Senaatscommissie VS keurt immigratiewet goed!

[USInsider]

Ik heb mijn posting verwijderd. Ik liet het achterste van mijn tong zien - gaf info over onze prive situatie en wordt dan uitgemaakt voor verzuurde betweter. Men wordt weer hartelijk bedankt.

Voor Kastelke: iemand die al SS heeft, heeft recht op MediCare en is derhalve niet een grote kostenpost voor het bedrijf meer in dat opzicht. Plus hij zal niet lastig doen als men hem ontslaat. De twee grote hangijzers zijn behalve dat oudere werknemers als te langzaam en te weinig flexibel worden gezien, dat ze duur zijn voor ziektenkosten(verzekering) en dat ze ontslagbescherming hebben - dus in principe kunnen suen als ze worden ontslagen.

En voor onze 15-jarige: het gaat beter in de US, maar alleen de top profiteert daarvan. Voor de gewone mensen is daar nog weinig van merkbaar.

[Petra/VS]

Even een beetje nuanceren, want in dit gebied bijvoorbeeld is de recessie nauwelijks voelbaar (geweest) en hoor ik keer op keer op de radio dat juist de IT banen voor het oprapen liggen. De werkloosheid hier in Virginia is slechts 5,2%, bijvoorbeeld. En anders dan in Nederland wordt hier expertise meer op prijs gesteld dan leeftijd, dat hebben collega's van mijn man keer op keer bewezen. Natuurlijk, zij zijn Amerikanen, maar leeftijd hoeft echt geen obstakel te zijn, mijn vader kwam hier ook op latere leeftijd werken. Het is en blijft een enorm land .

[Hondo]

De werkloosheid hier in Virginia is slechts 5,2%, bijvoorbeeld.

Washington DC zorgt goed voor zijn omgeving en ook in Virginia zijn geen nieuwe banen gekomen, men telt gewoon werklozen die niet zoeken niet meer.

How is Virginia Doing?
Only people who have jobs or who are actively seeking one are part of the labor force; unemployed people who have stopped looking for a job are no longer counted as members of the labor force. With a 5.9 percent unemployment rate, Virginia ranked 13th among the states in 2012. North Dakota again had the lowest unemployment rate at 3.1 percent. Virginia's 2012 rate was lower than its peers -- North Carolina (9.5%), Tennessee (8.0%), and Maryland (6.8%) -- and lower than the national rate of 8.1 percent.

[USInsider]

Ik heb een aantal keer geschreven, geemailed naar mensen die in reaktie paginas schreven dat ze geen werknemers konden vinden yadayada. Tel. nr. gegeven en LinkedIn. Nooit een reaktie.

Petra, hoe lang is het geleden dat je vader hier kwam en kon gaan werken ? Langer dan tien jaar geleden dacht ik toch ?

[Hondo]

Ik weet de cijfers niet precies maar wat ik begrepen heb zijn er minder banen dan 5 jaar geleden, dus minder mensen met werk

http://www.cnn.com/2012/09/05/politics/ ... obama-jobs


GE, GM, Apple etcetera bouwen als gekken fabrieken in China en andere lage lonen landen, deze banen komen echt nooit meer terug, tenzij er een oorlog komt en laten we dat niet hopen. Veel vrienden van mij zitten zonder baan in Amerika en in alle Staten en uitzicht op een goede baan is er nauwelijks. Banken en de grote jongens doen het goed, overtollige personeel is gedumpt, fabrieken verhuisd, dus Wallstreet is blij, tot ook deze bubble knalt en de knal komt eraan, kan bijna niet anders, je kan niet geld blijven drukken en net doen of het goed gaat.

[Hockey]

Voor de volledige wettekst, met uitleg van de NY Times, zie hier.

Voor een samenvatting, zie hier.

[Max Kool]

Point taken Oortjes, maar besef wel dat je generaliseert ok?

er zijn uitzonderingen, serieus.

Ps, ik heb altijd begrepen dat een H1B visum een dual-intent visum was. Dus óók met de mogelijkheid tot perm residency.

[kastelke]

Als ik me goed herinner, was H1-B enkele jaren gelden nog geen dual intent visum.

[Ziva]

Max, ik wil alleen maar even zeggen dat ik hoop dat jij en je vrouw het enorm naar jullie zin zullen hebben in de VS. Zo te horen hebben jullie je goed voorbereid en dat is al heel wat.

