Niet elke emigratie loopt goed af.

[mvdl]

Is het gemakkelijk? zeker niet dus leve realisme als je gaat emigreren!

Het is mooi dat het jullie zelfs in deze recessie gelukt is maar het zegt natuurlijk niet zo heel veel zonder te weten hoeveel Nederlanders of Belgen er in totaal per jaar naar de VS gaan, hoeveel daarvan in de VS blijven en hoeveel weer terug naar Nederland of Belgie komen. Op dit forum domineert de groep die in de VS is gebleven nogal, maar dat wil niet zeggen dat die groep representatief is. Ik denk dat er hier daarom een verkeerd beeld wordt afgegeven.

Op de dag dat wij onze greencard ingeleverd hebben op het consulaat waren er alleen maar mensen die hun greencard inleverden. Er zat zelfs een Amerikaanse bij die op de een of andere manier ook een Nederlandse nationaliteit had die op dat moment haar Amerikaanse nationaliteit opgaf(!). Ik heb niet alles meegekregen maar ze had ook een verhaal dat er geen werk in de VS is en dat het ook niet zou verbeteren. Wij hebben nu kenissen die na twee jaar Europa weer in de VS zitten en na korte tijd alweer in de problemen zitten, geen werk kunnen vinden en geen appartement kunnen vinden en naar een andere stad willen verhuizen. Dat vluchtgedrag komt mij ook bekend voor, het idee dat het gras ergens anders in de VS groener is. Niet dus.

Allemaal alleen maar individuele gevallen en weer totaal niet representatief maar het bevestigt mijn beeld van de VS toch weer(voor de zoveelste keer).

[Bandido]

Op dit forum domineert de groep die in de VS is gebleven nogal, maar dat wil niet zeggen dat die groep representatief is. Ik denk dat er hier daarom een verkeerd beeld wordt afgegeven.

Dat kan natuurlijk best inderdaad, we weten nou eenmaal de getallen niet en weten alleen wat we om ons heen zien. Maar ik kom nogal eens in aanraking met buitenlanders (vooral Europeanen) die hier naartoe zijn gekomen. Onder andere ook via de GC loterij. En de gevallen die ik ken van mensen die zijn teruggegaan omdat er geen werk was zijn echt op een hand te tellen. Ik weet dat ze er zijn, maar ik ken ze eigenlijk niet. Het is al eerder gezegd, maar volgens mij hangt veel samen met wat iemands verwachtingen zijn. Bij mij waren die laag en dat was misschien wel juist waarom het is gelukt in mijn geval. En ik was ook zeker bereid geweest om terug te gaan naar NL, in het ergste geval.

Maar goed, we spreken inderdaad allemaal over individuele gevallen en ik zal echt niet beweren dat het allemaal zo gemakkelijk is (sterker nog: juist niet), maar zo pessimistisch als jij het voorstelt is het volgens mij ook niet. Werk is er wel, al liggen banen zeker niet voor het oprapen, moet je flexibel zijn en niet te veeleisend. En dat betekent niet dat je burgers moet gaan flippen, maar wel dat je misschien niet iets op hetzelfde niveau (inhoud en/of salaris) als in NL kunt gaan doen, of in ieder geval misschien niet in eerste instantie.

[goldenhills]

Op dit forum domineert de groep die in de VS is gebleven nogal, maar dat wil niet zeggen dat die groep representatief is. Ik denk dat er hier daarom een verkeerd beeld wordt afgegeven.

De 'groep' die in de VS is gebleven is inderdaad niet representatief. Per definitie is dat de groep die niet is teruggegaan, en die kijken dus anders tegen mogelijkheden en onmogelijkheden aan. Het is geen verkeerd beeld, het is een valide beeld van een bepaalde groep. Het is inderdaad niet een beeld wat overeenkomt met de gemiddelde statistiek. Misschien keert de helft van de Noord-Europeanen na emigratie naar de VS toch weer terug naar Europa. De vraag is of je je daardoor zou laten weerhouden. Zelfs de poging kan een levensverrijkende ervaring zijn.

Het is pas een avontuur als dingen niet gaan zoals gepland...

[wiepster]

Het hangt er ook wel vanaf of je een partner al in de States hebt, zoals sommigen van ons of als stel gaat. Het is toch een stuk makkelijker al er iemand is, die al een credit score heeft, weet wat een goede buurt is etc, of dat je beiden helemaal nieuw aankomt.

Ik denk ook dat degenen die teruggaan, het niet aan de grote klok hangen, vaak word het toch gezien als een afgang.

