AllesAmerika.com Forum

Als eerste wil ik iedereen die heeft gewonnen feliciteren,hardstikke leuk voor jullie.Maar wat ik me nu afvraag is wat gaan jullie doen in amerika?hier al een baan zoeken?Voor jezelf beginnen?gewoon op de bonnefooi vertrekken en zien wwar het schip strand?Elk baantje aannemen wat je kan krijgen of wat?Ben hier erg nieuwsgierig naar.graag zou ik van jullie willen horen wat jullie plannen zijn.

Het schijnt erg lastig te zijn om een baan te vinden vanuit Nederland. Ik ga vanuit Nederland zeker wel kijken naar potentiele werkgevers en websites in de gaten houden, maar eerlijk gezegd verwacht ik er niets van. Ik zorg dat ik op tijd mijn cv 'veramerikaniseer', en uitzoek wat handige stappen zijn om te ondernemen. Maar ik verwacht eigenlijk pas een baan te vinden als ik daar ben. Ik ben ook vrij realistisch in het denken dat ik niet direct m'n droombaan vind, en denk dat ik zeker in het begin alles moet aanpakken wat mogelijk is. Ik heb bijvoorbeeld groot respect voor Dento, die bij Walmart begonnen is en in relatief korte tijd al heel hoog op is geklommen. Ik hoop uiteindelijk natuurlijk echt een leuke baan te vinden, maar aangezien ik niet eens weet of ik hier in NL wel binnen mijn eigen sector wil blijven werken, hou ik zeker als ik daar net aan kom alle opties open.

Voor praktische tips kan ik iedereen dit topic aanraden overigens.

Het is inderdaad bijzonder moeilijk om vanuit het buitenland al een job te pakken te krijgen, er zijn immers mensen onmiddellijk voorhanden om aan te werven, dus waarom zou je die vreemdeling dan aannemen waarvan jij niet eens zeker bent *of* wel wel effectief er gaat zijn, en waneer die er gaat zijn. (bekijk het altijd vanuit het standpunt van de werkgever.)

Wat wel heel belangrijk is om tijd te winnen, is aan je netwerk beginnen te bouwen. Want via via aan een job geraken is altijd makkelijker dan gewoon te gaan zitten wachten tot er ergens een advertentie staat. Veel jobs zijn al ingevuld vooraleer er ooit ergens een advertentie wordt geplaatst. Dus: investeer in het virtueel uitbouwen van je netwerk!

Ik kan vrijwel zeker via mijn bestaande amerikaanse contacten direct aan de slag of bij mijn bestaande werkgever intern solliciteren en daar blijven werken.
Mijn vriendin is deze maand afgestudeerd en zal dus op zoek moeten, maar zolang ik werk heb is daar geen haast mee.

Gewoon ouderwets job hunten! Ik hou mijn CV zoals het is en ik schrijf alles aan wat me bevalt.

In Nieuw Zeeland heb ik de ervaring opgedaan dat ik alles moet aanpakken wat available is en in de tussentijd door moet gaan met job hunten. Bel die agents elke week 2 keer, maandag om ze heel de week voor je te laten zoeken, donderdag of vrijdag om te laten weten dat je dr bovenop zit. Plaat voor je kop en doorgaan!

Als je gewoon doorzet en nog niet al teveel ervaring hebt zou het normale patroon moeten zijn dat je eerst even 6 maanden allerlei klotebaantjes moet doen en dat daarna je contacten en sociale netwerkje wat meer bestaansrecht heeft gevonden, vanaf dan wordt alles beter. Voor al diegenen die het na 3 maanden geschoten hebben zeg ik, geef nooit op, geef het minstens een jaar om jezelf een plaats in de Amerikaanse maatschappij te veroveren

kraaltje schreef:Als eerste wil ik iedereen die heeft gewonnen feliciteren,hardstikke leuk voor jullie.Maar wat ik me nu afvraag is wat gaan jullie doen in amerika?hier al een baan zoeken?Voor jezelf beginnen?gewoon op de bonnefooi vertrekken en zien wwar het schip strand?Elk baantje aannemen wat je kan krijgen of wat?Ben hier erg nieuwsgierig naar.graag zou ik van jullie willen horen wat jullie plannen zijn.

KNALLEN NONDEJUS!!! Ik vertrek gewoon op de bonnefooi en ik zie inderdaad wel waar het schip strand, al die stress, nergens voor nodig. Je moet gewoon doorgaan met zoeken en naar jezelf kunnen verantwoorden dat je dr echt alles aan hebt gedaan om werk te vinden. Als je dan nog steeds niets kunt vinden dan doe je echt iets goed fout

Het maakt natuurlijk wel een verschil of je als alleenstaande gaat, of dat je een gezin met kinderen meesleurt in je avontuur. In dat laatste geval heb je ook al wat meer centjes nodig om te overleven he!

