Geen visum of esta, hoe nu naar amerika??

[kastelke]

Wat raden jullie ons aan te doen,

Je richt je met je vraag dan wel expliciet tot Oortjes en Dimona, maar ik zal toch even herhalen wat ik eerder schreef, want daar heb je nog niet op gereageerd en ik vermoed dat mijn advies erg in jullie voordeel zou zijn:

Ik hoop dat je ook kan bewijzen dat je vrienden ondertussen bijvoorbeeld verzorgenden/verpleegkundigen/huishoudelijke hulp ingehuurd hebben (tegen betaling), zodat je aan kan tonen dat jullie hulp niet meer nodig is.

Als je een visum aan vraagt, zoals B2 in jullie geval, en dat wordt geweigerd, dan mag je jarenlang niet meer onder het VWP reizen. Geen idee hoe lang niet heb al vanalles gehoord (3, 5, 10 jaar), maar heb dat nooit zelf opgezocht aangezien ik er nooit zelf mee geconfronteerd werd. Misschien een ideetje om dat eens op het consulaat na te vragen.
Jullie mogen volgend jaar terug een aanvraag voor een B1 indienen. Je mag dat doen zo vaak je wilt als je de fees maar betaalt, denk ik.

[dimona]

Het gaat om een B2 visum voor toeristen neem ik aan, hetzelfde visum dat eerder is geweigerd? Een andere optie zou ik op dit moment niet zien. Een weigering heeft op zich geen gevolgen voor de mogelijkheid om in de toekomst opnieuw een visum aan te vragen; een paar visum-weigeringen kunnen echter wel invloed hebben op toekomstige visum-beoordelingen. Je hebt nou eenmaal een record, en dat zal bij toekomstige beoordelingen beslist meewegen.

Ik zou de focus leggen op het vakantie-element van jullie reis, daarbij aangevend dat je je vrienden wilt bezoeken (voor je ouders misschien de laatste keer en ze durven niet alleen te reizen?) en dat jullie 4 weken gaan, omdat de zomervakantie van de zoon niet toe laat om langer te gaan en omdat je ouders ook niet langer van huis kunnen/willen. Alles wat je kunt bedenken om je verhaal te ondersteunen, zou ik meenemen (brief van school, brief van werkgever, hypotheek, andere langlopende verplichtingen). Als er wordt doorgevraagd over dat "helpen" in je eerdere visumaanvraag zou je kunnen aangeven dat het om morele steun gaat. De vliegtickets zou ik niet direkt tevoorschijn trekken, maar ik zou ze zeker wel meenemen (nonchalant bovenaan in een doorzichtig mapje stoppen, misschien tref je iemand die met jullie te doen heeft).

Nog even los van dit visumverhaal zou ik er in jullie situatie wel alles aan doen om te regelen dat jullie vrienden reguliere hulp krijgen; al is het maar 1 of 2 keer per maand. Ze kunnen toch nooit een heel jaar teren op de dingen die jullie in 4 weken voor ze kunnen doen? Voor je eigen gemoedsrust, voor hun welzijn en ook voor je toekomstige visumaanvragen zou het goed zijn als je dat in ieder geval zou kunnen regelen.

Ander ding: probeer niet te desperaat over te komen tijdens het gesprek. Je moet je realiseren dat ambassade/consulaat personeel dagelijks te maken krijgt met mensen die een leven in de VS als strohalm zien om aan hun misère te ontsnappen. Mensen die in tranen aan de balie verschijnen, passen perfect in dat plaatje. Probeer zakelijk te blijven en ga niet ongevraagd uitweiden over je situatie. Het maakt de boel waarschijnlijk alleen maar erger.

Succes!

[henkdanielle]

Heel hartelijk dank voor jullie berichten, dat helpt ons enorm.

Helaas hebben de vrienden in Amerika, geen betaalde hulp ingeschakeld, dus daar kunnen wij verder geen bewijs van overleggen.

Wij gaan bij deze volgende aanvraag inderdaad, alles overleggen wat we hebben, en houden dat netjes in een mapje bij de hand, voor het geval ze dit willen inzien.
De geboekte tickets inderdaad een beetje onderop de stapel.
Verder hopen we er maar het beste van, meer kunnen we niet doen.

De 21e moeten we weer in Amsterdam verschijnen voor het gesprek, zodra ik meer nieuws heb, laat ik het jullie weten.

Mocht er iemand nog aanvullende tips hebben, dan hou ik me aanbevolen.
Bedankt!!

Groet,
Danielle

[USInsider]

Maar zelfs als de kennissen betaalde hulp hebben ingehuurd, geeft dat niet juist een behoefte aan ? De hulp kan afgezegd zodra TS en zijn fam. er zijn en dan kunnen die het overnemen.
Zou een uitnodigingsbrief plus een Support Affidavit I-135 niet meer helpen ? Mensen die op jouw kosten komen zie je graag toch op een gegeven moment vertrekken. Ik weet het niet, ik ben geen immigratie deskundige.
Ik wens TS veel geluk want daar schijnt het toch vooral van af te hangen.

