Wie is teruggegaan naar Nederland?

[pointdexter]

Wie is er teruggegaan naar Nederland? Amerika is een geweldig land met veel mogelijkheden. Maar is het allemaal wel rozengeur en manenschijn? Zijn er hier mensen die teruggekeerd zijn uit Amerika na er enkele jaren gewoond te hebben?

[kastelke]

Zeker en vast zijn er mensen die naar de VS trekken en uiteindelijk terugkeren naar Belgie of Nederland omdat het toch niet allemaal dat was wat ze verwacht hadden, of omdat de liefde zijn einde vond. Maar die mensen kom je dan ook niet op dit forum tegen, die willen die periode vaak toch maar vergeten, zachtjes laten uitvagen.
Concreet herinner ik mij van de jaren hier op het forum:
- 1 jongedame die via haar studie ginder geraakt was, waar ze verliefd werd op een Amerikaan. Maar toen de liefde over was bleek de heimwee naar haar familie zo groot te zijn, dat ze besloot om terug te keren naar Nederland. Maar zij is nadien van het forum verdwenen.
- 1 man die al vele jaren in Amerika woont, ondertussen gescheiden is (dacht ik) maar die wel permanent resident is. Hij overweegt om terug te keren, was hier in 2008 of 2009 aktief, maar ik dacht niet dat hij uiteindelijk teruggekeerd is

Verder hebben we ook mensen die terug moesten keren, omdat hun werkvisum afliep.
En wat mij opvalt: ik zie green card winnaars die het helemaal niet makkelijk gehad hebben (en nog steeds niet hebben) om te 'overleven', maar die, ondanks de moeilijke omstandigheden waarin ze verkeren, absoluut niet terug willen keren naar Nederland.

Maar als je hier in Be/Nl zit, en je weet dat emigratie naar Amerika er niet in zit, dan kan het wel eens helpen om vooral al die moeilijker dingen in de Amerikaanse maatschappij te zien. Het kan maar een troost als een andere zijn.

[manja]

Wij zijn niet gemigreerd maar zijn expats. Sinds 2,5 jaar wonen wij een half uur rijden bij Salt Lake City vandaan. Over 1,5 jaar zit ” onze tijd” er hier op en zullen we terug naar Nederland verhuizen. Natuurlijk is het fijn om vooral weer dicht in de buurt van onze 2 kinderen, familie en vrienden te wonen. Maar…..we zullen ons leven van hier in Utah zeker missen. De vriendelijkheid, spontaniteit en het relaxte gedrag van de Amerikanen, de mooie omgeving en natuur, het heerlijke weer hier en de winkels waar je ten aller tijden terecht kunt.Mijn man werkt als Militair bij de Nederlandse Luchtmacht en de meeste voorzieningen lopen via de Luchtmacht, misschien zouden we e.e.a anders ervaren als dat niet zo was. Maar 1 ding weet ik zeker…de cultuurschok waar we bij aankomst geen last van hebben gehad zou ons terug in Nederland wel eens kunnen overvallen.

[pointdexter]

Bedankt allebei voor jullie reacties! Moet bekennen dat ik stiekum toch best jaloers ben...

Maar als je hier in Be/Nl zit, en je weet dat emigratie naar Amerika er niet in zit, dan kan het wel eens helpen om vooral al die moeilijker dingen in de Amerikaanse maatschappij te zien. Het kan maar een troost als een andere zijn.

Waarschijnlijk is dat de diepere motivatie van dit topic. Helaas zal mijn droom nooit werkelijkheid worden Kleine troost is dat ik een vakantie aan het voorbereiden ben naar Amerika, een pleister op de wonden Weet nog niet zo goed waar naar toe. New York ligt erg voor de hand maar ben daar al enkele keren geweest. Zelfde geld voor Chicago en LA. Wellicht is het bezoeken van een kleinere plaats een optie.

[kastelke]

Wel, op mij moet je niet echt jalours zijn hoor! Wij hebben bijna 5 jaar getracht de VS binnen te komen (het bedrijf ging mijn man overplaatsen), maar daar kwam altijd wat tussen. En ook de Green Card loterij bracht ons tot nu toe geen geluk. Daarom wijken wij nu uit naar Canada (zie verhaal in mijn blog, link onderaan dit bericht)

Washington DC is prachtig!

[pointdexter]

ik zal je blog eens doorlezen.

[markro]

Maar is het allemaal wel rozengeur en manenschijn? Zijn er hier mensen die teruggekeerd zijn uit Amerika na er enkele jaren gewoond te hebben?

