Tijdelijk naar de USA en partner mee?

[peeky]

Via mijn werkgever ga ik het H-1B visum krijgen. Als alles goed is heb ik per 1 oktober 2007 voor 3 jaar een visum. Nu wil ik graag mijn vriend meenemen naar Amerika, maar is dit mogelijk? Heb al wat opties overwogen:

1) Hij kan gaan studeren in de US, maar het collegegeld is best pittig
2) Werk zoeken, al lijkt me dit een lastige opgave vanuit Nederland
3) Trouwen. Maar mag mijn man, in dat geval, mee op mijn visum?

Of zijn er andere opties? Graag zou ik hier wat over willen weten.

[Duck]

nog een optie:
vrijwilligers werk.

Indien je een goede advocaat hebt kan hij misschien iets regelen (dat was bij ons ook gelukt). Wacht gewoon even totdat je contact hebt met een advocaat en die verteld je wel wat hij kan regelen.

[kastelke]

Optie 3, het huwelijk, is de meest zekere vorm om je vriend mee te krijgen.

[Tink]

Besef wel dat als hij meegaat als je echtgenoot hij niet mag werken op jouw visa.

Hij krijgt dan een zogenaamd H4 visa wat betekent dat hij/zij zijn of haar spouse mag vergezellen, maar niet werken en geen inkomen hebben.

Er zijn nog meer vervelende restricties als je een H4 hebt, je hebt geen social security nummer, dus je kan geen credit card op je naam openen, geen bank account openen, geen verzekering afsluiten voor jullie beiden.
Eigenijk is het leven op een H4 een beetje vergelijkbaar met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden.

Er is iets vernederends aan als je belt om bv de telefoonrekening, zieken verzekering, gas/licht etc. te regelen en men wil dat je partner belt omdat zijn naam en social security nummer op de rekening staat.

Als hij toch wil werken en een inkomen wil hebben zal hij zelf voor een werkgever moeten zorgen die een H1-B visa voor hem wil sponsoren.

Ik weet niet waar je naar toe gaat op een H1-B, ik weet wel uit ervaring dat als je toevallig naar California gaat het enorm moeilijk is om op met een 1 inkomen rond te komen met z'n tweeen.

[Tink]

Kijk ook even op het topic http://www.allesamerika.nl/forum/viewtopic.php?t=7009 waar je als trailing spouse (zo heet dat als je met iemand meegaat die een werkvisa heeft gekregen) zoal voor komt te staan en wat voor psychologische problemen dat kan opleveren als je het niet goed doorspreekt en voorbereid.

[peeky]

Dank jullie wel, we zullen er eens even goed over na gaan denken allemaal.

[robertm]

Tink zei het volgende

Ik weet niet waar je naar toe gaat op een H1-B, ik weet wel uit ervaring dat als je toevallig naar California gaat het enorm moeilijk is om op met een 1 inkomen rond te komen met z'n tweeen.

Het is een beetje off-topic van dit onderwerp, maar aan wat voor een bedrag moet ik denken om daar met z'n tweeen goed rond te kunnen komen? 80K?

mvg, Robert

[Color01]

Het is een beetje off-topic van dit onderwerp, maar aan wat voor een bedrag moet ik denken om daar met z'n tweeen goed rond te kunnen komen? 80K?

mvg, Robert

dat ligt er aan waar je wilt wonen.

[robertm]

Tink refereerde specifiek aan Californie. Ik denk aan San Jose

mvg, Robert

[JohnNJ]

Eigenijk is het leven op een H4 een beetje vergelijkbaar met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden.

Gaat dit misschien niet over de "handelingsonbekwaamheid" van de gehuwde vrouw die men tot in de jaren '50 in Nederland kende? In de U.S. bestond die handelingsonbekwaamheid namelijk niet. Daarmee is niet gezegd dat vrouwen in alle gevallen volkomen gelijkberechtigd waren, maar "handelingsonbekwaam" waren ze niet.

--john

[houstonwehaveaproblem]

Eigenijk is het leven op een H4 een beetje vergelijkbaar met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden.

