"Small talk", oppervlakkig?

[Petra/VS]

Katja en ik zijn net terug uit Mexico en waren op vakantie met heel wat andere Amerikanen. Daarbij kwamen we heel regelmatig in contact met zogenaamd "small talk". Je zit in een bus met elkaar en er wordt gevraagd, waar je vandaan komt, Katja grapte met een Miami Hurricanes fan. Ik had een heel goed gesprek met iemand uit Oregon, die ook veel in Europa heeft gereisd. Bij de ziplines stond er een paar uit New Hampshire achter ons en we kletsten gezellig, terwijl we wachtten. Toen heel wat mensen hun vliegtuig in Houston niet haalden, hadden we ook een aantal heel interessante conversaties. Iedereen klets met iedereen. "Amerikanen zijn oppervlakkig", kregen wij, voor we hierheen verhuisden constant te horen. Nu nog komt dat oordeel regelmatig naar voren. Ik vraag me nu, na al die sociale contacten, die van vijf minuten tot 22 uur (al denk ik, dat we met Jordan wel contact zullen houden) duurden, af, of men daarmee bedoelt, dat zo'n open gesprek niet leidt tot een diepe vriendschap. Is dat dan in Nederland wel zo? Ik ben, denk ik, vrij uniek op dit forum, dat ik niet 100% in Nederland ben opgegroeid en de jaren, die ik er doorbracht, voelde ik me er nooit thuis (lag niet helemaal aan de Nederlanders overigens). Die altijd terugkerende "Amerikanen zijn oppervlakkig" mening heb ik nooit begrepen. Waarom denken jullie, dat die zo vaak wordt gehoord?

[Bandido]

Ik heb dat ook zo vaak gehoord en hoor dat nog steeds als ik weer eens in NL ben. Zelf vind ik het een verademing om af en toe gewoon een praatje maken met iemand als ik ergens zit te wachten, in het vliegtuig zit, of ergens in de rij sta. Maar moet het dan altijd ergens over gaan, moet je het dan altijd hebben over de zin van het leven, vrede in het Midden Oosten of iets dergelijks? Alsof gesprekken in NL altijd zo diepzinnig zijn. Maar het is volgens mij gewoon een andere manier van met elkaar omgaan, Amerikanen zijn over het algemeen toch wat opener denk ik (hoe moeilijk het ook is om te generaliseren). En als Amerikanen dan zo oppervlakkig zijn, dan zijn Nederlanders stug, die zeggen helemaal niks. Dan heb ik liever een kort oppervlakkig gesprekje dat misschien niet echt ergens over gaat.

[Dento]

Helemaal mee eens, ik sta liever een uur in Amerika in de rij, dan een uur in Nederland. Dat uur in Amerika gaat sneller om dan in Nederland...

[gastxyz]

Ik snap 't verhaal niet helemaal. Bedoel je nou dat je door die "small talk" diepgaande vriendschappen opbouwt? En dat dit vaker in de VS gebeurt? En in NL minder?
Verschrikkelijk trouwens dat gepraat over niets. Of je moet er interesse in hebben dat de kleindochter van de gesprekspartner een nieuwe computer heeft gekocht & dat het weer zo vreemd is met al die sneeuw. De tijd gaat pas langzaam als je zulke gesprekken hebt,

[Corry]

Ik ben een groot fan van" small talk". Ik begrijp dat geneuzel over "oppervlakkig" ook nooit. Alsof ik in NL of Amsterdam diepgaande gesprekken heb met volslagen vreemden die vervolgens in vriendschappen voor het leven!!! Echt niet. Small talk is leuk om een beetje in elkaars leven te kijken(soms) en over het weer te neuzelen(dat lijkt bij ons altijd een hot topic te zijn). Mij bevalt het altijd dat in de VS gevraagd wordt hoe het met me gaat en dat heb ik liever dan dat ze me nauwelijks aankijken als ik iets koop.
Niks mis mee met die Amerikanen.

[José]

Er is sinds een tijdje een reclame van sire op tv: Aardige mensen, hoe ga je er mee om. Dat, dat hier nodig is zegt voor mij genoeg.

Vind het juist niet oppervlakkig!

Wat ik alleen minder vind is de zin; Hi, how are you. Moet ik vreselijk aan wennen. Wat antwoord je daar nu op? Ze verwachten daar volgensmij geen antwoord op, of wel?

[nieuwenoord]

Gewoon beantwoorden met : 'Good, how are you?'.

Klaar, net als hier. Goedemorgen of goedemiddag, meer houdt het niet in. Ze verwachten echt niet dat je zegt dat het slecht met je gaat, omdat je net je examen verknalt hebt of zo. Het is een begroetingsvorm.

Ik vind dat small talk in Amerika geweldig. Even een praatje, gewoon een stuk sociaal contact, verder zonder inhoud. Ik vind bijvoorbeeld de stiltes die hier gewoon zijn in de wachtkamer bij tandarts of dokter verschrikkelijk. Waarom niet gewoon een praatje? Nederlanders zijn stug daarin vind ik, Amerikanen erg makkelijk.