Het lastige met zoeken vanuit NL is ook vooral dat de termijn waarop je kunt beginnen vaak heel snel is. Soms zelfs de week erna al. En als je er zit ben je natuurlijk een stuk flexibeler.

Ik had toen (in 1996) in 30 dagen werk gevonden op de reserveringsafdeling van een luxueus resort. Salaris was slecht maar genoeg om van te overleven.

ned in MO schreef:Ik had toen (in 1996) in 30 dagen werk gevonden op de reserveringsafdeling van een luxueus resort. Salaris was slecht maar genoeg om van te overleven.

That's the spirit! Herkenbaar en goed gedaan, vanaf toen werd alles beter neem ik aan? Anyway, goed dat je hebt doorgezet en gewoon bent gaan werken, dat lijkt mij de juiste drive voor de US

Toen ik hier kwam wonen was ik iets jonger dan Sophie. Al woonden mijn ouders hier al en kreeg ik mijn visum via het werk van mijn vader, verder hielpen zij mij nauwelijks tot niet. Met mijn diploma uit Nederland kon ik hier ook niets, dus ik begon met babysitten. Ja, het was zwart werk en lange dagen (kwart voor zeven tot na negenen), maar ik verdiende en hoefde geen belasting af te dragen, dus dat hielp. Intussen ging ik naar een toerismeschool, die ook een plaatsingskantoor had. Met mijn eerste baan als reisagente verdiende ik net meer, dan het minimum salaris. Ik kocht een (lekkende) auto voor $600, zodat ik rond kon rijden. Het kan allemaal, geloof mij, ook nu. Mensen denken, dat ik mijn bedje bespreid had, omdat mijn ouders hier al woonden. De realiteit is, dat ik enkel mijn visum via hen kreeg, verder was ik op mezelf aangewezen (te persoonlijk om in detail te treden). Waar een wil is, is een weg, een gezegde, dat zo waar is!

ned in MO schreef:Ik had toen (in 1996) in 30 dagen werk gevonden op de reserveringsafdeling van een luxueus resort. Salaris was slecht maar genoeg om van te overleven.

Ook in 1996, toen ik eenmaal doorhad hoe de banenmarkt werkte (d.w.z. snel reageren, vacatures kunnen binnen een paar dagen/weken gevuld zijn) kwam ik binnen een week of zo aan de bak via een uitzendbureau. Mijn eerste baan (kantoorbaan) was slecht betaald (1.5x minimum loon) en we waren doodsbang voor de manager, maar het was een goede manier om 'business English' te leren. Uiteindelijk vond de manager dat ik een bedreiging vormde voor zijn baan (hij had veel van zijn taken naar mij afgeschoven) en hij zette mij op straat (en gaf de eigenaar van het bedrijf de schuld). Nog twee weken in het magazijn gewerkt en intussen een nieuwe baan gezocht. Ik kon vrijwel meteen aan de slag bij Ericsson (bedrijfstelefonie), eerst als uitzendkracht en na drie maanden als werknemer. Opgewerkt van 'secretary' tot regionaal en later landelijk 'sales forecast analyst'. En zo voorts...

Wat me wel tegen viel was het leren van business etiquette en jargon. Zo belde er eens een man die wilde spreken met AR. Nou, die kende ik niet. Ik vroeg of hij wellicht met BJ wilde spreken; die zat in een 'cubicle' naast me. Nee - hij wilde met alle geweld met AR spreken. Uiteindelijk heeft-ie het opgegeven. Later kwam ik erachter dat AR voor Accounts Receivable stond; de man had waarschijnlijk een rekening willen betalen!

Inderdaad, met telefoonwerk leer je ook allerlei Amerikaanse uitdrukkingen en ik heb er ook goed accenten door leren verstaan. De eerste keer, dat ik iemand uit North Carolina aan de lijn had moest ik haar aan mijn manager doorgeven, ik verstond de naam van het vliegveld waarvan ze wilde vertrekken absoluut niet . Nu is mijn oor daar goed op getraind. Opwerken binnen het bedrijf is ook herkenbaar. Ik begon als reisagente bij American Express (toen ik de "sweat shop" eenmaal had verlaten) en eindigde als manager.

Gewoon ouderwets job hunten! Ik hou mijn CV zoals het is en ik schrijf alles aan wat me bevalt.

precies wat ik heb gedaan. Eens hier gevestigd, elke dag paar uur online solliciteren.
Zou je toch aanraden om je CV om te bouwen naar Amerikaans resume. Vrees dat je Europees CV bij heel wat bedrijven zelfs niet door de eerste selectie zal geraken, al is die nog zo sterk (niet vergeten dat we nog steeds 9% unemployment hebben en vooral bij grote bedrijven duizend resumes of meer per job binnen komen).
Ook een cover letter wordt hier vaak nog op prijs gesteld.