Gaat dit misschien niet over de "handelingsonbekwaamheid" van de gehuwde vrouw die men tot in de jaren '50 in Nederland kende? In de U.S. bestond die handelingsonbekwaamheid namelijk niet. Daarmee is niet gezegd dat vrouwen in alle gevallen volkomen gelijkberechtigd waren, maar "handelingsonbekwaam" waren ze niet.

--john

Nee, ik denk het niet. Ik heb geen ervaring als partner van iemand op een werkvisum, maar ik heb een studentenvisum en dat is net zo vervelend. Ik kan geen kredietwaardigheid opbouwen, want ik mag niet werken en heb ook geen SSN. Ik heb dus geen eigen credit card, geen eigen inkomen en in dat opzicht ben ik dus best afhankelijk van mijn partner. Eigenlijk besta ik gewoon niet meer. Nederland eist dat ik me daar uit laat schrijven, omdat ik langer dan een half jaar in het buitenland ben. Amerika zegt dat ik ingeschreven moet zijn in het land van herkomst. Als je iemand bent die voorheen altijd haar eigen zaakjes regelde (zoals ik), is dat best een achteruitgang die afhankelijkheid. Komt er ook nog bij dat als er mensen aan de deur zijn, ze vaak vragen of mijn vader of moeder thuis is. Ik weet dat ik er jong uitzie (ook al ben ik 34), maar soms is dat toch ècht niet leuk hoor!

[fcolos]

Je kan best credit history opbouwen, gewoon een secured credit card nemen en een jaar lang netjes op tijd betalen. Na een jaar kun je dan een unsecured card krijgen, en heb je ook genoeg history voor een mobiele telefoon, auto leasen, huis huren etc.

@poster: je vriend zou zich nog bij een school / uni in NL kunnen inschrijven en voor stage o.i.d. naar de VS kunnen. Op die manier kun je voor hem voor een J-1 gaan, en hoeft ie geen collegegeld te betalen.
Als jullie voorgoed bij elkaar willen blijven, los je je probleem het makkelijkst op door te trouwen (een balie-huwelijk is dan ook mogelijk, als je (nog) niet "echt" wilt trouwen).

[Tink]

Tink zei het volgende

Ik weet niet waar je naar toe gaat op een H1-B, ik weet wel uit ervaring dat als je toevallig naar California gaat het enorm moeilijk is om op met een 1 inkomen rond te komen met z'n tweeen.

Het is een beetje off-topic van dit onderwerp, maar aan wat voor een bedrag moet ik denken om daar met z'n tweeen goed rond te kunnen komen? 80K?

mvg, Robert

Er was een internationale cost of living comparison calculator online waarmee je plaatsen en landen in Europa en de US kon vergelijken maar die is helaas verdwenen en de anderen die ik wist zijn betaalde websites geworden. De enige die ik nog heb kunnen ontdekken is deze http://www.easyexpat.com/mod/cost2_en.htm je kan een vergelijk maken tussen Brussel en San Francisco bv en zien dat als je een salaris van 60.000 Eur in Brussel heb je om dezelfde standaard van leven te behouden 74.383 in SF nodig zult hebben.

Je kan een comparison doen tussen US steden op http://www.bestplaces.net/ kies bovenaan rechts 'Cost of living' dat geeft je een beetje een idee wat de verschillen zijn tussen de verschillende gebieden en San Jose.

Ik weet niet of je alleen bent of een gezinnetje hebt of alleen een partner, maar ik denk dat als je met z'n tweeen bent je met 80.000 op de rand zit. Een beetje woonruimte in een redelijke buurt in San Jose kost je tussen de 2000 en 3000 per maand aan huur.
Als je serieus erover denkt om naar San Jose te gaan zou ik gebruik maken van zo'n betaalde website om je precies te laten voorrekenen hoe jou salaris zich verhoudt op jaar basis. Meeste mensen kijken alleen naar maandelijkse kosten maar op jaar basis is een betere manier.

Hier is nog een link met cijfertjes:
http://money.cnn.com/magazines/moneymag ... 68000.html

[Tink]

Je kan best credit history opbouwen, gewoon een secured credit card nemen en een jaar lang netjes op tijd betalen. Na een jaar kun je dan een unsecured card krijgen, en heb je ook genoeg history voor een mobiele telefoon, auto leasen, huis huren etc.