[Bandido]

Het hangt er ook wel vanaf of je een partner al in de States hebt, zoals sommigen van ons of als stel gaat. Het is toch een stuk makkelijker al er iemand is, die al een credit score heeft, weet wat een goede buurt is etc, of dat je beiden helemaal nieuw aankomt.

Dat is zeker waar. Het scheelt een stuk als je niet zelf het wiel opnieuw hoeft uit te vinden. Maar toch moet je wel echt zelf die baan vinden en netwerken en als het misgaat is het vaak daar. Wel is het natuurlijk vooral prettig dat je financieel wat minder risico loopt door bv bij je partner eerst in te kunnen wonen. Dat vermindert de druk aanzienlijk omdat je het wat langer uit kunt zingen.

[Hockey]

Het is mooi dat het jullie zelfs in deze recessie gelukt is maar het zegt natuurlijk niet zo heel veel zonder te weten hoeveel Nederlanders of Belgen er in totaal per jaar naar de VS gaan, hoeveel daarvan in de VS blijven en hoeveel weer terug naar Nederland of Belgie komen. Op dit forum domineert de groep die in de VS is gebleven nogal, maar dat wil niet zeggen dat die groep representatief is. Ik denk dat er hier daarom een verkeerd beeld wordt afgegeven.

Bij die laatste zin vraag me ik zeer sterk af hoe je tot die mening komt. Ik je eerste zin zeg je namelijk zelf al dat er geen getallen bekend zijn. Maar toch blijf je erbij dat hier een verkeerd beeld is. Waarop is dit nu gebaseerd? Jouw eigen verhaal? Die mensen die je bij het consulaat zag? Jouw kennissen?
Waar komt jouw negatieve beeld van de VS toch vandaan en acht je dit meer bepalend dan wat ieder ander ook zegt?

[Dento]

Dat vroeg ik me eigenlijk ook al af, in combinatie met deze opmerking:

Allemaal alleen maar individuele gevallen en weer totaal niet representatief maar het bevestigt mijn beeld van de VS toch weer(voor de zoveelste keer).

Jouw individuele geval is wellicht net zo weinig representatief, evenals die individuele gevallen die je op het consulaat tegenkwam.

Ik zeg niet dat het zo is - dat is ook niet te zeggen zonder cijfers - maar jouw mening wordt hier wel gebracht als zijnde realistischer en meer representatief dan wat de groep NederAmerikanen op het forum plaatst.

[SemJes]

Mvdl; ik heb eigenlijk maar een belangrijke vraag aan jou. Waarom heb je er überhaupt voor gekozen om met de DV-lottery mee te doen, en naar de VS te gaan?
Ik neem aan dat je toch ook wel wist dat het niet de beste economische tijd is om te gaan emigreren. Wat trok je in eerste instantie precies aan?

[kastelke]

Canada is natuurlijk geen Amerika, maar ik moet zeggen dat ik toch ook wel geschrokken ben toen ze mij op het Belgische consulaat hier vertelden dat er best wel wat mensen zijn die binnen de 1-3 jaar terugkeren naar Belgie omdat het hen hier niet lukt om een deftig bestaan op te bouwen. Enerzijds zie ik ook wel vaak genoeg mensen arriveren (of bezig zijn met hun voorbereiding) die verre van realistisch zijn, die echt denken dat het hier allemaal zoveel makkelijker gaat en goedkoper is. Anderzijds zijn de overgrote meerderheid van de mensen die ik ken toch wel hier gebleven.
In deze tijd denk ik dat een serieuze financiele buffer echt wel heel erg belangrijk is, en als je die aan kan vullen met gedegen werkervaring, goede beheersing van de Engelse taal en grote flexibiliteit, dat je dan best je kans kan wagen.

[hemmie]

Maar al die mensen die je dan 'kent' die zijn teruggegaan, hadden die dan allemaal de loterij gewonnen? Volgens de Nederlandse regeltjes is iedereen die voor langere tijd in een ander land gaat wonen 'geemigreerd'. Wij, op ons L1 visum, dus ook (alhoewel wij nu niet uit NL zijn gekomen, voor Nederlandse begrippen zijn wij al 5 jaar geleden geemigreerd). Natuurlijk zijn er mogelijkheden dit permanent te maken, maar de eerste insteek is een tijdelijk visum. Dus logisch dat van die mensen velen terugkeren.
Voor de mensen die naar de VS verhuizen vanwege een Amerikaanse partner ligt het denk ik juist andersom, die gaan toch met name met de insteek dat het voorgoed is, en aangezien ze hier een partner hebben (en evt. ook amerikaanse kinderen) is terugkeer ook minder vanzelfsprekend, en vaak minder makkelijk.

