Aan het oriënteren, ergens tussen Davis en San Francisco...

[MarlonH]

Hallo allemaal,

Allereerst wil ik graag zeggen dat onze 'plannen' nog heeeeeel erg in de kinderschoenen staan, eigenlijk kun je het nog niet eens echt plannen noemen... Maar omdat we zelf echt niet zo goed weten waar we moeten beginnen met zoeken, probeer ik het hier!
Onze situatie is als volgt: Mijn man is manager op ICT-gebied en werkt voor een multinational. Zijn 'hoogste baas' is gestationeerd in de US, in Davis CA om precies te zijn. Mijn man werkt full time en moet regelmatig naar het buitenland. De US, maar ook Frankrijk, India, Guatemala, Brazilië...
Ikzelf werk parttime bij een lokale overheid. We hebben 3 kinderen in de leeftijden 13, 10 en 4.
De baas van mijn man zou ontzettend graag willen dat mijn man in Amerika komt werken, en dus ook wonen. Hij kan daar bij wijze van spreken morgen aan de slag en ze zouden ook graag behulpzaam zijn met het regelen en aanvragen van alle benodigde documenten.
Amerika heeft mij van kleins af aan al mateloos gefascineerd, geen idee waarom. Het is altijd een droom van mij geweest er een keer heen te gaan. Vorige maand is die droom uitgekomen en ben ik een week in San Francisco geweest. Mijn man was daar voor het Oracle Open World Event en ik ben hem achterna gereisd. Ik vond het fantastisch en daarnaast had ik een vreemd soort gevoel van 'thuis komen'. Heel bizar.
Inmiddels zijn we weer terug in Nederland en blijft dit onderwerp ons bezig houden.
Ik kan enorm veel nadelen opnoemen aan het emigreren naar Amerika: De kinderen (althans de oudste 2) zijn geworteld in Nederland, hebben hier hun vrienden en familie. Opleidingsniveau in de US schijnt lager te liggen. Je moet veel meer zelf regelen/sparen voor als er wat gebeurt, in vergelijking met het sociale stelsel wat we in Nederland kennen. De grote afstand tussen familie en vrienden. Ik heb er geen werk. En zo kan ik nog wel even doorgaan...
Maar toch...Toch kriebelt er iets...Waarschijnlijk waren we er blind voor gegaan als we geen kinderen hadden. Maar we kunnen hun leven niet zomaar overhoop gooien!
Ondanks dat willen we toch een aantal dingen uitzoeken en weten, zodat we in ieder geval wat beter weten waar we uberhaupt over nadenken.
Mijn vragen zijn concreet:
Het kantoor van het bedrijf waar mijn man staat ligt dus in Davis CA, maar we zouden graag iets dichter bij San Francisco wonen. De rij-afstand is voor mijn man geen probleem. Is er iemand die ons kan vertellen welke plaatsen eventueel geschikt zouden zijn om met ons gezin naar toe te gaan? Dus met goede scholen en voorzieningen, veilig, en niet TE groot en massaal?
En een andere hele belangrijke vraag is of iemand weet of het überhaupt realistisch is om, met mijn achtergrond als gemeenteambtenaar (vakgebied burgerzaken), te proberen een baan te vinden in die regio?

Ik hoop dat voor jullie duidelijk is dat dit puur oriënterende vragen zijn, en ik hoop niet allerlei antwoorden te krijgen in de zin van 'dat doe je je kinderen toch niet aan' want mochten we dit avontuur uiteindelijk echt aangaan, dan zal dat alleen maar gebeuren als de kinderen zich er in kunnen vinden. Maar als het moment een keer komt dat we dit met hen willen overleggen, dan willen we wel graag goed beslagen ten ijs komen en ook hun vragen kunnen beantwoorden.
Daarnaast besef ik me ook heel goed dat het echte leven daar totaal iets anders is dan een week vakantie, ook hiervoor geldt dat mochten onze plannen concreter worden, we uiteraard ook de tijd zullen nemen om onze mogelijke nieuwe woonomgeving goed te verkennen voor we een besluit nemen.

Alvast bedankt voor jullie hulp!

