Orlando trip: eerste keer naar de States!

[Njit]

Leuk verslag. En handig dat je vrouw niet overal in mag, heb je tenminste foto's van jezelf in de achtbaan. Wij hebben de pech (?) dat we beiden gek op achtbanen zijn

[Tonworkel]

Ben nieuwsgierig. Denk dat je het over Sea World hebt

[Belgiancoasterfreak]

Thanks nogmaals voor de reacties ! Vandaag een korter verslag van een half dagje Vulcano Bay!

Er wordt in de pretparkindustrie tegenwoordig met records gegooid om toch maar uniek over te komen naar de buitenwereld toe. Zelf wacht ik nog steeds op een record dat eindelijk 'Ortobruco Tour' van de troon stoot als langste Big Apple baan van de wereld. De nieuwste trend, of ook wel 'fad' zoals ik het graag benoem', in pretparkland is om alles 'virtueel' te maken. Virtueel een achtbaan beleven is nogthans niets nieuw, kijkend naar sommige retro-pogingen in het verleden, maar toch is het tegenwoordig 'dé sh*t'! En daar stopt het helaas niet bij. Parken, groot en klein, trachten alles virtueel te maken onder de noemer 'haal zo meer uit je dag!'. De laatste nieuwe trend is dan uiteraard de 'virtuele wachtrij'. Het concept is best simpel: je moet niet wachten in de wachtrij, maar je wacht wel 'virtueel'. Je bent dus met andere woorden niet fysiek aanwezig tijdens het wachten, en kan dus tijdens dat wachten lekker wat anders doen. Pas als iets, een bandje of een ander toestel, je zegt wanneer je lang genoeg gewacht hebt, kan je de attractie zonder te wachten betreden. Simpel toch? De Vlaamse media was dan ook laaiend enthousiast toen het nieuwe waterpark Vulcano Bay op de proppen kwam met dergelijk systeem. Nieuwsartikel na nieuwsartikel was er over te lezen, dit moet dan toch ook echt wel de sh*t zijn, neen? Time to find out dachten wij dan



Wij hadden het geluk dat ons hotel letterlijk tegenover het Universal Resort was gebouwd. Het enige wat wij moesten doen was de straat oversteken en 'POEF' we stonden in Universal. Op een tien minuutjes wandelen kwamen wij zelfs aan de ingang van de Citywalk, het uitgangsgebied van Universal zelf, en konden wij zo dus kiezen naar welke van de drie parken wij wouden bezoeken. Ja, drie, want sinds eind mei van dit jaar kwam daar dus Vulcano Bay bij. Het park bereiken is best eenvoudig. Een bus brengt je in no-time van 'the hub' (de centrale tassencontrole voor de andere parken waar onderaan de Resort-bussen rijden) naar Vulcano Bay. Tijdens het rijden wordt ook nog het gehele innoverende systeem in geuren en kleuren uitgelegd zodat je toch maar niets mis zou doen. Overtuigend was het zeker! En dan, na nog een tassencontrole (al leert Universal het wel als enige in Orlando dat niet elke zakkencontrole met de hand moet maar ook met machines kan), kwamen wij dan eindelijk aan bij de inkom van het park. Mooi gemaakt, maar wat een chaos! Iedereen krijgt bij het betreden een 'Tapu Tapu', het bandje waarmee je je glijd-sessies kan reserveren op de desbetreffende glijbanen. Toch zijn er nog velen die het systeem niet snappen of de bandjes willen niet allemaal verbinding maken met een inkomticket van desbetreffende bezoekers dus... Je kan je al inbeelden dat het voor geen meter opschoof, ondanks het volk maar bleef toestromen. Dan eindelijk hadden wij ons bandje, driewerf hoera!