Mij zijn de verhalen bekend van een jong stel dat op een Green Card een tijd in Florida heeft gewoond en gewerkt, maar door heimwee zijn teruggekeerd naar Nederland.
Hij hield lange tijd een weblog bij en vertelde over alles dat zij daar meemaakten. Het weblog staat inmiddels niet meer on-line.
Zij waren niet op dit forum actief.

[Bennogr]

Een aantal Nederlandse melkveehouders zijn na een mislukte poging tot emigreren (en handenvol geld) berooid naar Nederland terguggegaan. De verhalen van de makelaar die hen begeleidde bleken te mooi te zijn geweest en ze konden geen groene kaart krijgen (en hun investeringsvisum werd niet verlengd, omdat de boerderij bankroet was). Geen leuke ervaring.

In dat geval is het gelukkig dat je naar Nederland terug kunt. Als je Amerikaan was, zou je niet zo goed opgevangen worden.

[Staceybeesie]

Wij wonen nu bijna 5 jaar in Amerika en hopen hier te mogen blijven wonen.
Om mij heen heb ik meerdere expats (mensen die door bedrijven naar Amerika zijn uitgezonden) gezien.
Een groot aantal zijn weer terug naar Nederland gegaan.
En de ervaringen verschillen van geval tot geval. Maar denk dat ze allemaal wel een beetje omgekeerde heimwee hebben gehad. Maar net als de verhuis naar hier, waarin je fases hebt, is dat terug naar Nederland denk ik ook.
Alleen is het dan wel zo, dat als je een tijd hier gewoond hebt, je zelf ook veranderd bent en het thuisfront niet.
En dat is vaak nog het moeilijkste heb ik begrepen.

[Loek]

Ik ken verschillende mensen die na enige tijd in de US te hebben gewoond, toch besloten weer naar Nederland terug te gaan. Hierbij spant mijn neef wel de kroon. Hij heeft meer dan 40 jaar in de US gewoond en is enige jaren geleden terug gekeerd naar Nederland. Hij had hier een prima baan als professor op Rice University in Houston texas. Op een ander form was ook iemand actief die al meer dan 10 jaar in de US woonde, en omdat zijn (amerikaanse!) vrouw in Nederland wilde wonen, daarnaartoe is verhuisd. Maar je heb ook mensen die min of meer in niemandsland geraken. Een kennis van ons is getrouwd met een amerikaan en woonde hier in Colorado. Heimwee naar Nederland voerde hun naar Nederland waar haar man als amerikaan wonder boven wonder een baan kon krijgen. Na ruim een jaar in Nederland kreeg ze weer heimwee naar Colorado waar ze nu weer naartoe zijn teruggekeerd.

[Bennogr]

Ik zou nog wel eens een jaartje in Haarlem willen wonen. Maar ik kan dat makkelijk zeggen: ik heb twee paspoorten en kan dus altijd weer terug.

[Bandido]

Ik hoor ook vrij regelmatig dat men weer terugkeert, niet alleen naar Nederland, maar voor andere landen in West-Europa geldt in wezen hetzelfde. De belangrijkste reden is toch vaak heimwee of dat het qua het vinden van werk niet lukt. En dan zijn er natuurlijk nog legio mensen wier visum het niet toelaat of er tijdelijk als expat woonden.

Maar je heb ook mensen die min of meer in niemandsland geraken.

Ja, dat is goed verwoord. De oplossing voor heimwee is niet altijd teruggaan, want het NL dat je verliet op het moment dat je vertrok was vanaf dat moment al niet meer hetzelfde. Dingen veranderen, relaties met mensen veranderen en daarom kan teruggaan ook een soort van koude douche zijn. Maar ik ken ook een verhaal van een Engels stel dat in South Carolina woonde en het er zo vreselijk vonden dat ze geen seconde spijt hebben gehad van hun beslissing terug te gaan naar Engeland.

[Dento]

Ik denk dat de tijd dat je weg bent geweest wel een rol speelt, zeker wat de relatie met vrienden en kennissen betreft.

Vorige maand ben ik voor het eerst na een jaar uit Nederland weg te zijn geweest weer teruggegaan, en er was in die tijd niets veranderd in de band met vrienden. Dat gezegd hebbende kan ik me wel heel goed voorstellen dat hoe langer je weg bent, hoe meer dat zal veranderen.

Als ik kijk naar hoe de band met sommige vrienden was vóór, tijdens en na onze studies, dan kun je daar zeker een verschil in zien: mensen gaan ergens anders wonen, het contact wordt minder frequent, en in de tussentijd veranderen mensen. Als je elkaar dan langere tijd niet ziet, dan groei je een beetje uit elkaar.

