AllesAmerika.com Forum

Sandy schreef: Vandaar de link naar het ‘huizen’ topic.. Het valt mij op dat de meeste Neder Amerikanen hier mooi en groot wonen.. en dus toch redelijk goede banen en een aardig inkomen moeten verwerven.. en dus ook redelijk hoog opgeleid - Niet per definitie een uitgangspunt voor iedereen die zich via de Greencard Lottery in Amerika hoopt te vestigen...

Sandy, ik denk dat een aantal van de Nederlanders die in de US zitten daar gekomen zijn via hun werk, dus dat is toch al een beetje een ander uitgangspunt.

En inderdaad, als je helemaal van nul moet beginnen... Dat gaat natuurlijk makkelijker als je vrijgezel bent, maar dat is bij jou niet meer het geval!
Ben dus ook benieuwd naar de reacties van die mensen die via de Lotery naar ginder getrokken zijn, en die echt helemaal een nieuwe job hebben moeten zoeken...

kastelke schreef:Sandy, ik denk dat een aantal van de Nederlanders die in de US zitten daar gekomen zijn via hun werk, dus dat is toch al een beetje een ander uitgangspunt.

Ja klopt dat bedoel ik ook, dat is dus een hele andere situatie dan via de Greencard Lottery Amerika binnenkomen : )

-

geen bericht is goed bericht

Hoewel ik de green card t.z.t. langs andere weg (huwelijk met US citizen) zal verkrijgen en niet via de loterij, is de situatie (en daarmee de vraag) voor mij heel herkenbaar. In onze oorspronkelijke plannen was het idee om eerst vanuit NL een baan (voor mij) te vinden, dan ons huis te koop te zetten, mijn green card aan te vragen, de verhuizing te regelen, etcetera. Los van het risico dat we het huis misschien niet snel zouden verkopen (dus lange tijd een financieel blok aan het been zouden hebben), bleek dit praktisch niet goed haalbaar. Er zitten nu eenmaal niet veel werkgevers te wachten op iemand die na de sollicitatie nog zeker een maand of drie, vier nodig heeft voordat ie beschikbaar is.

Toen hebben we de zaak omgekeerd: eerst het huis verkopen (dat staat nu bijna 3 maanden te koop) en zodra dat is gelukt, het hele verdere circus in werking zetten. Het risico in deze situatie is ook duidelijk: bij vertrek uit NL is er geen enkele zekerheid dat ik (of eventueel mijn vrouw) daar snel een baan en dus inkomsten zullen hebben. Natuurlijk hebben we wel wat geld gespaard en ook aan de verkoop van het huis zullen we een leuk bedragje over houden, dus we kunnen wel een tijdje potverteren, zeker als we het zuinig aan doen. Maar ja, we zullen toch een goede auto, een ziektekostenverzekering en woonruimte nodig hebben en op z'n tijd eten en drinken zou ook plezierig zijn. Kortom, bepaald geen gespreid bedje en zeker met twee kleine kinderen rust er toch een extra verantwoordelijkheid op je schouders.

Maar toch gaan we het zo doen en we hebben ook eigenlijk wel de overtuiging dat het goed zal komen. In het begin zullen we wellicht concessies moeten doen (niet de leukste baan, een lager salaris dan gewenst, nog effe geen zwembad in te duin, e.d.), maar waar een wil is, is vast een weg. Als je echt wilt werken, is er in Amerika volgens mij altijd wel wat te vinden. En neem van mij aan, ik ben bepaald niet iemand die makkelijk risico's neemt; in tegendeel zelfs. Het wordt voor mij allemaal nieuw en spannend. Ik woon al vanaf dat ik 2 1/2 was in Zoetermeer, dus aan grote verhuisveranderingen ben ik beslist niet gewend. En nu dus in één keer huis, werk, familie, vrienden en vertrouwde omgeving achterlaten, met vrouw en tweeling in mijn kielzog. Tja, je moet toch eens in je leven het grote avontuur opzoeken

De overlevingskansen in de US zijn wat mij betreft (voor mijn situatie) reëel, maar uiteraard zijn er risico's. Kortom, bij een dergelijke stap is het zaak je vooraf goed te oriënteren op je eigen kansen (in welke regio heb je een goede kans om op jouw vakgebied werk te vinden), niet gelijk de duurste regio op te zoeken en vooraf een redelijke financiële buffer op te bouwen waarmee je het (naar mijn smaak) toch minstens een jaar kunt uithouden zolang je geen gekke dingen doet. Een terugkeerscenario voor als het echt tegenzit, kun je altijd nog achter de hand houden.