Ik was zelf in de veronderstelling dat ik als IT'er vermoedelijk de eerste tijd misschien hamburgers moest gaan bakken bij McDonalds (ook omdat ik in rural gebied zit tussen 2 grote steden in) maar dat was helemaal niet nodig. Ik heb heel rustig aan gedaan, alleen gesolliciteerd op banen die me echt heel leuk leken en na de 1e twee sollicitaties kon ik nog kiezen ook. Nu 2 jaar later werk ik nog steeds voor een heel leuk bedrijf en heb enige tijd geleden ook nog een flinke promotie gemaakt ook. Je zegt storage en cloud, dan zit je inderdaad helemaal goed want daar is onwijs veel werk in nu en de komende jaren.

En oudere werknemers zijn echt niet overal een probleem van wat ik om me heen zie. Mijn voormalige baas was zelf ook al dik in de 50 toen hij werd aangenomen en hij geniet nu met zijn vrouw van een heerlijk pensioen in Florida

Veel succes!

[julianjor22]

Je hebt het goed voor elkaar Ziva ik hoop ook dat je het naar je zin hebt en Max ook, Maar wat heb jij precies voor richting gedaan als ITer?

[bazinga]

Ik wil even reageren op de post van Oortjes. Ik vind haar helemaal niet zuur. Zij heeft het : been there, done that.
Ik vind dat er door sommige mensen heel luchtig gedaan wordt over emigratie. Oortjes wil alleen maar zeggen dat er best wel wat beren op de weg zitten en dat er soms hele moeilijke tijden zijn. Ook al heb je een goede baan en een belofte van je werkgever voor een Green card. Alle contracten in de USA zijn at will ook al halen ze je uit het buitenland en je kunt van het ene moment op de andere op straat staan. Ik ben er niet in gespecialiseerd maar wat gebeurd er dan met je H1B visum, moet je dan het land uit. Dat zijn allemaal factoren die je moet incalculeren. Het is beter om er goed op voorbereid te zijn , dan valt het nooit tegen.
Ik vind dat Oortjes best wel een heel realistische weergave geeft.

[kastelke]

Je moet inderdaad asap het land uit als de werkgever je ontslaat. Met een h1-b zowel als met een L1. We hebben hier in het verleden een forumlid gehad wiens echtgenoot dit overkomen is. Ze hadden kinderen in high school en je krijgt dus niet de toestemming om hun even het schooljaar af te laten maken, of om je huis eerst verkocht te krijgen. Als je een huis huurt, blijft je huurcontract ook gewoon doorlopen, het is immers niet de schuld van je huisbaas dat je je job kwijt bent.

En wat valse beloftes betreft van de Amerikaanse werkgever, daar hebben we ook onze ervaring mee. Dat is de reden waarom we nu in Canada zitten en niet in de US. Maar uiteindelijk zijn we hier ook gelukkig, dus eind goed, al goed. Al heeft het ons 4 jaar van ons leven gekost, met telkens hoop gevolgd door veel verdriet.

Als ik kijk naar de recruiters die mijn echtgenoot de laatste 2 maanden contacteren, dan krijg ik wel de indruk dat de markt (voor iemand met zijn ervaring) terug aan aan 't trekken is. Vandaag nog met een leuk aanbod voor een ziekenhuis in Connecticut. (ging even kijken, het loon was leuk, maar het plaatsje staat in de lijst van 'Best places to live' en gemiddeld is de huizenprijs boven het miljoen! Wat het loon direct een stuk minder geweldig maakte. )

[bazinga]

Dus zolang je een H1B visum hebt of een L-1 bestaat de kans dat je van de ene dag op de andere het land uitmoet? Wow, dat wist ik niet. En een greencard aanvraag duurt jaren voor een H1B visum dus al die jaren zit je eigenlijk in onzekerheid.

[Ziva]

@ julianjor22, ik heb gewoon HBO Informatica gedaan dus dat is niet echt 1 specifieke richting.

Ik denk dat er een verschil bestaat tussen realisme en negativisme. Het is goed om realistisch te zijn en ik denk ook zeker dat dit zeer verstandig is wanneer je van plan bent te emigreren maar er is wel een verschil tussen iemand die al het een en ander heeft meegemaakt die daardoor de dingen anders (negatief?) is gaan zien en iemand die nog aan het begin van het traject staat en er dus anders tegenaan kijkt. Als je alles direct al negatief gaat bekijken kun je toch net zo goed niet gaan? En dat het voor de 1 niet goed gaat wil niet zeggen dat het voor een ander ook niet goed kan gaan. Omgekeerd geldt hetzelfde natuurlijk.

Er zullen ongetwijfeld tig redenen zijn om niet te emigreren en net zoveel redenen om wel te emigreren. Feit is dat je niet weet hoe het is tenzij je het probeert en zelf je conslusies kunt trekken na een aantal jaren of je emigratie wel of niet succesvol is verlopen. En succesvol is een subjectief begrip. Voor de 1 is het hebben voor een mooi huis met grote tuin al succesvol en een ander moet minstens miljonair zijn met 5 auto's voor de deur om van succesvol te spreken.

