelijk, ik moet niet zo haastig zijn en niet zo hard van stapel lopen. Bedankt voor je comment, cynische oude knar =P (j.k)

Ik ben dan nog niet zo ervaren als Benno, maar die 20 ben ik ook al ver voorbij. Jij lijkt me een oprechte jongeman, dus ik hoop dat Trista jou verdient. Het zou dus goed zijn indien jullie elkaar ook eens echt zouden kunnen ontmoeten, want spijtig genoeg hebben we hier de voorbije jaren ook al mensen zien passeren in een soortgelijke relatie die op een niet zo zachte manier van die heerlijke roze wolk gedonderd zijn. Nog geen jaar geleden haalde het hier zelfs de krant dat een jongen uit mijn geboortestreek in de Amerikaanse gevangenis was beland omdat hij naar zijn internetvriendin was gereisd (die zich ouder had voorgedaan dan zij werkelijk was). Het koppeltje belandde in bed, en dat was heel erg tegen de zin van een aantal volwassenen in de omgeving, die de jongen aangeklaagd hebben! Uiteindelijk is hij wel vrij gekomen, maar zijn hart zal wel gebroken zijn geweest.
Dus hopelijk kan je snel naar haar toe, op zo'n toeristenvisum. Of als je minder dan 90 dagen gaat (wat toch ook al een goede periode is om haar te leren kennen), dan kan je gewoon als toerist op het Visa Waiver Program gaan en moet je niet betalen voor een visum.
Heeft ze je geen telefoonnummer gegeven van haar thuis, zodat je eens kan bellen om te vragen hoe het met haar gaat?

Ik kan je maar 1 tip geven en dat is dat je de tickets in de gaten houdt en boekt in een goedkope periode. Ga er eens voor een weekje of 2 naartoe en kijk eerst eens hoe je elkaar in het echt vindt. Heus, voor 1000 euro kun je dat risico best nemen lijkt me.
Ik heb (hetzij op oudere leeftijd) ongeveer het pad afgelegd waar jij nu van droomt. Ik leerde ook iemand kennen in de US (via internet/msn). Wel een Nederlander, maar hij woonde al een tijd daar. Wij hebben eerst 2 jaar heen en weer gereisd, wat erg frustrerend was. Steeds maar weer geld bij elkaar sparen voor reizen en dan het misgevoel als je elkaar 2 of 3 maanden niet zag. Op een gegeven moment was duidelijk dat nòg langer zo gescheiden van elkaar wonen niet bevorderlijk was voor onze gezondheid en hebben we de keuze gemaakt om bij elkaar te gaan wonen. Wij zijn niet over 1 nacht ijs gegaan, hebben alle opties en visa afgewogen en conclusies getrokken. Uiteindelijk heb ik besloten om naar de US te gaan en in Nederland alles op te geven.
Ik zeg al, ik was wat ouder dan jij op dat moment (33 jaar), maar ik heb het de tijd gegeven om te zien hoe die relatie zich ontwikkelde. Ik kan me voorstellen dat je je ook aangetrokken voelt tot het avontuur, het wonen in een ander land, etc. Probeer het te relativeren. Ook in de US is het leven niet heel veel exotischer dan in Nederland. Mijn vrienden en vriendinnen denken soms weleens dat ik het toch wel gemaakt heb door de kans te hebben gehad om hier naartoe te verhuizen. Zo simpel ligt het helaas niet! Het is geen vakantie in een ander land. Ik lig niet de hele dag op een luchtbedje in het zwembad met een cocktail in mijn hand (hooguit een uurtje ).

Mocht jij na een aantal bezoeken over en weer nog steeds helemaal in de ban zijn van die vriendin en zij van jou dan is het nog vroeg genoeg om plannen te maken denk ik. Maak alleen geen fout en sla die verkennende fase niet over. Je doet jezelf en die vriendin tekort als je niet eerst een periode hebt doorgemaakt van het elkaar leren kennen. Via internet kun je elkaar misschien goed leren kennen (en nee dat zal ik niet ontkennen), maar met iemand samen in 1 huis wonen is toch heel anders. Ik wens je veel wijsheid en sterkte!

Over visa is denk ik al genoeg gezegd. Ik ben hier nog op een studentenvisum en ook daar is al genoeg over geschreven.