[hemmie]

Nou, ik zou me juist om die kinderen maar niet al te veel zorgen maken. Als je het goed uitzoekt is het onderwijs in de VS zeker niet slecht. Wel anders, maar voor sommige kinderen ook juist beter denk ik, dat hangt echt van het kind af. Verder passen kinderen zich zo snel aan, en ook voor hen is het een geweldig avontuur. Ik hoor maar sporadisch van kinderen die uiteindelijk echt moeite hebben met een dergelijke verhuizing (tranen bij het afscheid en een dipje af en toe zijn uiteraard normaal).
Er zijn zeker wel dingen om goed uit te zoeken, vooral financieel en wat visum betreft, en ook een eventuele terugkeer naar NL in de toekomst, maar als je man een hoge functie heeft zal dat allemaal ook nog wel loslopen.

Verder kan ik je niet helpen, ik ken de regio niet, maar volgens mij zeker geen slecht gebied om te wonen!

[Marcopstal]

In welke mate ken je de VS, Californië en de Bay area ?

Davis ligt duidelijk korter bij Sacramento. Nu kan de Bay area zelf er misschien aantrekkelijker uitzien als je er als toerist komt, maar er wonen is natuurlijk iets anders. Weet in ieder geval dat het er ontzettend duur wonen is. Wanneer je iets of wat een deftig huis wilt, in een goede wijk met eventueel iets of wat uitzicht, dan spreek je direct van million of Multi-million dollar homes. In een stad als San Francisco vind je nagenoeg niets onder de 800.000 dollar en wordt er meestal opgeboden bij een verkoop. Idem in bvb Oakland, een huis in de Oakland Hills is schrikkelijk duur. Dit wat wonen betreft.

Wat emigreren op zich betreft raad ik jullie aan de procedures niet te onderschatten. Indien het bedrijf dit echt wil en er wil voor betalen, dan kan je best een gespecialiseerde advocaat inschakelen zodat je geen fouten maakt in de procedure. Een fout is immers sneller gemaakt dan je denkt en een gebroken pot is zeer moeilijk te lijmen.

[MarlonH]

Wij zijn nog helemaal niet bekend, vandaar ook mijn vraag om hulp , we hebben geen idee waar we zoeken moeten. We willen absoluut niet in San Francisco zelf wonen en Oakland is voor ons ook echt nog te groot. We zoeken juist een iets kleinere plaats, meer richting Davis, maar wel met goede scholen.

Het bedrijf heeft al vaker met dit bijltje gehakt dus mocht het echt zo ver komen dan zullen zij ons goed helpen, daar ben ik niet zo bang voor. Maar zo ver is het vooralsnog nog lang niet!

[Marcopstal]

Tja, je vraag is natuurlijk nog steeds heel breed.

Wat zou er eventueel mis zijn met Davis zelf ? Ik heb de plaats zelf niet bezocht, maar ik vermoed dat er best wel wat aangename wijken zijn. Met 65.000 inwoners niet TE groot. En je hebt er in ieder geval al de State University campus. Inzake voorzieningen denk ik dat je er wel alles hebt. De criminaliteit is er ook eerder laag. Daarnaast zit je relatief kort bij Sacramento waar je zeker alles vindt. En het klimaat is er zeker aangenaam.

Min of meer halfweg tussen Sacramento en de Bay Area heb je ook nog Vacaville. Dit is wel al iets groter.

[Dbacks2]

Hi Marion,

Geen antwoord op je vraag Davis/SF... maar wij hadden met 2 kleine kinderen wel het idee al dat de VS het wel eens kon zijn voor ons...
Veel geprobeerd maar eigenlijk bleef voor ons als enige optie om naar de VS te komen de lottery over. En aangezien je niet moet/kunt gaan zitten wachten tot je een loterij wint ging ons leven gewoon door
Tot anderhalf jaar geleden we inmiddels met 4 kinderen we toch nog de lottery wonnen!!!

Wij hebben (dus??) wel alles opgebroken. Scholing... naar mijn ervaring veel fijner hier. Eindniveau Highschool is ongeveer Havo... maar ze leren zoooooo veel meer! Laat ik ons zorgenkind nemen.... dyslectisch altijd gepest... deed vorig jaar brugklas en hier hebben we gekozen om haar dat jaar 'over' te laten doen. Ze mocht naar 8th grade hoor, maar omdat middle school maar 2 jaar is hebben we haar met de verse lading laten instromen. Nivo redt ze ondanks dat ze maar 1 jaartje havo engels heeft gehad, prima en inmiddels speelt ze eerste liedjes op de piano, ze zit in het koor en heeft gitaarles... Nooit hadden we een kind dat zo graag naar school ging (en de andere 2 zijn niet anders!)

