missers of foute inschattingen

[Doockles]

Dankzij dit forum gelukkig niet echt veel missers gehad op onze reizen.

Het enige wat ik kan bedenken is ook denken dat als de zon niet schijnt, je je niet hoeft in te smeren. En dan natuurlijk langer ter plaatse blijven (het was aan Mono Lake) dan gepland en rood terugkeren.

[girliecathy]

De laatste vakantie ging een hotel boeken met mijn laptop en die stond op een of andere manier nog op Nederlandse tijd en datum dus dat hotel had ik op een verkeerde datum geboekt. Ik heb nog maar een dag in dezelfde plaats een dag bijgeboekt en dat was geen straf want het was een leuke plaats.

Ergens onderweg zag ik een bruin bord met de vermelding van een of andere dam. Ik dacht leuk gaan we eens bekijken. Na 1 uur rijden waren we er nog niet dus zijn we maar gaan zwemmen en die dam hebben we nooit gezien.

Bij het rijden met de camper met je linker voet op de rem trappen zodat er van alles naar voor vliegt.
Het is ook altijd leuk als je iets vergeet op te bergen zoals de keuken rol die dan tijdens het rijden alle kanten op vliegt.

[sachasenne]

Echt zware missers hebben we tydens 7 amerikareizen niet gehad. Maar onze achtste reis leverde er wel enkele op .

* op de middag gaan wandelen in valley of fire. 100 m vd wave voelen van ik MOET nu terugdraaien of ik haal het niet meer. Teruggedraaid en halverwege onder de enige overhangende rots moeten gaan zitten wegens flauwvallen. Twee uur heb ik daar moeten blyven zitten. By elke poging ging ik al na enkele meters flauwvallen. Zonneslag dus.

* twee hotels van datum verwisseld by het boeken. Gelukkig zonder problemen terug kunnen omwisselen.

* voor de eerste keer enkele dagen niks geboekt en op de bonnefooi. Resultaat : in page 220 dollar moeten betalen omdat alles vol zat (weekdag in september!) en vier hotels moeten afryden in st george.
Doen we dus niet meer.

[weimar]

Wat dus ook niet echt slim is: al je belangrijke papieren kwijtraken! Wij hadden een mapje waarin we onze paspoorten, vliegtickets, hotelvouchers en het huurcontract van de auto bewaarden. ...

Dat hebben we dus een keer gedaan op de laatste dag voor we naar huis zouden vliegen. Op weg naar RSA (Fort Myers) heerlijk gegeten, naar het vliegveld, auto ingeleverd, en er dan achter komen dat HET tasje weg is...
Gelijk gebeld naar het restaurant, die het hadden gevonden en direct in de kluis hebben gestopt. Maar, ik had de auto net ingeleverd... Snel de goedkoopste voor een dag gehuurd, en 'even' snel heen en weer om het tasje te halen. Ik heb, ondanks hun bezwaren, nog maar een extra tip achtergelaten! Werkelijk iedereen zat overigens gelijk in de meewerkstand: de dame van de autoverhuur, de manager van het restaurant. (H)eerlijke mensen, Amerikanen.

Nog een zeer leerzame blunder: ergens boven St Pete kwam op een brede weg (baantje of 6) aan de overkant en aan de andere kant van een grote kruising een schoolbus aanrijden. Ik zag wel knipperlichten aangaan, maar dacht dat hij af ging slaan. Nou, de buschauffeur maakte me direct duidelijk met claxonneren, lichtsignalen en boze gebaren dat hij dus gestopt was. Ik zat al midden op de kruising, dus ik ben na verontschuldigende gebaren doorgereden, héél hard hopend dat er geen patrolcar aanwezig was. Een wijze les, die je nooit meer vergeet.

Yvo

[Sammo]

Een hotel boeken in Monterey -Tennessee in plaats van Monterey - California en daar pas achter komen op het moment dat de navigatie de juiste straat in Monterey California niet kan vinden.

En wij maar denken dat het hotel niet te annuleren was omdat het zo'n goede aanbieding betrof... Ze hadden in Tennessee vast meer ervaring met domme toeristen zoals wij.

[Petra/VS]

* voor de eerste keer enkele dagen niks geboekt en op de bonnefooi. Resultaat : in page 220 dollar moeten betalen omdat alles vol zat (weekdag in september!) en vier hotels moeten afryden in st george.
Doen we dus niet meer.

