Werkomstandigheden Verenigde Staten

[Bennogr]

Mijn opmerking over ambtenaar/(hoog)leraar is dat je dan vrijwel niet ontslagen kan worden (wat inderdaad ook geldt bij veel privebedrijven in Europa). In de VS kan (en word) je van de ene minuut op de andere ontslagen als dat het bedrijf zo uitkomt, ongeacht hoe lang je er al werkt. (Hoog)leraren met 'tenure' hebben redelijk wat zekerheid, maar in het algemeen geldt in de VS dat de zekerheid een stuk minder is dan in bijvoorbeeld Nederland (waar ontslag alleen via de rechter kan -- zo was het tenminste, is dat nog steeds zo?)

Sommigen hebben geluk, zoals Flipje, en er wordt hier veel gepraat over meer flexibel werken toestaan als het resultaat er maar is, maar dat is vaak meer theoretisch dan werkelijkheid. Men wil wel, maar veel bedrijfsleiders vinden het toch wel eng, al die mensen die zeggen thuis te zitten werken en waar ze geen toezicht op kunnen houden.

Lijkt een beetje op wat ik aan den lijve heb ondervonden: redacties van nieuwsmedia denken vaak dat hun buitenlandse correspondenten maar wat voor de TV zitten te hangen, middagdutjes doen en op kosten van het thuisfront af en toe in een taxi stappen om te horen wat de 'inboorlingen' over bepaalde zaken denken.

[Chargeotto]

Ja precies, het resultaat dat is ook wat ik eigenlijk bedoel waar het om draait. En ik snap best dat voor mij (als beginnend software ontwikkelaar), dat er dan van je verwacht mag worden dat je wat meer uren draait aangezien mijn ervaring/snelheid nog niet optimaal is. Maar blijkbaar als er werkweken van 60 uur bij een werkgever (structureel) nodig zijn, heb ik mijn vraagtekens of een werkgever niet gewoon meer personeel in dienst moet nemen.

En ja medical school kost geld, maar dat is bij haar geen enkel probleem vermoed ik. Al heb ik geen inzicht in de financiële situatie, maar met 3 huizen en 4 dure auto's en vrijwel elke dag uit eten, vermoed ik dat een school geen probleem is. Hierdoor heb ik wel een beetje mijn twijfels of ze gelukkig ook zal worden hier in Nederland. Niet dat zei net als haar ouders is en ook op deze manier zal hoeven te leven. Voor mij persoonlijk is een auto gewoon een vervoersmiddel, en het is dat ik mijn mooie auto van 20 jaar oud heb moeten verkopen aan het einde van mijn wereldreis, maar anders had ik hier met veel plezier in rond blijven rijden.
Maar zij (en ik ook) wil wel graag een vrijstaand huis met wat land eromheen voor wat schapen, een grote tuin waar ik het liefst wat groente in zou willen verbouwen, wat honden / enz. En ondanks dat dat hier in Nederland ook wel kan, is dat lastiger. Het is gewoon een hele lastige situatie eigenlijk. In eerste instantie de afgelopen 1,5 jaar stond ik te springen om het liefst morgen in het vliegtuig te springen. En ik vind Amerika nog steeds een geweldig land, maar als ik mijn roze bril even afzet en realistisch vergelijk wat ik nu qua baan hier en wat er van je verwacht wordt daar dan zou ik het liefst hier (of waar dan ook in Europa wonen).

Maar ik wil ook heeeel graag bij haar zijn, en zowiezo tijdens haar opleiding (want dat zal nu zeker nog minstens 5 jaar gaan duren voordat ze daar klaar mee is) kan ik denk wel over een jaar of twee dan daarheen en het gewoon proberen en ervoor gaan. Ik wil haar het namelijk ook echt niet aandoen haar dromen te laten schieten. Maar aan de ene kant houw ik naast hard werken en projecten doen ook gewoon van wat vrijheid. En niet om in die vrije tijd niks te doen, (al is het op zijn tijd ook fijn), maar wat nieuwe dingen leren / freelance bijklussen / hobbies /etc. vind ik ook fijn.