In elk geval zouden cijfers over emigratie en terugkeer heel weinig zeggen, dan zou je echt alleen naar de loterij winnaars moeten kijken.

[kastelke]

Hemmie, dat is inderdaad een goed punt dat je aanhaalt! Soms lees je wel eens in de krant over hoeveel mensen Nederland dat jaar zijn uitgegaan, en hoeveel 'geemigreerden' er teruggekomen zijn. Terwijl ik me dan inderdaad altijd de bedenking maakte dat dat niet echt juist is, want dat sommige mensen wel MOESTEN terugkeren omdat hun visum niet verlengd werd, of omdat het gewoonweg nooit hun bedoeling was om er heel lang te blijven (maar enkel dat project op te gaan starten of zo).

Wat Canada betreft, waar ik woon: daar is geen loterij. En ik besef nu dat ik appelen met peren zit te vergelijken, want dat je, om hier je Permanent Resident kaart te kunnen krijgen, je aan moet kunnen tonen dat je voldoende scholing en werkervaring hebt in slechts 29 beroepen die de overheid heeft goedgekeurd om een PR kaart te krijgen. (dat is op basis van de tekorten die ze hier hebben, en dat gaat dus heel veel over dokters, verpleegkundigen, tandartsen, medische specialisten, mecaniekers en elektriciens en zo). En dat je daarnaast ook nog voldoende kennis van de Engelse of Franse taal aan moet kunnen tonen + voldoende financiele middelen mee moet brengen. Zo sluit je al heel wat mensen uit die via een green card loterij wel gewoon kunnen vertrekken. En net daarom zal je hier dus misschien minder terugkeerders hebben, omdat ze meer kansen hebben op een job en ook zonder job al wat langer financieel kunnen overleven? (al vind ik die financiele vereisten voor in deze tijd nog te zwak)

[ned in MO]

Ik struin hier nu zo'n 5 jaar rond en heb heel wat mensen de oversteek zien maken. Daarvan is volgens mij maar een klein percentage teruggekeerd tot dusverre omdat ze het hier niet meer zagen zitten. Dat is toch best representatief denk ik?

[Ziva]

Zolang de cijfers het e.e.a. niet onderbouwen kunnen we er weinig over zeggen en alleen maar speculeren. Dus ik denk dat het weinig nut heeft om daarop door te gaan.

Verder wil ik Inge een pluim geven voor haar denkwijze over de mogelijke emigratie waar ze met haar gezin voor staat. Ik denk dat je heel goed weet waar je aan begint en ook een realistisch beeld hebt van wat je mogelijk te wachten staat. Een goede tip is inderdaad het maken van een "Wat als plan". Wanneer besluit je om terug te gaan, bij wie kun je dan terecht, etc. etc.

Ik sluit me ook aan bij wat Bart zegt. Ik heb helemaal geen gebruik gemaakt van een netwerk, gewoon gereageerd op jobsites en via Monster een superleuke baan gevonden waarbij ik uitgekozen werd ondanks stevige concurrentie van Amerikanen. En niet omdat ik buitenlands ben, niet omdat ik "iets speciaals heb" gewoon omdat ik de beste kandidaat was voor de job.

En ik heb het al eerder gezegd, sommige mensen zullen nooit slagen in Amerika. Waarom? Omdat ze een hele "Hollandse" instelling en houding hebben van klagen en zeuren en overal "Ja maar" op antwoorden. De Nederlandse taal bijvoorbeeld heeft een hele negatieve klank ten opzichte van andere talen. Doornee zinnen zitten vol met ontkenningen (woorden als "geen", "niet" worden vaak gebruikt) of gaan bij voorbaat al van het negatieve uit, spreekwoorden en gezegdes met een negatieve klank zijn er helemaal in overvloed, denk aan "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg", "wie voor een dubbeltje geboren wordt, wordt nooit een kwartje" of "steek je kop vooral niet boven het maaiveld uit". Je zou voor de grap eens moeten opletten hoe vaak Nederlanders in dagelijk taalgebruik van het slechste uitgaan. Dat is deels Hollandse nuchterheid maar ook deels verweven in ons taalgebruik. Misschien ook nog een overblijfsel uit de tijd van Calvijn?

