RiverCola schreef:Is dat gebaseerd op een wetenschap Kastelke,
Ik heb niet gaan nakijken of iemand dit ooit al interessant genoeg vond om er research over te doen en te publiceren, neen.
Het is gebaseerd op mijn eerder beperkte ervaring met beginnende immigranten hier in Ontario.
Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx* Ons leven in Oakville, ON
Er wordt steeds maar vanuit gegaan dat je "beter in Nederland kunt blijven want daar heb je meer zekerheden" maar ik weet niet of jullie het gemerkt hebben, die zogenaamde zekerheden nemen ook steeds meer af.
Was je vroeger als werknemer zeer lastig weg te krijgen voor een bedrijf, tegenwoordig is dat al een stuk eenvoudiger. Ja je kunt dan de WW in en dat heb je niet in Amerika maar is dat zo fijn dan? Zie na de WW nog maar eens een baan te krijgen op hetzelfde niveau met hetzelfde salaris. Hetzelfde geldt voor ziektenkosten. Ook daar is alles niet zo vanzelfsprekend en goed koop meer.
Een emigratie is ten allen tijden een proces van afwegen en goed voorbereiden. Dat geldt voor iedereen die gaat en voor elke situatie waarin je gaat (alleen, met gezin, naar buitenlandse partner, etc.). Verder loop je op allerlei gebieden risico's zowel op werkgebied als op leefgebied als ook vooral op persoonlijk gebied (voel je je er wel thuis met name).
Iemand bij voorbaat af te raden om te emigreren omdat het "niet verstandig is" vind ik nergens over gaan. Iemand aanraden om vooral goed te onderzoeken of een emigratie haalbaar is en tips geven is wel goed. En als daaruit blijkt dat een emigratie niet haalbaar is kan die persoon altijd nog besluiten niet te gaan.
Trouwens, er zijn ook veel mensen die naar Amerika gaan in de veronderstelling dat ze het wel "even gaan maken" en die dus allerlei verwachtingen hebben die uiteindelijk niet waargemaakt kunnen worden. Kun je je afvragen waar dat aan ligt, slechte voorbereiding, de keuze voor het gebied, te kleine financiele buffer of de personen zelf misschien. Het zal vaak genoeg gebeurden dat iemand gewoon totaal niet past binnen de Amerikaanse cultuur en zich er niet in kan schikken. Dan is het in zo'n geval beter om het op te geven.
markgoestoamerica schreef:Maar voor sommige mensen is Nederland / Belgie te klein, te kortzichtig en heeft America veel meer morgenlijkheden...
FYI Nederlandse MASTER opleidingen zijn ook in de USA erkend...
Erkend is niks waard: een doorsnee PZ medewerker of leidinggevende kan er niks mee omdat het niet resoneert in hun belevingswereld. Zeker niet in de grote recessie met recordwerkeloosheid en ook niet vanwee geautomatiseerde selectiesystemen die CV's met onbekende (veelal: niet VS/CA) automatisch afwijst.
Verder is geld niet het enige: het emotionele aspect is ook van belang: je ouders / vrienden / broers / zussen / neejes & nichtjes enzovoorts achterlaten trekt meestal een zware wissel!
Voor Inge: ik blijf me afvragen of S.B. een goede keuze is, is het niet erg op toerisme gericht ? en worden de meeste banen in die sector iet gedaan door Hispanics ?
Dat gezegd, vlgs. Mr. O. zijn er een behoorlijk aantal IT bedrijven (je man is toch werkzaam in IT ?) langs de kust en wat meer landinwaarts, denk Carpenteria, Camarillo, 1000Oaks enz.
Laatst gewijzigd door USInsider op 29 jan 2012, 21:56, 1 keer totaal gewijzigd.
markgoestoamerica schreef:De industrie waarin ik werk zegt een diploma al helemaal niets...
Ik werk in een portfolio industrie!