Groet,
Marcel

Inderdaad is mijn vrouw Amerikaanse en woont haar familie daar (op ca. 2,5 à 3 uur rijden van de regio waar wij ons willen vestigen). Haar ouders zijn in beperkte zin als een vangnet te zien. Als het echt moet zouden we er voor niet al te lange tijd kunnen inwonen, maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op. Inderdaad is de sector waarin ik werk qua baankansen niet ongunstig, maar het moet nog wel even gebeuren. Als ik niet snel een baan vind, zou mijn vrouw een baan kunnen zoeken (psychotherapeut), maar haar kansen zijn beperkter en de bijbehorende inkomsten veel lager.

Ik ben het met je eens dat mensen die aan de Greencard Lottery willen meedoen, eerst het een en ander op een rijtje moeten zetten. Risico zal er altijd zijn en dat is ook niet erg, maar je moet wel je kansen kennen en reëel inschatten.

Marcel

Hoi Sandy,

Interessant onderwerp waarbij ik vanuit mijn standpunt iets wil bijdragen.
Vanuit mijn werkzaamheden, het assisteren van Europeanen met het kopen van een bedrijf in de VS en de bijhorende visum aanvraag, krijg ik ook te maken met

.. en je WINT .. wat dan

In ons geval is het dan, wij bieden de mogelijkheid te gaan.....wat dan.

Ik ben het met je eens dat mensen die aan de Greencard Lottery willen meedoen, eerst het een en ander op een rijtje moeten zetten

Ik krijg wekelijks diverse aanvragen omtrent het E2 visum maar de ervaring leert dat ongeveer 90% afvalt. Mensen spelen met de gedachte om te gaan, is natuurlijk een leuk onderwerp op verjaardagen, en nemen dan contact met ons op, zoals anderen dan meedoen met de greencard lotterij. En dan blijkt ineens dat wij ze kunnen helpen in de VS te komen en dan komen de bibbers. Het heeft ook vaak te maken met een slechte communicatie. Ik heb meegemaakt dat iemand een reis ging boeken om naar een bedrijf te gaan kijken en een koop contract te tekenen en hij toen pas in de gaten kreeg dat zijn vrouw niet naar Amerika wilde.

Wat dat betreft zijn er dus veel overeenkomsten met de greencard lotterij deelnemers. Eerst maar zien of het wel kan en dan er over nadenken of we eigenlijk wel willen. Zoals je mischien weet gebruiken behoorlijk veel winnaars van de lotterij nooit de mogelijkheid om te gaan.

Wat betreft de begeleiding als je de greencard lotterij hebt gewonnen, nee die is er niet. Daar is het land ook niet naar om begeleiding te geven aan immigranten.

Huis kun je niet kopen (financiering krijg je volgens mij niet voor elkaar)

Huis kun je als immigrant kopen, misschien niet alle huizen maar in bepaalde projecten kun je als buitenlander met 30% down een huis kopen. Als je dan niet voldoet aan je betalings verplichtingen dan verkopen ze het huis gewoon.

Verzekeringen ,veel te duur als je ze al krijgt

Je bent als buitenlander voor alles duurder uit, verzekeringen, leningen etc. Maar het is allemaal wel te krijgen.

Passend werk vinden ook niet makkelijk

Daar hebben onze clienten dan geen last van, die kopen hun eigen werk en inkomen.

Het komt er dus op neer dat ongeacht of het via een visum is of een greencard lotterij dat er te weinig of te laat over de voor en nadelen van een vertrek naar de VS (of elk ander land) gedacht wordt. Pas als het moment wezenlijk daar is gaan mensen erover nadenken.

