Heimwee

[Dutchstar]

Petra, ik heb inderdaad weken lang gepiekerd en me afgevraagd wat ik anders had moeten doen en waarom ik het niet heb zien aankomen. Toen las ik ("gelukkig") de info dat voor sommige mensen bepaalde meds (mn. Effexor) gevaarlijk kan zijn, vooral in combinaties met andere meds en wanneer de dosering gewijzigd wordt.
Ik schiet nu dus weer vol, het was echt een prima mens, pienter, vol ideeen, aardig, altijd bereid iemand te helpen, ze kon goed luisteren. Het is allemaal ook zo raar gegaan. Haar vriend (een collega van mijn man) heeft niemand verder gekontakt, ik weet ook niet wat er met haar lichaam is gebeurd, waarschijnlijk naar de oostkust getransporteerd waar ze twee zussen had. Geen crematie, geen begrafenis, geen herinneringsbijeenkomst, niets. En dat zijn juist de rituelen die helpen met de rouw.
Gelukkig heeft mijn man begrip voor me, ik heb diverse malen gehuild en geschreeuwd en dit land vervloekt om hoe het gegaan is - want het was niet nodig geweest - en hij heeft me getroost en niet tegengesproken.

Dit soort dingen gebeuren niet alleen in Amerika maar ook in NL.
Het spijt me heel erg voor je dat het op deze manier is gegaan en dat je niet op menselijke manier afscheid hebt kunnen nemen. Hopelijk krijgt het toch nog ergens een plaatsje in je leven.
Heb je er ooit aan gedacht om op je eigen manier afscheid te nemen door bijv. een brief (aan haar gericht) te schrijven?

[Dutchstar]

Inderdaad goed idee....een huisdieren topic.
Maar toch nog even snel: fretjes worden gemiddeld 8 jaar oud maar vaak bereiken ze die leeftijd niet omdat ze vanallerlei gezondheidsproblemen kunnen krijgen. In NL had ik een dierenarts die gespecialiseerd was in alleen fretjes. Hier moet ik nog een goede zien te vinden.

Ik heb inderdaad ook eens de politie op mijn dak gehad vanwege een probleem met één van onze katten op het vliegveld in Brussel.
Mijn excollega's bij de brandweer noemde me altijd een 'treehugger' haha, wel een beetje toepasselijk maar ben echt geen geitenwollesokken typ.

Waren er maar meer mensen zoals jij die wat meer om de dieren om ons heen geven en er werk van maken.

[USInsider]

JaySue, ik ken die techniek voor verwerking, maar meer dan 'ik mis je, ik mis onze gesprekken, ik mis je 'down to earth attitude' heb ik niet te melden.

[ANY]

Oortjes, wat erg van je vriendin. Ik vraag me af of een suicide survivor support group wat voor je is. Je blijft toch met veel gevoelens van woede en schuld zitten. Baad het niet, dan schaadt het ook niet.

[wiepster]

Jeetje Oortjes, wel een heftig jaar en dan weinig of geen steun om je heen...dan moet je je wel eenzaam voelen....in ieder geval heel veel sterkte en hier met dit forum heb je al een support-groep!!
Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en zelfs nu na 20 jaar kan ik er nog boos om worden, op hem, op familie, op de omstandigheden...de gevolens vlakken af, worden minder heftig, maar het zal nooit weggaan, acceptatie is wat mij geholpen heeft.

[vana]

Goh wat naar van je vriendin Oortjes, en dan heb je ook nog zo weinig mensen om je heen die je kunnen troosten.
Vanuit het verre Nederland leef ik met je mee en ik hoop dat je het in de komende tijd een beetje kunt verwerken. En als je je hart wilt luchten doe je het gewoon hier, misschien lucht het op om het zo nu en dan van je af te schrijven.

marjon

[manja]

Tjee Oortjes, wat naar van je vriendin.
Ik wil je vanaf hier heel veel sterkte wensen.

Gr. Manja

[Stratos]

Ik ben 22 jaar weg uit Nederland en heb ook nooit een minuut heimwee gehad. We eten vrijwel nooit Nederlandse gerechten, hoewel ik weleens een bestelling doe bij een mail order bedrijf en als we in Aruba zijn geweest hebben we meestal ook een hele tas met lekkers mee. Maar dat zou (voor mij althans, want daar heb ik ook jarenlang gewoond) hetzelfde zijn, als we bijvoorbeeld naar een Franstalig land op vakantie zouden gaan.

Waar ik wel in verschil met jouw mening, is dat mijn man en ik het wel belangrijk vonden onze kinderen met de Nederlandse cultuur te laten opgroeien. Voor ons betekende (en betekent) dat, dat we altijd thuis Nederlands met ze hebben gesproken en dat ze dat nu ook vrij goed beheersen. Ook hebben we altijd (met een enkel cadeautje) Sinterklaas in ere gehouden. Onze kinderen zijn nu 16, 14 en 10 en voelen zich half Amerikaans, half Nederlands. Dat ze een tweede taal spreken hebben ze altijd alleen maar leuk gevonden, we hebben dat nooit gedwongen.

Je bent idd Amerikaans. Grappig dat je als Nederlander woonachtig in Amerika vakantie viert op mijn eiland . Toch een van de meest geliefde eilanden in de Caraiben onder de Amerikanen.