Erg leuk topic om te lezen, dit. Ik zie het soms helemaal voor me. Ik kan me eigenlijk geen missers bedenken, alleen bovenstaande. Jaren geleden kwamen we terug uit Florida en dachten lekker lang door te rijden en dan pas een hotel te zoeken om te overnachten, zodat we de volgende dag niet meer zo lang naar huis zouden hoeven te rijden. De kinderen waren nog klein, dus om een uur of half elf stopten we bij het eerste hotel in Zuid-Tennessee. Dat zat helemaal vol, want er was een evenement met motoren. Nog optimistisch reden we verder. Dat optimisme sloeg om in een kleine wanhoop toen ons de ene na de andere "nee" werd verkocht. Pas om twee uur 's nachts, al ver Virginia in, vonden we een hoteleigenaar bereid ons een kamer te geven van iemand, die niet was komen opdagen! Van toen af aan bedenken we tijdens het avondeten hoe ver we die avond denken te komen en bellen dan een hotel om te reserveren.
Vorig jaar was er ook nog een bijna misser. Onze vriend, die Ierland specialist reisagent is, boekte onze Alaska cruise. Hij had onze vluchten zo geboekt dat we zo'n drie uur voor vertrek van de cruise in Anchorage aankwamen. Gelukkig checkte ik nog even hoe ver weg het schip van Anchorage lag en dat bleek drie uur rijden te zijn. Het was nog mogelijk de vluchten gratis naar de dag tevoren te verzetten. Als ik dat niet had opgemerkt, hadden we onze cruise gemist!

[TineL]

Op voorhand aan de bank gaan melden dat we naar Amerika gingen en dat ze onze Mastercard niet mochten blokkeren.
Dit was niet nodig, we zouden altijd gebeld worden.
Na een week, toch een geblokkeerde kaart. Door 9 uur tijdsverschil pas een dag later antwoord gekregen op onze mail met 'dit is het nummer dat je moet bellen' (stond namelijk niet op onze kaart).
Ik had mijn gsm niet bij want voorhistorisch model dat niet werkt in Amerika, vriend had geen geld meer op zijn iPhone.
Dus dat bellen lukte niet.
Bij een betaaltelefoon gaan bellen, heel de tijd extra muntjes erin steken uit schrik dat de lijn afgebroken zou worden (het bleek gratis) en dan, na 20 minuten wachtmuziek en 5 keer het probleem uitleggen, afgescheept worden met 'ik bel je zo terug, daag!' Dat werkte dus ook niet.
Dan maar met een bang hartje naar de volgende bestemming vertrokken, met 50 dollar cash op zak en een hotel te betalen van 80 dollar
Om 15u lokale tijd zou onze gewone bankkaart opengesteld worden. Dit bleek niet zo te zijn om 15u.
Wat dan? Toch maar de Mastercard geprobeerd, die plots terug werkte!
Echt, ergste stress ooit in mijn leven, en zo dom om maar 1 creditcard te hebben en geen werkende gsm!

Oh, en nog eentje om af te sluiten: in Bright Angel Lodge aan de GC boeken voor 14 en 15 augustus, terwijl we er waren op 14 en 15 juli...
Gelukkig hadden ze nog een kamer vrij!

[Henriëtte]

Wat een heerlijk topic is dit Ik ben blij dat wij niet de enige zijn die van dit soort fouten maken.

Nu durf ik er nog wel een te noemen, niet van mij maar van Hans. We waren in een supermarkt, even apart van elkaar wat artikelen aan het zoeken. Komt Hans ineens met 'n rood hoofd naar me toe, hij schaamde zich rot zei hij. Nou, Hans en zich schamen, die combinatie ken ik niet echt hoor. Bleek dat een medewerkster van de supermarkt hem had gevraagd of hij alles kon vinden. Waarop Hans per ongeluk in het Nederlands (met onvervalst Brabants accent) antwoordde: "Ja hoor....."

[Marenko]

Hahaha, dat gebeurt mij regelmatig, maar dan vaak "Yes, hoor". Of iets anders met een Nederlands en Engels woord.

[nieuwenoord]

Ha, dat mixen van talen deden we in Amerika continue. En nu nog veel meer. Gisterenavond zaten we aan tafel met onze Engelse, Nederlandse en Spaanse buren. Samen met de Nederlandse buurvrouw ben ik de enige die ook Spaans spreekt, dus zit je ook nog regelmatig te vertalen. Nou, dan komen er ook weleens drie talen in één zin voorbij hoor

[Jaydee.]