Echter, dit staat echt haaks op het Engelse taalgebruik algemeen waar veel zinnen toch direct van het positieve uitgaan en helemaal op het Amerikaanse gedachtengoed waar bij wijzen van spreken "the sky the limit is" en iedereen vooral moet gaan voor the "American Dream". Dat het niet allemaal zo geweldig en positief is, dat blijkt uit de negatieve ervaringen en het feit dat Amerika bij lange na niet het "ideale land is om te wonen maar als je dus met je Hollandse nuchterheid, eerlijkheid en kritische houding totaal niet mee wil gaan in "the American way of thinking" (ook al heb je je bedenkingen) dan denk ik dat je dus echt heel veel moeite zult hebben om te integreren als Nederlander in Amerika. Dan zullen veel Amerikanen je als bot, negatief en ongemanierd beschouwen terwijl je dat misschien helemaal niet bent maar zo kom je wel over op hen.

Ik merk dat ik echt wel een omslag heb moeten/moet maken om mee te kunnen draaien in de Amerikaanse maatschappij. Dat vind ik zeker niet altijd eenvoudig want ik merk dat ik vaker dingen in moet slikken, vaker moet doen "alsof" of moet lachen en veel beleefder moet zijn dan ik ooit in Nederland hoef te zijn. Ik vind dat niet per definitie een slechte zaak, het is gewoon wennen voor mij en ik denk voor de meeste Nederlanders die naar Amerika emigreren. Maar zoals gezegd, kun je dit niet, kun je je draai daar niet in vinden, blijf je vasthouden aan je Hollandse inslag en nuchterheid... ja... dan lijkt het me erg lastig om je draai te vinden in Amerika.

[ned in MO]

mijn ervaring ook. Je moet geen "nederlander" willen blijven
Intergreren en daar je best voor doen, ookal is het niet altijd hoe je daar over denkt.
Zet de Nederlandse bril af

[Gast]

Helemaal mee eens Ziva en Ned in Mo!

Voordat wij hier gingen wonen waren we twee keer in Florida op vakantie geweest. Geen idee wat we moesten verwachten in Ohio. We zijn gewoon in het diepe gesprongen. Meegaan in de Amerikaanse manier van leven en veel vragen over hoe zaken hier gaan ipv zeuren over hoe het in NL is. Ik had me er vantevoren op ingesteld dat het opbouwen van sociale contacten erg moeilijk ging worden. Gelukkig is me dat hier 1000% meegevallen. We hebben vanaf het begin goed contact met de buurt. Er is altijd wel iemand te vinden om mee te ontbijten/lunchen/winkelen. Met mijn naaste buurvrouw doe ik elke donderdag een bakkie koffie. Regelmatig worden we uitgenodigt bij mensen thuis. Al heel wat diepgaande gesprekken gevoerd over zware onderwerpen zoals religie en politiek. Wat ik hier ervaar en erg prettig vind, is dat mensen hier veel meer uitkomen voor hun mening dan in NL. Gewoon zeggen hoe ze over iets denken. Zo zie je maar hoe dat kan verschillen per staat/stad/wijk/straat.

Nog even voor Inge: wij zijn ook met kinderen vertrokken (7 en 12). Het is mij ontzettend meegevallen. Ze hebben zich heel snel aangepast aan hun nieuwe leven. Zo snel zelfs dat de jongste nu al problemen heeft met het lezen van Nederlands. Ze hebben beide snel vrienden gemaakt en doen het op school ook goed.

[Steffen]

Kinderbijslag, doorsnee goed onderwijs (tenzij zwarte school), sociale binding, culturele binding, zorgverzekering, special onderwijs (indien van toepassing) alsook algemene kosten. Daarbij kan een kind zware schade oplopen door veel verhuizen en dat zeker tussen landen. Daardoor kunnen ze ontheemd raken (psychologisch) en/of hechtingsproblematiek en/of andere gedragsproblemen ontwikkelen.

Ik zou nooit zeggen dat je niet zou moeten verhuizen maar ik zou wel een afweging maken of je eigen droom het risico op alles wat fout kan gaan waard is. Daarbij hebben kinderen vaak geen keuze maar ze kunnen wel de vruchten maar ook de problemen plukken later zonder dat ze er inspraak in hebben.

Bij oudere kinderen is dit nog vele malen problematischer qua kosten van het MBO/HBO/WO alsook de voorgaande potentiele gedragsproblemen.

Peter, ik denk dat je zeker een goede bijdrage levert aan dit topic, waarom emigratie niet altijd goed af kan lopen. Toch wil ik bovenstaand even aanhalen. Ikzelf werk in de zorgsector (heb daar ook specifiek een HBO opleiding in gevolgd) en jouw opmerking stuit mij toch wat tegen de borst.
Ik weet niet waar jij de informatie m.b.t. hechtingsproblematiek en gedragsproblemen vandaan hebt, maar het lijkt mij toch dat jij niet de juiste informatie hierover hebt geraadpleegd.

