Halverwege totaal verzadigd (hebben jullie dat ook weleens?)

[harryvanrooy]

Yep,
Vanaf de eerste dag al balen omdat je terug moet
Natuurlijk niet heel de dag hoor, maar toch

[PSVwally]

Alleen is emigreren om alleen maar te gaan reizen vrijwel onmogelijk, helaas... Zou best een paar jaar reisreportages willen maken.

[tuti]

Herkenbaar, heb ik vooral last van bij gebrek aan afwisseling en een veels te hoog reistempo. Daarom rustig reistempo hanteren en ook af en toe wat 'rustdagen' inbouwen...

[Pete.Z]

Geen last van eigenlijk, althans niet in Amerika.
Ik heb dat wel in landen waar ik eigenlijk niet zo nodig heen hoef te gaan, dan ben ik na een dag of zeven wel klaar ermee, maar in Amerika verveel ik me nooit.

[Elisa]

Wij hebben daar ook geen last van eigenlijk...
Ik vind dat na een 3tal weken het reizen op zich precies een 'levensstijl' wordt, begrijp je? Ik wil nooit naar huis, elke keer denk ik: en nu zou ik nog eens opnieuw kunnen beginnen... !
Maar ik kan me wel voorstellen dat als je alles té vol en te snel op elkaar plant, het wel kan gebeuren dat je er eventjes genoeg van hebt...

[kalaman]

ik kan me aansluiten bij heel wat posts :

- zodra we onze auto gaan ophalen is het al van "yes, hier zijn we weer en liefst zo lang mogelijk"
- vorige maand waren we, voor de ? keer, bij de GC en nu is het toch écht wel heel zeker : naar de South Rim gaan we in de eerste 20 jaar niet meer...
- we proppen ook altijd, bewust, véél te veel in onze reisperiode, maar gewoon om "uitwijkmogelijkheden" te hebben. Als je er niet van uit gaat dat je alles van de planning "moet" gezien hebben is dit trouwens geen probleem
- afgelopen december waren we overal zo goed als alleen (of zelfs helemaal alleen), Zion, Bryce, Arches, Canyonlands... En dan ineens die shock van horden kwebbelende toeristen aan de GC . Ook 2 jaar geleden was dit even slikken toen we na alle, rustige, natuurpracht ineens in Disneyland Sedona aankwamen. Wellicht daardoor heeft deze omgeving bij ons een veel mindere indruk nagelaten dan bij heel wat forumleden. We moeten er dus beslist nog eens terug...
- als reactie op een post van PSVWally : sinds vorig jaar nemen we nu onze quadcopter mee op reis en dit geeft opnieuw een extra beleving : wie wil er niets eens Mesa Arch van de andere kant zien? Hoe ziet de False Kiva er uit kijkend vanuit Canyonlands ipv naar Canyonlands? Hoe ziet de achterkant van Double Arch er uit? Hoe is het om een (onze) auto te zien rijden langs de John's Canyon Road, Moki Dugway of door de Valley of the Gods...

Maar...."verzadiging"? Euh....niet direct . Maar wél complete ontnuchtering als we na een paar weken rode rotsen in het Zuidwesten, gletsjers in Canada of wildlife in Alaska uit de treintunnel van Zaventem komen en onze eerste hernieuwde kennismaking met ons Belgenland...Brussel Noord is .
Dan kunnen we niet anders dan direct opnieuw beginnen plannen .

[Harley]

helemaal ook ons gevoel als we na de rust van het Westen de haven van Antwerpen rieken

[Pete10]

Leuke post en herkenbaar - dus ik ga gewoon maar verder..
Ik denk dat iedereen weer anders is, en dat je ook een beetje moet leren wat wel en wat niet werkt voor jezelf en je reisgenoten. Sommige mensen vinden het heerlijk om op pad te zijn en niet te weten waar je 's avonds slaapt, anderen maakt dat weer onrustig. Uiteindelijk ben je toch op zoek naar mooie belevenissen, en het liefst een aantal magische momenten die je bij zullen blijven. (Bij verzadiging sta je daar dan niet zo meer voor open en zie je het pas op de foto later zoals anderen ook al meldden).
Dan kan van alles zijn, ook heel simpel, ik herinner me - laang geleden - onze zoon van 2 of 3 die in Arches met de ijskrabber van de huurauto in het zand begon te spelen, zand = zand. Of stuiten op een eland die in Grand Teton uit de bosjes komt. Of mensen tegenkomen die zo aardig en authentiek zijn op hun eigen manier dat het aandoenlijk is (soort Edith Bunker effect). Kan echt vanalles zijn.
Een paar zaken die mij bijv. kunnen frustreren (en waar ik me dus niet druk om moet maken omdat het niet te voorkomen is) zijn bijvoorbeeld je hebt iets bedacht dat mooi zou zijn maar het wauw gevoel komt maar niet, of in een restaurant erachter komen dat het een compleet foute plek is, of teveel lompe (andere) toeristen.
Mijn benadering nu is, om vooraf zo goed als mogelijk te plannen, niet teveel, en dan het maar laten komen.