Robin, ik heb echt met je te doen, maar als moderator moet ik je verzoeken in gewoon Nederlands te schrijven!

Sorry Petra, hiervan was ik me niet bewust. Onderhand ben ik er al achter gekomen dat de gemiddelde leeftijd op dit forum een stukje hoger ligt dan dat ik voorheen dacht, maar dit is mijn geval zeker geen slechte situatie omdat ik veel adviezen krijg waar ik veel aan heb. Het hele internet/sms taaltje zit best simpel in elkaar hoor. Zo is natuurlijk=ntrlk, gewoon = gwn etc. Ik zal ze van nu af aan wel gewoon uitspellen volgende de van Dale.

Jij lijkt me een oprechte jongeman, dus ik hoop dat Trista jou verdient

Ik zal niet van mezelf zeggen dat ik oprecht ben, want ik ben nou eenmaal een bescheiden persoon maar ik heb zeker ook geen slechte bedoelingen met dit meisje. Ik zie haar als een geschenk uit de hemel. Alleen dit geschenk zit nog dusdanig hoog dat ik het niet met beide armen kan beetpakken als je snapt wat ik bedoel. we hadden elke dag contact, maar dat is de afgelopen 3 weken zo ongelooflijk verminderd vanwege haar gezondheidsproblemen.

Dat wat je vertelde van die jongen die in de gevangenis beland is, is wel erg naar ja. Had hij toch wat meer onderzoek moeten doen naar wat persoonlijke info van dat meisje. Ikzelf heb verschillende foto's van Trista maar heb haar nog niet op de webcam gezien. Dat is zeker nog iets wat ik wil meemaken om 100% zeker te zijn dat zij is wie zij beweert dat ze is. Ik wil de kans op een gebroken hart zo klein mogelijk hebben. Trista beweerd dat ze 18 jaar oud is en dat geloof ik ook. Ze heeft immers 2 jaar op 'college' gezeten dus dan moet ze toch wel minimaal 18 zijn? Ervan uitgaande dat ze minimaal 16 was dat ze klaar was met High school.

Ik had een telefoonnummer waarvan ik niet eens wist hoe ik dat moest bellen. Mijn eerste topic ging over hoe ik dat nummer moest draaien. Uiteindelijk kreeg ik het nummer werkende, maar later kreeg ik van Trista te horen dat haar moeder dit nummer had afgesloten omdat het haar mobiel was en ze hem nooit echt gebruikte. Trista zei vervolgens dat ze er zelf wel een zou kopen als ze de kans zou krijgen, maar die kans heeft ze tot op de dag van vandaag nog niet gekregen vanwege haar gezondheid.

Ik kan je maar 1 tip geven en dat is dat je de tickets in de gaten houdt en boekt in een goedkope periode

Ik wou dat ik al zover was dat ik de tickets kon boeken. Met de dag voel ik me erger, omdat het eerste wat ik doe als ik wakker wordt is: De pc aanzetten en kijken of ik al een bericht van Tris heb gekregen. Vandaag was helemaal zuur, want ik had 7 nieuwe emails dus dan denk je: Zal dr minstens een van haar zijn. Maar nee hoor...allemaal TROEP!
Maar bedankt voor je tip. Jullie geven me veel adviezen en ik heb dit topic in mn favorieten staan dus tegen de tijd dat ik echt tot handelen over ga, komt dit topic zeer goed van pas.

Wat grappig dat je zelf ook dit pad bewandeld hebt in het verleden. Zijn jullie nog steeds samen?
En nee, ik zal de verkennende fase zeer zeker niet overslaan. Ik ben iemand die graag weet waar hij aan toe is. Bedankt voor je wijsheid en sterkte, Ik zal het nodig hebben!

Hoi Robin,

Ik ben hetzelfde pad nog aan het bewandelen, hetzij dat ik het einde gelukkig al kan zien. Ik zal namelijk 2 oktober naar mijn verloofde vliegen en dan met haar trouwen en dergelijke (ik ben overigens 32, zij is 30).