Oké, wat nu?! Een locker is dan meestal ook een must als je (rug)zak hebt. En man, Universal bloost er niet van om vanaf dit moment zijn bezoekers al enorm pissed-off te maken. Ik geloof dat één zogezegd 'large' locker net groot genoeg was voor mijn niet al te grote rugzak en ik moest hier een kleine 25 dollar voor neertellen... Wut?! Maar ja daar sta je dan, je kan niet anders dan dit gewoon te doen. En wat bleek, die large was niet eens groot genoeg om de handtas van het vrouwtje erbij in te passen... Iets eerder maakte ik dan ook een stomme fout. Een érg stomme fout. Weet je nog dat filmpje in de busrit waarover ik eerder sprak? Wel, daar werd uitgelegd dat je één locker kan verbinden met meerdere bandjes, zodat ook andere je locker kunnen openen. Bij onze eerste locker was ik net ietsje té enthousiast en had ik dit bijgevolg ook al gedaan. Iets later bleek dan dat één locker niet genoeg was dus wou ik een nieuwe huren... ERROR. Omdat er al een locker op mijn bandje stond, kon ik geen andere locker meer huren... Na vragen aan een van de personeelsleden aanwezig (want ja, het liep daar bij de lockers helemaal in puin want iedereen had er problemen mee), werd ik doorverwezen naar de klantenservice helemaal aan de inkom van het park. Great. Het vrouwtje let even op de spullen en ik haast mij als de bliksem naar de klantenservice om ons probleem snel te kunnen oplossen. Wat blijkt alweer? Er is een wachtrij (?!) voor de klantenservice met allemaal mensen met problemen en/of klachten... Oké dan, ik dacht hier maar een vijf minuutjes over te doen maar kom. Maak daar maar 30/40 minuten van. Dan was het eindelijk aan mij en kreeg ik een vriendelijke jonge dame voor mijn neus. Na de situatie helemaal proberen uit te leggen (wel vijf keer, want ze begrepen precies nooit wat ik wou), kwam er maar geen oplossing. De lockers zouden van een externe maatschappij zijn (verklaart de gigantische prijs, jeez) en zij kunnen niet zomaar het systeem overrulen. Mevrouw, welke wel haar best deed, probeerde dan maar her en der telefoontjes te doen. Ik werd er zo boos van dat er na nog een extra 20 minuten niets van oplossing kwam, dat ik er maar zelf eentje gaf. Ik vroeg (wel nog beleefd op dat moment, gelukkig leer ik al voldoende mijn frustratie te temperen in dergelijke stomme situaties) of het niet mogelijk was om mij gewoon een nieuw bandje te geven waar nog niks op stond van locker. Ze viel helemaal uit de lucht, maar moest hiervoor een manager bellen. Opeens verdween ze dan even, en tien minuten later kreeg ik dan een nieuw bandje dat weer volledig werkt. What. A. Waste. Of. Time. Dus reminder voor al wie ooit dit park wil beleven, bespaar u de onnodige frustratie en tijd en leer hier uit!



Bon, eindelijk hadden wij dan twee lockers, waren wij weer bij elkaar ook en konden wij dan het prachtige Vulcano Bay ontdekken. Want ja, ondanks de negativiteit kan ik wel zeggen dat het park écht prachtig is. Het thema geeft een heerlijke vibe en de centrale vulkaan is echt machtig om te zien. Helaas verdwijnt bij deze laatste het imposante wel een beetje als je merkt dat de vulkaan achteraan helemaal niet deftig is afgewerkt en je overal stalen supports en dergelijke ziet. Jammer wel. Maar dat is ook mierenneuken, het geheel is echt een plaatje! Laten wij dan onmiddellijk dat zogezegd geniale systeem maar eens testen! Maar daar begint 'Ellende: Hoofdstuk 2' dus. Ten eerste kon je nog niks reserveren met het bandje op dat moment. Alle slides stonden nog op 'Ride now!', wat simpelweg wil zeggen dat je de glijbaan kan doen zonder virtueel te moeten wachten. Toch laten ze aan de inkom je maar met mondjesmaat binnen om de wachtrij niet onmiddellijk vol te laten proppen. Bijgevolg slibben alle paden dicht want niemand weet wat doen. En dan plots, erg random, moest je wel ineens scannen om te mogen glijden. Resultaat: direct lange rijen overal. Ook hier had ik weer mijn huiswerk gedaan en ik wist dat Krakatau, de watercoaster slide dé populairste is van het ganse gamma en voor mij ook de belangrijkste. Dus, scannen maar! Ja, eerst even in de rij staan voor je kan scannen, want ja sommige glijbanen hadden een wachtrij om te kunnen scannen... Ons bandje gaf uiteindelijk aan dat wij nog een 120 minuten ons moesten bezighouden (?!). En als je beseft dat je maar één glijbaan per keer kan scannen, dan valt er bizar weinig te beleven...



Oké, geen probleem. Wat zeg je van wat te eten? We waren al zoveel tijd verloren door alles wat er gebeurd was, waardoor het al middag was na het scannen van Krakatau (we waren al in het park 15 minuten na parkopening om even duidelijk te zijn). Wij kozen voor een gezonde salade aan één van de take-away standjes in het park (ironisch genoeg stond hier nooit een kat voor aan te schuiven, 'MERICA), voornamelijk omdat ik op dat moment genoeg 'vettigen brol' had geconsumeerd me dunkt! En lekker was het zeker, njamie! Zeker een aanrader! Allemaal verse groentjes en stukjes fruit, super met zo een temperaturen! Na het eten toch maar even een plons gemaakt in het golfslagbad Waturi Beach. Erg mooi bad, maar veel té bevolkt naar onze goesting. Dan maar de snelle Lazy River TeAwa: The Fearless River, want dat is een attractie dat je zo in kan? BUUUUUP! Wrong! Ook hier een wachtrij en chaos. Dit voornamelijk omdat IEDEREEN de twee lazyrivers wou doen tijdens het 'virtuele wachten'. Nu, met wat geluk schuift de rij goed op, maar de rij trekt op niks. Omdat er eigenlijk geen wachtrij voor gemaakt is, loopt de rij van de Lazy River door de verschillende (vaak bezetten) ligstoelen en zo straal door het gewone voetpad. Geen duidelijke borden, geen duidelijkheid hoe en wat = chaos. Neem daar nog eens bij dat deze Lazy River maar één in- en uitgang had (er was ook een tweede, maar was enkel een uitgang om één of andere vreemde reden)... Boy oh boy.



