Horrorvluchten?

[OrangeDaisy]

Sinds een oud klasgenootje op rondreis is geweest, zou ik ook graag West-Amerika willen bezoeken. Nadeel alleen is dat Amerika zo'n roteind vliegen is!

Eigenlijk durf ik niet zo lang in een vliegtuig te stappen, ik ben als de dood dat ik of iemand anders ziek wordt (emetofobie: Klik). De angst is behoorlijk groot en vorig jaar toen ik naar Curaçao ben geweest, heb ik geen moment rust gehad in het vliegtuig. Het liefst zou ik Business Class vliegen, maar dat is zo duur!!!

Aangezien er hier véél mensen met vliegervaring zijn, wil ik graag alle positieve, maar ook negatieve verhalen horen. (Ook mbt luchtzakken en turbulentie.)

[Dento]

Hoe zou Business Class helpen bij jouw fobie? Omdat je minder mensen om je heen hebt?

[kastelke]

Klinkt heel erg lastig om zo'n fobie te hebben.
Maar waar zit het verschil tussen reizen in Economy, en reizen in Business? Want de vlucht duurt even lang, er zitten ook mensen die ziek kunnen worden, jij kan er ziek worden,...

[etienne&sarah]

Ik weet niet wat het is om zo'n angst te hebben en heb pas 1 keer echt ver (amerika) gevlogen en 2 keer korte vlucht.
Heb geen slechte ervaringen.

Kan over mijn ervaring alleen maar positief zijn. Maar 1 keer beetje last gehad van turbulentie..en dan is het net of je in een achtbaan zit. Maar niemand ziek geworden.

Kun je niet via de huisarts een slaappil regelen. Vaak worden die wel uitgegeven voor mensen die gaan vliegen, zodat ze kunnen slapen c.q. rustig bent.

[OrangeDaisy]

Sowieso zitten er in Business Class minder mensen en zit je minder dicht op elkaar. Verder zitten er in Business Class meer frequent flyers/zakenmensen en ik heb het idee dat zij minder last van luchtziekte zullen hebben... Vooral het feit dat er geen (of zeer waarschijnlijk geen) kinderen zitten stelt me gerucht.

Het zelfde heb ik met reizen met de trein, 1e klasse vind ik veel prettiger dan 2e klasse... Maar ja, bij treinen is het prijsverschil minder groot.

[Mrs.Bean]

Heb je al eens hulp gehad voor deze fobie?

[OrangeDaisy]

Heb je al eens hulp gehad voor deze fobie?

Nee, ik heb er geen hulp voor gehad, sterker nog, bijna niemand in mijn omgeving weet er vanaf... Anyway, ik heb nog nooit hulp gezocht omdat ik het idee heb dat ik dat niet nodig heb. Bij mij is de fobie echt een heel stuk minder dan bij lotgenoten. Daarnaast is hij al een stuk minder geworden, maar een vliegreis is toch nog wel eng.

[mtl]

Ik heb al een keer of 15 de atlantische oceaan overgestoken en nooit iets geks of vervelends gebeurt. Ik denk niet angst verdwijnt door business class te reizen ipv ecomomy class.

[Mrs.Bean]

Dat denk ik ook niet. Dus behandelen.

Misschien ben je in een paar sessies er van af als het nu al minder is geworden en hoef je niet van die drastische of dure maatregelen te treffen.
Is echt geen schande hoor, als het de 7e fobie wereldwijd is.
Gewoon naar je huisarts en een verwijzing naar een goede cognitieve gedragstherapeut.
Een specifieke fobie als dit is prima te behandelen als je wilt http://nl.wikipedia.org/wiki/Fobie

[DixieChick]

Persoonlijk heb ik een keer meegemaakt dat iemand overgaf in een vliegtuig (en dat was tijdens een wel hele turbulente daling), en dat is al bijna twintig jaar geleden. Als je het kan/wilt wegrationaliseren, dan kan dat dus volgens mij best wel.

Je kan natuurlijk ook gewoon een slaappil aan je huisarts vragen, dan slaap je overal doorheen

[ralfbosz]

De westkust is misschien ver vliegen, maar New York is nog geen 8 uur vliegen. Misschien daar mee beginnen?

Bij de meeste Reforma-winkels kun je natuurlijke middelen kopen tegen 'angst', misschien helpt dat. Om gelijk de hele vlucht bewusteloos te zijn (slaappil).

En ver vliegen, vlieg eens naar Nieuw Zeeland, da's pas ver vliegen .

