AllesAmerika.com Forum

Hoe onrealistisch is het om een leven in Amerika te ambiëren?

Wij beiden hebben een onverklaarbare liefde voor Amerika, bij mij zit het duidelijk in de genen. Mijn familie woont daar. Ik heb een Indische achtergrond.. Mijn vader kwam naar Nederland met zijn moeder, broers en zusjes. Zijn zussen en één broer zijn vervolgens naar Amerika geëmigreerd, mijn vader wilde ook maar kreeg geen toestemming. De exacte reden is me ontschoten, maar ik herinner me dat het te maken had met een stop op de stroom immigranten naar Amerika, die na een bepaalde datum in Nederland waren aangekomen. Mijn vader viel dus in die categorie en mocht niet naar Amerika. (Staat me ook bij dat hij TBC had, maar weet niet of dat juist in die periode was.. dus houd me ten goede) .. Het was één van de grootste teleurstellingen in mijn vaders leven. Hij heeft wel altijd lange tijd in het buitenland kunnen werken.. zoals Singapore, Duitsland, Saoudi Arabie ..

In ieder geval mijn vader, mijn broer, neven, nichten .. noem maar op .. we hebben allemaal wat met Amerika. Zo ook mijn man .. en als er zich ooit een mogelijkheid had voorgedaan dat we naar Amerika zouden kunnen (via werkgever in een internationaal bedrijf bijv.), dan hadden we het zo gedaan. Toch hebben we het idee laten varen, omdat het ons onmogelijk en onrealistisch leek en misschien ook wel gebaseerd op een te romantisch beeld van een leven in Amerika ..

Nu zijn we in september naar Washington geweest en echt het moment dat we aankwamen op Dulles Airport en ik de Amerikaanse vlag zag.. voelde ik me thuis. Kreeg zelfs een brok in mijn keel. Ons verblijf daar was fantastisch .. Nu sinds we terug zijn is het verlangen om naar Amerika te gaan toch weer sterk aanwezig. Ik ben wel wat realistischer nu wat betreft het achterlaten van mijn leven hier. Vroeger was ik zo vertrokken, maar we hebben inmiddels wel wat opgebouwd hier nu.. Vier schatten van kinderen (3jr, 2x4jr & 6 jr) .. we hebben een huis gekocht .. mijn man werkt als systeembeheerder.. Ik zou zo gaan hoor, daar niet van.. maar mits alles goed georganiseerd is en voldoende zekerheden geeft aan een jong gezin..

Maar ja waarom dromen als het niet mogelijk is … zijn we nu echt kansloos?
En hoe start je zoiets op? Waar begin je eigenlijk?

Sandy

p.s. we zijn naar een Nascar night race geweest in Richmond - Zo fantastisch en indrukwekkend!
We zijn meegenomen door Amerikaanse vrienden, die ons kennis lieten maken met "Tailgating" .. Overal Amerikanen aan het grillen en 'hanging out' bij de track. Heel gezellig en gemoedelijk...

Ik heb echt mijn hart verloren aan Amerika - als ik Amerikanen zie, dan houd ik al van ze

..

Ik kan je niet van advies dienen, maar ik zou zeggen *Go for it*

Ik denk wel, dat er hier op deze site genoeg mensen te vinden zijn die je zouden kunnen helpen met advies

maar mits alles goed georganiseerd is en voldoende zekerheden geeft aan een jong gezin..

Amerika is niet het typische land wat je de zekerheden biedt die je zoekt, emigreren naar Amerika is ook een avontuur waarbij je niet zeker weet wat de toekomst biedt. Ik proef uit je verhaal dat je zekerheden boven alles stelt en dan is mijn ervaring dat het meestal bij dromen blijft. We werken al jaren met emigranten naar de VS en veel vallen gedurende het voor-traject af omdat ze tot de conclusie komen dat ze te veel achter laten. Ik wil geen twijfel zaaien maar praat nu uit ervaring, niet weten of het de kinderen wel zal bevallen, of ze op school wel mee zullen kunnen komen, stel dat ik ontslagen wordt dan hebben we geen inkomen meer etc. Je moet hier zonder problemen mee om kunnen gaan en op het moment dat je hier nu al wakker van zou liggen dan wordt het een moeilijk verhaal.

Laat ik het zo zeggen, je bent niet kansloos om te kunnen gaan maar je instelling om aan de zekerheden die je hier hebt opgebouwd te hangen kan je opbreken.
Ik zou alles eens goed op een rijtje zetten, kunnen we omgaan met tegenslag, met onzekerheden voor ons en ook voor de kinderen, hebben we problemen met het achterlaten van familie en vrienden, vinden we het een probleem om terug te komen als het niet zou lukken of kunnen we dit niet aan etc.