Dit is mijn 7e jaar in de US en ik geloof best dat jij geloofd dat dit waar is, de praktijk is echter iets minder rooskleurig.

Credit history opbouwen lukt, zelf als hoofd bewoner een huis huren, nee. Je hebt immers geen inkomen.

Feit blijft dat vanaf het begin alles op naam van je partner geregistreerd staat en jij als 'trailing spouse' geen recht hebt om dit soort zaken te regelen.

Ik weet nog toen wij in 2002 verhuisden in CA en ik uit alle macht probeerde telefoon, utilities, verzekering etc afgesloten of te verhuizen maar dat dat absoluut niet lukte, mijn partner was degene die dit persoonlijk moest regelen. Wat absurd en onhandig was, tenslotte werkte hij de hele dag en ik had tijd op dit te regelen. Ook het weten wat je partners SSN helpt niet. Zeker tegenwoordig niet ivm identity fraude en theft.

Je moet als je besluit om als trailing spouse naar de US te gaan stevig in je schoenen staan, weten waar je aan begint, bereid zijn op een stap op de ladder terug te doen.
Goed beseffen dat je in ieder geval 3 jaar van je carriere opgeeft zodat je partner zich kan ontwikkelen.
Een plan hebben wat je die 3 jaar gaat doen, denk niet dat het allemaal wel meevalt, na de zgn 'huwelijksreis periode', alles is fantastisch en leuk, komt toch de werkelijkheid aan de deur kloppen. je partner gaat iedere dag leuk naar z'n werk, ontmoet collega's, heeft een doel, terwijl jij het gevoel kan hebben stil te staan en geen idee hebt hoe en waar nieuwe mensen te ontmoeten en je dag in te delen.
Als je probeert hier van te voren goed over te praten en een plan te maken en weten wat voor bergen en dalen er zijn in het leven abroad dan heb je kans dat het een fijne geweldige ervaring wordt.
Ik heb helaas ook mensen geizen bij wie het tot echtscheiding kwam, depressie, jaloezie etc.

Ik denk dat je zeker als man zijnde(want zo werken onze evolutionaire instincten toch nog steeds ) stevig in je schoenen moet staan en erop voorbereid zijn dat je 3 jaar geen geld in het laatje brengt en dus geen kostwinner bent en afhankelijk bent van je vrouw/partner.

[JohnNJ]

Nee, ik denk het niet.

Ik denk dat we hier met een misverstand te maken hebben. Ik vroeg me namelijk af waar het volgende op was gebaseerd:

... met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden...

Het ging dus over de rechten van Amerikaanse vrouwen in de jaren '40 en '50.

--john

[kastelke]

Je kan qua kosten ook een idee opdoen via http://www.homefair.com/find_a_place/ci ... .asp?&cc=1
Als je ziet dat het Median Household Income van een bepaalde plaats 45% hoger ligt dan het nationale gemiddelde, dan komt dat niet omdat het daar zo goedkoop is om te wonen.
als voorbeeld heb ik hier San Jose genomen:

Median Household Income
San Jose: $78,754
California (algemeen): $51,239
USA: $45,683

$ 80,000 lijkt me dan inderdaad een loon waarmee je kan leven. Punt. Rijk ga je er niet van worden.

En het is zoals Tink al aanhaalt: het valt verdorie niet mee om jaren 'niets' te mogen doen, zéker niet als je in je thuisland wel een job had. Dat zijn inderdaad dingen waar je heel goed over na moet denken. Maar als je de kans krijgt om terug te gaan studeren, en dat is iets wat je graag doet, dan is het natuurlijk een gans ander verhaal!

[Tink]

Nee, ik denk het niet.

Ik denk dat we hier met een misverstand te maken hebben. Ik vroeg me namelijk af waar het volgende op was gebaseerd:

... met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden...

Het ging dus over de rechten van Amerikaanse vrouwen in de jaren '40 en '50.

