ontheemd

[USInsider]

Je zult jezelf toch in een ritme moeten dwingen want je raakt (en schrijft) in een cirkel als je niet uitkijkt.
Ga op pad, alleen of met de kids - bezoek het Planetarium, het Groninger Museum, het Rijksidem. Ga dingen doen die je in Ned. kunt doen !

[SophiaB]

Johhhhh, wat een verhaal Ik kan er eigenlijk niet zoveel aan toevoegen, alleen........ sterkte en wijsheid toegewenst

[mannie]

lieve mensen

ik heb intussen zoveel reacties gehad, tips, adviezen, meningen, enz enz ...
ontzetttend bedankt daarvoor ik heb echt alles gelezen maar het wordt nu bijna teveel om op iedereen terug te reageren plus dat het me nu een beetje overweldigd.

iemand bood me ook aan voor een soort van counseling .. wie weet kom ik daar op terug maar ik wil liever nu al mijn tijd steken in hier weg te komen uit dit huis en uit friesland ..

maar ik waardeer iedereen die de tijd heeft genomen om een reactie achter te laten.

[manja]

Allereerst wil ik je veel sterkte wensen.
Wij hebben met veel plezier 4 jaar in Utah gewoond en zijn in Juli 2011 terug naar Nederland verhuisd. De 1e vier weken hebben we in een vakantiewoning doorgebracht en dat viel vooral mij erg tegen. We woonden daar 5 kwartier rijden van onze kinderen, familie en vrienden vandaan, het weer was grijs en nat en ik verveelde me rot. Eenmaal in ons nieuwe huis heb ik de draai snel gevonden al wonen we 5 kwartier rijden van waar we opgegroeid zijn vandaan. Ik heb voor 12 uur per week werk gevonden en heb nieuwe hobby’s gezocht.

Misschien dat het beter met je zal gaan als je een huis hebt, en weer wat structuur. Je hebt nu niets om handen en alle tijd om je te vervelen dat maakt de situatie nog uitzichtlozer. Je vergelijkt alles met Texas en daar moet je denk ik mee stoppen. Nogmaals veel sterkte en probeer positief te denken!

[mannie]

ja je hebt gelijk manja geen huis en verveling doen rare dingen met het humeur van de mens !!
en ook wij zitten op anderhalf uur rijden bij fam en vrienden vandaan.

[Jasmino]

Maar hoe komt het dan dat je je verveelt? Dat is toch helemaal niet nodig in zo'n land als Nederland......
Verveling begrijp ik echt niet, dat is een probleem dat je het gemakkelijkst kunt oplossen in mijn ogen. Maar misschien denk ik te simpel.
Ik verveel me namelijk nooit....... En nee, ik heb geen betaalde baan op het moment, waar ze allerlei dingen van mij verwachten. Ik heb wel een klein bedrijfje, maar geen enkele opdracht momenteel. En toch: ik verveel me echt nooit....

[Dutchess]

Ik kan wel met jullie meevoelen, ik heb na 5 1/2 jaar Amerika ook niet meer in Nederland kunnen wennen, en ben toen anderhalf jaar later weer terug verhuisd naar de VS. Mijn ouders hadden die keus niet en het was vooral voor mijn moeder heel erg moeilijk (wat natuurlijk nog erger werd toen haar beide kinderen binnen 1 1/2 jaar ieder naar een ander continent verhuisden).

Wat ik me wel afvraag is wat je in Texas zoal deed overdag. Je werkte (dacht ik) niet buitenshuis, en jullie zeggen dat het moeilijk was goede vriendschappen te sluiten. Waarmee hield je je dan bezig, en hoe is dat nu anders?

Mijn moeder is wat cursussen gaan volgen en dat heeft uiteindelijk naar een baan geleid, en dat heeft haar er overheen geholpen.

[RiverCola]

Bijzonder...Manuela post zojuist op facebook (bij een gezamenlijke vriend, want ik ken Manuela helemaal niet) dat ze maar weer stopt met AA, omdat ze er weer klaar mee is zich te moeten verantwoorden naar vreemden toe.

