AllesAmerika.com Forum

Om welke reden zou je niet emigreren naar Amerika?

Het hoeven natuurlijk geen doorslaggevende argumenten te zijn,
want het zijn meestal meerdere kleine argumenten dat je toch aan
het twijfelen brengt.

- Je moet familie steeds vragen om drop en pindakaas op te sturen

- omdat je tienerkinderen hun vrienden niet willen achterlaten
- omdat je enig kind bent en je jezelf verantwoordelijk voelt voor je ouder wordende ouders
- omdat je niet zo 'avontuurlijk' bent dat je er hier alles voor op wilt geven zonder dat je de zekerheid hebt dat het ginder lukt
- omdat je liever in Australië zou wonen

(en gelukkig is geen van deze redenen van toepassing bij ons)

Is er een verschil tussen Nederlandse en Amerikaanse pindakaas?

-Je zult goed Nederlands en Belgisch bier te veel missen (ja is wel te krijgen maar toch moeilijker en zeker duurder )
-Je Engels is k**
-Je hebt een pesthekel aan Bush en zijn administration

Joke schreef:Is er een verschil tussen Nederlandse en Amerikaanse pindakaas?

Er gaat niks boven Calve pindakaas, smuckers natural creamy is wel lekker en komt in de buurt maar toch, elke keer dat ik naar nl ga of iemand van nl hier naar toe komt moet er Calve zijn

Ik ga naar de health food store en daar maken ze het voor je - - heerlijk.

omdat je enig kind bent en je jezelf verantwoordelijk voelt voor je ouder wordende ouders

Dit is voor mij, na het overlijden van mijn broer, de doorslaggevende reden geweest om NIET te gaan onderzoeken wat de mogelijkheden zijn. Ik zou het hart van mijn ouders hebben gebroken als ik, nu hun enige kind, samen met hun kleinkinderen zo ver weg zou zijn gegaan. Mijn moeder durft niet te vliegen, ze zou nooit meer bij ons op bezoek kunnen komen.

Zouden we echt een poging hebben gedaan om te emigreren als de band met mijn ouders minder goed zou zijn geweest? Ik ben me er wel van bewust dat wonen in Amerika natuurlijk heel iets anders is dan er op vakantie gaan. Ik zou zeker niet impulsief zijn vertrokken. Maar ik denk wel degelijk dat we zouden hebben onderzocht wat voor ons mogelijk zou zijn geweest....

We houden het nu maar bij de volgende droom: als we met pensioen zijn (we zijn nu 46 jaar) verhuren we ons huis voor een jaar, kopen een kleine camper in de USA en trekken daar een jaar rond. Zodat we het land toch intensiever meemaken dan alleen als toerist.

Henriette

Henriëtte schreef:

omdat je enig kind bent en je jezelf verantwoordelijk voelt voor je ouder wordende ouders

Dit is voor mij, na het overlijden van mijn broer, de doorslaggevende reden geweest om NIET te gaan onderzoeken wat de mogelijkheden zijn. (...)
We houden het nu maar bij de volgende droom: als we met pensioen zijn (we zijn nu 46 jaar) verhuren we ons huis voor een jaar, kopen een kleine camper in de USA en trekken daar een jaar rond. Zodat we het land toch intensiever meemaken dan alleen als toerist.
Henriette

Henriëtte, dat vind ik een 'schoon' compromis (om het maar op z'n Vlaams te zeggen).

Joke schreef:Ik ga naar de health food store en daar maken ze het voor je - - heerlijk.

Hier kun je bij de supermarkt zelf je pindakaas maken (Virginia peanuts zijn de lekkerste pinda's, die ik ooit geproefd heb). Leuk om te doen (vooral voor de kinderen) en inderdaad heerlijk!

Mike schreef:Om welke reden zou je niet emigreren naar Amerika?

Een reden kan bijv. zijn wanneer de overlevingskansen in de US voor jou niet reëel zijn.
Geen baan, huisvesting, juiste opleiding, opvangnet of voldoende kapitaal om de eerste maanden op terug te vallen. En in het ergste geval, als het misgaat, kun je die misser financieel wel veroorloven als gezin zijnde met vier kleintjes?

Dat is mijn grootste zorg denk ik, buiten het feit dat het ‘haast’ onmogelijk is om Amerika binnen te komen.
Ik heb daar eerder een topic over gestart n.a.v. ‘het winnen van een greencard’ - Zie hier

Henriëtte schreef: We houden het nu maar bij de volgende droom: als we met pensioen zijn (we zijn nu 46 jaar) verhuren we ons huis voor een jaar, kopen een kleine camper in de USA en trekken daar een jaar rond. Zodat we het land toch intensiever meemaken dan alleen als toerist.

