Verschil in mentaliteit in de werkplaats

[Sandy]

Helemaal mee eens dat je met een internationale verhuizing rekening moet houden met een ander land, andere gewoontes, andere cultuur… en dat je met de juiste positieve houding en hard werken ver komt. En natuurlijk bewust zijn van het risico gehalte bij het opbouwen van een nieuw bestaan in een ander land… Nee het aanpassings gedeelte verontrust me niet.. (het zal misschien tegen kunnen vallen, maar niet iets waarvan ik denk dat ik dat niet zou kunnen overbruggen)

Maar het geen wat me wel een beetje afschrikt is de financiele kant..
Niet alleen door de (huil)verhalen in de bovengenoemde topic –hoewel het dat gevoel wel versterkt- maar ik lees het vaker, dat het lijkt dat je alleen kans van slagen hebt wanneer je hoog opgeleid bent (liefst bekwaam in een uitzonderlijke functie) en een redelijk kapitaal achter de hand hebt.. Ik heb het idee dat de kosten (zoals verzekeringen) de pan uitreizen en een salaris van een beginnend werknemer of een minder goed betaalde baan, niet voldoende is om die kosten te dekken of om van te leven.

Wat me ook opviel was de ‘Collegialiteit die ver te zoeken is’ of de ‘competitie onder collega’s in het bedrijfsleven’ .. Ik ben wel benieuwd hoe jullie dat in Amerika ervaren of meegemaakt hebben. Is die stelling ook erg overtrokken, of is het wel in bepaalde mate aanwezig maar niet op een storende manier.

*Edit - Dit topic komt oorpronkelijk uit deze thread voort.

[Petra/VS]

Ik heb dit inderdaad afgesplitst van het oorspronkelijke onderwerp van al dan niet naar NL terug.

Er is al eens eerder een draadje over geweest, als ik me goed herinner. Ik zelf heb altijd heel erg prettig gewerkt hier in de VS. Het eerste bedrijf, waar ik werkte, was een zgn. "sweatshop", iedereen werd geacht lange uren te werken, soms zonder pauze. We hadden een crazy boss, maar het werk was leuk en de collega's ook. Ik was toen jong en wild en we gingen iedere avond laat nog na het werk met zijn allen even stappen.

Daarna heb ik bij een heel klein reisbureau gewerkt met oudere mensen. Ook daar hing een leuke sfeer tussen collega's, maar het was me allemaal wat te gezapig na die wervelende eerste vijf jaar.

Dus ik ben een jaar uitzendwerk gaan doen bij allerlei verschillende reisbureaus, groot en klein en dat was altijd leuk, ik werd altijd enthousiast ontvangen en kreeg bijna altijd een baan aangeboden.

Uiteindelijk heb ik een van die banen van American Express aangenomen, waar ik weer vijf+ jaar met heel veel plezier heb gewerkt en me op heb gewerkt van reisagente tot manager, voor ik gestopt ben om voor de kinderen te zorgen.

Misschien is het de reiswereld, maar ik heb niets van competitie of geen collegialiteit gemerkt. Hard werken werd wel duidelijk beloond en ik ben zelf nogal ambitieus, dus ik voelde me als een vis in het water. Ik werd beoordeeld op mijn capaciteiten, ongeacht mijn opleiding.

[Sandy]

Ik heb dit inderdaad afgesplitst van het oorspronkelijke onderwerp van al dan niet naar NL terug.

Bedankt Petra : ))

Ik had de verwijzing naar de andere draad er nog even bij vermeld, omdat het eerste gedeelte van mijn post een antwoord is op de laatste berichtjes in het andere draadje : ))

[kastelke]

Sandy, de verhalen die ik al gehoord heb over collegialiteit en competitie, zijn op dat gebied ook heel erg geruststellend.
Mijn echtgenoot vind de Amerikaanse collega's de meest fijne om mee te werken, de meeste zijn to-the-point, en wat ze zeggen, dat doen ze ook.
Je moet volgens hem maar met een half woord laten verstaan dat je hulp nodig hebt bij iets, en ze staan al direct klaar om je te helpen.
Gisteren zei hij nog: ik heb een veel fijner contact met mijn collega's en teammembers in de States, dan met deze hier in België...

[dora]

Ik heb eigenlijk nog nooit echt in Nederland gewerkt. De baan in de VS is mijn eerste echte baan (in Nederland was ik AIO).
Maar geloof wel dat competitie hier meer is dan in Nederland. Hier word je meer beoordeeld op wat je doet. En als er mensen uit moeten dan ben je wel de eerste als je niet goed presteert. In Nederland is het vaak degene die als laatste in de groep gekomen is die er als eerste uit moet, niet degene die het minste presteert (uit verhalen van mijn Nederlandse vrienden).
Maar ik heb dus niet zo'n ervaring met werken in Nederland

Dora

[doreennicole]

mijn ervaring met werken in de VS is eigenlijk ook alleen maar positief, maar ik heb altijd in de non profit sector gewerkt en daar is het natuurlijk niet de cut throat manier van business die ik me bij een advocatenkantoor of in de reclameweredl voorstel. toch werd er ook daar heel erg gekeken naar je prestaties. je werd nl op basis van de prestaties beoordeeld. ik had bijv geen universitair diploma (niet afgemaakt) en kwam dus steeds op entry level ergens binnen, maar zogauw duidelijk werd dat ik wel op een bepaald niveau functioneerde kreeg ik al gauw meer verantwoorlijkheden em promotie.

ik denk dat het een beetje appels met peren (of sinaasappelen) vergelijken is, maar ik heb alleen positive werkervaringen.

ik heb ook meer met de Amerikaanse manier van doen. niet dat eeuwige gezeur totdat we allemaal een beetje blij zijn of een beetje het idee hebben dat onze voorstellen worden aangenomen (het welbekende poldermodel) maar gewoon kijkennaar de beste optie en so what als iemand daar niet gelukkig mee is. als het het beste is voor company/organisatie so be it.

doreen

[kastelke]

ik heb ook meer met de Amerikaanse manier van doen. niet dat eeuwige gezeur totdat we allemaal een beetje blij zijn of een beetje het idee hebben dat onze voorstellen worden aangenomen (het welbekende poldermodel) maar gewoon kijkennaar de beste optie en so what als iemand daar niet gelukkig mee is. als het het beste is voor company/organisatie so be it.

Doreen, ik denk dat je daarmee de nagel op de kop slaat! Sommige mensen zullen qua mentaliteit beter in een Amerikaans bedrijf passen, sommigen niet. Net zoals sommigen heel goed in een multi-nationale onderneming passen, en anderen beter in een klein ambachtelijk bedrijfje.
En dat kan je dus alleen maar voor jezelf uitmaken!