Daar staan jullie dan met je meelevende en steunbetuigende woorden... Ik vond in ieder geval (heb dit topic net doorgelezen na op vakantie geweest te zijn) dat iedereen heel hartverwarmend en met goedbedoelde adviesen reageerde. Jammer dat dat bij sommige mensen totaal niet aan lijkt te komen.

[gastxyz]

Echt een nederlandse wat dat betreft

Alhoewel ik haar niet ken, hoop ik dat het toch snel beter gaat. Het is een lastige ziekte waar heel wat tijd over heen kan gaan.

[vana]

Dat verbaast me niet RiverCola. Ik was bevriend met haar op facebook en heb de afgelopen jaren regelmatig met haar gemaild wat best ver ging wat betreft persoonlijke dingen. Ik heb toen ze net terug in Nederland was 1 kritische reactie geplaats op haar facebook. Meer om haar een beetje wakker te schudden want ze was helemaal in paniek. Ze heeft me toen direct "ontvriend" Jammer want ik leefde echt met haar mee, maar ik heb de indruk dat Manuela op het moment alleen mensen om haar heen wil die met haar meepraten en niet mensen die zeggen kom op, zet je schouders eronder.

Als je dit leest Manuela, soms is het juist beter dat je objectieve meningen kijgt. Neem maar van mij aan dat de mensen die je nu nog op facebook over hebt ( ook al zijn het echt hele goede vrienden) regelmatig hetzelfde denken als wij, ze durven het alleen niet te zeggen omdat je anders waarschijnlijk ook met hen het contact verbreekt. De mensen op het forum en zeker ik hebben echt alle goeds met je voor, ze willen je echt helpen. Maar je moet er wel voor openstaan en ook bereid zijn om eens te gaan zitten en erover nadenken of er misschien iets van waarheid zit in wat ze zeggen.
Als je iedereen om je heen afstoot wordt je heel eenzaam en voel je je alleen nog ellendiger.

Ik heb zelf een paar jaar geleden in een depressie gezeten en ik weet hoe je je voelt. Alles is zwart om je heen, je slaapt niet, hebt nergens meer energie voor en ziet het helemaal niet meer zitten.
Maar weet je wat het is, niemand kan jou uit die put halen, de enige die dat kan ben jij zelf. Want realiseer je dit: het alternatief is in die put blijven zitten en daar word je heel erg ongelukkig van. Ik heb mezelf op een gegeven moment een schop onder mijn kont gegeven en heb er alles aan gedaan om eruit te komen. Het gaat niet meteen maar het lukt wel.

Je vrienden op facebook hebben je best wat leuke huurhuizen laten zien, maar de 1 is te klein, de andere te oud en weer een andere te ouderwets want je wilt een licht huis. Dat laatste daar is best wat aan te doen, huur dat ouderwets ingerichte huis, koop een paar blikken lichte verf en smeer dat op de muren ( desnoods knalgeel, daar wordt je vrolijk van) zet er je eigen meubels in, hang een paar fleurige schilderijen op , leg een kleurige dekbedhoes op de bedden en doe net of je niet ziet dat de douche aan vervanging toe is. Jullie vervelen je vreselijk, dus maak er een project van, ga met zijn allen gezellig schilderen en maak het huisje een beetje eigen. Als je bezig bent heb je ook geen tijd om depressief te zijn.
Ga er dan lekker een paar maanden of een jaartje wonen zodat je jongste een vaste plek heeft en naar school kan. En ga zelf lekker weer taarten bakken, want dat deed je altijd zo graag,
Ondertussen heb je dan de tijd om rustig na te denken over wat jullie verder willen, maar wel vanuit een veilige basis.
Klinkt waarschijnlijk als een onmogelijke opgave nu en ik hoor je alweer ...ja, maar... zeggen. Maar het alternatief is nog een paar maanden in dat huisje in Friesland zitten, dan klinkt mijn voorstel toch een stuk beter?

[Hondo]

The grass is always greener over there lijkt me hier van toepassing.