Maar dus, wij hebben heel de tijd wezen dobberen op de Lazy River want er viel dus niks anders te doen. Pluspunten wel voor deze Lazy River, want hij was erg leuk, maar ook zoals elders opgepropt met enorm veel volk (want waar moest al dat volk naartoe natuurlijk). Na een uur virtueel wachten schoot Krakatau ook nog in storing (wordt wel mooi op je bandje vermeld)... Verdikke! Na een kwartier/halfuur was dit weer in orde, maar dat betekent ook dat wij dus een dik halfuur meer moesten wachten in totaal dan eerst aangegeven. Krakatau was trouwens niet de enige baan die in storing schoot. Ik heb alle glijbanen daar in storing zien gaan... Nog nooit geweten in een waterpark... En dan Eindelijk, EINDELIJK, mochten wij ons na een dikke twee uur en half aanmelden bij Krakatau. En dan sta je daar, alsnog te wachten!! é@§'è(ç-?,è(è-é!!! Vanaf dan had ik echt genoeg met dit systeem. Als je virtueel wacht om niet te moeten wachten, dan wil je echt geen minuut extra meer wachten. Dit is echt gewoon niet dé sh*t zoals beloofd. Ach, dan maar wachten zeker?! 25 minuten later bleek het dan toch aan ons! Eindelijk! Halleluja! De rit zelf? Fantastische slide en lekker lang, maar al de frustratie zorgde er wel voor dat ik echt niet volledig tevreden was.



Want ja, dan sta je daar weer. Alle paden zijn mega druk want mensen weten niet wat doen. De dingen waar je niet voor moet wachten zijn ware vleeshopen, dus allesbehalve aangenaam. En de virtuele wachtrijen... 280 minuten, 300 minuten, 120 minuten... Pfff... Het was al half drie in de namiddag en we hadden enkel nog maar een plonsje gemaakt in het grote bad, een vijftig rondjes - I kid you not - gemaakt in de 'snelle' Lazy River (want de andere was dan ook blijkbaar niet toegankelijk...) en één glijbaan kunnen doen. We proberen het toch nog eens en gaan naar een Tapu Tapu paal van een van de grotere slides, maar helaas 'storing' en de wachtrij voor de storing was al 90 minuten. Ja, nevermind dan maar hoor! Totaal teleurgesteld stappen wij terug naar onze lockers. Wij kleden ons maar snel om zodat wij hier zo snel mogelijk weg konden en begeven ons naar de uitgang van het park. Daar is de rij voor de klantenservice nog groter geworden dan daarvoor, ik kan mij zo al inbeelden waarom... Normaal moest dit een zogeheten 'rustdag' worden door wat te zwemmen etc, maar wij hebben ons nog nooit zo boos gemaakt in een park als die dag...



Mijn mening over het park is dus best duidelijk lijkt mij. En echt jammer, want de slide-complexen leken mij allemaal 'vree wijs'! Het concept en de rare regelingen/grote designfouten maken gewoon dat het park op dit moment alles behalve aangenaam vertoeven is. Natuurlijk, Vulcano Bay wordt door elk mediakanaal best geprezen, verklaart ook de grote drukte in het park. Ik geloof er wel in dat het mits het rustiger is, het park veel beter meevalt. En ook, doe die Tapu Tapu weg. Het trekt echt op niks en zorgt alleen maar voor onduidelijkheid. Hetgeen dit systeem mij geleerd heeft is wel dat alles digitaliseren niet zozeer altijd even fantastisch is. Misschien staat het systeem nog niet op punt, geen idee. Maar alsnog, ik ben er ronduit geen fan van en denk dat het nooit deftig zal werken. Ik denk dat het fysiek wachten een veel minder complexe manier is en zorgt voor een betere spreiding van je bezoekers in je park...



Misschien geef ik het park ooit terug een kans in de toekomst, wanneer het gehele systeem beter op punt staat of misschien gewoon afgevoerd wordt. Maar momenteel raad ik het niet aan om op drukke momenten dit park mee te pikken. Dit Tripreport geeft ook totaal geen goed beeld van de verschillende glijbanen, aangezien wij er na eentje al genoeg van hadden, maar toch... Maybe next time hopefully? Na ons bezoekje zijn wij alvast betere oorden gaan opzoeken bij de (tover)buren, en dat vonden wij zeker! Tot snel!

[Njit]

Leuke review van dit nieuwe waterpark. Ik ben blij dat we het de afgelopen vakantie hebben overgeslagen en gewoon voor de Disney waterparken hebben gekozen

Mocht je overigens een keer écht willen ervaren hoe een goed waterpark werkt, ga dan naar Dubai. Daar hebben ze ook bandjes maar die worden enkel en alleen gebruikt om je eten/drinken/etc mee te betalen. Gewoon aan het begin van de dag geld erop zetten en de rest van de dag relaxen. Want dat is het enige wat er bij de Disney parken mist: als je iets wil drinken of eten dan moet je geld uit je locker halen.