PBBI, ik hoop ooit met jou rond de tafel te zitten in de toekomst, maar dat wist je al ; )

PBBI schreef:Ik krijg wekelijks diverse aanvragen omtrent het E2 visum maar de ervaring leert dat ongeveer 90% afvalt.

90% - word je daar nu niet moedeloos van in jouw vak? - hopenlijk ligt het percentage afvallers onder de winnaars v/d Loterij niet zo hoog..

PBBI schreef:Het komt er dus op neer dat ongeacht of het via een visum is of een greencard lotterij dat er te weinig of te laat over de voor en nadelen van een vertrek naar de VS (of elk ander land) gedacht wordt. Pas als het moment wezenlijk daar is gaan mensen erover nadenken.

Blijkbaar - Ik hoop nog steeds dat diegenen die mee doen aan de loterij, reageren in deze draad. Ben heel benieuwd hoe serieus zij er in staan en voorbereid zijn..

-

Ik kan wel even kort mijn ervaringen invoegen na ongeveer 6 maanden VS.

Ik was altijd al Amerikagek en had al 3 of 4 keer meegedaan met de loterij, maar je schrikt toch wel even als je wint. Ondanks het feit dat ik hierop gehoopt had, komt het allemaal ineens wel erg dichtbij (relatief, althans - na de winstmededeling duurt het nog minstens een jaar of anderhalf voordat je door de bureaucratie heen bent).

Je realiseert je ineens dat je je leven gaat omgooien met een onzekere toekomst en dat je je familie en vrienden achter gaat laten. Nu was ik vrijgezel, dus ik sleepte in ieder geval geen gezin mee, maar ik liet wel een erg goede baan vallen en ik ben toch altijd wel behoorlijk gehecht geweest aan mijn familie en beste vrienden.

Dit betekent overigens in geen geval dat ik mijn schepen achter me verbrand heb, want ik sta nog regelmatig in contact met iedereen in Nederland.

Is het makkelijk om vervolgens in de VS weer een bestaan op te bouwen?

Eerst maar eens de persoonlijke dimensie. Ik had al vrienden hier, dat scheelde ontzettend - die hebben me geholpen bij het vinden van een roommate en konden me de eerste weken met van alles helpen. Ook het feit dat ik bij een roommate terecht kwam, was een goede zet - die hielp me de omgeving te leren kennen en kon me helpen zoeken naar een auto. En natuurlijk kom je via deze bekenden weer in contact met andere mensen: door dit netwerk heb ik mijn baan gevonden, al binnen 2 maanden. (Ik had me sowieso voorgenomen dat ik elk pokkebaantje zou aannemen als ik de kans kreeg, maar ik heb het nog redelijk goed getroffen ook.)

Dan de financiële dimensie. Ik had flink gespaard in de jaren voordat ik vertrok, en dat is maar goed ook. Zelfs als je in eerste instantie (goedkoop) huurt, kun je maar beter zo'n ¤15.000 ter beschikking hebben in die eerste maanden... je loopt toch tegen allerlei kosten aan. Denk maar aan (wat) meubilair, een auto, een computer, tv, zelfs rare zaken als een dekbed, lampen, etc. En dan zijn er nog allerlei andere kosten zoals de kosten van je rijbewijs, de verzekeringen (vooral je autoverzekering is echt bizar hoog), autohuur gedurende de eerste paar weken, je pensioenregeling (daar betaal je nu toch echt zelf voor)... echt, het werd me soms gewoon warm van al die kosten.

Ik moet er niet aan denken dat je meteen helemaal opnieuw moet beginnen en een huis moet inrichten. Dankzij het feit dat ik inwoon bij iemand anders, kan ik nu de kosten van aankopen van bijv. groot meubilair, potten en pannen, bestek, glazen, en andere algemene huisinrichting naar een later tijdstip verplaatsen.