- 10 minuten nadat we onze huurauto opgehaald hadden veel te hard langs een patrol car op de snelweg rijden. Vergist in miles/km. Niet aangehouden gelukkig.

- Je vergissen in afstanden.

- Om 17:00 uur vanaf Santa Monica naar je hotel in Hollywood rijden. 3 uren mee bezig geweest.

- Met slecht weer toch het ESB opgaan.

- Een pakje sigaretten op Times Square kopen.

- Toen we werden gewaarschuwd voor harde wind in Death Valley niet de link kunnen leggen dat we dus een zandstorm zouden krijgen. Het nog steeds niet snappen toen we vanaf Dantes View een 'waas' zagen aankomen. Bij het hotel in Stovepipe Wells tegelijk de deuren van de auto open doen met gevolg dat we de laatste 2 weken in een zandbak hebben gereden.

- Zo onder de indruk zijn van Lower Manhattan dat we helemaal vergaten onze gids een fooi te geven. Schaam ik me nu nog voor

[Mack]

- In 2008 op groepsreis getankt bij een heel eenzaam benzinestation net voor Death Valley. In 2012 vastbesloten zijn om een foto te maken tankend bij dat benzinestation met je huur-Mustang. Dus 's ochtends in de bewoonde wereld niet tanken en op naar Death Valley! En dan in de middle of nowhere - met het benzinelampje knipperend - jezelf gaan afvragen of dat benzinestation wel zit waar je denkt dat hij zit... Dat was nogal stressvol en niet erg verstandig...

...uiteindelijk was het benzinestation er gewoon, tank volgegooid, foto's gemaakt, niks gebeurd...

- Denken dat je in een dagje wel naar het puntje van Cape Cod kunt rijden en zo heel de Cape in een dag kan zien, en dat je wel op tijd terug bent in Connecticut voor een auto-meeting...

- Oh, en als je graag wil paardrijden in Monument Valley en die mevrouw zegt dat je met je Mustang best wel het park in kan rijden naar de paarden --> niet geloven. Vooral omdat je 's avonds in het donker terug moet over die slechte zandwegen in je sportwagen.

[US-fanboy]

Vorig jaar in New York....
Toen ik het hotel had geboekt voor de eerste nacht lag de reis nog niet 100% vast.
Toen die wel vast lag (weken later) zouden we de eerste 2 nachten in New York blijven.

Vrijdagmiddag aangekomen, zaterdag gezellig Manhattan in en dan bij het hotel aankomen
en dan merken dat je kamerkaart niet meer werkt.
Hm... Geen probleem, ff bij de receptie vragen en dan de vraag krijgen waarom je je koffers
niet gepakt hebt. Huh ??
Confirmationmail erbij.... Oeps

Maar voor veel geld nog wel een kamer bij het zusterhotel 15 blokken verderop.
Maar het werd toch weer een hele leuke vakantie

[Moniquemichiel]

Het verhaal van Henriëtte lijkt op ons verhaal. De kok in het restaurant waar we zojuist heden gegeten kwam aan tafel vragen of het gesmaakt had. Onze dappere jongste antwoorde in zijn beste Engels: " It was nice , kok "

[ned in MO]

Lang geleden in mijn studententijd was ik memphis en waren aan het bedenken wat te doen.
Een brochure had het over greyhound races.
Nou wist ik dat een greyhound zo'n streekbus was en het leek me wel spektaculair om van die racende bussen te zien

Uhm....Greyhounds (vertaald) is hazewind hond en dat waren het dan ook Honden races. Nou ja heb ik dat ook eens meegemaakt

[Sassya]

Tomtom van mijn vader geleend, Amerika kaartje erop gezet. Paar dagen voor vertrek wou hij hem even terug, dus weer Nederlandse kaartje erin. Zitten we in Las Vegas in de camper bij afhaalstation, klaar voor vertrek, wil adres Walmart invoeren en spreek de inmiddels hier thuis historische woorden....Cyriel, waar staat Amerika?...Wisten beide meteen het antwoord al, die lag nog ons bureau in Nederland.

[Ceetje]

Het aantal missers valt wel mee, maar wat geen handige zet was, was om te willen overnachten in Cheyenne terwijl daar net de rodeo aan de gang was. Mijn hemel wat een prijzen.. .. Zijn toen maar door gereden naar Loveland, alles vol..... Uiteindelijk in Greeley de allerlaatste hotelkamer kunnen krijgen.