Ik kan het helaas niet helpen maar wanneer ik dit draadje doorlees zie ik verschillende dingen terugkomen in je posts waarvan ik me sterk af aan het vragen ben of je wel zo zeker moet zijn met wie ze zegt dat ze is, afgaande van de dingen die jij verteld geloof ik eigenlijk niet veel van haar verhaal. Let wel, ik gun het je allemaal van harte maar ik zit al zo'n 14-15 jaar vrij vaak online en heb ook heel veel mensen via het internet mogen leren kennen, ook in allerlei verschillende landen, en ben er ongeveer wel achter wanneer ik iets wel of iets niet kan vertrouwen en, om eerlijk te zeggen, als ik de dingen lees die jij verteld dan krijg ik niet echt het idee dat ze de waarheid spreekt, of in ieder geval zo over jou denkt als jij over haar. Natuurlijk kan het puur suggestie zijn van mij en kan het allemaal toevallig net inderdaad wel zo zijn als zij zegt maar ja, je weet het nooit.

Waar mijn twijfels vandaan komen? Nou, hoewel 18 jaar natuurlijk wel erg jong is voor een hartaanval, is het natuurlijk wel mogelijk dat ze het heeft gehad en als het zo is, is het inderdaad erg triest. Maar dat ik dan lees dat je verschillende foto's hebt gehad van d'r maar haar nog nooit via een webcam hebt gezien (wat toch heel makkelijk te realiseren is voor zeer weinig geld met programmas als Skype of MSN) dan begin ik mezelf al wat meer af te vragen of je wel zeker kan zijn of ze is wie ze zegt en, wanneer je dan eindelijk een telefoonnummer krijgt, dit belt en dan later te horen krijgt dan haar moeder dat nummer af heeft laten sluiten omdat het haar nummer was, dan gaan er toch wel wat meer alarmbellen rinkelen bij mij. Heeft ze zelf geen mobiel nummer (lijkt me toch vaak van wel, zeker op die leeftijd)? Had ze geen ander nummer kunnen geven? En zo heb ik eigenlijk nog wel meer dingen die ik mezelf afvraag. Het zijn allemaal van die 'toevalligheidjes'..

Kijk, ik weet zeker dat liefde via het internet mogelijk is en ik gun het je van harte maar wees op je hoede. Probeer haar hoe dan ook eerst op Skype of MSN via de webcam te zien en niet zonder dat je haar heb zien bewegen en hebt horen spreken op de bolle fooi naar Amerika te gaan. Je kan je hart beter hier breken dan daar, met alle gevolgen van dien. Je zal de eerste niet zijn die onder valse voorwendselen daar naar toe is 'gelokt'. Hou er overigens ook rekening mee dat je pas 20 bent en dat, als je niet met haar in zee gaat, dat het niet onwaarschijnlijk is dat je op z'n minst nog wel een paar vriendinnetjes zult krijgen alvorens je daadwerkelijk zal gaan trouwen.

Ik hoop dat het allemaal zo is als je denkt dat het is maar wees in ieder geval op je hoede en doe niets ondoordachts.

Ik begrijp wat je bedoeld jiejie. Dit zijn dingen die mij ook zijn opgevallen. Zo heb ik b.v een foto van haar waar ze met d'r ex en twee vrienden zit in het 'Rock cafe'. Het eerste wat opvalt aan die foto is dat het nogal ouderwest is vergeleken met wat we hier hebben. Vooral de kleding. Nu weet ik niet hoe modern men in zuidwest Idiana is, maar het lijkt er zeker op dat ze wat achterlopen. Dit kan natuurlijk een aanwijzing zijn dat de foto daadwerkelijk uit de jaren 80 is en zij niet is wie ze claimt dat ze is. En dat van die webcam, naja zij heeft er geen problemen mee maar het mag niet van haar moeder want die is bang dat ze op een dag zomaar weg is en dat ze haar niet meer terugziet. Ook is Trista geadopteerd dus heeft ze geen idee wat er allemaal qua gezondheidsproblemen in haar biologische familie speelt. Vandaar dat ze dit niet hebben zien aankomen, denk ik. Ik zit ook al jaren online, vooral online games en ik moet zeggen ik kan al aan de manier van typen aanvoelen of iemand man of vrouw is. Ik kan je zeggen dat Trista erg vrouwelijk overkomt. Ik bedenk me nu ook dat er een manier is waarop ik er achter kan komen of zij werkelijk is wie zij beweert dat ze is en dat is naar haar high school/community college bellen en vragen of zij daadwerkelijk in het bestand staat? Ik weet haar voor- en achternaam. Als ik me bedenk wat ik allemaal tegen haar gezegd hebt, wat zij tegen mij gezegd heeft, hoe ze over me voelt/denkt dan kan ik me ERG moeilijk voorstellen dat dit in ieder geval geen meisje is. Maar vooralsnog, ik sluit zeker niet uit dat ze een ander kan zijn hoor, het is alleen wel dat ik dit egt zwaar @$%^^% zou vinden.