Dus met een plek kan ik je niet helpen, maar heb je vragen over een familie 'verpotten' vraag gerust! (mag ook via pb)

Dbacks2 (sinds 23 juni veilig geworteld in Scottsdale AZ)

Kende je deze al?? Geeft je een idee... http://www.newhomesource.com/communityr ... lter-davis

[MarlonH]

Er is (denk ik) niks mis met Davis, ik hoopte alleen dat er iemand wellicht wat kennis had van die omgeving, het is zo vreselijk moeilijk om zomaar in het wilde weg te gaan zoeken naar een mogelijke nieuwe woonplaats...

Dbacks2, wat ik me vooral afvraag: Hoe waren de reacties van jullie kinderen toen zij hoorden dat ze gingen emigreren? En hoor vinden ze het nu?
We hebben onze 2 oudsten namelijk wel eens heel voorzichtig gepolst maar die moesten er dus echt niks van hebben...

[USInsider]

Een aantal jaar geleden won er een AA deelnemer de lottery (althans haar vriend won) en ze vestigden zich in Davis.
Ze zijn er behoorlijk enthousiast over. Davis is een plaats met een universiteit. Dat betekent een kleurrijker cultureel en sociaal gebeuren meestal.
Redelijk veel groen, verschillende diersoorten oa. kolibri's, kleinere winkels en eetgelegenheden, parken, fietspaden, farmers markets.
Althans dat is de indruk die ik gekregen heb uit reacties en foto's.

Als je man op een L-1 visum gaat - of wellicht om een E-2 - visum ga je in eerste instantie tijdelijk.
Dat geeft iedereen de kans te wennen. Jij krijgt een L-2 visum en dat betekent dat je ook mag werken.
Je kunt afspreken dat als iemand in de club er heel ongelukkig van wordt, jullie na de eerste L-1 periode (drie jaar) terug zult gaan.
Maar ik denk niet dat dat snel zal gebeuren.

Jullie moeten wel de werkgever vragen een Groene Kaart procedure op de rails te zetten.
Hoe snel daaraan begonnen moet worden hangt af van de categorie waarin de aanvrage gedaan moet worden.
De meest gebruikt categorie heeft een wachttijd van vijf-zes jaar en je wilt toch tijdig alles rond hebben.
Omdat je anders het land uit moet. Of kans loopt dat je oudste kind het land uit moet met 21 (age out).

Je kunt in Davis beginnen, huis of appartement huren.
Vervolgens akker je in de maanden daarna de omgeving af, bezoekt andere plaatsen, krijgt gevoel voor de omgeving en wat de plaatsen erin te bieden hebben.
En maakt dan je keuze waar je wilt wonen uiteindelijk.

Natuurlijk moeten jullie op dit aanbod ingaan ! Doe je het niet dan heb je later spijt.

[Dennis88]

Ik woon in Sacramento wat vlak bij Davis ligt dus kan wel iets over de omgeving zeggen. Davis is mooi, hip, en best voor een gezin als jullie te doen. Er is veel woonruimte voor studenten (uiteraard) en gezinswoningen zijn erg duur, mede door het kleine aanbod. Voor een redelijk 4 slaapkamer huis (wat jullie denk ik toch nodig hebben) ben je bij huren minstens $2000 per maand kwijt, en er is weinig keus in Davis zelf.

Je kunt buiten Davis 2 kanten op: Oostelijk richting Sacramento en westelijk richting San Francisco. Als je geluk met verkeer hebt is downtown San Francisco een klein anderhalf uur vanaf Davis. Als je in dat gebied gaat werken heb je wel geluk met verkeer, maar voor de rest betaal je meer, veel meer aan huur mede door de locatie.

Als je toch dichter bij San Francisco will zitten kun je kijken naar Vacaville & Fairfield. Beide zijn middelgrote steden waar veel mensen wonen die in de Bay Area werken. Vacaville is zo'n 25 minuten naar Davis, Fairfield een ruim half uur. Beide zijn wel te doen al zijn de steden zelf niet bijster interessant, maar dat is mijn mening.