En waarom ik me zo druk maak over veel uren op kantoor zitten als software ontwikkelaar is ook gewoon omdat ik vaak het gevoel heb dat dit niet echt is wat ik wil. Van jongs af aan bracht ik door achter de computer. Het was alles voor me, jarenlang toen ik eenmaal een jaar of 12 was leerde ik hoe je websites kon maken, en vrienden/hobbies buiten mijn computer had ik nooit echt. Toen ik een opleiding moest kiezen waren mijn ouders heel erg voor deze opleiding, maar heb er eigenlijk soms wel een beetje spijt van. Tijdens mijn wereldreis (waar ik nog elke dag aan terugdenk) vond ik het geweldig om elke dag nieuwe mensen te ontmoeten, dingen te ondernemen (van een huis van een plaatselijke familie verven tot het werken in een hostel), te camperen in nationale parken in the middle of nowhere met een vuurtje naast mijn auto, tot het beklimmen van bergen en vulkanen. En natuurlijk ga je dit soort elementen niet in een echte baan terugvinden, maar juist hier in Nederland met de mogelijkheid om toch zeker 1x per jaar eens goed erop uit te kunnen gaan is dat erg fijn. En in Amerika vrees ik dat ik al voor een tripje naar thuis (bijv. met de feestdagen) dan al mijn dagen moet gebruiken.
Hier in Nederland is een baan voor 40 uur per week in iets wat niet echt je passie is prima te doen, en ik hoop heel erg als ik volgende week waarschijnlijk ook daadwerkelijk met deze baan kan beginnen, mijn passie voor software ontwikkeling terug kan vinden. Want het is wel vele malen makkelijker om verder te gaan in het gebied waar ik voor gestudeerd heb denk ik, mocht ik over een jaar daadwerkelijk besluiten te emigeren en de procedure voor een K1 visum te beginnen.

[hemmie]

Hoe lang geleden ben je teruggekomen van je wereldreis? Het is mijn ervaring (na een jaar backpacken in Australie) dat het al gauw een jaar duurt voordat je weer je draai hebt gevonden in het 'normale' leven. Dus geef het ook gewoon wat tijd, wie weet gaat de baan over een tijdje heel goed bevallen. In ons geval zijn we trouwens nooit helemaal van de reiskriebels af gekomen, we wonen dan ook niet voor niets nu in ons 3e land buiten NL, en reizen nog steeds zo veel mogelijk, al is het dan nu met 3 kinderen op sleeptouw

[kastelke]

, en zowiezo tijdens haar opleiding (want dat zal nu zeker nog minstens 5 jaar gaan duren voordat ze daar klaar mee is) kan ik denk wel over een jaar of twee dan daarheen en het gewoon proberen en ervoor gaan. Ik wil haar het namelijk ook echt niet aandoen haar dromen te laten schieten. Maar aan de ene kant houw ik naast hard werken en projecten doen ook gewoon van wat vrijheid. En niet om in die vrije tijd niks te doen, (al is het op zijn tijd ook fijn), maar wat nieuwe dingen leren / freelance bijklussen / hobbies /etc. vind ik ook fijn.

Bedenk wel dat jij je vriendin dus gaat vragen om met jouw te trouwen, financieel verantwoordelijk voor jou te worden (waarschijnlijk gaan haar ouders die papieren moeten tekenen, want als studente zal zij niet borg kunnen staan voor jou). Maar dat je weinig vrije tijd zal hebben om samen met haar te genieten want door med school gaan en al de internships die volgen, zullen haar meer nachten van 4 uur slaap opleveren dan dat ze 1 volle vrije dag heeft per week.

[Hockey]

Niet alleen med school en de internships. De residencies daarna zijn ook zwaar qua arbeidsuren, alsmede de eerste jaren dat ze als arts zal werken.

[SophiaB]

Ik denk toch dat je alles een beetje teveel probeert te regelen en alle mogelijke scenario's veel te ver vooraf al probeert te schetsen. Wat overigens (en mijn complimenten!) een hele verademing is na de vele, vele posts die ik ben tegengekomen van jonge mensen die ooit een film hebben gezien en vervolgens tot de conclusie komen dat Amerika het beloofde land is

Het is gewoon een feit dat niemand dingen precies kan inschatten en de toekomst loopt vrijwel nooit zoals vooraf gepland was. Zoals John Lennon zei "Life is what happens while you are busy making other plans"...

Als ik zo brutaal mag zijn om toch een keertje advies te geven hier op dit forum Gewoon lekker concentreren op je relatie, je trouwplannen, nadenken waar jullie je beiden het liefste thuis zouden voelen, of de kans om werk te vinden is op jouw interesse/opleidingsniveau hoog genoeg is enz. Het aantal uren/vakantiedagen krijgt dan (naar mijn bescheiden mening!) vanzelf ergens ooit een plekje

[Petra/VS]

Zoals al geschreven zal je vriendin zich ook jarenlang uit haar naad moeten gaan werken en weinig vrije tijd hebben. Wie weet is een baan, die meer uren vereist, dan juist wel een uitkomst. Er zijn toch heel wat van ons, die de stap hebben genomen en ja, in mijn eerste baan moest ik vele onbetaalde overuren werken. Maar zoals iemand anders al zei, je maakt dan meer gebruik van de lange weekends. Ik zou me niet zo blindstaren op hoeveel je zal moeten werken. In Nederland moet je misschien minder uren maken, maar dan zijn jullie niet bij elkaar . Aan de andere kant kun je hier wellicht zomaar een baan vinden die niet zoveel overuren vereist.