Je moet ook denken, als je het niet doet dan kijk je daar je hele leven op terug met het gevoel "als we het hadden gedaan".

Conclusie, wat is sterker, je hang naar zekerheid of je hang naar een eventueel leven in de VS.
Succes met de beslissing.

Je zou idd beter moeten plannen hoe je het zou aanpakken als je eenmaal in de VS zit met man en kinderen. Misschien zelfs financiele backup van familie als het een paar maanden tegen zit. Follow your dream, dreams do come true! Het is moeilijk om in de VS binnen te komen maar niet onmogelijk als je blijft doorzetten!

Excuses voor de late reactie..

Bedankt voor de ietwat confronterende reacties.. Ik denk inderdaad dat ik er niet alles voor over heb.
Familie en vrienden achterlaten is niet het punt, maar 'zekerheid' vind ik toch wel heel belangrijk.

Onlangs vroeg een kennis of mijn man haar kon helpen met het invullen van een online formulier voor zo'n greencard lottery.
Na afloop zei mijn man 'zullen we het ook eens proberen' .. en ik het toch kreeg ineens benauwd.. Ik zit voor mijn gevoel in een keerpunt in mijn leven.. Mijn jongste van vier gaat volgende maand eindelijk naar school! .. en ik zit in de overweging om weer gewoon te gaan werken of een opleiding te volgen in een totaal andere richting. Ook hebben we een verbouwing in Maart.. Toch allemaal investering in ons leven hier en nu in Nederland.

Uit dit alles kan ik wel concluderen, dat ik er (nu althans) nog helemaal niet klaar voor ben.
Het verlangen is er nog steeds.. maar ik vind de stap nu te groot (er vanuit gaande een kans te maken).
Mijn man is wel nog steeds heel enthousiast en zou het boeltje hier in Nederland zo opgeven en het onbekende tegemoet treden.

-

Hoi Sandy,
Ik was er al bang voor toen ik je verhaal las. Een troost, de meeste Nederlanders hebben dit waar jij ook last van hebt, de hang naar zekerheden. Hoewel het wel wat minder wordt volgens mij omdat ze in de gaten krijgen dat het Nederlandse stelsel van zekerheden, werk, uitkering, verzorging etc. steeds meer aan het afkalven is.
In ieder geval succes met je toekomstige beslissing en bedankt dat je nog een reactie gestuurd hebt.

Sandy,

Je vraagstelling sprak wat dat betreft al boekdelen:

"Hoe onrealistisch is het om een leven in Amerika te ambiëren?"

Wanneer je er zelf ook maar een beetje in had geloofd, had je de vraag waarschijnlijk zo geformuleerd:

"Hoe realistisch is het om een leven in Amerika te ambiëren?"

Subtiel verschil: is het glas halfvol of halfleeg

Het was met jouw vraag net alsof je bevestigd wilde krijgen dat emigreren naar Amerika geen goed idee was.

Maar wie weet, komt jouw tijd nog wel. Ik kan me bij de hang naar zekerheden overigens wel wat voorstellen. Van huis uit heb ik zelf ook meer de neiging om risico's te mijden. Inmiddels is bij ons het besluit gevallen naar Amerika te verhuizen (mijn vrouw is Amerikaanse) en toen bekropen mij in eerste instantie ook wel van die angstige gevoelens. Van lieverlee realiseer ik me echter steeds meer dat veel van de 'zekerheden' waaraan we in NL zo zijn gewend, eigenlijk helemaal niet zo zeker (meer) zijn. Hoe zeker ben je hier van je baan in tijden van economische malaise? (het scheelde weinig of ik was 2 jaar geleden mijn baan kwijt geraakt) Hoe zeker ben je hier van de werking van het sociale vangnet? (het systeem wordt onbetaalbaar en wordt daarom steeds meer herzien en uitgekleed)

Inmiddels ben ik steeds meer gewend aan het idee om in Amerika te verhuizen en zou ik willen dat het al zover was

Ik hoop niet dat ik je nou aan het twijfelen heb gebracht.