Zelf zou ik kijken naar West-Sacramento. Dit light op een 15 minuten van Davis en er is veel nieuwbouw. Het zal ook makkelijker zijn om een ruime woning te vinden voor een redelijke prijs. Je zit dicht bij Davis en dichtbij genoeg San Francisco dat je makkelijk in 1 dag op en neer kunt. Je zit ook op een kleine 2 uur rijden van Lake Tahoe als je eens de bergen in gaat. West-Sacramento ligt in een andere county als Sacramento zelf (Yolo Vs. Sacramento) en was eerder vooral op industrie gericht. Je zit vlak bij Sacramento maar het geeft toch het gevoel van een kleinere stad. In Sacramento zelf zijn er een aantal wijken die ik zelf zou wijken maar West-Sacramento zelf is behoorlijk veilig. Het is wel een gewild gebied dus als je toch iets verder wil dan kun je in Sacramento zelf kijken naar bijvoorbeeld North-Sacramento (Natomas) of iets meer ten zuiden, bijvoorbeeld Elk Grove (maar dat is een langere commute).

Dennis

[MarlonH]

Bedankt voor alle praktische info rondom de woonomgeving, hier kan ik denk ik wel wat mee!

Toch hoop ik ook nog steeds op reacties van mensen die al grotere kinderen hadden toen ze de stap waagden.
Ik moet zeggen dat voor mij mijn werk ook wel een struikelblok is hoor... Ik heb nu een hele leuke baan, met ontzettend fijne collega's, dicht bij huis, ideale werktijden en veel kansen om mezelf te ontwikkelen...
Voorlopig blijf ik het dus enorm moeilijk vinden allemaal!

[Rudolfje]

Wij zijn zelf met zoon van 4 verhuisd, dus niet echt een leeftijd dat hij veel sociale contacten had, maar ben van mening (deels gebaseerd op ervaring van andere emigranten) dat kinderen beslissingen nemen die gebaseerd zijn op situatie van dat moment en zich moeilijk een beeld kunnen vormen van toekomst perspectief. Kortom je zult al snel een negatief antwoord krijgen en de taak van de ouder is om te kijken wat op langere termijn een betere keuze voor ze zal zijn. Dit kunnen overwegingen zijn als carriere mogelijkheden, voordeel/nadeel dubbele nationaliteit (na 5 jaar groene kaart kunnen je kinderen dubbele nationaliteit krijgen), levensstandaard, veiligheid, natuur, educatie etc.

Succes met afwegen.

[RiverCola]

Zelf geen ervaringen mee, maar een vriendin van mij is op jonge leeftijd geemigreerd, vanwege de carriere van de vader (as usual ). Naar dezelfde omgeving als jullie trouwens.

Twee dochters van destijds 14 en 10 jaar oud. Beiden zijn nu gelukkig getrouwd/samenwonend met hun Amerikaanse partners, zijn naar Amerikaanse Universiteiten geweest, hebben leuke banen, veel vrienden en vriendinnen gemaakt op middle school/high school/universiteit en spreken vloeiend Engels/Amerikaans. 1 Heeft zelfs jarenlang aan cheerleading gedaan, hoe Amerikaans wil je het hebben?

Je hoeft je daar volgens mij echt geen moment druk om te maken.

[Gast]

Geen ervaring in California, maar in Ohio. Wij zijn vertrokken toen onze kids (net) 7 en 12 waren. Onze jongste vond het best erg toen we hem vertelden dat we naar Amerika gingen verhuizen. Hij ging zijn vriendjes dan erg missen vertelde hij. Mijn oudste heeft bijna groep 8 afgerond (we vertrokken in Mei). Hij had er minder moeite mee, vond het wel spannend.

Eenmaal hier zijn ze nog een paar dagen hier naar school geweest voordat de zomervakantie begon. De zomervakantie duurde wel erg lang het eerste jaar. Ze hebben hier bijna 3 maanden vakantie! Omdat ze nog geen vriendjes op school hadden gemaakt, verveelden ze zich eerst best wel. Voor mijzelf was dit ook een drukke periode omdat er vanalles geregeld en gedaan moest worden. Soms lastig met twee kids op sleeptouw.

De kids hebben eigenlijk weinig problemen gehad met aanpassen. Het gemis van vriendjes verdween toen ze hier nieuwe kregen. Veel familie hebben wij niet in NL, geen opa's en oma's meer. Dat maakt ook veel uit. Qua taal passen ze zich ook snel aan. De jongste sprak bijna geen woord Engels toen we hier kwamen. Je zult versteld staan hoe snel ze de taal onder de knie hebben. Hij is nu fluent maar zijn Nederlands is niet best meer helaas. We wonen hier nu bijna 3,5 jaar en zouden niet anders meer willen.