Prima. Maar de meeste emigranten zijn geen ondernemers of ZZP-ers in een specifieke sector maar mensen die meestal op zoek zullen gaan naar een normale baan en dan speelt de opleiding vaak wel degelijk een rol. Zeker bij formele PZ processen.
emigratie is voor iedereen anders
Als ik mijzelf met Inge vergelijk:
Ik was jong had geen vaste baan, net afgestudeerd, geen geld etc versus getrouwd, oudere kinderen, banen,vast sociaal leven, betaald huis, geld op de bank etc. dan ga je toch met een heel andere gedachte denk ik zo.
Beide zijn niet eenvoudig. Je doet onderzoek (ik had dat al want ik had er als student gewoond) en je gaat ervoor. HEt zal allemaal niet zo gaan als dat je gepland of gehoopt hebt.
Je bent vrijwillig emigrant of niet soms. Dat betekent dat je uitdagingen aan gaat, onzekerheden tegemoet gaat, hindenissen tegenkomt maar wat geeft dat?
Je gaat toch voor het avontuur of niet dan.
Het boeide mij niet dat ik klotewerk heb gedaan. dat is tijdelijk. Je moet alleen niet verwachten dat je in een gespreid bedje valt.
Je begint opnieuw en met die houding moet je beginnen.
Indien ik als jonge twintiger zonder kinderen (en mogelijk zelfs zonder relatie) zou geemigreerd zijn, dan had ik het waarschijnlijk veel meer als een echt spannend avontuur gezien. Terwijl we nu als 40-ers vertrokken zijn (met een goedbetaalde baan, een eigen woning die bijna afbetaald was, een zoon die aan de vooravond van zijn hoger onderwijs stond). Toen koos ik minder voor 'avontuur' en meer voor 'zekerheid'.
En natuurlijk, zekerheid heb je nooit als je gaat emigreren en zonder job ergens moet toekomen. Maar er is een verschil tussen al realistisch kunnen inschatten wat je kansen op een (goedbetaalde) baan zijn, en hopen dat dat allemaal wel in orde gaat komen zonder dat je enige concreet iets hebt om je op te baseren. Een verschil tussen vertrekken met een grote financiele buffer, en vertrekken met een klein budgetje en dan maar moet hopen dat je binnen de 6 maanden een deftig inkomen weet te versieren omdat je anders niet eens de verhuis terug naar Belgie of Nederland kan bekostigen. Een verschil tussen ongeveer weten welke kosten er allemaal zijn (vaste kosten van het wonen, boodschappen doen, aankoop en verzekering wagen, onderwijs, ...), en hopen dat dat allemaal wel erg meevalt (maar niets concreets hebben om dat op te baseren).
In ieder geval hebben wij onze emigratie nooit als een avontuur gezien. En zo ook niet ervaren. Maar we waren goed voorbereid en hadden -naar nu blijkt- een realistische kijk op wat ons te wachten stond en wat onze kansen waren.
Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx* Ons leven in Oakville, ON
Zo is emigreren voor de een een groot avontuur, en dan denk ik idd dat jongeren tot de 30 a 35 het een spannend avontuur vinden,
zodra je je huisje boompje beesje hebt, word het allemaal wel wat anders. Je hebt nogal wat te verliezen...
Voor ons is het beina een must, je hart klopt er al, je inkomen komt er al vandaan, je bent er vaker dan thuis.. je vliegt per jaar meer dan 200.000 mijl...
Dan word het een andere zaak. Maar wat had ik vroeger graag dat avontuur aangegaan...
markgoestoamerica schreef:
Voor ons is het beina een must, je hart klopt er al, je inkomen komt er al vandaan, je bent er vaker dan thuis.. je vliegt per jaar meer dan 200.000 mijl...
Dat is een goede samenvatting. En indien je er al inkomen hebt dan zou een EB categorie visum volgens mij best een reeele optie kunnen zijn. Je zit dan ook in een hele andere categorie van emigratie dan een doorsnee persoon/gezin. Ik zou het zelf nooit gedaan hebben als ik er mijn vrouw niet had ontmoet. Dan was ik liever alsnog naar Zuid-Afrika verhuisd, in Noorwegen gebleven of gewoon in NL.