Ik beschouw mezelf niet bepaald als een Nederamerikaan die het makkelijk heeft, met een groot kapitaal en een enorm huis. Ik heb in Nederland nooit anders gedaan dan gehuurd, dus ik had alleen mijn spaargeld. Ik ben hier letterlijk met twee koffers gevuld met kleding aangekomen, en dat was het.

Het hielp dus dat ik vrij snel een (part-time) baan vond, want hierdoor kon ik de teruglopende financiën een halt toeroepen. Ook ben ik minder uitgaven in het algemeen gaan doen en op een spaarregime gegaan (ik ga nu bijv. met de bus naar mijn werk). En ik had natuurlijk wat inkomsten van mijn site, wat ook hielp.

Kan ik het hier dus overleven? Voorlopig voorzie ik geen problemen meer. Ik heb m'n financiën in zes maanden toch weer redelijk op orde gekregen, de dalende trend is eruit. Nu probeer ik een stabiel inkomen op te bouwen via mijn baan en mijn site, zodat ik hopelijk binnen afzienbare tijd weer op het inkomensniveau zit dat ik in Nederland had.

Of dit op de lange termijn voldoende zal zijn, weet ik natuurlijk niet - ik ben geen toekomstvoorspeller. Maar voorlopig heb ik weer een aantal geruststellende zekerheden in mijn leven kunnen inbouwen en lijkt het erop dat het financieel weer de goede kant uitgaat. Ik ben dus positief.

Ik vind het echt super knap van Dennis.
Wij hebben hier in die weken dat wij nu hier zitten heel veel hulp gehad van andere Nederlanders die hier al zaten. Dat maakte het heel wat makkelijker. Ook dat mijn man natuurlijk al een baan had bij vertrek is heel andere koek. Als je alle zaken die je moet regelen op een rij zet is het best pittig. Dus echt Dennis petje af hoor. Super knap dat je in een half jaar tijd je zaakjes zo goed op orde hebt!
Groetjes Petra

Staceybeesie schreef:Wij hebben hier in die weken dat wij nu hier zitten heel veel hulp gehad van andere Nederlanders die hier al zaten. Dat maakte het heel wat makkelijker. Ook dat mijn man natuurlijk al een baan had bij vertrek is heel andere koek.

Dat is waar, Petra. Dat was één van de eerste bedenkingen die ik me maakte toen we de knoop doorhakten om naar de States te trekken: wij zitten in een luxe-positie, omdat je via je werk gaat: je hele hebben en houden wordt in een container verscheept, financieel moet je je geen zorgen maken, het bedrijf zorgt voor je woning (althans toch minstens die eerste weken/maanden), je komt meestal in een omgeving terecht waar nog mensen zoals jij zitten die je dus dadelijk met allerlei raad en daad bijstaan,...
Eerlijk gezegd: moest ik het via de Lotery moeten doen, dan weet ik niet of ik daadwerkelijk het risico zou durven nemen. Want tenslotte laat je hier heel wat achter, vooral zekerheden. En 't is niet dat wij het soort avonturiers zijn dat zomaar springt, in de hoop dat je wel kan zwemmen.
Dus ik vind die mensen die via de Lotery vertrekken eigenlijk best wel moeidig.

Dus ik vind die mensen die via de Lotery vertrekken eigenlijk best wel moedig

In principe geldt dit niet alleen voor de lotterij deelnemers maar voor iedereen die op eigen initiatief vertrekt. Kijk, als je uitgezonden wordt door je bedrijf dan is er niet zoveel aan de hand wat betreft zekerheden. Maar wat denk je van iemand die werk aanneemt en een visum aanvraagt en dan vertrekt. Klinkt natuurlijk wel leuk maar vergeet niet dat je van de ene op de andere dag ontslagen kunt worden. Zullen ze misschien niet snel doen omdat ze tijd en geld in je geïnvesteerd hebben met de visum aanvraag maar het is heel goed mogelijk. En dan moet je in principe meteen terug naar Nederland omdat je dan niet meer voldoet aan de visum eisen. Nu wordt daar natuurlijk de hand mee gelicht en kun je op zoek gaan naar ander werk maar je zit dan wel illegaal in de VS gedurende die tijd.