Henriette

Die droom hebben wij dus ook alleen wordt waarschijnlijk een grote camper en willen we die na dat jaar (of twee) verschepen naar Europa om er daar mee rond te trekken
Rob

Redenen voor ons om in ieder geval te twijfelen voor emigratie:

* Niet weten of je het wel redt: je maakt toch een sprong in het diepe, dat kan ook verkeerd aflopen.
* Achterlaten van familie en vrienden: je ziet ze nu regelmatig, dat zou beperkt worden tot emailtjes en dan vervreemd je toch (je hoort dingen maar je ziet ze niet). Bovendien heb je vaak relaties (familie/vrienden) die in stand blijven omdat je elkaar af en toe tegenkomt (bijv. op verjaardagen). Op het moment dat je weg bent, kom je elkaar niet meer tegen en verwatert het contact. Hoewel je vast nieuwe vrienden krijgt, ben je toch bang oude te laten vallen. Want je bent als emigrant toch "buitenlander" en "vreemd" etc. dus je weet niet of je (meteen) geaccepteerd wordt.
* Als er iets gebeurt met je familie, woon je erg ver weg. Dat geldt niet alleen voor enig kind. Mijn moeder is een tijd geleden erg ziek geweest en dan is de afstand Rotterdam-Brabant al ver weg. Laat staan als het x uur vliegen is.
* Als je samen emigreert, moet je maar hopen dat je relatie het houdt. Je moet zeker weten of je het zelf wel wilt, en niet dat de ander voor je meegaat. Want als het fout gaat, heb je niks om op terug te vallen.

Vooral het lossnijden van 'oude' banden en in het diepe springen is moeilijk, is mijn ervaring.

Mack

Voor mij is het momenteel ook de 'enig kind'-reden om niet te gaan.

Met een Amerikaanse echtgenote kriebelt het al langer om te verhuizen, zeker nu zij momenteel geen werk hier heeft. Daarbij hebben we allebei een droom die in de VS veel eenvoudiger te realiseren zou zijn dan hier.
En met een goede opleiding, wat ervaring en een Amerikaanse familie om in het begin op terug te vallen, zou het begin wel te overleven zijn.

Alleen, als enig kind en enig kleinkind in een hechte familie, zou ik dan wel wat harten breken.

Mijn ouders hebben wel al gezegd dat als we ooit gaan, zij drie maanden NL, drie maanden VS willen gaan doen. Maar goed, dat zou pas zijn als mijn vader met pensioen gaat - nog een jaar of vijf. Daarbij wil mijn moeder dit ook nog niet doen zolang haar ouders (mijn grootouders) nog in leven zijn. Stel er gebeurt wat als ze in de VS zijn...

Het blijft een moeilijke keuze: kies je voor je familie, of kies je voor jezelf?
Uiteindelijk zul je denk ik voor jezelf moeten kiezen, dus de vraag zou dan meer zijn: wanneer kies je voor jezelf?
We zijn nu 27 (zij) en 28 (ik), dus we willen ook weer niet al te lang wachten.

Het kan knap lastig zijn..

Omdat ik liever 1 (of 2) keer per jaar op vakantie ga naar Amerika dan dat ik er woon.

Henriëtte schreef:We houden het nu maar bij de volgende droom: als we met pensioen zijn (we zijn nu 46 jaar) verhuren we ons huis voor een jaar, kopen een kleine camper in de USA en trekken daar een jaar rond. Zodat we het land toch intensiever meemaken dan alleen als toerist.
Henriette

Deze droom hadden wij ook, alleen die is deze week definitief de bodem ingeslagen.

Tien maand geleden is mijn man werkloos geworden en gezien zijn leeftijd komt hij waarschijnlijk nooit weer aan de bak.

Afgelopen maandag moest bij ons bedrijf al het personeel bij elkaar komen en werd medegedeeld dat er zo'n 20 man per 1 januari overcompleet zouden raken. Iedereen in de stress natuurlijk.

Donderdagmiddag werd ik door mijn baas opgebeld met de mededeling dat ik maandag (morgen dus) niet weer hoef te komen. Ik word op non actief gesteld met behoud van salaris tot midden volgend jaar. Daarna moet ik verplicht met een pre-pensioenregeling (dat is 60% van salaris)het bedrijf verlaten. Dat was schrikken! Uiteraard hier en daar geinformeerd, CAO erbij, maar het staat er duidelijk in (zonder in details te treden). Ik heb geen poot om op te staan!

Vrijdag de hele dag nog gewerkt. Mijn naaste collega's (die waren er net zo van geschrokken als ik) hadden nog vlug mijn balie versierd (ik stond de hele dag voor aap dus) en een bos bloemen gekocht en om 6 uur heb ik de deur achter me dicht getrokken. Einde verhaal.....

Zo staat je leven dus binnen 2 dagen helemaal op z'n kop. Reisjes naar Amerika zullen nu moeilijk worden, maar ik heb nu meer tijd voor dit forum zullen we maar denken.

Einde droom.......

Tjeee..Hekkie, wat een nare toestanden allemaal zo kort achter elkaar....veel sterkte ermee joh!

Maar.....waarom ik ook reageer.....nooit stoppen met dromen!!! Je weet niet wat de toekomst nog gaat brengen.....en ook al blijkt de droom achteraf toch bedrog.....zonder dromen is het leven zo saai......en vaak nog moeilijker....

nogmaals sterkte en hou je haaks!

Karin

Wauw, Marjan! Dat is nogal niet niks! Ik kan me voorstellen, dat je er helemaal van ondersteboven bent! Sterkte met alles!

Hoi Marjan,

Heel veel sterkte de komende tijd.
Houd het hoofd hoog en blijf dromen wie weet keert alles ineens ten goede.
Rob

Goh Marjan, da's ongelooflijk balen zeg...... Dit moet toch wel moeilijk zijn om dit te verwerken. Heel veel sterkte ermee!

Henriëtte