[Belgiancoasterfreak]

Het heeft even geduurd, maar deel vier is eindelijk klaar!:

http://board.pretparken.be/showthread.p ... os-Florida

Mijn foto's bleken weer te groot te zijn voor dit forum (fout van Imgur). Iemand die ervaring heeft met een betere site waar dit beter controleerbaar is?

[Belgiancoasterfreak]

Deel vijf! Deze keer wel met aangepaste foto's!

We verlaten Kings Cross Station, onbewust van wat ons te wachten stond. Terwijl ikzelf helemaal in spanning stond omdat ik naar één van dé parken trek die ik al jaren wou bezoeken, is mijn vrouw getroffen door een vloed aan nostalgie. De gehele cabine op de Hogwarts Express is een identieke kopie waar voorheen de drie Britse K3-tovernaars jaren hun nieuw schooljaar in startte (of toch bijna altijd, laat ik het zo zeggen). Dat en het idee dat ik binnen enkele minuten oog in oog zal komen te staan met Hogwarts itself... Island of Adventures, here we come!

In mijn vorig verslag was al duidelijk dat zowel mijn vrouw als ik best 'Harry Potter'-minded zijn. Om dan in dergelijke extase te kunnen rondlopen in deze droomwereld - en dan nog in een pretpark ook - is gewoonweg mind-blowing! Maar daar zitten wij dan, op een treintje naar een verzonnen tovenaarsschool. 'The Hogwarts Express' is dus eigenlijk best een extreem leuke multifunctionele attractie. De rit is best kort, en de effectieve attractie ervaring zal misschien voor sommige betwistbaar zijn of het al dan niet de moeite waard is, maar het concept is wel erg geslaagd. Het doet wat het moet doen: een transportmiddel tussen twee parken zonder de magie volledig te doorprikken. Een gegeven wat in veel parken niet eenvoudig is, aangezien je niet elke vorm van backstage kan wegstoppen. Je blijft in het magische sfeertje hangen en voor je het al bij al goed beseft, sta je in een compleet ander pretpark.



Island of Adventures (what's in a name) geeft al onmiddellijk een erg positieve en sterke indruk op zowel mijzelf als mijn vrouw. Zij is helemaal in haar nopjes als ze op 'Hogsmeade Station' staat, ik kan mijn ogen niet afhouden van al dat B&M staal dat krulde over en naast het perron. Het heerlijke B&M gegrom gaf dan ook instant kippenvel! De massastroom stapt in snelle passen het perron af. Wij worden, samen met een hoop natte Amerikanen en andere toeristen (het had dan weer eventjes geregend/gestormd/whatever you wanna call it), rechtstreeks naar 'Hogsmaede' gestuurd. En dan daar, in de verte, zie je het kasteel in zijn schoonheid blinken! Wat een perfect uitgevoerde force-perspective is dit! Geheel Hogwarts lijkt magistraal immens, net als in de films. Ook al besef je goed genoeg dat dit allemaal maar schijn is. Dit pronkstuk verbergt onze eerste attractie van het park: 'Harry Potter and the Forbidden Journey'.



Net als 'Gringrotts', en elke andere grote attracties in Universal (WHY? Make it stop!), worden wij verplicht om ook hier weer een locker te huren. Laat mij je zeggen dat het allesbehalve aangenaam is om zoiets te huren als je in een dampend kot moet vechten voor een lege locker en dan nog moet hopen dat die stomme vingerscans hun werk willen doen. Leek wel een apocalyptisch gebeuren daar: schreeuwende kinderen, bijna vechtende ouders, gedram en gedreun... Maar door wat tactisch en assertief te werk gaan, waren wij hier gelukkig na vijf minuten weer buiten en konden wij onmiddellijk aansluiten in de wachtrij. 45 minuten stond er op de teller, wat nog te doen was voor de hoeveel mensen dat in het park waren op dat moment. Er was ook een Single Riders line, maar mijn vrouw wil mij hier toch zeker bij vergezellen en heb mij laten vertellen dat de wachtrij het bekijken waard was. Met schrik dat wij in de Single Riders hier niets van konden opvangen (wat later niet bleek te zijn, want deze loopt vaker naast de effectieve wachtrij), zijn wij maar gewoon eens gaan wachten. Part of the hobby I guess? Nu, de wachtrij was inderdaad zeker geen straf. Tijdens die drie kwartiertjes werden wij getrakteerd op enkele bekende decorstukken in het kasteel, als ook enkele erg indrukwekkend uitgewerkte zalen die interactief waren met de bezoekers. Zo voerde verschillende schilderijen conversaties met elkaar, en deze waren dan ook niet steeds monotoon dezelfde. Leuk detail! Voor dat ik de attractie betrad, wist ik al een beetje wat de attractie technisch eigenlijk inhield. In 2010 was ik als tiener net ietsje te nieuwsgierig en zag ik de Kuka-armen al via een backstage foto. Maar heeft het de ervaring gebroken? Helemaal niet! Beide kruipen wij op de wat krappe stoeltjes, geen idee hoe wij deze constructie zullen overleven. Maar man oh man, wauwie! Wat een attractie! De attractie combineert alles wat een Darkride zou moeten hebben: (special) effecten, oncontroleerbaarheid, erg overtuigende animatronics,... Voeg daar nog een sausje sterke storytelling en een korrel chaos aan toe en je hebt 'Harry Potter and the Forbidden Journey'. Puur qua Darkride waren wij het beide eens: dit is het beste dat Universal of misschien zelfs Orlando te bieden heeft.