Zoals Dennis, die heeft dan zijn greencard maar nog geen werk als hij vertrekt. Maar wel de zekerheid dat hij kan blijven.

Maar goed, we hebben maar 1 echte zekerheid in het leven en voor de rest moeten we de tijd zo goed mogelijk naar eigen goeddunken invullen.
De een kiest voor zekerheid, de ander voor avontuur en zo blijft er leven in de brouwerij.

kastelke schreef:Dus ik vind die mensen die via de Lotery vertrekken eigenlijk best wel moeidig.

Als ze eerst het één en ander op een rijtje hebben gezet en dan weloverwogen de stap alsnog nemen.. dan ja.. petje af! ; )

Wij zouden heel graag in Amerika willen wonen over een aantal jaren. Maar ik heb inmiddels wel ontdekt dat ik specifiek weet wat mij trekt en wat niet.. en mijn hang aan zekerheden mij uiteindelijk zal opbreken. Wat dat betreft geeft dit forum veel stof tot nadenken - Nu lijkt het dat ik puur voor zekerheden ga en helemaal niet avonturistisch ben ingesteld, maar niets is minder waar.. wat dat betreft heb ik nog steeds hoop. Wij zijn nog jong en hebben wat dat betreft nog een heel leven voor ons. Mijn man werkt in de IT en begint in september met een HBO opleiding via zijn werk (bedrijfskundige informatica). Ook ik sta in het begin van iets nieuws – Ik zie het zo, hetgeen wij investeren hier en nu, kan alleen maar onze kansen in Amerika bij een mogelijke emigratie vergroten..

Sandy

Overigens, ben ik nog steeds benieuwd naar de antwoorden van de loterij deelnemers zelf: Hoe goed zijn zij voorbereid op een eventueel leven in de VS ..

-

Misschien een beetje OT maar het is min of meer een reactie op de voorgaande posten.

Geef het nog 10 jaar en ook het Nederlandse zekerheidsmodel is op de helling. Er wordt nu al volop gelonkt naar het arbeidsmarkt systeem in Denemarken waar een soepel ontslagrecht zorgt voor economische groei en meer werkgelegenheid. Men kan eerder van je af, maar neemt daardoor ook eerder mensen aan. In die zin lijkt het op het model zoals we dat hier kennen.

Uiteindelijk moet je het zelf doen. Ook in het "veilige" Nederland. En als je hard werkt en goed bent in wat je doet, wordt je er hier ook niet zomaar uitgewerkt. Je kunt daarentegen wel van de "users & abusers" van het systeem af.

Het lijkt dus allemaal wilder dan dat het werkelijk is.

geen bericht is goed bericht .

Sandy schreef:

kastelke schreef:Dus ik vind die mensen die via de Lotery vertrekken eigenlijk best wel moeidig.

Als ze eerst het één en ander op een rijtje hebben gezet en dan weloverwogen de stap alsnog nemen.. dan ja.. petje af! ; )

Wij zouden heel graag in Amerika willen wonen over een aantal jaren. Maar ik heb inmiddels wel ontdekt dat ik specifiek weet wat mij trekt en wat niet.. en mijn hang aan zekerheden mij uiteindelijk zal opbreken. Wat dat betreft geeft dit forum veel stof tot nadenken - Nu lijkt het dat ik puur voor zekerheden ga en helemaal niet avonturistisch ben ingesteld, maar niets is minder waar.. wat dat betreft heb ik nog steeds hoop. Wij zijn nog jong en hebben wat dat betreft nog een heel leven voor ons. Mijn man werkt in de IT en begint in september met een HBO opleiding via zijn werk (bedrijfskundige informatica). Ook ik sta in het begin van iets nieuws – Ik zie het zo, hetgeen wij investeren hier en nu, kan alleen maar onze kansen in Amerika bij een mogelijke emigratie vergroten..

Sandy

Overigens, ben ik nog steeds benieuwd naar de antwoorden van de loterij deelnemers zelf: Hoe goed zijn zij voorbereid op een eventueel leven in de VS ..