[henkdanielle]

Hallo allemaal!!

Wij zijn erg blij, want afgelopen vrijdag moesten we voor ons 2e intervieuw naar het consulaat, en hebben wij ons visum gekregen. Het was een hele toestand, heel lang buiten wachten, daarna heel lang binnen wachtwn, het was erg druk, veel moeders met kinderen die naar highschool willen, en verwgerelateerde verzoeken. Ze hebben ons wel laten zweten, er werd tijdens het intervieuw echt heel veel gevraagt, onze eerste aanvraag werd er ook bij gehaald, ook daar kregen we weer vragen over.... En uiteindelijk na heel lang ondervragen, gaven ze ons het voordeel van de twijfel.
Er werd naar onze historie gekeken van bezoeken naar Amerika, dat waren er heel wat, en we hadden ons netjes gehouden aan de regels, dus op tijd weer terug gevlogen naar huis enz. Dus zeiden z nu, als we dat weer gingen doen, en we deden geen gekke dingen, dan kregen we nu het toeristen visum voor 10 jaar.

Ik had een hele map met kopietjes meegenomen, van hypotheek gegevens, werkkontrakten, verzekeringen enz, maar die wilde ze niet zien.
Wij zijn erg blij, dat we na alle spanning de toezending hebben dat we naar Amerika mogen. En willen jullie bedankten voor alle adviezen, begrip, en berichten.

Maar dat ze authoritair zijn daar, dat is zeker, er was 1 knul van een jaar of 25 die een visum voor zn werk nodig had, hij had de afspraak om 9 uur, was om 10 uur naar binnen geroepen, liep met zijn handen in zijn zakken naar binnen, en werd net ze snel weer naar buiten gestuurd, omdat men daar niet van gediend was. Om 11.30 mocht hij een 2 e keer naar binnen, en ik vroeg hem later hoe of wat, maar gelukkigmhadmook hijj zijn visum te pakken.
Maar ik bedoel dus maar....

Groet,

Danielle

[kastelke]

Gelukkig is het voor jullie goed afgelopen! Geniet van het gezelschap van je vrienden, en hopelijk kan je je visum nog vaak gebruiken om hen te bezoeken!

Heb ik het goed dat ze dus naar niets van de bewijzen die jullie deze keer bij hadden, gekeken hebben?
Welke vragen hebben ze gesteld? Waren daar andere vragen bij dan de vorige keer?

[goldenhills]

Wauw, ze maken het je niet gemakkelijk. Fijn dat het toch gelukt is. Ik hoorde afgelopen week nog via mijn baas dat onze immigratieadvocaat een groot wantrouwen heeft t.o.v. US Consulate personeel. Je moet echt ontzettend oppassen om ze niet tegen de haren in te strijken, anders sta je met lege handen weer buiten, ook al is alles volgens de regels. Dit is blijkbaar niet alleen in Amsterdam het geval.

[henkdanielle]

Hallo Elke, en Goldenhils,

Bedankt voor jullie reaktie.
De meneer van het consulaat vroeg inderdaad niet naar onze "bewijzen" dat we flinke binding hebben met NL, die had ik inderdaad paraat.
Ik vroeg nog of hij het wilde zien, maar hij schudde van nee.
Hij vroeg waar we heen wilde in Amerika, en wat we daar gingen doen, of we nog naar de vrienden gingen, en als wij ze aantroffen met hun slechte gezondheidstoestand, wat we dan zouden doen. Hoe lang we wilde blijven, en of we al vaker waren geweest.
Hij keek naar onze historie, en zei dat we altijd netjes binnen de periode weer terug kwamen, alles volgens de regels deden, en dat hij ons de voordeel van de twijffel gaf.

Wij waren om 10.00 uur terplaatse, terwijl we om half 11 de afspraak hadden, moesten buiten onder een partytent wachten, het was erg slecht weer, de tent vloog een paar keer de lucht in, stond niet vast, dus we moesten me, opschuiven naar waar de tent weer neer kwam. Om 11.00 kwam er weer iemand vragen, degene die geen telefoon, camera of laptop bij zich had mocht zo mee naar binnen, de rest moest wachten totdat iedereen was geweest, ging nog ongeveer 1,5 tot 2 uur duren....
Toen hebben wij onze telefoons enz. aan onze zoon gegeven van 12, die heeft toen alleen gewacht buiten, zodat wij naar binnen konden.
Na ongeveer een uur lieten ze hem ook naar binnen gaan, ze hadden met hem te doen, zo in de regen alleen....
Dus er zit wel iets van compassie, tenminste bij kinderen....