[ANY]

Home is where the heart is. Heel goed dat je over al deze dingen nadenkt. Je vriendin een droom te doen opgeven lijkt me het ergste wat je kunt doen, en zou later een relatie kunnen opbreken.
Mijn zoon werkt als software engineer, geen idee of dit hetzelfde is als jij doet, maar hij is vrij flexibel met zijn werktijden. Op vrijdagen werkt hij van huis uit, en als er eens veel sneeuw ligt ook. Ja, het zijn heel wat minder vakantiedagen dan in Nederland, dat blijf je hier toch houden.

[Color01]

En in dit soort drukke tijden van 60 uur, krijg je dan de extra tijd uitbetaald? (of bijv. in ruil daarvoor 20 extra verlofuren die je later in het jaar moet opnemen bijv.?)

alles boven de 40 uur die je werkt is 150% ...je krijgt alleen 200% uit betaald , als je van zondag tot zondag werkt.....ik krijg wekelijks m'n loon, en gelukkig is m'n loon hier stukken hoger dan wat ik in nederland had.
ik krijgt elk jaar een extra vakantie dag....dus hoe langer je hier werkt hoe meer vakantie je krijgt.

[Petra/VS]

Inderdaad mijn man heeft 25 vakantiedagen en 2 persoonlijke dagen (en heel veel ziektedagen, die hij nooit opneemt).

[Bennogr]

Als je 'management' bent, leidinggevende dus, of een 'witte boordenbaan' hebt met een vast contract dan krijg je geen extra betaling als je meer dan 40 uur maakt. Je salaris (en evnetuele bonus) wordt geacht alles te dekken wat je voor het bedrijf doet/waar het bedrijf je voor nodig heeft.

Alleen als je een uren-contract hebt (kan ook bij een vaste baan zijn, hangt af wat je doet en wat de eventuele vakbondsregels zijn), krijg je overwerk betaald, 150% na 40 uur, 200% op zaterdag en zondag en feestdagen.

[Rachel.]

Overigens, als zij nu begint met geneeskunde neem ik aan dat een baan in Nederland voor haar lastig wordt. Daar zitten ze toch niet zo te wachten op Engels sprekende artsen Om het vak uit te oefenen in een ander land dan Amerika zal ze een licentie in dat nieuwe land nodig hebben waar ook het e.e.a. bij kan komen kijken. En dan is in Amerika qua salaris de sky de limit, als je eenmaal specialist bent, maar daar moet je met name tijdens je residency wel Heel Hard voor werken. Veel residents draaien extra diensten op de spoedeisende hulp om hun salaris aan te vullen.

M.a.w, geneeskunde is niet de meest voor de hand liggende studie om haar over een aantal naar naar Nederland te laten verhuizen.

[Chargeotto]

Misschien ik inderdaad ook wel veel te vroeg alles nu al helemaal zeker weten, terwijl sommige dingen gewoon gaan zoals ze gaan.
Vanochtend na een laatste gesprek definitief aangenomen hier in Nederland voor een baan (als software engineer) met een vast contract, dus voorlopig tot ik (eventueel) emigreer heb ik ieder geval iets om me op te richten en ervaring op te doen.

En wat ze wil doen qua baan ze zelf eigenlijk ook nog niet. Zelfs zou ik hier toch wel goed over nadenken als ik haar was, hier in Nederland (in vergelijking) kosten alle universiteiten/hbo opleidingen eigenlijk vrijwel niks. En een verkeerde studiekeuze daar is een flink bedrag.
Maar het hangt er nu eerst vanaf of ze aangenomen wordt.

En ja, een roze bril over Amerika heb ik 1,5 jaar wel gehad. Vanaf het begin was ik meteen 100% zeker dat ik no matter what zou willen verhuizen, en het liefst morgen. Nu ik praktisch ook ging nadenken. (wat begon toen ik een week terug was van daar en halfover kop het liefst volgende week wou verhuizen (en google, microsoft en nog wat bedrijven sollicitaties heb gestuurd)
Uiteraard zonder enig resultaat, een greencard krijgen voor iemand als ik die net klaar is met school is niet echt realistisch. Maar toen ik op die banenwebsites begon rond te kijken begonnen de grote verschillen me gewoon op te vallen. Of het me echt ervan zal weerhouden durf ik niet te zeggen, alleen hier, of samen daar heb ik veel voor over.