Bart1

Je Amerikaanse resume moet je vaak in elektronisch aanleveren (pdf, Word). Ze laten er dan een programmaatje over lopen, en als jouw resume de meeste keywords bevat die zij hebben opgegeven voor je functie, dan kom je er uit. Die 95% andere worden niet eens gelezen! (dixit een recruiter!)
Of je moet iemand ter plekke kennen die een band heeft met diegene die verantwoordelijk is voor de aanwerving. Zo kan je resume ook nog bij op het stapeltje komen.
(mijn man zocht onlangs een Technical Writer met echt zeer specifieke ervaring, opdracht van 18 weken. Er solliciteerden > 70 mensen die aan de kwalificaties voldeden! Vier van hen vond hij echt super, spijtig genoeg had hij maar een baantje voor eentje, en ook maar 18 weken lang.)

Meer dan 70 valt nog mee, je hoort nu toch vaak dat er honderen mensen op 1 baan solliciteren!

Ik zou absoluut je CV veramerikaansen en je vooraf goed inlezen over solliciteren in Amerika. Het gaat toch allemaal iets anders in zijn werk dan in Nederland. Voordat er daadwerkelijk naar je CV wordt gekeken wordt alles eerst vluchtig bekeken en dan ligt je Nederlandse CV soms al in de prullenbak voordat ze weten wat je te bieden hebt, gewoon omdat het anders opgezet is.

Net als dat mensen in Nederland altijd afgeven op immigranten die zich niet aanpassen heb je dat hier net zo. Bij veel dingen kan je rustig je Nederlandse gewoontes aanhouden, maar wat solliciteren betreft is het beter om je aan te passen aan de gewoontes van het land waar je solliciteert.

Het gaat er om dat dit een zeer specifieke jobomschrijving was waaraan al die kandidaten voldeden, en dat dit profiel zo zeldzaam is dat men daar vroeger geen 15 reacties op gehad zou hebben.

Amerikanees schreef:

ned in MO schreef:Ik had toen (in 1996) in 30 dagen werk gevonden op de reserveringsafdeling van een luxueus resort. Salaris was slecht maar genoeg om van te overleven.

That's the spirit! Herkenbaar en goed gedaan, vanaf toen werd alles beter neem ik aan? Anyway, goed dat je hebt doorgezet en gewoon bent gaan werken, dat lijkt mij de juiste drive voor de US

ahem, nee het werd niet beter.
Kon een ander baantje krijgen dat $8.50 per uur verdiende en ben dus geswitched. 2 maanden later stond ik met 25 man op straat. Men kon de boel niet meer betalen
Toen had ik ineens weinig meer. De reserves waren zo goed als op. Gelukkig weer werk gevonden (erg onregelmatig). Ik draaide soms 20 urige dagen, 3 dagen achter elkaar. Dan was je helemaal kapot. echter het creerde wel veel vrije dagen waardoor ik kon solliciteren. Ben toen freightbroker geworden. Dit kwam neer op het aannemen van ladingen (voornamelijk papier) waar ik een vrachtwagen voor moest vinden. Je moest vaak snel reageren en gokken dat je voor het geld een vrachtwagen kon vinden. Leuk werk maar de baas was meer geinteresseerd in zijn eigen portemonnee dan de mijne, wat niet erg slim was. Nadat hij mij belastingtechnisch wilde benadelen heb ik hem aangegeven bij de IRS waarna ik natuurlijk weer een andere baan moest zoeken.
Nu heb ik al weer een aantal jaren met goederen en vracht te maken maar ben ik eigen baas en dat is toch wel een heerlijk gevoel. Het betaalt inmiddels ook geen $6.40 per uur meer gelukkig. Ook ben ik al 10 jaar makelaar en heb een eigen kantoortje wat nu op een laag pitje staat want de klad in real estate zit er hier nog steeds in

Het is in ieder geval goed om in gedachten te houden dat het soms belangrijker is om bij een organisatie binnen te komen dan om direct je ideale baan te hebben. Al begin je als receptionist, je leert wel de werkomgeving en de mensen kennen en je kunt zo tegen mogelijkheden aanlopen die anders niet beschikbaar geweest waren. Interne vacatures, extra taken waar ze iemand voor nodig hebben, dat soort dingen .

Zo ben ik binnen gekomen bij mijn werkgever, als receptioniste for 14 uur per week. Na 15 maanden als temp ben ik december 2007 in vaste dienst gekomen. Mijn salaris is sinds die tijd verdubbeld!