[troetelbeer79]

Ook ik heb een beetje last van deze 'fobie' (ik zet fobie tussen ' omdat het bij mij niet meer zo erg is als het jaren geleden was, het steekt af en toe de kop nog op). In mijn erge(re) jaren met deze fobie heb ik ook gewoon gevlogen. Bleef toen wel in Europa, dus niet al te lang vliegen. Vanaf onze huwelijksreis zijn we verder weg gegaan (zuid Amerika) en ondanks dat ik vliegen nog steeds niet al te prettig vind (het lange wachten, niet comfortabel zitten, enz), gaan we eigenlijk alleen nog maar naar 'verre' landen. Ook ik ben naar Curacao geweest, maar dat is dus langer vliegen dan naar Amerika!!! Verder nog reizen naar Afrika en Indonesie en sinds vorig jaar de USA.
Ik heb (gelukkig!) nog nooit iemand zien overgeven in het vliegtuig. Turbulentie vind ik wel altijd eng, maar meer omdat ik het zo'n rotgevoel vind (en toch ergens bang ben dat het vliegtuig niet op de goede manier zal landen...).

[Bandido]

Ik heb dit lezende, het idee dat wanneer anderen om je heen ziek worden, dat het grootste probleem is voor je. Maar ik kan je vertellen dat het mij op al mijn tientallen vluchten pas één of twee keer is overkomen is dat iemand om me heen ziek werd. En dat ik zelf ziek werd is me gelukkig één keer overkomen. Ik wil er maar mee zeggen dat de kans nou ook weer niet zo gek groot is. Over het algemeen hebben mensen in grotere vliegtuigen niet zo gek veel last van luchtziekte als in zo'n Cessna waar 4 mensen in kunnen.

Verder kan turbulentie inderdaad gemakkelijk voorkomen, maar daar zijn piloten in het geheel niet van onder de indruk. Een vliegtuig kan heel veel hebben, veel meer dan je als passagier zou denken. En ook qua slecht weer kan een vliegtuig wel tegen een stootje en het grote voordeel is dat piloten onderling met elkaar continu in contact staan en op die manier bv onweersbuien omzeilen. Maar voor het grootste deel betekent vliegen toch ook een stukje overgave, je moet vertrouwen op de kunde van de crew.

[Henriëtte]

Nee, ik heb er geen hulp voor gehad, sterker nog, bijna niemand in mijn omgeving weet er vanaf... Anyway, ik heb nog nooit hulp gezocht omdat ik het idee heb dat ik dat niet nodig heb.

Een voormalige collega van mij had ook emetofobie. Ook in niet al te erge mate, maar toch, er waren momenten dat ze het er wel moeilijk mee had. Haar vriend dronk wel eens te veel, en dat was voor haar heel moeilijk omdat ze dan steeds erg bang was dat hij moeten overgeven. Met carnaval ging ze zelfs bewust samen met een vriendin een weekendje weg, zodat ze dan vooral haar vriend maar niet zou hoeven te zien! Zij heeft op gegeven moment wel hulp gezocht, en bij haar heeft het goed geholpen. Ze was erg blij dat ze had doorgezet. Misschien is de Amerika-reis voor jou een mooie motivatie om toch hulp te zoeken?

[kastelke]

Ik kies dus duidelijk de verkeerde vluchten. Heb al minstens 3 keer meegemaakt dat men voor een dokter aan boord vroeg.
Ook al 2 keer dat iemand (gelukkig een aantal rijen bij ons vandaan) "het zakje" nodig had.

[Aïda]

Het eerste wat ik aan boord doe, nog voordat ik de riem omdoe is kijken of m'n zakje wel in de seat pocket zit. Zo niet, ga ik daar echt om vragen

[OrangeDaisy]

Just for sure of omdat je zeker weet dat je moet?

[Aïda]

Gewoon voor de zekerheid. Bij echt erge turbulentie word ik geheid ziek. Kan ook niet in achtbanen, kermisattracties etc.

[OrangeDaisy]

Okey, dat stelt me weer gerust . Ik zou er geloof ik ook om vragen hoor, ook al kan ik wél in achtbanen e.d...

Ennuhh echte erge turbulentie komt toch niet zo vaak voor ?

[Aïda]

Het is maar net een beetje waar je (niet) tegen kan. Bij turbulentie word ik niet lekker, bij echt erge turbulentie ga ik overgeven. Dat laatste gelukkig maar één keer gedaan in al die jaren maar wel vaker er vlak tegenaan gezeten.