STAAT: Utah
WAAR: Red Canyon in het Dixie National Forest
AFSTAND: 0.65 mile (1.1 km) enkel
HOOGTEVERSCHIL: 50 – 100 meter
MOELIJKHEIDGRAAD: gemiddeld met 1 lastige klim / afdaling
KAARTJE:
ROUTE NAAR TRAILHEAD:
Rij oostwaarts over Highway 12 richting Bryce Canyon.
Via 2 tunnels rijd je de Red Canyon in.
Achter de tunnels zijn aan de rechterkant van de weg parkeerplaatsen waar je je auto neer kunt zetten of parkeer op de parkeerplaats van het visitorcenter links van de weg.
Het trailhead ligt een stukje westwaarts van het visitorcenter aan de overkant van de weg.
HIKE:
Het begin van de trail loopt samen met de Golden Wall Trail.
Via een loop kan je via het Golden Wall Trail weer terug lopen naar de parkeerplaats.
Vanaf de weg loop je de canyon in tussen de bomen door over een pad dat vals plat omhoog gaat.
Je loopt door het bos aan de linkerkant van de canyon evenwijdig aan de canyonwand.
Deze is ook begroeid met bomen en struiken, maar naarmate je verder door loopt zie je steeds vaker de typisch rode rotsen van deze streek.
Op een gegeven moment kom je bij een splitsing waar je linksaf slaat.
Hier begint de Castlebridge Trail. De Golden Wall Trail gaat rechtdoor verder.
Als je linksaf geslagen bent en een stukje doorloopt sta je onder in de canyon met uitzicht op een oranje muur met hoodoos.
Het pad slingert zich via haarspelden naar boven op de tegenovergelegen helling.
Onderweg heb je schitterende uitzichten op de hoodoos.
Met een beetje fantasie lijken de rotsen op groepjes mensen die met elkaar staan te praten.
Boven aangekomen is de naastgelegen canyon al net zo mooi met schitterende uitzichten.
Daal af de volgende canyon in. Het gaat behoorlijk op en af.
Je komt onder in de canyon uit bij een splitsing waar een bord staat.
Dit is het einde van de Castlebridge Trail.
Het bordje geeft aan dat de Castlebridge Trail terug is zoals je gekomen bent en de Golden Wall Trail wijst naar links. De weg naar rechts wordt niet benoemd.
Om de loop via de Golden Wall Trail rond maken moet je echter volgens het kaartje naar rechts.
Je oriëntatie word daar echter danig in de war geschopt door alle bochten op en om die hellingen.
Wij zijn nog een stuk verder gelopen in de richting van de Golden Wall Trail volgens het bordje, maar de richting voelde gewoon niet goed aan.
Ik herinnerde me dat de Golden Wall Trail ook aansluit op de Buckhorn Trail en dan liepen we dus compleet de verkeerde richting uit.
Uiteindelijk zouden we dan ook weer op de grote weg uitkomen, maar die trail was een stuk langer.
We waren al 2 uur onderweg en het was ondertussen al 17 uur geworden.
We besloten ons gevoel te volgen, zijn omgedraaid en hebben dezelfde weg teruggelopen.
De haarspeldbocht-helling moet je op de terugweg omlaag lopen en dat is lastiger dan omhoog door het losse gesteente en het schuine, smalle pad.
Pas hier op. Je kan hier makkelijk uitglijden.
Over de terugweg hebben we 1 uurtje gedaan.
We hoefden niet meer zo vaak te stoppen om foto’s te maken
BIJZONDERHEDEN:
Op het pad ligt veel losse gravel. Stevige wandelschoenen zijn geen overbodige luxe.
De kleuren van de rotsen worden warmer van kleur in de latere middaguren. Dit komt ten goede van de foto’s.
Vooral de afdaling van de haarspeldbocht-helling is niet geschikt voor mensen met hoogtevrees, maar het uitzicht vanaf de voet van de canyon is ook de moeite waard.
Er zitten slangen in dit gebied, dus pas op waar je je handen en voeten neerzet.
