AllesAmerika.com Forum

Vandaag is de dag dat Dennis (Dento) met zijn Amerikaanse echtgenote Anna het grote avontuur gaat beginnen: ze zijn op weg naar hun nieuwe thuis in Amerika!

Een stukje van zijn blog dat hij gisterenavond nog schreef:

En over morgen gesproken: het is nu half twaalf, en om 4:50 uur loopt de wekker af. Tijd dus om nog even een paar uurtjes proberen te slapen, zodat ik niet volledig uitgeput afscheid moet gaan nemen. Ik kijk daar toch al tegen op, dus liever geen al te groot slaapgebrek.

Ik ben blij als we morgen in het vliegtuig zitten, en we dat vreselijke moment achter ons hebben: door de paspoortcontrole heen lopen, om dan terug te kijken en je ouders daar te zien staan huilen. Ik krijg al een brok in mijn keel als ik er aan denk…

Zie ook http://littlelimburg.nl/blog/?p=175

Dennis, laat ons zo snel mogelijk jullie indrukken weten!!! En veel geluk met je verhuis!

Idd Dennis, we hopen snel van je te horen !

Succes met de verhuizing en heel veel geluk in de VS!

Dennis en Anna heel veel geluk toegewenst in Amerika.

Rob en Annie

Ik heb Dennis en Anna via de blog en facebook al geluk gewenst, maar vooruit, nogmaals: toi toi toi, maak het een geweldig leven in Colorado!

Ook ik heb hen via hun blog al geluk gewenst enzo, maar toch nog maar een keer hier:

Héél veel geluk! Ik hoop dat het afscheid goed geweest is en dat je een goeie reis hebt gehad.

Succes saampjes in je nieuwe land!

En toen was de dag daar.....
Na alle voorbereidingen en planningen......

Welcome to the USA!!!

Spannend! Ik hoop dat we snel weer iets horen, en dat alles voorspoedig verloopt!

Telkens ik zo'n blog van een vertrekker lees, sta je wel te kijken van al de voorbereidingen die zo'n vertrek met zich meebrengen. Wat wel of niet mee moet verhuizen, wie je je spullen gaat laten verhuizen, wanneer je woning opzeggen of verkopen, allerlei abonnementen en diensten opzeggen, niet te vroeg maar ook weer niet te laat beginnen inpakken, tussendoor ook nog allerlei "de laatste keer...", afscheid nemen van al je vrienden en familie, ...
De eerste keer dat ik dacht echt bewust volgde, was op het blog van Petra (StaceyBeesie). Zij wist dat ook zo mooi te omschrijven, soms zat ik met tranen in mijn ogen te lezen, en je voelde de spanning zo toenemen naarmate De Dag dichterbij kwam.

Het is zo'n rare tijd..alles gaat heel snel (en toch ook weer heel langzaam). En je moet aan zoveel denken dat je soms echt niet weet hoe je het allemaal gaat regelen. Ook zijn er allemaal hele kleine dingen waar je totaal niet over nadenkt totdat je ini een keer bedenkt..hhmm..de auto geef ik de dag van vertrek aan mijn moeder, dan heb ik de krabber/trekker misschien nog nodig, maar eigenlijk wil ik die ook wel meenemen, want kopen is ook zo zonde als je er al eentje hebt, hoe doe ik dat. En bij ons kregen we van het leger een allowance aan gewicht voor spullen die met de post mogen doen, dus wij zaten de laatste week in een hotel opde basis nog allemaal laatste dingen (een koekepan, twee bordjes, wat bestek) in te pakken. En we hadden helemaal geen papier meer (want het huis was al een maand leeg), en dus zijn we maar langs alle bakken iin het hotel geweest om de "Kaiserslautern American" te halen, en die dan maar te gebruiken. Hele rare dingen allemaal eigenlijk. Je hebt geen idee wat voor een "zooi" je hebt totdat je gaat verhuizen.
Ik vond veel van de verhalen van Dennis dan ook zo herkenbaar..

Dat brok in de keel ken ik maar al te goed en ik ging alleen. Was best wel moeilijk toen

Omdat wij in principe ook heel makkelijk naar Amerika kunnen, voor in elk geval 2 á 3 jaar en misschien langer, heb ik ook heel veel nagedacht daarover. Mijn man werkt voor een Amerikaans bedrijf en kan heel makkelijk daarheen, alles zou dan geregeld worden voor ons.
Maar.... ik ben enig kind en heb een ontzettend goeie band met mijn ouders. Ik zou dan ook geen twee of drie jaar weg kunnen gaan, langer al helemaal niet. Gelukkig begrijpt mijn man dit heel goed, dus het is voor ons vooralsnog van de baan.
Maar toen ik Dennis zijn blog ging volgen, kon ik hem zó goed begrijpen! Het achterlaten van je ouders is toch heel wat!
Ik vind het dan ook ontzettend knap van hem (én zijn ouders) dat hij dit kan en doet. Ik zou willen dat ik dat ook kon.

Vooral zijn laatste berichtjes heb ik met een brok in mijn keel zitten lezen, best aangrijpend. Als ik me dan in hem verplaats, kan ik zijn emoties zó goed begrijpen.

Ik hoop dan ook dat hij en Anna het daar ontzettend goed zullen krijgen! Heel fijn is het voor hun wel dat Anna's ouders en overige familie daar al wonen, daar zullen ze veel steun aan hebben waarschijnlijk.

Realiseer me net dat het inderdaad vandaag de 28e is. Hoop dat ze goed op weg zijn en VEEEEEEEEL geluk in de VS.

Dennis en Anna heel veel geluk in de USA!!
Ik hoop dat er snel berichten komen over jullie eerste tijd daar.

Karin

suc6 Dennis en Anna!

ps. Dennis heb je nu ook die dikke dichte verzegelde enveloppe mee? Of werkt dat niet meer zo?

welcome (back) to the US,

(andere) Dennis

Héél véél geluk en succes toegewenst in Amerika!
(ik vond het de laatste dagen al zo rustig op het forum )

Ik had hem al even een PM gestuurd, want dit is zo'n rotmoment. Tegelijk ook heel leuk en spannend, maar ook gewoon heel naar. Je laat toch ook echt wel wat achter. Amerika is en blijft gewoon heel ver.

Maar laat ik vooral ook positief blijven: WELCOME TO THE USA!!! :beerchug: :dance:

Het zal inderdaad even lastig zijn bij de paspoortcontrole, dat was bij mij ook mijn moeilijkste moment want dat is eigenlijk de daadwerkelijke stap en het laatste afscheid wat je neemt, maar zodra je aangekomen bent en gesettled bent en ben je wellicht blij dat je de stap genomen hebt

Welkom in de VS :dance:

kastelke schreef:Telkens ik zo'n blog van een vertrekker lees, sta je wel te kijken van al de voorbereidingen die zo'n vertrek met zich meebrengen.

Dat is een keuze: ik heb alle grotere spullen (auto, wasmachine, koelkast, vloerbedekking, ...) weggegeven aan familie en vrienden. Dat ruimt lekker op en scheelt veel gehannes. Dit was mijn derde vertrek naar het buitenland, dus de familie was het inmiddels gewoon, en het was op dat moment niet duidelijk dat het definitief zou worden. Geen speciale emoties, dus.

Veel geluk gewenst, Dennis en Anna! En welkom in de VS of A!

Gr., Flipje

Dennis en Anna,

Jammer dat het er niet meer van gekomen is om een afscheidsmeeting te organiseren.
Veel geluk in Amerika!