Gaan jullie tijdelijk of is het de bedoeling dat jullie permanent gaan?

[MarlonH]

Als we zouden gaan, dan zou het permanent zijn.
En ik kan me inderdaad voorstellen dat het verschil uitmaakt voor de kinderen of ze hier familie hebben of niet. Dat is ook iets wat onze kinderen zelf hebben aangegeven. Wij hebben best veel familie, en vooral hun oma (mijn moeder) die al sinds de geboorte van mijn oudste 2 dagen per week oppast, zouden ze enorm missen.
Ik heb een beetje het gevoel klem te zitten tussen a rock and a hard place zeg maar. Maar ik waardeer zeker al jullie meningen en ervaringen!

[hemmie]

Het hoeft natuurlijk niet meteen permanent te zijn, je kunt ook onderling afspreken dat je het een paar jaar uitprobeert, maar evt daarna terugkeert naar NL. Zal met de oudste wat school betreft wel wat lastiger zijn, maar als hij een jaar verliest is dat natuurlijk ook geen drama.
Wij wonen op dit moment in Brazilie, maar de kinderen gaan hier naar een Amerikaanse school. Ik zie hier ook regelmatig nieuwe gezinnen aankomen met jonge pubers die uit een heel ander schoolsysteem komen en beperkt Engels spreken, die zijn ook zo snel ingeburgerd in het nieuwe scholsysteem.

[kastelke]

Als we zouden gaan, dan zou het permanent zijn.

Probleem is dat in 99% van de gevallen die keuze niet aan jou is, maar aan de werkgever, omdat dat diegene is die de petitie moet starten. Het kost geld, en het wil ook zeggen dat eenmaal je man die green card heeft, hij ook eender waar kan gaan werken (en dus de werkgever alle kosten maakte, maar de werknemer snel ribbedebie is ).

Je vraagt naar ervaringen van mensen die met tieners verhuisden: wij trokken naar Canada met een zoon van net geen 16. Voor ons was het permanent aangezien we een permanent resident status hadden. De overgang is voor hem heel vlot gegaan. Zijn Engels was wel al heel goed toen we hier kwamen. Maar zelfs als dat niet het geval is heb je meestal wel een school (als je in een internationale omgeving zit) waar je dus ESL (English as a Second Language) krijgt (ze geven er soms andere namen aan).
Bij het pakket van de uitzending van mijn man was ook inbegrepen dat onze zoon privé taallessen zou krijgen die al in Belgie startten.

We zijn indertijd bezig geweest met een L1 voor de US toen onze zoon dus een jongere tiener was. Aangezien je dus nooit vooraf 100% weet of je de green card gaat krijgen, had ik uitgezocht wat er zou gebeuren indien bv. onze zoon aan een Belgische universiteit zou willen/moeten gaan studeren: je moet dan zorgen dat je voldoende relevante vakken op AP (Advanced Placement) niveau gevolgd hebt, of dat je je middelbaar onderwijs afwerkte in een IB (International Baccalaureat) programma. Indien dat niet het geval was, dan zou hij een soort van ingangsexamen moeten gedaan hebben voor de Belgische universiteit en pas tijdens de zomer weten of hij al dan niet in oktober mocht starten.

[USInsider]

Het heeft weinig zin een woonplaats te zoeken op de computer. Fotos vertellen je echt niet hoe een buurt eruit ziet.
Plus ieder ervaart klimaat anders. Ik heb problemen als de temperatuur boven de 100F komt, maar er zijn hier deelnemers die het heerlijk vinden !

In de meeste plaatsen meer land-inwaarts in CA is de lucht slechter, mn. in de San Joaquin Valley. Je kunt wel iets onder Sacramento gaan kijken maar ik zou niet te veel naar het zuiden gaan. Plus er zijn in de diverse gebieden een ruime sortering aan mold, weed, pollen, waar de een gevoeliger voor is dan de ander.

Al dat soort dingen kun je pas gaan uitvinden als je hier woont.

Overigens als je nu een leuke baan hebt, een druk sociaal leven, collega's, dan denk ik dat je je meer zorgen moet maken over jezelf dan over de kids.