Ergens begreep ik hier toch iets niet. Hoe komt het dat Universal in 2010 dergelijke prachtige attractie wist te ontwikkelen, welke doorgaans nog steeds een people-pleaser is, om dan de laatste jaren te vervallen in enkel screenbased attracties die elk in zekere zin een kopietje zijn van elkaar. Onbegrijpelijk.



Het regende nog steeds pijpenstelen (ja, je zou het niet zeggen op deze foto's, maar uiteraard zijn deze niet zo chronologisch) en vreemd gezien stond er voor 'Ollivanders' geen kat te wachten (was ook buiten wachten zonder afdak), dus sloten wij maar aan. Binnenin sta je oog in oog met de toverstokken-verkoper die één iemand uit het publiek plukt en de geschikte stok probeert te vinden. Hoe entertraining het een beetje was, bijster veel stelde het niet echt voor. Nadien werden wij onmiddellijk in de eerst grenzende Giftshop gedropt, toevallig vol met van die fake plastic stokjes als in Diagon Alley. Neen, bedankt. Je merkte hier toch wel dat Universal de populariteit flink had onderschat bij de bouw van deze zone in 2009/2010. De winkels in Hogsmeade waren beduidend kleiner en beperkter dan in Diagon Alley, wat al heel snel een té druk gevoel gaf. Gelukkig dus dat ze dit in 2014 hadden aangepakt, want hier was het met momenten niet te doen.

Mijn zin naar souvernirsshoppen was wat overgewaaid en er stonden nog twee stukjes B&M-geweld op mij te wachten in dit gebied. Enkele weken/maanden voor ons Amerikaans avontuur, waren er al geruchten dat dit park zijn twee enorm bekende duellerende B&M Inverted Coasters aan het einde van hun Latijn waren. Middenin onze vakantie kwam dan ook het ultiem verdikt, de baan sloot vergoed in september. Ik moest en zou beide legendarische banen gedaan hebben. Het beeld van beide banen staat al jaren op mijn netvlies gebrand en ik moest koste wat het kost deze ervaring eens meemaken. Geluk had ik dan ook dat ze beide op dat moment nog vrolijk hun rondjes reden, zijnde niet duellerend helaas. Ondanks het thema van 'Dragon Challenge', wijlen Dueling Dragons, in zekere zin wel aansloot op het Harry Potter gebeuren, merk je doorheen de attractie en zijn omgeving dat dit eerst totaal niet de bedoeling was. Het kasteel dat beide stations omvat, heeft helemaal niets weg van geen enkele Harry Potter film. Hoe fijn en vooral sinister ik de wachtrij/catacombe vond, ik kan mij wel vinden met het argument dat de link tussen de films en deze ride erg vaag waren. Ook het station zelf is duidelijk anders uitgewerkt dan wat ze nu wouden proberen te creëren. De grootste troef van beide banen was toch wel de immense capaciteit. Erg veel mensen schoven aan voor deze beestjes, maar eenmaal je de gigantisch lange wachtrij uitgewandeld (!) had, kwam je in een stationsgebouw waar het volk aan een insane tempo werd weggewerkt. Van wachten was, buiten aan de metaaldetectors, dus geen spraken! Net voor je de attractie zou betreden, kon je kiezen tussen twee kampen: Chinese Fireball (rode baan) of de Hungarian Horntail (blauwe baan). Eenmaal op beide banen zie je pas echt wat voor een fantastische dynamiek er moest geweest zijn tussen beide als ze gelijktijdig over de rails zouden knallen. Nu dit niet het geval was, moet ik eerlijk bekennen dat het 'unieke' van de banen wel ervan af was. Desondanks waren het beide echte standalone top rollercoasters van hoog niveau. Ik moet zelfs eerlijk bekennen dit ik geen uitgesproken voorkeur had voor een van de banen omdat ze toch beide een erg verschillend ritverloop, en bijgevolg verschillende ervaring, hadden. Beide waren het Old School B&M Inverteds met een grote portie intensiteit en snelheid. Het deed dan ook enkele maanden later enorme pijn om de metaalschaar zijn gaan gang daar te zien gaan. Ik gaf na enkele rerides op beide banen de constructie nog een laatste blik... Rest In Pieces Dragon Challenge!



Je kan het waarschijnlijk al raden, maar het vrouwtje heeft in de tussentijd nog wat winkeltjes afgespeurd naar goodies. Gek genoeg had zij in de tussentijd Ollivanders nogmaals gedaan, in de hoop dat ze er deze keer wel uitgeplukt zou worden. Met succes zo bleek! Zelf gaf zij aan dat het wel eens fijn was om te doen, maar het blijft belachelijk hoeveel ze achteraf voor zo een plastic stukje brol durfden vragen. Ze probeerde haar na de show eentje aan te smeren, al hield ze het daarna voor bekeken. Ik kan mij wel inbeelden dat dit met kinderen minder makkelijk lijkt te gaan, want het is dan zogezegd 'hun' stokje. Achja, we laten Harry Potter dan maar voor wat het is, tijd voor wat nieuws! Terug een trip down memory lane: 'Jurassic Park'!