Als je zelf dan ook nog eens op een heel andere plaats (of in een heel ander land) gaat wonen, waardoor je zelf ook verandert, dan ik kan ik me goed voorstellen dat je dan als een ander mens terugkeert bij heel andere mensen. Ga je terug in de veronderstelling dat er niet zo veel veranderd is, dan kan dat nog wel eens heel erg hard aankomen: het land is veranderd, je vrienden zijn veranderd, en daar sta je dan...

[kastelke]

In verband met Canada ben ik het afgelopen jaar 2 keer mensen tegengekomen die aanvankelijk naar Canada emigreerden, na een paar jaar besloten dat het toch niet helemaal was wat zij ervan verwacht hadden en dus terugkeerden naar Nederland, om dan binnen het jaar en binnen de twee jaar voor het andere koppel toch maar terug naar Canada te trekken omdat Nederland ondertussen toch hard veranderd was dat ze dan toch liever in Canada zaten.

[Animar]

Heel gek eigenlijk, maar toch: wij zijn ruim 6 jaar geleden verhuist naar een dorpje zo'n 40 á 45 minuten rijden van onze woonplaats. In het begin ging het allemaal goed, onze "vrienden" kwamen gewoon gezellig bij ons langs. Maar hoe langer we hier wonen, hoe minder mensen er nog komen! En dan heb je het over 40 á 45 minuten! Er werd wel van ons verwacht dat we naar hen kwamen, wij hadden er tenslotte voor gekozen om verder weg te gaan wonen . Dat gaat echt maar eventjes goed hoor.
Als we nu terug daar zijn om bijvoorbeeld carnaval te vieren of om een avondje op stap te gaan, merken we wel dat we er te lang weg zijn. Je komt weinig bekenden meer tegen, heel vreemd.

Wij zitten er niet mee, we weten nu wie onze vrienden zijn. Maar vreemd is het wel.

[kastelke]

Ik keerde na bijna 20 jaar en diverse woonplaatsen kriskras in Belgie terug naar mijn geboortestreek, en eerlijk gezegd is dat ook dik tegengevallen. De gebouwen die ik herken zijn het enigste 'vertrouwde'. En daar had ik vooraf nooit bij stilgestaan. Het is hier ook vrij gesloten, moeilijk om te integreren. Dikke tegenvaller dus.

[Staceybeesie]

Op de wereld expat site van de RNW staat een artikel over het wonen in het buitenland en het terugkeren naar Nederland.

http://www.rnw.nl/nl/nederlands/article ... o-moeilijk

[goldenhills]

Ik ben in 1996 met een loterij-GC naar de VS vertrokken (Silicon Valley), en in 1999 om persoonlijke redenen weer terug naar Nederland gegaan. Het dichtbij hebben van familie in die periode was cruciaal, ondanks goede vrienden en een fijne werkplek in de VS. Rond 2007 begon het echter weer stevig te kriebelen (ondertussen zo'n beetje elk jaar op vakantie in de VS), en half 2008 zat ik met een O1 visum weer bij mijn oude werk. Mijn vrouw moest haar eigen visum regelen (ons Nederlandse same-sex marriage wordt hier niet erkend), maar dat lukte gelukkig goed dankzij een promotieplaats aan een universiteit hier in de buurt, en bijbehorende F1 visum. Ondanks leuke banen in Nederland is er wat mij betreft niets wat aan mijn baan hier kan tippen! De breedte, diepgang en variatie vind je niet snel in Nederland, waar toch wat meer in hokjes gedacht wordt. Net als mijn collega's kan ik hier vooral doen waar ik goed in ben, want zo kunnen we dingen doen waar we mee opvallen, en opdrachten binnenhalen. De San Francisco Bay Area vind ik ook een supergave omgeving om te wonen en te leven, ondanks de drukte en de hoge huur/huizenprijzen.

De eerste keer dat ik naar de VS ging wist ik nog niet of ik wilde blijven, maar nu ben ik er vrij zeker van. Mijn vrouw probeert flink aan de weg te timmeren, zodat ze straks een academische baan hier kan vinden. Als DOMA (Defence of Marriage Act) wordt opgeheven wordt het wat makkelijker voor ons. Ik heb in ieder geval net mijn greencard binnen, en speel zelfs met de gedachte om t.z.t. Citizen te worden. Wie had dat gedacht... ik in ieder geval niet!

[SylVol]

...

[dutchie_in_boston]

Maar je heb ook mensen die min of meer in niemandsland geraken.

Mijn zuid amerikaanse vrienden en ik noemen dat een 'in-between' zijn: wanneer je hier bent mis je daar en ben je daar dan mis je hier.