[Lilo]

-In september waren wij 5 dagen in Glacier o.a. in de Swiftcurrent motor inn. We hadden hier per abuis 2 kamers geboekt. Eén met 1 bed en één met 2 bedden. Dit waren kamers die we konden annuleren mits een kleine kost. Hebben we dan ook gedaan, maar annuleren we toch die grote kamer ipv die kleine. Dom!

-Vorige maand in Houston weer! In 2 verschillende hotels een kamer geboekt voor onze laatste nacht. Deze keer konden we niet annuleren. Nog dommer!

-Een paar jaar geleden een tussenlanding gedaan op de terugreis in Washington. We landden toen op IAD. Maar we moesten wel terug vertrekken van Ronald Reagan Airport. Tickets dan maar omgeboekt, natuurlijk mits betaling. Weer dom!

Lilo

[BigAppleLover]

- Mijn grootste (en duurste) blunder:
Eerste rondreis USA: Na een lange vliegreis doodmoe aankomen op het vliegveld van Salt Lake City. Bij de Alamo-balie doet de medewerker geen moeite me een upgrade aan te smeren (was ik wel op voorbereid), geeft ook keurig aan waar ik allemaal een paraaf of handtekening voor moet zetten op het huurcontract en geeft nog aan dat ik "Alamo Gold" heb, waardoor er onderaan het contract ook staat "te betalen nul dollar". Zonder verder goed te lezen (dom dom!) handtekeningen en parafen zetten en dan op naar het hotel....slapen.
Einde van de rondreis lees ik toevallig op het huurcontract dat er helemaal onderaan iets staat met de naam "PersPro". Dat heb ik dus ongevraagd afgesloten en dat was voor de volle 3 weken meteen van mijn credit card afgeschreven, waardoor "nog te betalen" inderdaad meteen weer op "nul" stond. Kosten: een paar honderd dollar. Bij het inleveren van de auto zette reclameren geen zoden aan de dijk (met bij mij de druk van een vertrekkend vliegtuig) en ook achteraf vanuit NL niet. Een dure, maar wijze les: alles rustig lezen, ongeacht hoe moe je bent, hoe lang de rij achter je is en hoe aardig de medewerker alles ook uitlegd.

- Na 's avonds laat in New York de Brooklyn Bridge heen en terug gelopen te hebben lopen we ergens achteraf langs een pizzaria, dat ruikt zo lekker dat we allebei trek krijgen in een pizzaslice. Binnen blijkt een hele pizza ongeveer even duur als 3 slices dus.....ach doen we dat. De medewerker vraagt nog "are you sure?". Na ons verbaasde "yes" moeten we nog vrij lang wachten, maar dan komt de pizza.......formaat "vliegende schotel"!!! We weten niet wat we zien. Hij smaakte voortreffelijk, maar tjokvol moesten we de helft laten staan. De foto die we er van gemaakt hebben maakt ons nog steeds aan het lachen.

[Coyote]

Leuk topic dit!

Zelf ook wel het nodige meegemaakt in Amerika. Een aantal verhalen zal bij sommigen wel bekend zijn.

- In 2002 de eerste 2 in Los Angeles verbleven. De 2e avond nog wel even zin om 'een stukje te rijden'. Dus met de auto erop uit en gewoon een stukje gaan rijden. Had toen geen navigatie. Bleef de weg gewoon volgen en na een flink aantal mijlen bedacht ik me om even bij een supermarktje te stoppen. Toen ik aan kwam rijden dacht ik al, wat een volk op de hoeken van de straten en toen ik uitstapte kwam er gelijk iemand geld vragen. Bleek ik in een niet al te beste buurt beland te zijn. Gelijk maar weer in de auto gestapt en terug richting hotel gereden.

- In 2002 ben ik eigenlijk op de bonnefooi naar Amerika gegaan. Ticket en autohuur geboekt en gaan. Een fantastische vakantie gehad maar ook dagen verspeeld doordat ik 's ochtends nog niet wist wat de dag bracht en daardoor veel tijd verspeelde. Vanaf toen vakantie strakker gepland.