Met de machtig herkenbare muziek van John Williams betreed je natuurlijk dit gebied in pure euforie. Dat er rechts van je (als je via Harry Potter het gebied betreed) een gigantisch showgebouw staat van Harry Potter, laten we even achterwege. Buiten de pure nostalgie in de Gift Shops en de leuke fotopunten en interactiemomenten met enkele bekende dino's, kom je naar dit gebied met één bepaald doel: 'Jurassic Park River Adventure'. De attractie neemt je mee op eenzelfde tour als de jeeptour in de eerste film (enkel is deze natuurlijk op het water) en surprise surprise, ook deze loopt fout af. De attractie zelf vond ik een pracht voor de ogen. De animatronics zien er stuk voor stuk beeldig uit en de finale van de attractie is gewoonweg fantastisch! Echt, een dijk van een waterattractie, al kwamen wij er vreemd genoeg kurkdroog uit (de miezer regen niet meegeteld natuurlijk).





De meest recente attractie van het park, 'Skull Island: Reign of Kong', staat nogal gek gelokaliseerd. De attractie op zichzelf is een eigen themagebied (wut), ondanks het letterlijk kleeft aan Jurassic Park. Best eigenaardig, al is het een geluk dat beide in eenzelfde atmosfeer zitten waardoor er geen gigantische clash bestaat tussen beide. We betreden samen de wachtrij zonder echt te weten wat wij moesten verwachten... De beschrijving en het aanzicht doet denken aan zo een Immersive Tunnel als in Bobbejaanland of Movie Park Germany, maar desondanks maakt mij dat wel enthousiast. Als Universal met dergelijk type attractie al niets weet te creëren, dan zou het hele concept voor mij de vuilbak in mogen. De wachtrij zelf is best mysterieus, met her en der al wat bekendere props uit voorgaande King Kong films. We worden verzocht een truck in stappen en een 3D bril op te zetten, en zo kicken de verwachtingen terug naar een 'Forbidden Caves'-niveau. Oh boy... wat gaat dit worden. Uiteindelijk toch licht positief. Deze truck rijdt effectief wel rond op basis van een Trackless-Darkride systeem, ondanks het onderweg wat schermen tegenkomt (die wel beduidend overtuigender zijn natuurlijk) en dus stil blijft staan. Zeker het einde van de attractie sprak mij wel aan, zonder al te veel spoilers weg te geven. Maar om nu te zeggen dat het een topattractie is? Neen dat niet. Blijf dergelijke dingen maar niks vinden. Dus goed voor één keertje, maar niet dat ik het telkens opnieuw zou willen doen.



De weergoden waren ons net op het juiste moment gunstig. De heerlijk tropische zon droogt onmiddellijk alles op, lachend in een mooie blauwe hemel. Geen beter moment dus om beide, en laatste, waterattracties van het park te mogen beleven. We stappen het themagebied 'Toon Lagoon' binnen en onmiddellijk heb je dat populaire aangezicht van 'Dudley Do-Right’s Ripsaw Falls' laatste grote drop(s). Ik denk dat dit zo een beetje dé bekendste Logflume is op deze planeet, toch voordat Chiapas gebouwd en geopend werd. Beide Logflumes lijken ook wel sterk op elkaar: Een finale drop met een airtime hill, bootjes met awkward veiligheidsbeugels en met momenten overdreven nat. Al kan je bij deze attractie wel stellen dat die 'bijna' geschrapt mag worden... Dudley Do-Right’s Ripsaw Falls is altijd soaked! Wat een ritje was mij dat! Ik had Chiapas taferelen verwacht, maar dat mag je echter niet doen. Toegegeven, thematisch gezien is deze tijdens de rit niet zo sterk als zijn Duitse aanhanger. Maar nat is deze zeer zeker wel. En dan praat ik nog niet over de 'natheid' van de drops. Watersproeiers spuiten los op je gezicht, watergordijnen gaan niet zoals in Europese parken uit als je het benaderd, maar blijven doodleuk verder op je neerspatsen. Soms tot het overdreven toe... Als je dus nat wil worden, is deze Flume een welgekomen geschenk. You WILL get soaked! Dan moet je weten dat je in deze attractie niet verplicht werd een locker te nemen. Geluk dat wij dat gedaan hadden alvast!