Het is zeker waar dat een verhuizing en zeker emigratie veel teweeg kan brengen bij een kind. Maar dat hieruit hechtingsstoornissen onstaan is onjuist. Hechtingsstoornissen ontstaan namelijk vooral bij kinderen in hun eerste levensjaar! Dit komt veelal voor uit te weinig affectie naar het afhankelijke kind.
Gedragsproblemen ontstaan veelal uit stressfactoren welke niet adequaat mee om wordt gegaan. Emigratie opzich levert dus helemaal geen gedragsproblemen op. Wanneer ouders de stressfactoren van een emigratie negeren en deze niet erkennen ontstaat het risico op gedragsproblemen. Nu denk ik dat mensen die de keuze maken om met hun gezin te emigreren veel meer aan deze stressfactoren denken en erover praten met hun kinderen, dan mensen die binnen eigen land verhuizen.

Een advies dat ik vanuit mijn werkveld wil geven is; wanneer je als gezin emigreert, overleg dan (zeer) veel met je kinderen/ hele gezin. Jij als ouder moet uiteindelijk de knoop doorhakken, maar kinderen weten vaak meer dan je denkt. Hen hier buiten laten is absoluut niet verstandig. Luister naar ze en vertel ze dat je hen begrijpt (maar vertel wanneer kinderen ertegen op zien dat sommige keuze's gamaakt moeten worden)!
Er zijn ook diverse boeken voor (jonge) kinderen verkrijgbaar om de overgang naar het nieuwe land voor hen makkelijker te maken. Wanneer je dit als gezin goed aanpakt moet het wel heel vreemd lopen dat er gedragsproblemen optreden.

[inge67]

Momenteel zit ik in een examenperiode voor mijn vertalersopleiding, vandaar dat ik niet zo vaak reageer als ik wel zou willen.
Bedankt iedereen voor de leuke opmerkingen.

Ik ben wel degelijk heel erg bezig met mijn dochter en hoe ze op de emigratie zal reageren. Momenteel 'wil ze niet gaan, want dan is ze haar vriendinnetjes kwijt'. Hoewel ik het soms heel erg vind wanneer ze dat zegt, besef ik tegelijkertijd dat ze tijdens de lange en vol met activiteiten gevulde zomervakanties hier in België nooit vraagt naar diezelfde vriendinnetjes. Ze is ook een zeer sociaal kind, waardoor ik ervan uit ga dat ze redelijk snel contact zal leggen met Amerikaanse kinderen.

Ze maakt zich zorgen over het feit dat ze 'geen Engels spreekt', vandaar dat we waarschijnlijk gaan investeren in Engelse les voor haar vanaf September dit jaar.

En de reden voor mijn opleiding op dit moment is net onze dochter. Als ik erin slaag om een leuke parttime job te combineren met freelance vertaalwerk, zodat ik zoveel mogelijk tijd met haar kan doorbrengen (althans in de beginfase) dan zou het helemaal perfect zijn.

[inge67]

@cisenjansen: spraken jullie kinderen wat Engels voor jullie vertrokken? Zo niet hoe snel gaat dat dan eigenlijk?

[ANY]

Op de dag dat wij onze greencard ingeleverd hebben op het consulaat waren er alleen maar mensen die hun greencard inleverden. Er zat zelfs een Amerikaanse bij die op de een of andere manier ook een Nederlandse nationaliteit had die op dat moment haar Amerikaanse nationaliteit opgaf(!).

Ik heb eens gelezen dat Amerikanen hun nationaliteit opgeven als ze in het buiteland wonen en daar ook burger zijn om van de belasting af te komen; als Amerikaan werkend in het buitenland moet je over die inkomsten ook belasting betalen in de VS. Als ze dan toch nooit meer van plan zijn om in de VS te wonen geven ze hun nationaltiteit op.

Een artikel over remigraties: http://www.rnw.nl/nederlands/article/ex ... -emigratie
Wat daarin gezegd wordt over de remigranten dat ze gezien worden als 'terugkomend met hangende pootjes' heb ik ook wel eens gehoord van mensen in Nederland over kennissen die ze hadden. In plaats van toe te juichen dat ze het geprobeerd hebben en hun droom gevolgd wordt het gezien als een mislukking en werden ze uitgelachen.

[Hockey]

In plaats van toe te juichen dat ze het geprobeerd hebben en hun droom gevolgd wordt het gezien als een mislukking en werden ze uitgelachen.

Ik denk dat dit heel goed aansluit bij wat Ziva schreef.