- In 2002 samen met mijn Amerikaanse neef naar een bruiloft geweest. Beide met eigen auto. Mocht ik mij vervelen dan kon ik eerder naar huis. Het was gezellig en ik vermaakte me prima. Enkele Bud Lights gehad en lekker gegeten. Toen we later op de avond weer richting mijn neefs huis gingen nam mijn neef een andere route. Het was inmiddels donker en ik nam een bekende route terug, dwars door Visalia (Mooney Blvd). Daar werd net een grote (drank)controle gehouden en ik moest er dus ook aan geloven. Nou was ik niet bang voor die 2 Bud Lights maar wel om het feit dat ik geen rijbewijs en paspoort bij me had op dat moment. Toen ik aan de beurt was en gevraagd werd of ik gedronken had, zei ik dat ik enkele 'Bud Lights' gehad had. Ik mocht gelijk de auto aan kant zetten en allerhande 'tests' werden met mij gedaan. Ogen dicht, puntje van de neus aanraken, op een lijntje lopen, tellen. Alles ging prima en ook de blaastest was dik in orde. Wel kreeg ik een waarschuwing in het vervolg mijn rijbewijs bij me te hebben en ik mocht verder. Wat was ik toen blij. Zag het al helemaal voor me dat mijn neef me kon oppikken vanaf het politiebureau. Terug bij mijn neef hebben we er hartelijk om kunnen lachen. Hij had zelfs een controle verwacht en was daarom via een andere weg gereden. Daardat ik toen nog geen navigatie bij me had en het donker was koos ik de bekende weg terug.

- In 2005 was ik in Yellostone NP en was al heel vroeg op pad gegaan. Het volgende schreef ik toen in mijn reisverslag: Even na 08.00 uur ben ik bij Old Faithful. Omdat ik wel trek in wat eten heb, ga ik naar het restaurant van Snow Lodge. Als ik het restaurant binnen wil lopen, gebeurt waar ik altijd bang voor ben met mijn lenzen. Tijdens het afzetten van de zonnebril kom ik per ongeluk met één van de stangetjes in mijn rechteroog en valt de lens eruit. De lens valt precies door een rooster in de grond hier voor de ingang van het restaurant. Het rooster alleen verwijderen lukt niet vanwege de omvang en de zwaarte en ik vraag een medewerker van het restaurant om hulp. Die laat enkele mannen opdraven met een grote koevoet. Omdat het even gaat duren, neem ik alvast mijn ontbijt. Veel kan ik nu toch niet doen. Na een tijdje komen er twee mannen aan met een grote koevoet en met moeite kunnen we het rooster met z'n drieën verschuiven. Nu kan ik tussen het stof op zoek naar de lens. Door het vele stof is het moeilijk iets van een lens te ontdekken. Het lijkt erop dat ik de rest van de vakantie met één lens moet doen, een reserve set of een bril heb ik niet bij me. Maar dan, na enkele minuten turen, zie ik ineens iets blauws en jawel, het is de lens. Ik kan mijn geluk niet op. Ik bedank de mannen hartelijk en ga gauw verder met mijn ontbijt dat ondertussen koud geworden is. Noodscenario's over hoe ik aan een andere lens kan komen, kunnen weer van tafel.

- In 2007 reed ik met mijn broer in en rondom Seattle op de snelwegen. Omdat we met z'n tweeën waren mochten we gebruik maken van de carpoolstrook. Constant zagen we bordjes waarop stond dat je misbruik van de carpoolstrook kon melden via een telefoonnummer. Voor ons reed op een gegeven moment een personenauto met slechts 1 persoon erin. We zeiden nog gekscherend tegen elkaar, zullen we het melden? Het was niet druk op de carpoolstrook en we hadden flink de gang erin, 80 Mph ipv de toegestande 65 Mph. De persoon voor ons ging naar rechts en wij konden doorrijden. Ineens zie ik allemaal blauwe en rode lichten achter mij. Bleek het een agent in een onopvallende auto te zijn die wij even daarvoor nog bijna wilden 'aanmelden'. Ik naar de kant sturen en stoppen. De agent vroeg op barste toon of ik wel wist hoe hard ik hier mocht. Jawel, 65 Mph. Mijn rijbewijs bekeek ie nauwkeurig en mijn naam werd genoteerd. Bood 'm nog aan de onderdelen op het rijbewijs te vertalen maar het was niet nodig. Waarom weet ik niet, maar ik mocht doorrijden en een boete bleef uit. Een geluk dus.

Zo zullen er vast nog wel wat verhalen zijn. Deze zijn me in ieder geval bijgebleven.

Roland