En dan was het nog niet gedaan. Zijn overbuur is niet voor niets de meest beruchte Rapid River ter wereld! 'Popeye & Bluto’s Bilge-Rat Barges' waarschuwt al ver voor je de wachtrij instapt dat je dit niet 'zomaar voor de lolz' moet gaan doen. Voor de ingang zie je namelijk al een hoop mensen ofwel jassen en poncho's massaal aandoen, of net bijna al hun kleren uitzwieren om deze vakkundig uit te wringen. Met voldoende vertrouwen stappen wij de Rapid River in, erger dan de vorige attractie kan het toch niet zijn? Neen? WRONG! Dit ding is geschift en geeft je geen enkele seconde rust. Ofwel word je nat door de metershoge golven die op je afkomen, ofwel zorgen tactische watereffecten voor de nodige douches... En als dat nog niet genoeg is, kunnen omstaanders je nog gratis natmaken met enkele waterpistolen aan de kant van de rivier... We dachten dat wij uit deze hellhole verlost waren toen wij de lifthill zagen opdoemen, meestal het rustigste en saaiste stuk van een Rapid River... WRONG AGAIN! Koste noch moeite werd gespaard om die ook vol te proppen met watersproeiers en emmers. Als je dan toch eindelijk de uitgang van de attractie overleeft, bezit je hetzelfde equivalent van een vod: even doorweekt en verrimpelt! Schaamteloos heb ik dan ook maar mijn T-shirt uitgewrongen, het gewicht van het water was echt niet te houden. De poncho van het vrouwtje was dan net wat beter bestemd tegen al dat nat gedoe. Maar de attractie was zowel lachwekkend, hilarisch leuk als beangstigend nat. Fantastisch, maar zoiets zou nooit bij ons werken denk ik dan!





Hopend dat wij (en in het bijzonder vooral ik) snel opdrogen, verlaten wij tevreden Toon Lagoon. Nu is het terug tijd voor het echte werk! 'Marvel Super Hero Island' lijkt zo gek op zijn plaats hier nu Disney volledige eigenaar is (of toch bijna) van de gehele franchise. Nu, dat kon Universal destijds niet weten, al hadden ze zich toch beter gehouden aan het eerder geplande DC-Comics themagebied? Dat is vijgen na Pasen natuurlijk. Tijd voor weer een lang geanticipeerde Darkride: 'The Amazing Adventures of Spider-Man'. Als ik andere hun Tripreports las, werd dit vaker bekroond als het neusje van de zalm van Island of Adventures. Het zou dé beste Darkride ever moeten zijn... Ikzelf geef het een kans en loop, alleen, de Single Riders Line in (die maar vijf minuten bedroeg in totaal). Zij hield het voor gezien, aangezien deze attractie ook sinds kort 3D-brillen bezit. En weet je, dat doet enorme inbreuk aan de attractie vond ik persoonlijk. Visueel is de attractie enorm sterk gemaakt. Scène na scène is er actie gevuld met de nodige vleug humor. Ook is er slim omgegaan met enkele vormen van optische illusie en is het decor in sommige scènes echt prachtig. Toch... Het deed mij op het einde niet veel. De attractie is té vergelijkbaar met Transformers (of eerlijk gezegd andersom), waardoor de magie voor een groot stuk verloren gaat. Ook de brillen maken sommige scènes echt onnodig duister, wat wel inbreuk deed aan de algemene ritbeleving. Why oh why moesten ze dit weer nodig een 3D-upgrade geven, het blijft mij een raadsel. Ik kan mij goed inbeelden dat deze attractie perfect was zonder die achterlijke brillen, maar nu deed het mij helaas niet veel. Dat ze die dingen maar voor altijd weghouden van Harry Potter and the Forbidden Journey, want gelukkig is dit een van de weinige Darkrides in Universal zonder die 3D-misbaksels. Thank God!



'Doctor Doom’s Fearfall' zijn zo een S&S droptorens waar ze er in Europa ook genoeg van hebben staan. Neem er dan bij dat die dingen maar een bedroevende capaciteit hebben en hier dus bijgevolg een grote wachtrij stond... Laat maar. Of, dat zou je kunnen denken. Iets wat verrassend genoeg niet veel mensen beseffen, is dat deze droptorens ook een Single Riders Line hebben. Echter, deze zit toch wel heel mooi verborgen. In de Arcade links van de attractie ingang ligt de uitgang van de attractie dat tevens fungeert als ingang voor de Single Riders Line. Net naast deze uitgang hangt namelijk een klein bordje 'Single Riders Line' te pronken, maar geen kat dat daar oog naar heeft. Je kan dan dus doodleuk tegen de richting van de uitgang inlopen om dan inderdaad halfweg een tweede bordje met een pijl te vinden die je dan leidt naar een Single Riders Line. Nooit heb ik hier meer dan twee of drie andere bezoekers in zien staan, ondanks de eigenlijke wachttijd voor de ride vaak tot 45/60 minuten aangeeft. En je zou denken "Ze zeggen niet dat deze rij bestaat", maar net in tegenstelling tot bij andere attracties riepen ze constant rondom de attractie af dat er ook een Single Riders Line is aan de uitgang. Misschien geen kat die weet waar de uitgang is? Kan. Alvast, ik was dus na minder dan vijf minuten al in de attractie, en dat was eigenlijk altijd het geval als wij de attractie voorbijkwamen. De attractie zelf is niet anders dan andere S&S-torens (buiten de intro met Doctor Dooms stem is wel geinig), maar deze handige tip maakt de attractie toch wel een pak toffer dan hij eigenlijk was.