--john

Je moet dat 'rechten' niet té letterlijk nemen. Het _recht_ hadden ze waarschijnlijk wel, maar veel bedrijven deden alleen zaken met het hoofd des huizes, wat in het meeste geval de man was. Vrouwen werden toen het liefste gezien thuis, zorgen voor de kinderen, en het huishouden. In the jaren 50 waren, zeker in de US, women's rights onderdrukt in tegenstelling to the jaren 30/40 toen er een radicale verandering in de lucht zat. Na de oorlog probeerde men door women's rights, civil rights te onderdukken terug te keren naar een meer 'consistent way of life'. [1]

Wat ik probeerde aan te geven was dat het voor veel vrouwen, die meegaan als trailing spouse, een achteruitgang in emancipatie is. Je hebt geen beslisrecht meer en wordt niet voor vol aangezien omdat je a) geen werk hebt b)geen SSN. Als je bv naar de dr. gaat moet je als 'dependent' de naam van je man als verantwoordelijke voor jou invullen alsof je een kind bent. En dit is maar één van de voorbeelden. Voor veel vrouwen kan dit demoraliserend werken en het gevoel van eigenwaarde aantasten.

[1] Source: http://en.wikipedia.org/wiki/1950s

[houstonwehaveaproblem]

Nee, ik denk het niet.

Ik denk dat we hier met een misverstand te maken hebben. Ik vroeg me namelijk af waar het volgende op was gebaseerd:

... met de jaren 40/50 toen de vrouwen in Amerika nog niet veel rechten hadden en alles door het hoofd van het gezin geregeld moest worden...

Het ging dus over de rechten van Amerikaanse vrouwen in de jaren '40 en '50.

--john

Ik ben er verder niet op doorgegaan, maar ik bedoelde te zeggen dat ik denk van niet omdat ik dacht dat Tink meer de richting op dacht dat je weer een stap terug moet zetten. Niet zoals in die jaren dat je eigenlijk langzamerhand meer rechten kreeg. In dit geval heb je er in 1 keer een stuk minder. En ik zie dat Tink dat nu zelf ook al aanhaalt.

[houstonwehaveaproblem]

1) Hij kan gaan studeren in de US, maar het collegegeld is best pittig

Vanuit mijn ervaring om te studeren kan ik zeggen dat als hij mee wil op een F-1 visum (studentenvisum), hij genoeg financiën moet hebben. Hij moet aan kunnen tonen dat hij voor zijn studie kan betalen of hij moet een sponsor hebben. Dat zou jij kunnen zijn.
Op een community college vallen de prijzen nog wel mee om te studeren. Ik betaal ongeveer $2000 per semester, incl boeken. Je moet wel een bepaalde GPA halen (gemiddeld cijfer voor je vakken), anders sturen ze je weer naar huis. Het is een manier om samen te kunnen zijn, maar niet de goedkoopste. Voordeel is wel dat je een doel hebt in die jaren dat je daar bent.
Ben je zeker van je zaak dan denk ik dat trouwen toch de makkelijkste manier is

[JohnNJ]

Tja dames, ik kan me die situatie misschien enigszins voorstellen. In 2002 verloor ik mijn baan, en zat ik enkele weken thuis. Toen ik alle achterstallig klussen in en om het huis achter de rug had, zwaaide ik 's morgens m'n vrouw uit en ging toen bedenken wat ik die dag eens zou gaan doen. Het is voor mij goed mogelijk de hele dag aan hobbies e.d. te besteden, maar dat wilde ik eigenlijk liever niet. Ik kreeg toen een wat onproductief gevoel en, inderdaad, m'n gevoel van eigenwaarde begon er ook wat onder te lijden. Aan die situatie kwam al spoedig een einde, maar toen ik werkte ik ver van huis: zeven dagen per week 10 per dag aan het werk, slapen in hotels, en eenmaal per 6 weken een weekeinde thuis. Ik weet nog dat ik kerstmis grotendeels gedwongen in Californie doorbracht omdat alle vliegtuigen naar de oostkust waren volgeboekt. En onderussen belde m'n vrouw om te vertellen dat ze zo'n spierpijn had van het sneeuw ruimen, en dat ze het helemaal alleen had moeten doen omdat de buurman op vakantie was. Het is ook nooit goed

--john