Wat betreft de vraagstelling is het maar net hoe je het bekijkt hoor .. daar moet je niet te veel achterzoeken ; )
Voor mij althans is de woordkeuze 'realistisch' versus 'onrealistisch' in deze hetzelfde. Het is in ieder geval niet zo, dat ik bevestigd wilde krijgen of emigreren naar Amerika geen goed idee was. Juist integendeel hoopte ik te horen dat er wel manieren en ingangen zijn om Amerika binnen te komen - Ik denk gewoon dat het heel moeilijk is, zeker als je geen binding hebt met Amerika. En dat was het enige wat ik wilde weten eigenlijk .. hoe onrealistisch of realistisch is het om een leven in Amerika te ambiëren. Dus je hebt gelijk wat betreft mijn ongeloof in onze kansen toen ik deze topic startte, maar dat staat even los van het feit of ik er klaar voor ben of niet : )

De vragen of ik er wel alles voor over heb om alles hier achterlaten en mijn hang aan zekerheden had ik niet verwacht en vind ik wel een interessante wending. Heb daar niet al te diep over nagedacht, blijkt wel. Mijn hart zeg ja, mijn verstand zegt nee (nu nog niet) .. Plus vier kleintjes is voor mij doorslaggevend.. althans nu .. Dus ik droom nog even verder ; )

Overigens veel succes in Amerika (klaar of niet .. ik bespeur bij mezelf toch wel een kleine vorm van jaloezie ; ))

-

Sandy,

Kennelijk had ik teveel achter de wijze van vraagstelling gezocht. Sorry, maar het viel me meteen op toen ik de vraag las.

Bij het maken van de keuze om al of niet te emigreren en de twijfels (of misschien wel angsten) die ik had, heb ik mezelf regelmatig de volgende (niet zelf bedachte) wijsheid voorgehouden: "veel mensen krijgen geen spijt van de dingen die ze hebben gedaan, maar juist van de dingen die ze niet hebben gedaan" ... en als het echt niet bevalt in de US, is er altijd een weg terug.

Inderdaad weegt de zorg voor kinderen (ik heb zelf twee hele kleintjes) zwaar mee in zo'n besluit. Voor ons leek het echter praktischer om de stap te nemen nu ze nog klein zijn.

Marcel

Marcel schreef:Sandy,

Kennelijk had ik teveel achter de wijze van vraagstelling gezocht. Sorry, maar het viel me meteen op toen ik de vraag las.

Bij het maken van de keuze om al of niet te emigreren en de twijfels (of misschien wel angsten) die ik had, heb ik mezelf regelmatig de volgende (niet zelf bedachte) wijsheid voorgehouden: "veel mensen krijgen geen spijt van de dingen die ze hebben gedaan, maar juist van de dingen die ze niet hebben gedaan" ... en als het echt niet bevalt in de US, is er altijd een weg terug.

Inderdaad weegt de zorg voor kinderen (ik heb zelf twee hele kleintjes) zwaar mee in zo'n besluit. Voor ons leek het echter praktischer om de stap te nemen nu ze nog klein zijn.

Marcel

He da's dan weer toevallig want die wijsheid houden wij ons ook steeds voor.
Beter spijt hebben van dingen die je gedaan hebt, dan dingen die je had willen doen maar niet gedaan hebt.

Dus wij gaan. Wellis waar komen wij in een "relatief" gezien gespreid bedje. Man heeft al een baan daar, huis is al geregeld, visa is verzorgd. Maar toch een Mega stap in ons leven. Wel overdacht, maar ook gezien als uitdaging. We gaan er voor. Je bent er op deze aardbol maar even, en je moet het er zelf helemaal maken.
Groetjes Petra

Dat is zeker een gespreid bedje : )
Man heeft al een baan daar, huis is al geregeld, visa is verzorgd.
Ondanks dat het nog steeds een mega stap is.. is in jouw geval de keuze natuurlijk wel stukken makkelijker..

Ik denk dat dat voor mij (zoals ik er op dit moment tegen aan kijk) de ideale en enige manier is om de stap te nemen; uitgezonden worden via je werkgever, en waarin het noodzakelijke waaronder huisvesting geregeld is.

Als ik jullie verhalen zo hoor, dan krijg ik wel de kriebels..

-

Sandy schreef:Dat is zeker een gespreid bedje : )
Man heeft al een baan daar, huis is al geregeld, visa is verzorgd.
Ondanks dat het nog steeds een mega stap is.. is in jouw geval de keuze natuurlijk wel stukken makkelijker..

Ik denk dat dat voor mij (zoals ik er op dit moment tegen aan kijk) de ideale en enige manier is om de stap te nemen; uitgezonden worden via je werkgever, en waarin het noodzakelijke waaronder huisvesting geregeld is.

Als ik jullie verhalen zo hoor, dan krijg ik wel de kriebels..

-

Ja inderdaad. En wij hebben bovendien geen kindertjes. Dat scheelt denk ik ook wel veel. Geef je zelf de tijd en mens moet ook wat te dromen hebben. Vaak wordt ook gezegd: "Het hebben van de zaak is het eind van het vermaak".

Als je/u echt wilt dan moet je er echt voor gaan. Maar ik advieseer je ( en iedereen die het ook overweegt ) het niet alleen te overwegen op basis van een vakantie, dat is toch al wat anders dan er ook wonen, daar heb je te maken met werk en belasting en die sh*t.