Als ik tegen iemand Island of Adventures zou zeggen, denkt het gros van deze mensen onmiddellijk aan één welbepaalde attractie: 'The Incredible Hulk Coaster'. Ondanks de 'Coaster' in de huidige attractienaam even overbodig is als 'The Ride' in veel andere attracties, snap je denk ik wel over welke achtbaan ik het had. Maar nog voor wij aan de baan waren, kreeg ik een flashbackske naar mijn eerdere ervaring in Bush Gardens met SheiKra. Dicht wegens opkomende storm. Nooo waaaay! Vastberaden als ik was, bleven wij wel aan de ingang van de attractie staan (ondanks zij weer ging passen voor dit ding, nu had ze wél geteld hoe vaak het overkop zou gaan!). Het moest maar gebeuren dat hij open zou schieten net als ik daar zou staan natuurlijk. En jawel, lucky me, tien minuten later geven ze het een go en is het een race 'om ter eerste'. Hilarisch. De baan zelf was even fabelachtig als ik hem had voorgesteld. De launch is lekker speciaal en wat daarop volgt is weer een rasechte B&M klassieker die nog eens botersoepel zijn parcours aflegt. De recente retrack had dus duidelijk zijn vruchten afgeworpen! Helaas deed ik de baan maar één keer gedurende het gehele verblijf (had altijd een kolossale wachtrij, ook de Single Riders Line, dus die ene keer was evenveel geluk hebben als de lotto winnen op dat moment) maar de TLC dat de baan heeft gehad maakt dat hij zeker nog vele jaren in het park zal slijten.



Vaarwel wereld van de Disney-superhelden (heuheu), hallo bizarre wereld van Dr. Suess: 'Seuss Landing'. Buiten wat 3D animaties die recent werden uitgebracht zoals 'The Lorax', is dit hele gebeuren mij totaal onbekend. Dr. Seuss is ook iets typisch uit Amerika, dus wij beide waren totaal niet mee in het verhaal. Thematisch gezien was het wel allemaal erg vrolijk en speels gemaakt, dus op dat vlak kon het ons in zekere zin wel smaken. Het themagebied bestaat vooral uit kinderattracties, waarvan wij maar eentje deden: 'The Cat in the Hat'. Erg veel weet ik hier niet meer van (tand des tijds zeggen ze dan wel), maar ik weet nog dat ik dit eigenlijk een erg geslaagde Darkride vond. Een beetje een klassieke Darkride, met een al even grappig maar absurd verhaal. Toch is het de moeite om te doen (al is het maar om schaduw op te zoeken). Surplus: hier stond ook nooit echt veel andere mensen te wachten.








Nog één themagebied resteerde nog over op de To-Do lijst. Resteerde, in de letterlijke zin van het woord, want 'The Lost Continent' is nog maar een samenraapsel van wat het ooit was. Voor Hogsmeade zijn intrede deed, was Dragon Challenge nog onderdeel van dit gebied wat het toch een stuk groter maakten. Nu bezit dit gebied nog één echte attractie, een show (die ik niet gezien heb wegens te veel slechte reviews) en wat eetgelegenheden. Die attractie, 'Poseidon’s Fury', is er wel eentje die tussen de hoop topattracties zeker niet vergeten mag worden. Enkele jaren eerder deed ik al 'Templo del Fuego' in Port Aventura en ik was hier toch sterk van onder de indruk. Deze versie in Island of Adventures zou daar het broertje van zijn, dus ik was hier zeer benieuwd naar. Kort voor mijn verblijf had ik wat reviews gelezen (zonder te veel spoilers te verklappen uiteraard) en viel op dat dit de attractie was waar het meest werd op bezuinigd qua effecten en dergelijke (evenzeer in Port Aventura grappig genoeg). Desondanks was daar tijdens de ervaring niets van te merken! Dit was echt een erg indrukwekkende ervaring met effecten die ik nog nooit elders gezien had! Een diepe indruk liet het wel na, zowel bij mij als mijn vrouw! Hij ligt daar nu dus wat verloren in een themagebied dat de meeste van zijn pluimen verloren is, toch raad ik iedereen aan om dit eens te doen. Echt de moeite!







[HR][/HR]

Dit park is echt de topper van de drie Universal-parken. Het bezit bijna al de grootste toppers van het Resort en vult het al fantastische aanbod van Orlando alleen maar verder aan. Zeker één van mijn favorietjes!



Na enkele malen, op verschillende dagen, dit park bezocht te hebben was het tijd om te gaan. Via 'Port of Entry' (ironisch het laatste gebied dat ik nog niet ter spraken bracht) verlieten wij het park. Als je hierdoor wandelt, merk je waar Toverland zijn inspiratie haalde voor hun nieuwe zone. We begaven ons naar hun hotel voor onze laatste nacht. De dag nadien zouden wij ons na een weekje verblijven in dit Doubletree by Hilton hotel uitchecken om daarna koers te zetten naar de magische wereld van Disney World waar wij negen dagen helemaal los konden gaan! We maakten eerst nog twee kleine tussenstops op de weg naar de wereld van de muis, maar dat is voor een ander verslag!Tot dan