[gyatso]

Wat een herkenbare situaties, wij noemen dit "tempeltje moe". Op één van onze eerste verre reizen door Nepal en Tibet, kwamen we op de meest bizarre, mooie, indrukwekkende plaatsen, doorlopende belevenissen en dit alles in een hoog tempo. Op het einde van de reis waren we moe, hoe mooi het ook was, maar het was gewoon teveel! We waren tempeltje moe. Onze Amerika reizen, bereiden we voor, we weten wat er te doen is, maar we besluiten ter plaatse altijd of we wel of niet gaan. Wij gaan ervan uit, dat we onmogelijk alles kunnen zien en we de tijd nemen voor dat we wel willen gaan doen. De laatste dagen van de vakantie, alweer uit eten, alweer de koffers in de auto......... Tja, soms zijn we tempeltje moe.

[ned in MO]

Nederlanders zijn wat dat betreft net Amerikanen. Ze proppen veel te veel dingen in een te korte tijd. Ik woon in de USA en ben nu een weekje vakantie vieren in Florida.
We waren de sneeuw zat en moetsten toch nieuwe paspoorten,
Wat hebben we gedaan. 1100 mijl naar orlando. Dag erna lekker aan het zwembad ban het resort gezeten,
Dagje kennedy space center. Volgende dag paspoorten en doorgereden naar Bonita Springs (vlakbij Naples). De dag bij vrienden doorgebracht en gelijk maar gebleven voor de rest van de vakantie en op hun huis gepast terwijl zij een weekje weg moesten haha. lekker voordelig zo. Dagje strand gedaan. Water was warm genoeg om te zwemmen.
Gisteren everglades gedaan en vandaag een boot gehuurd en lekker rondgevaren. Niet een te druk programma dus en het is maar een weekje.
Ben wel helemaal verliefd op dit gedeelte van Florida geworden. Ooit zal ik hier wonen.

Morgen weer het hele eind terugrijden. Zondag sneeuw

[Vito]

Ben het met je eens, ned in Mo. Wij zijn ook pas 10 dagen naar Fl geweest en hadden echt een perfecte combinatie van shoppen, zonnen, sightseeing, Keys, Everglades en Naples.
De reis voor volgend jaar wordt ook een stuk rustiger dan eerst gepland, dit was zoveel beter!

Succes met terugrijden en de sneeuw

[Hansi1959]

Het "halverwege verzadigd" gevoel is ook ons overkomen tijdens de allereerste VS reis. Programma bijna helemaal gemaakt door reisorganisatie en dan krijg je precies wat veel mensen al beschreven hebben; teveel reizen en bekijken in te weinig tijd…. Onze eerste trip was een "rondje Zuid Westen" in 23 dagen en na een dag of 16 was "onze kop vol"…. We konden geen rode steen meer zien / waarderen. De GC zat ver aan het einde van de trip en kon eigenlijk nauwelijks indruk meer maken. Gelukkig veel foto's geschoten en het boek dat we daarvan maakten wordt nog met enige regelmaat door gekeken. Maar net terug thuis waren we eigenlijk hard aan vakantie toe…
Amerika had weliswaar een onuitwisbare indruk gemaakt maar de "Japanse methode" (= veel reizen, snel uit auto en wat foto's maken en vlot weer door naar volgende bezienswaardigheid) was ons zeer slecht bevallen.
Daarna zijn wij zelf onze trips gaan plannen en dat bevalt stukken beter. Geen last meer van over-verzadiging / - vermoeidheid en nu is het dan ook veel meer genieten. We maken dan ook geen lange reisdagen meer (ondanks dat ik -zeker in de VS- heel graag autorij) en plannen vaker meer dan 1 dag op een bepaalde plaats. Ook af en toe een lekkere relaxdag mag niet meer ontbreken in onze planning. En dat blijkt onze sleutel tot succes! We hebben de smaak nu echt te pakken en kijken het hele jaar al uit naar de volgende trip. De voorbereiding is al de helft van de fun! Na alle (nou ja…) bekende bezienswaardigheden al minstens 1x bezocht te hebben gaan we deze zomer weer terug naar het Z-W om twee nichtjes (16 en 17 jaar) onze favoriete plaatsen te laten zien. Komende winter staat (voor ons een eerste keer) Florida op het programma en volgend jaar Yukon en Alaska (ook voor het eerst)…. Nog genoeg te zien

[trudy]

Ik herken het verzadegingsgevoel ook wel, al hebben we dat in Amerika nooit gehad. Daarvoor waren die reizen toch te afwisselend en te indrukwekken en waarschijnlijk ook niet lang genoeg. We reizen zowel in Amerika als in Europa bijna altijd met een camper en dat geeft al veel vrijheid en de mogelijkheid om rust in te bouwen. Maar toch, inmiddels weten we dat we het na zo'n vijf weken wel hebben gezien. Dan beginnen alle dorpjes (in europa), alle opgravingen, alle natuur toch op elkaar te lijken en vinden we het niet erg weer naar huis te gaan. Maar eenmaal thuis, beginnen we weer met plannen voor een volgende reis .