Hier in de VS kom je pas op je 18e van school af (ook al kan 17 ook). Om twee jaar op college gezeten te hebben, moet je dus bijna 20 zijn, en geen 18. De meeste colleges en universiteiten hier hebben een online directory waarin je studenten en faculty kan opzoeken. Misschien moet je dat eens proberen?

Toch even ook "my two cents"...

Als ik dit zo lees lijkt het me dat je eerst eens een paar weken met elkaar zou moeten doorbrengen voordat je uberhaupt maar aan emigratie of langdurig verhuizen zou moeten denken! Ik geloof best dat een internetrelatie kans van slagen heeft en daar gaat het ook niet om, maar je moet elkaar in persoon zien en meemaken. Vervolgens is een tijdje een lange afstands relatie helemaal niet zo'n slecht idee. Immers, op een gegeven moment gaat als het goed is die verliefdheid over in "houden van" en dan komt pas de echte test. En je bent nog zo jong dat je ook over een paar jaar en na een paar keer een paar weken in de VS te zijn geweest nog kunt beslissen of dit is wat je wilt. En ik zou ook zeker aanraden om eens met de webcam te gaan msn-en of skypen.

En ja, ik denk dat ik wel een beetje weet waar ik het over heb: ik ben zelf wel na een jaar of vier "transatlantisch" gedate te hebben uiteindelijk verhuisd naar de VS. En dat gaat heel goed en ik ben heel gelukkig hier, maar ik ben wel blij dat ik dat niet halsoverkop heb gedaan. Neem de tijd dus.

Zelf heb ik niet zo'n ervaring met online-vriendschappen -relaties. Hou me daar niet zo mee bezig. Geef mij maar de traditionele weg
Maar alsnog kan ik me niet voorstellen dat een vervelende grappenmaker een jaar met jou gaat dollen. Ik denk dat zo iemand het na een paar sessies wel beu is zeker?

ItsRobin schreef:Nu weet ik niet hoe modern men in zuidwest Idiana is,

Dat zou je als Nederlander wel eens kunnen zien als 'ouderwets" . Ik heb mezelf ook die bedenking gemaakt toen we eind vorig jaar bij onze vrienden waren, en ik hun 20-jarige dochter en haar vriendinnen zag. Maar enkele dagen later val je dan weer achterover van 't verschieten want dan zien ze er opeens heel opgetut en heel erg leuk uit!

ItsRobin schreef: En dat van die webcam, naja zij heeft er geen problemen mee maar het mag niet van haar moeder want die is bang dat ze op een dag zomaar weg is en dat ze haar niet meer terugziet.

Natuurlijk staat de krant vol van verhalen van jongedames die door de webcam gezogen worden en zomaar in het niets verdwijnen. (grapje!)
Ofwel heb je hier te maken met een overbeschermende moeder (geen webcam, geen mobile), ofwel met iemand die niet gans eerlijk met je is.

Een bedenking die ik nog heb: als ik tot over m'n oren verliefd zou zijn op iemand en gedurende dagen niet met hem in contact zou kunnen komen omdat ik in het ziekenhuis lag, dan zou ik heel zeker een vriendin aanspreken en haar vragen om even een mailtje naar jou te sturen om te zeggen dat alles ok is of hoe ik me voel of zo. Natuurlijk nadat ik toch eerst mijn ma zou gevraagd hebben of ik 1 telefoontje mocht maken.

Zelf zou ik proberen om (nog) wat meer persoonlijke info van haar te weten te komen (geboortedatum, adres, naam ouders, welke school/studierichting,...). Je hebt dan in ieder geval al wat meer punten om eens trachten na te gaan of zij eerlijk met je is.

Ik hoop dat ze snel terug thuis is, of een manier vindt om terug contact met je op te nemen.