Goh er is wel heel wat geschreven sinds mijn laatste bezoekje. Waarom Santa Barbara? Omdat ik vind dat wanneer je je hele leven overhoop gooit voor een avontuur (want face it, goed voorbereid of niet: dat is wat het is) dan wil ik daar gaan waar je liefst naartoe wil.
En beschouw me alsjeblief niet als ene naïef vakantiegangertje dat het niet weet dat ergens leven wat anders betekent dan een bezoekje tijdens en reis.
We beseffen heel goed dat dit een hele grote stap is en dat we als ouders een verantwoordelijkheid hebben.
Dit gezegd zijnde willen we toch vertrekken. We hebben geen gigantische spaarpot, maar wel een afbetaald vrijstaand huis. Dat is dus onze verzekering dat we het een aantal jaren zonder job kunnen uitzingen.
Mijn man is software developer en er zijn regelmatig vacatures waarop hij zou kunnen solliciteren. Op dit moment heeft het volgens ons echter geen zin, aangezien we pas midden 2013 effectief zouden emigreren.
We hebben er ook vrienden wonen.
Zelf heb ik in Frankrijk gestudeerd en gewoond. Naderhand heb ik een bachelor in de marketing gehaald. Ondertussen ben ik een aantal jaren geleden nog een diploma onderwijs gehaald en ben ik nu bezig met een master vertalen.
Onvoorbereid zijn we dus zeker niet, ik hou al mijn opties open. Ik heb een verantwoordelijke job in een bedrijf waar ik al 22 jaar werk en heb daar ongeveer alles gedaan, gaande van personeel, tot vertegenwoordiging, tot insides sales tot sales management, dus niet alleen een consultancy functie. Ik spreek vlot 4 talen en kan me uit de slag trekken in het Spaans.
En neen ik wil geen hamburgers flippen. Ik ga er ook van uit dat er daarvoor genoeg illegalen zijn die het goedkoper kunnen dan ik of werkwillige amerikanen. Maar ik wil wel werken en zorgen dat we niet teveel van ons 'spaarpotje' moeten consumeren. Dus als het moet ga ik schoonmaken. Maar ik ga ervan uit dat ik wel een job vind waar ik mijn 'talenten' in kan ontwikkelen.
Hoewel goed bedoeld, krijg ik soms grijs haar van mensen die denken dat je zomaar in het diepe gaat springen zonder enig besef van mogelijke moeilijkheden. Het 'avontuur aangaan' in mijn geval gaat echt niet over 'een leuk vakantieplekje uitzoeken, daar mijn 8-jarige dochter mee naar toe sleuren en hopen dat het wel wat wordt, of anders verhuizen daar en dan daar proberen van er wat van te maken.
Echte concrete tips zijn dingen waar je wat van opsteekt 'neem niet teveel meubels mee, of boeken...' De rest kan ik zelf wel bedenken.
Neemt niet weg dat ik alles met veel interesse lees, dus hou je vooral niet in, ik kan er wel tegen
inge67 schreef: Maar ik ga ervan uit dat ik wel een job vind waar ik mijn 'talenten' in kan ontwikkelen.
En waarom zou een Amerikaanse werkgever jou of je man verkiezen boven miljoenen werkloze Amerikanen en nog eens miljoenen andere Amerikanen die onder hun eigen niveau werken en die in tegenstelling tot juliie, wel Amerikaanse diploma's, referenties en Amerikaanse werkervaring hebben?
Dat met de IT sector in California zou ik maar vergeten. Dat soort banen gaan vooral naar Indiers.
Het is dan wel weer positief dat je daar bekenden hebt die je misschien eerst aan werk kunnen helpen. Zo werkt het toch in de VS, je moet connecties hebben, gewoon solliciteren via Monster etc is hopeloos.
Er zijn geen miljoenen Amerikanen die kunnen wat wij kunnen. Ik ben het met je eens dat er een heleboel zijn die onder hun niveau werken. En er zullen best wel banen zijn waar we niet voor in aanmerking komen omwille van zelfde dingen die door een Amerikaan met dezelfde credentials kunnen gedaan worden.
Ik blijf echter, met het risico van arrogant over te komen, overtuigd van het feit dat ik daar wel een redelijke baan kan/zal vinden, net als mijn man.