[BelleKisz]

@ Oortjes

Om nieuwe mensen te leren kennen in je buurt, waarom maak je geen pagina aan op myspace.com? En browse voor vrouwen van je leeftijd in je buurt, check hun pagina's, en als je gemeenschappelijke interesses hebt, kan je hun een mailtje sturen en afspreken met hun en een koffie gaan drinken in starbucks? Ik heb op die manier al zo veeeel vriendinnen gemaakt hier in de US en men man heb ik ook op die manier leren kennen.
Een andere optie, is schrijf je in, in een fitness club of een andere activiteit naargelang je interesses, kookclub, zwemmen, dansen, activiteiten die de plaatselijke bib organiseert..? Doe workshops of volg cursussen, taalcursussen ofzo. Er zijn waarschijnlijk dingen die je wilt bereiken in je leven, wat betreft carriere, hobbies? Waarom werk je daar niet naar? Koop het boek "Live your dreams" by Les Brown 12.95$, motiveert en inspireert je om je dromen achterna te gaan,
En, ook als je niet moet werken, ga toch werken, als is het parttime, maar zodat je 1. buiten en bezig bent en 2. nieuwe mensen leert kennen. Kijk uit voor nanny jobs, kinderen zijn altijd een goede manier om je bezig te houden en je gedachten te verzetten.
Hebben jullie geen kinderen? Waar beginnen jullie niet met kindjes? Of adopteer een kindje of neem een hondje ofzo?
In het begin gaat het moeilijk zijn om deze cirkel te doorbreken omdat je al zo gewoon bent geraakt aan je levenstijl, maar het moet om je sociale kring uit te bouwen.


Algemene discusie

Op zich mis ik Belgie en de Belgische mensen niet, maar ik mis wel af en toe het eten, de Turkse pita, de Franse en Hollandse Kazen, het verse brood, koffiekoeken, Marokkaanse en Turkse winkeltjes.
En natuurlijk mis ik men vriendinnen en familie ook wel eens, hoewel je nieuwe mensen leert kennen en je hebt je man die ook voor veel afleiding zorgt. Wat ik ook wel lastig vind, is dat alles zo ver van elkaar verwijderd is, je kan niet even naar de winkel wandelen, en ik heb op dit moment nog geen rijbewijs, dus ben nog afhankelijk van mijn schoonfamilie en het openbaar vervoer (wat ook wel heel beperkt is).


En ik vind het ook belangrijk men kinderen tweetalig op te voeden, ook al is NL (nog geen) wereldtaal. Het linkt de kinderen met hun Belgische identiteit, het maakt het hun gemakkelijker om andere talen bij te leren, het geeft hun extra kansen op carriere gebied,...
Mijn man is Amerikaan en spreekt geen woord Nederlands, dus het gaat wel moeilijk worden, maar ik ben hier wel vastberaden in.[/u]

[ejb]

Het hangt vast van de omstandigheden af, maar tweetalig opvoeden is knap lastig als de Nederlands-sprekende ouder overdag werkt.

[Petra/VS]

Tweetalig opvoeden is ueberhaupt lastig, maar het werpt wel zijn vruchten af. Mijn broer en zus werken beiden overdag en hun kinderen spreken prima Nederlands. Zelf heb ik ook tot de geboorte van de jongste gewerkt en onze kinderen spreken Nederlands. Volhouden, dus, het kan absoluut!

[hekkie]

Zelf heb ik ook tot de geboorte van de jongste gewerkt en onze kinderen spreken Nederlands. Volhouden, dus, het kan absoluut!

Ik heb vandaag jouw dochter op een van je filmpjes inderdaad keurig Nederlands horen spreken. Ik hoorde ook amper een accent.

Mijn complimenten.

Gr. Marjan

[Felipe9255]

Lijkt me heerlijk om iets uit Nederland te missen, zou betekenen dat we eindelijk ons visum hebben en lekker in Texas wonen

you got it,
vind ik ook zie. Ik woon welliswaar in Belgie en zal mij de komende weken voor ik vertrek een nostalgy-trip opdoen.
Lekkere frietjes eten, (sorry nederlanders, maar de belgische friet, je weet wel he) en een paar palmtjes en leffe's drinken.

maar eens in de states zal ik dat niet missen hoor. Ik heb het zelfs omgekeerd. Iedere keer dat ik in the states toekom dan is het eerste dat ik eet een BIG BACON COMBO van Wendy's. Och ik verlang er al naar, dat is dan het moment waar ik zeg, I made it, again. lol

[Felipe9255]

[quote=
Juist het feit dat ik níet Amerikaan ben, maakt dit land voor mij zo mateloos interessant. Ik zie alles hier met andere ogen dan de mensen die in dit land geboren zijn en kan vaak in discussies een unieke invalshoek presenteren, omdat ik ook ervaring heb met de Europese manier van doen.

(Ik ben het dan ook niet eens met mensen die de uitspraak doen dat "ik in het verkeerde land ben geboren". Juist het feit dat je níet in Amerika bent geboren maakt het leven in dit land uniek. Als je wel in de VS was geboren, had je nooit op deze manier van het land kunnen genieten.)

[/quote]

wow, ik gebruik al een tijdje de zin: I am American, born on the wrong side of the ocean.
Had er eigelijk al aan gedacht dat mn europese afkomst en studies heel wat meer waard zijn dan wat meeste mensen veronderstellen. maar het is eigenlijk door jouw quote dat ik er nu heel anders over denk.
Het is wel zo dat dankzij dit forum we heel veel mensen kunnen helpen die willen emigreren, zoals ik hier geholpen ben. Nu moeten zij er geen 10 jaar meer over doen om alles uit te zoeken en verschillende visums te proberen zoals ik moeten doen heb.