Maar ze zegt zelf ook weer vandaag dat het in principe niet uitmaakt waar we wonen. Dus tja, het gaat gewoon ervan afhangen hoe dingen lopen/gaan met haar opleiding/wensen qua baan, en ook met mijn baan hier. Desnoods als het echt ineens toch tegen zou vallen daar, kunnen we altijd nog hierheen. Nu kan ik in ieder geval beginnen met sparen en ervaring opdoen. En met een wat beter gevuld CV is het ook wat makkelijker om ergens aan de slag te kunnen, of desnoods zelf iets te beginnen over een aantal jaar als ik meer ervaring heb.

En wie weet wordt het niet Amerika of Nederland, maar ergens anders. Naar mijn weten kan ikzelf zo in Europa in elk land wonen/werken met een Nederlands paspoort. Al heb ik geen flauw idee of dat als je trouwt hier en een visum krijgt ook dezelfde rechten qua wonen/werken krijgt.

[Dutchess]

Maar ze zegt zelf ook weer vandaag dat het in principe niet uitmaakt waar we wonen.

Misschien heb ik er overheen gelezen, maar is zij al eens naar Nederland of elders in Europa geweest?

[Fellow2012]

Niemand van de mensen die in Amerika wonen heeft iets geschreven van de zogenaamde "At-will employment". Je werkgever kan je zomaar ontslaan zonder opgave van een reden. Een goede bekende is van de week na 10+ jaren trouwe dienst met een telefoontje ontslagen... tja HR ligt in staat X en hij werkt in staat Y, dus maar een telefoontje "vanaf morgen hoef je niet te komen". En het feit dat zijn gezondheidsverzekering die gekoppeld is aan zijn werkgever zo dadelijk ook beëindigd gaat worden.

[Hockey]

At-will employment is toch afhankelijk van de staat waar iemand werkt?

[Fellow2012]

Ga maar gerust er vanuit dat verreweg de meeste staten zullen het toestaan - In dit geval zowel in de staat waar hij woonde en de staat waar hij werkte was het OK. Zelfs als er een grijsgebied is zullen de rechtbanken altijd de kant van de corporations kiezen.

At-will employment is toch afhankelijk van de staat waar iemand werkt?

[Dento]

Alle staten erkennen "at-will employment", maar er zijn staten die bepaalde beperkingen/uitzonderingen hanteren (bijvoorbeeld dat een werkgever "just cause" moet hebben). Hier een lijstje:
https://www.rocketlawyer.com/article/wh ... ates-ps.rl

[Fellow2012]

Ik lees ook van forumleden hoeveel vakantiedagen ze al niet hebben... aan de bovenkant van de arbeidsmarkt zijn de arbeidsvoorwaarden doorgaans veel beter dan de middle/low level jobs. In middle/low levels heeft men echt niet meer dan 2 weken per jaar. Erger nog, ik heb veel mensen horen zeggen dat hun baas verbaasd kijkt als ze alle twee weken aaneengesloten willen nemen!

[Bennogr]

Ik heb dat zomaar ontslagen worden zelf meegemaakt: bij de hoofdredacteur in het kamertje geroepen om 12 uur, waar ook de publisher zat. En kreeg te horen dat ik ontslagen was. Wel nog een paar weken loon meegekregen en toen door de publisher naar mijn bureau gebracht, waar ik zelfs de computer niet mocht uitzetten. Heb haar bij de lift, toen ze zei 'misschien wil je af en toe nog wat voor ons schrijven' maar geen hand gegeven en ben weggelopen.

Was eigenlijk wel een opluchting en ik kon het me veroorloven, mijn vrouw had een goede baan, met een goede ziekteverzekering. En ik had een alternatief: heb de computer thuis weer aangezet en ben voltijds gaan vertalen (en wat meer rapporteren voor Reuters en aan het nieuws werken voor radiostation KFAI in Minneapolis). Dat vertalen plus Reuters leverde overigens meer op dan ik van mijn baas kreeg.

Vreemdste verschijnsel: geen van mijn geachte collega's heeft ook maar iets gezegd toen ik naar de lift werd gebracht. En niemand heeft ooit zelfs maar een email gestuurd.

En Minnesota is nog een van de meest vooruitstrevende staten in de VS (komt door al die Skandinaviers daar)!