[Dutchess]

Ik was zelf ook nog net geen 16 toen mijn vader overgeplaatst werd naar de VS, mijn broer was 14. Nu waren wij natuurlijk gewend om elke 3-4 jaar te verhuizen, dus dat op zich was niets nieuws. Dat we van Nederland naar het conservatieve Utah verhuisden was wel even wennen, but dat ging toch heel snel. Toen we 5 1/2 jaar later weer terug gingen naar NL konden wij (m'n broer en ik) er niet meer aarden. Binnen 1 1/2 jaar waren we allebei weer vertrokken, ik terug naar Utah (trouwde met een Amerikaan) en m'n broer naar Australië. Gelukkig is contact houden met familie in NL zoveel makkelijker nu met de huidige technologie. Geen flinterdunne blauwe luchtpostvelletjes meer volschrijven!

Ik sluit me bij anderen aan en zou me om de kinderen minder druk maken, die zijn zo ingeburgerd. Ik denk dat de keus voor jezelf moeilijker zal zijn, aangezien jij zo'n fijne baan hebt. Dan zal het toch wel meer een sprong in het diepe zijn voor jou.

[Dbacks2]

Bedankt voor alle praktische info rondom de woonomgeving, hier kan ik denk ik wel wat mee!

Toch hoop ik ook nog steeds op reacties van mensen die al grotere kinderen hadden toen ze de stap waagden.
Ik moet zeggen dat voor mij mijn werk ook wel een struikelblok is hoor... Ik heb nu een hele leuke baan, met ontzettend fijne collega's, dicht bij huis, ideale werktijden en veel kansen om mezelf te ontwikkelen...
Voorlopig blijf ik het dus enorm moeilijk vinden allemaal!

Hier hebben we de 'oudere' kinderen hoor

Ons viertal is ... 10, net 14 geworden, 18 en net 20. Oudste is nog in NL, studeert medicijnen en denkt over waar ze uiteindelijk het liefst zal wonen. Jongste 3 gaan volmondig voor hier, of dat komt door al die jaren dat we ermee bezig zijn geweest?? of omdat ze het hier zo fijn hebben... of een combi? Wie zal het zeggen.

Jongste zit in het voorlaatste jaar van elementary, die van 14 in grade 7 (1e jaar middle school) en oudste zoon is senior in highschool (laatste jaar dus).
Geen van de kinderen die ook maar een moment terug wil. Ze skypen/facebooken/whatsappen met vrienden in NL die zeker wel gemist worden, maar er zijn hier rap nieuwe vrienden gemaakt. Moet ook zeggen dat de schoolomgeving(en) daartoe heel erg uitnodigen! Niet alleen meer leervakken, maar ook dingen doen in een groep; koor, muziekinstrumenten spelen (vanaf NUL!!), robotics, sport, drama...

Zoon van 18 had tweetalig VWO gedaan (helaas gezakt in zijn laatste jaar... wat nu eigenlijk heel lekker uitkomt voor 'm!!) dus die sprak voldoende Engels, andere twee hebben we met een telefoonnummer in de klas afgeleverd, verwachtende dat we toch wel een paar keer zouden moeten tolken of wellicht een snikpartijtje sussen...
De eerste keer moet nog komen; we verwachten 'm niet meer

De rust op de scholen de (soms idiote) regels geven volgens alledrie houvast en een fijne sfeer.
23 juni kwamen we hier aan; 12 augustus gingen ze naar school... nu 2 maanden school dus en ze kletsen Engels, gaan uit logeren, gaan sportwedstrijden kijken...

We hadden niet veel problemen verwacht.... maar zo weinig (eigenlijk geen) ook weer niet.

Misschien dat je voor jezelf eens kunt kijken of je leuke banen ziet in jullie omgeving?? Echt de kinderen hoeven het probleem niet te zijn.

[goldenhills]

Ik zou beginnen om woonruimte te vinden in of rond Davis, en het een jaartje aankijken. Het is een erg fietsvriendelijke stad. Je moet wel tegen het klimaat kunnen, het kan er erg heet zijn (de hele Central Valley). Vrienden van mij hebben een tijdje in Davis gewoond (ze werkten bij UC Davis), en die hadden het daar erg naar hun zin. Veel hangt ook af van waar je je thuis voelt: landelijk, open woonwijk, net aangeharkte en ommuurde woonwijk, appartement, etc. En dat kan evengoed allemaal binnen dezelfde stad te vinden zijn...