[bazinga]

@Ziva , ik kan niet anders zeggen dan dat onze emigratie erg succesvol is. Je hebt gelijk succesvol is een subjectief begrip. Maar je haalt nu twee erg materialistische voorbeelden aan voor het begrip succesvol. Ik geloof maar misschien heb ik het verkeerd gelezen dat de discussie ging over het verkrijgen van een werkvergunning voor je partner die mee emigreert.
Als die partner jaren moet wachten op een werkvergunning kan de emigratie voor jou wel succesvol zijn maar voor je partner een teleurstelling. Ik geloof dat Oortjes dat probeerde te zeggen. Hoe enthousiast je ook in het begin bent , het na een paar maanden, jaren heel erg kan tegenvallen. En dat zij aanraadde om voor een L1 visum te kiezen omdat dan de partner de keuze had om een baan te vinden of thuis te blijven. Met de huidige H4B visum is dat niet mogelijk en heb je die keuze gewoon niet.
Ik heb dat niet als negativisme opgepakt maar meer als realisme.

[USInsider]

Dank je Bazinga. Je hebt begrepen hoe ik het bedoelde. Niet om te klagen of negatief te zijn. Maar om te waarschuwen waar de voetangels en de klemmen liggen en waar de klappen kunnen vallen. Het enige moment dat je nl. enige macht hebt, is het moment dat men je wil inhuren. Heb je de baan aangenomen dan ben je als H-1B werker gewoon een indentured servant. Net als de andere half miljoen H-1B werkers.

[USInsider]

Sorry dubbel geplaatst. Ik heb ook nooit gezegd dat IK de tech werker was.

[Ziva]

Het punt is dat als iemand aangeeft dat hij of zij niet op jouw realisme zit te wachten, hoe goed bedoeld het ook is (en dat deed Max Kool toch vrij duidelijk) dan moet je dat gewoon accepteren. Dan kun je wel steeds doorgaan met "ja maar" maar daar bereik je weinig mee behalve dat iemand zich wellicht aan je gaat ergeren.

Zelfs al zou het fout gaan voor Max en zijn gezin: "wat dan nog?" Komt dan het oh zo stomme zinnetje "ik heb je gewaarschuwd"? Sorry maar daar is nog nooit iemand wat mee opgeschoten. Het leven bestaat toch voor een groot deel uit zelf dingen ondervinden.

Er zijn genoeg voorbeelden van mensen bij wie het fout gegaan is, helemaal waar maar er zijn ook genoeg voorbeelden van mensen bij wie het heel goed is gegaan. Het probleem: die hoor je niet of nauwelijks want mensen hebben eerder de neiging om te klagen over wat er fout gaat dan gelukkig te zijn met de dingen die goed gaan.

[USInsider]

Je hebt gelijk. Ik heb de bijdragen verwijderd.
Ik schreef overigens niet voor Max Kool, ik schreef in het algemeen voor wie dan ook dit onderwerp leest.
Al dat geschrijf was nogal tijdrovend. Laat iedereen het zelf maar uitzoeken. Worden ze flink van.

[goldenhills]

De situatie kan voor verschillende mensen heel verschillend zijn, ik denk niet dat je je persoonlijke situatie kunt gebruiken als breed advies aan anderen, alleen als nuttige informatie over hoe het kan zijn, en waar je eventueel rekening mee kan houden. In mijn vakgebied en met mijn opleiding en achtergrond is het visumgebeuren relatief makkelijk. Zowel mijn O-1 als EB-1B waren wel veel werk, maar het verliep best snel. Maar mijn vrouw is hier noodgedwongen op een studentenvisum wat binnenkort afloopt, en het is spannend hoe het de komende maanden gaat lopen. In het slechtste geval moet ze het land uit. Het ammendement om greencards voor same-sex spouses mogelijk te maken is door diverse republikeinen onverbiddelijk afgewezen, dus zit niet in het huidige voorstel. We ervaren dus beide kanten van de immigratieregels. Zolang visumzaken goed gaan denk je er vrijwel nooit aan, maar zogauw er problemen komen kun je er letterlijk nachten wakker van liggen of erger. Ook al kom je willens en wetens op een tijdelijk visum, je kunt niet leven alsof je ieder moment weggeplukt kan worden. Je moet hier je thuis maken en daar je hart in leggen om gelukkig te kunnen zijn, en dus kan het ook veel pijn als je toch weg moet, of zoals bij oortjes, je niet in de situatie terecht kan komen die je je had voorgesteld. Persoonlijk zou ik het toch niet anders willen doen, ook als we noodgedwongen de VS uitmoeten vanwege de visumsituatie van mijn vrouw. We wonen hier met veel plezier, en dat had ik niet willen missen.