-

Ok, dan geen petje af voor mij dan!!!! Ik kwam hier 15 jaar geleden, op 17-jarige leeftijd (nadat ik HAVO/VWO gedaan had) in m'n eentje naar NYC, met weinig geld in m'n wallet, ik had een jaarlang retour ticket, waar ik vanuit elk Int'l vliegveld in Amerika weer terug naar NL kon. Vanaf dag 1, was ik in NYC op zoek naar werk, kreeg een baantje als busboy in een West Village restaurant (Elephant & Castle) 3 dagen nadat ik aangekomen was (kwam op 4 juli aan), ik verbleef in een cheap hotel voor 3 weken totdat ik een roommate situation gevonden had, ik was inderdaad illegaal totdat ik ook de loterij won en daarna eventually US Citizen. Ik kwam dus zonder plannetjes, ofzo, ik nam een risico en sprong met beide beentjes (nu benen) in het avontuur.

Ik ben hier naar school gegaan, ik heb hier aan m'n skills gewerkt en heb dus zo mijn toekomst hier gebouwd, ik heb ook m'n eigen huis (townhouse in West Hollywood) en ben nu bezig met m'n applications to medical school. Ik ben dus in NYC een tiener, dan young adult geweest, opgegroeid tot een responsible adult.

Wat ik in mijn tijd in NYC leuk vond was dat ik vele mensen ontmoette met dezelfde avontuurlijke inslag; een franse fotograaf die zo verliefd is op NYC en hier al jarenlang illegaal woonde (nu ook legaal en U.S. citizen!!), een Duits meisje die trouwde met een Amerikaanse vriend en nu in Hawaii een BB runt (we waren allemaal busboys/waiters bij dit restaurant. Deze verhalen zijn natuurlijk niet uniek aan NYC, ken tientallen hier in L.A. Dus soms is het gewoon goed om avontuurlijk te zijn, het is harder wanneer je een family hebt, maar ken er zat die dit ook gedaan hebben, een van mijn collegas, ontvluchte the Soviet Union (when it was collapsing, en kwam met haar 2 kinderen en man aan in Atlanta, met precies $15 in hun zak, de baptist church in Savanna hielp hun en nu zijn ze via wikken en wegen (husband went back to school, his Phd was not recognized in the USA, got his Phd in Physics again en works for JPL in CA, they own a great home in a nice suburban town from L.A., her kids are going to great universities, they've become citizens and are grateful for their lives, which they worked very hard on to get, they were willing to do any job, from being janitors to teachers aides, etc...)

Xerxes schreef: Ok, dan geen petje af voor mij dan!!!!

Oh nou dat wil ik niet zeggen, integendeel vind ik het een intrigerend succes verhaal en heb ik veel bewondering voor de 17 jarige avonturier : ) Niet alleen dat je in je eentje naar Amerika bent getrokken op 17 jarige leeftijd, maar wat je nu uiteindelijk hebt bereikt en opgebouwd.. je verhaal getuigt van doorzettingsvermogen en karakter.

Maar om mijn uitspraak wat te nuanceren, ik doelde dus op gezinnen met kinderen die hier in Nederland al een heel leven hebben opgebouwd – In jouw geval was je 17 jaar, een hele andere situatie en verantwoordelijkheid dan met gezin. Nogmaals petje af voor diegenen, die de kosten berekenen en alsnog de sprong wagen.

-

Ik heb me net geregistreerd voor de Green card lottery...via USAFIS Organization. Het kost wel geld maar ik hoop dat hierdoor alles gewoon goed verloopt (zonder fouten dus). Is er iemand bekend met deze organisatie?
Nu nog fotos laten maken... Ik heb die 1,5 jaar geleden ook al eens voor mijn J-1 visa laten maken, maar dat is niet echt recent meer natuurlijk.
Verder verwacht ik er maar niet te veel van. Kans is wel heel erg klein.

Groetjes!

U heeft iemand betald voor uw DV Lottery entry?