We zijn namelijk bereid om iets aan te nemen dat niet 100% in ons straatje past. En dat kan gaan van hamburgers flippen tot bijles Frans tot schoonmaken tot werken in een grootwarenhuis tot secretaressewerk etc...
Als ik jou moet geloven vind er niemand werk, en al zeker geen buitenlander. Sorry maar dat weiger ik te geloven
Ik lees elke post mvdl en ik ga ook geen enkele discussie uit de weg. Toen het nieuws van onze Greencard winst bekend werd, heb ik heel openlijk gesproken over het feit dat we er misschien geen gebruik van zouden maken. Er waren toen best een paar mensen die het schandalig vonden dat we dan überhaupt mee gespeeld hebben. Daar heb ik geen enkel probleem mee, iedereen mag vinden wat hij/zij wil, ik neem toch wel mijn eigen beslissingen.
Er werd me ook heel erg aangeraden om vooral mijn papieren direct terug te sturen, desnoods maar snel/snel te trouwen omdat ik anders misschien wel mijn 'slot' zou verliezen en daarbij mijn kans op een Greencard.
Ik heb naar iedereen geluisterd, zelf ook info ingewonnen en dan mijn beslissing genomen om de papieren pas terug te sturen nà ons huwelijk in november. We hebben ons interview in Februari.
En Peter heeft het warm water ook niet uitgevonden. Hij spreekt over zijn ervaringen met mensen in zijn omgeving. Heel erg waardevol en heel erg leerrijk voor mij. Maar het blijven zijn ervaringen.
Maar zoals het soms wordt aangebracht dat het allemaal onmogelijk is. Dat je als Belg of Nederland gewoon geen werk vindt, sorry maar dat gaat voor mij te ver. Ik ga er niet van uit dat ik binnen 3 jaar tijd in een villa met zwembad en ocean view woon. Dat is ook helemaal niet mijn ambitie. Maar ik ga er wél van uit dat we een job vinden, omdat we wat in onze mars hebben en bereid zijn om 'met minder genoegen te nemen' zoals Peter het zo mooi verwoordde.
Dus ja, ik zal hier ook binnen 6 maanden nog zijn (al zitten we dan nog in België) maar ook binnen een jaar, en binnen 2 jaren. Omdat anderen dan ook mijn ervaringen kunnen lezen en daar hun eigen conclusies uit kunnen trekken.
Ik ben niet doof voor realisme, maar pessimisme hoeft voor mij niet zo nodig
Ik lees op dit forum al een hele tijd mee .Ik zie/lees dat mensen soms terugkomen naar hun geboorteland omdat ze in Amerika niet de gepaste functie vinden waarvoor ze geleerd hebben of voorheen al in gewerkt hebben of ook de verdienste niet kunnen evenaren die ze in BE of NL voorheen hadden .
Ik denk als je met zulke instelling vertrekt ,je het jezelf ontzettend moeilijk maakt .
Als ik lees dat Inge en haar man wel inzien dat ze misschien genoegen moeten nemen met minder en eventueel werk moeten aannemen in een gehele andere branche ,dan zie ik wel de ijver die ze hebben om het elders te maken .
Het besef hebben dat je een stap terug moet zetten , geeft al heel wat meer mogelijkheden om het te maken .
De plaats waar ze heen gaan ,kan later nog altijd bijgesteld worden . Ervaren doe je het toch pas als je daar bent .
Ik wens je heel veel succes Inge en familie !
The views and comments posted in these fora are personal and do not necessarily represent the those of the Management of AllesAmerika.com Forum.
The Management of AllesAmerika.com Forum does not, under any circumstances whatsoever, accept any responsibility for any advice, or recommentations, made by, or implied by, any member or guest vistor of AllesAmerika.com Forum that results in any loss whatsoever in any manner to a member of AllesAmerika.com Forum, or to any other person.
Furthermore, the Management of AllesAmerika.com Forum is not, and cannot be, responsible for the content of any other Internet site(s) that have been linked to from AllesAmerika.com Forum.