[Florida]

Met interesse heb ik dit topic gelezen. Ik ken niet de hele situatie van Manuela, maar op basis van wat ik heb gelezen in dit topic moet ik zeggen dat ik in eerste instantie oprechte medeleven had met Manuela. Ik vond het daarbij erg mooi om te zien hoe alle mensen op dit forum haar een hart onder de riem staken, met alle goed bedoelde adviezen en alle hulp die is aangeboden om haar er bovenop te helpen. Maar zoals zovelen eveneens al aangaven, ze moet het uiteindelijk wel zelf doen. Het lijkt erop dat ze niet anders WIL dan alleen maar verdrinken in zelfmedelijden. Het lijkt erop dat ze er nog niet aan toe is om er echt iets aan te willen doen. Misschien ziet ze er tegenop om echt tot actie over te gaan....? Uiteraard hoop ik voor haar dat ze zichzelf op een dag toch bij elkaar raapt en haarzelf een schop onder haar k*nt geeft. (Met excuses voor mijn taalgebruik.) Maar wel erg jammer dat ze de geboden hulp van het forum niet op waarde weet te schatten en het gevoel heeft dat ze zich moet verantwoorden...

[ANY]

Het heeft allemaal zijn tijd nodig. Het is allemaal goed bedoeld advies, maar als je echt depressief bent is het heel moeilijk of onmogelijk om tot aktie over te gaan. Pas als je er zelf klaar voor bent kun je wat ondernemen.

[Ziva]

Mooi advies vana, vrees alleen niet dat het echt aankomt helaas.

[Pete.Z]

Het zal wel een fase zijn, zij mijn opa altijd.

[Ziva]

Ik vraag het me af eerlijk gezegd. Ik heb zojuist eens wat posts gelezen van die blog maar ik geloof niet dat ze erg snel tevreden zijn.

Ik zie echt prachtige foto's van een familie die alles in zich heeft om te genieten van al het moois dat het leven ze biedt maar in plaats daarvan te genieten zie ik onwijs veel geklaag in de teksten. Over werkelijk vanalles maar voornamelijk dingen als eten, prijzen, het weer, service en noem maar op. Zowel in Nederland als in Amerika. En dat is volgens mij niet iets van de laatste tijd alleen, dat begint al ver voor de emigratie. Misschien een beetje een inkoppertje maar geluk moet ook vanuit jezelf komen. En dat begint met te waarderen wat je wel hebt in plaats van steeds maar te herhalen wat je niet hebt of wat je mist.

Sorry als dit misschien wat hard overkomt maar misschien is er hier wel wat meer aan de hand dan ontheemd zijn. Ik snap dat het huisje in Friesland niet is wat jullie willen maar als je daar wat langer zit en probeert er het beste van te maken leer je misschien ook wel weer waarderen hoe fijn het is om een "klein naar fijn" huis in Nederland te wonen.

[Sandy]

Viel mij ook op Ziva, maar ik wilde er niets over schrijven.
N.a.v. de laatste berichten ben ik een uurtje gaan lezen op hun blog.. daar viel mij precies op wat jij omschrijft.
Maar ook zo veel steun, begrip en hulp (ook op hun Facebook die openbaar staat) waar anderen proberen mee te denken. Ik vroeg me eigenlijk af waarom niet eerder iemand daar iets over opgemerkt heeft. Maar kennelijk wel dus.....

Daarnaast vraag ik me ook af, maar dat is aan een ieder zelf natuurlijk, of het wel verstandig is om alles zo uitvoerig openbaar op internet te plaatsen. Ik denk daarbij met name aan de kinderen ook.

[DejaVu]

Edit: Kijk eens mijn post is weg! Gewoon dingen noemen die op iemand blog staat mag tegenwoordig ook niet meer. Nou voor de mensen die mijn post niet meer kunnen lezen, gewoon naar haar blog gaan en vooral hier niet opschrijven wat er staat.

[LittlePhoenix]

Link naar hun blog?

[vana]

Nou moet ik Manuela toch even verdedigen. Ik lees al jaren haar blog maar ik vind haar absoluut geen klagerig type. Eigenlijk is dat zo sinds ze in Nederland terug is en ik denk dat het veel te maken heeft met haar situatie en ook met het feit dat ze al gestresst en moe hier aankwam. Ik vind het ook een beetje onsympathiek dat iedereen nu ineens op haar blog gaat kijken en er allerlei opmerkingen over maakt. Ook de opmerkingen van DejaVu vind ik echt niet kunnen. Grappig zijn over de rug van iemand die al depressief is, dapper hoor!