Oppervlakkig? Kom nou, ik heb met Amerikanen ook diepgaande discussies, maar dan niet in de bushalte.

[kastelke]

Tijdens heel wat gesprekken die als 'small talk' begonnen, hebben wij toch al vaak ontzettend boeiende mensen ontmoet, die een prachtig verhaal hadden om naar te luisteren. Ofwel over hun eigen leven (reizen, studies,...), maar soms hebben ze ook een boeiende hobby of job waar ze dan over vertellen. En ik ben iemand die dan zeer graag luistert, want je leert daar toch weer dingen uit, of het is een onderhoudend verhaal.
En ja, soms heb je er ook 'zagers' tussen, maar ach, dan zoek je een smoes en ga je weg. Of je geeft weinig respons.
In ieder geval kan je beter de tijd doden door middel van een fijn gesprek, dan door allemaal "om ter zwijgends" naar de muur of de lucht te staan kijken.

[thebes]

Is er verschil tussen small talk in de VS of in NL ?
Ik maak vaak genoeg een praatje met iemand bij de bushalte of in de rij voor de kassa. Ik vind Nederlanders helemaal niet stug.

[Njit]

Het feit dat je toerist bent speelt volgens mij ook wel mee. Vaak zat meegemaakt dat we wat zaten te kletsen en dat een Amerikaan vroeg waar we vandaan kwamen. Of hebben Amerikanen onderling ook zulke boeiende gesprekken bij de bakker? Of in de wachtkamer?

[Aïda]

Small talk heb ik regelmatig. Zowel hier als in de VS. Wat ik wel verschillend vind in de VS is dat ik al meerdere malen een hele 'life story' heb aangehoord. Het klinkt vreemd, een heel leven samengevat in 5 minuten maar kennelijk kan het toch.

[Njit]

Misschien niet zoveel meegemaakt in hun leven ?

[jerbia]

Ik zie ook geen verschil tussen de VS en hier. Ik heb zo vaak gesprekjes met mensen hier tijdens het wachten in rijen, tijdens het uitlaten van de hond etc. Wie goed doet, goed ontmoet. En ja, sommige korte ontmoetingen hebben bij ons zelfs geleid tot diepgaande vriendschappen. Mijn beste vriendin kwam jaren geleden haar zoontje bij ons ophalen nadat deze bij ons gespeeld had. Ik nodigde haar uit voor een glas rosé en in de jaren daarna hebben we er nog heel wat soldaat gemaakt Hetzelfde hebben Jerry en ik eens gedaan na een Amerika-meeting, daarna is onze vriendenkring behoorlijk uitgebreid

[Grandu]

Ik vond het in NYC geweldig die korte praatjes met mensen. We praatten met veel meer mensen dan hier, zoals met een kassière die ons meteen vroeg waar we vandaan kwamen, hoelang we in NYC waren en ze vertelde ons wat we zeker niet mochten missen in haar stad. In Nederland is het enige wat je tegen een kassière zegt ''kan ik pinnen?'' terwijl je daar nog een leuk gesprek hebt. Hetzelfde met de beveiliging van het Rockefeller die van ons wilde weten waar we vandaan kwamen en toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen - op de een of andere manier staan wij bij Amerikanen in een enorm positief daglicht? - begon hij een heel gesprek over waarom hij naar Nederland wilde gaan.
Erg leuk die ''small talks'' en wat ik ook heerlijk vind is hoe uitgebreid je wordt geholpen in winkels, vooral de American Eagle Outfitters in SoHo maakte indruk op me omdat ik voor het eerst meemaakte dat iemand in een winkel naar mijn voornaam vroeg en zich voorstelde.

[Clint]

Ik merk wel weer een verschil en vind het in Amerika ook een verademing. Ik wilde trouwens net als José de Sire reclame aanhalen. Ik vond die echt spot-on van mijn ervaringen in Nederland (en dan vooral die eerste mevrouw die alleen al 'hallo' zegt tegen de buurvrouw).

Voor de Neder-Amerikanen, die het clipje waarschijnlijk niet kennen:
[youtube]uLEOjy-lj8U[/youtube]

Ik heb altijd het idee dat ik alleen small talk met Nederlanders heb als er iets echt mis is. Zo heb ik tijdens die flinke storm van 2006 (volgens mij) 5 uur op Hoofdorp station vastgezeten. Toen heb ik small talk gesprekjes met mensen gehad, maar tijdens normale situaties absoluut niet (terwijl ik er van mijn kant best voor open sta). In de VS gaat het stukken makkelijker, en dat is niet alleen omdat ik op vakantie ben. Ik heb het vaak genoeg ook bij Amerikanen onderling gezien.

Dat 'oppervlakkige' vind ik altijd zo iets belachelijks. Je toont interesse in iemand die je niet kent en ja het komt vaak niet veel verder dan de zaken die je met een vreemde bespreekt in de eerste 5 minuten dat je iemand kent. Maar het is alsnog een stuk minder oppervlakkig dan wat ik hier in Nederland in mijn eigen flat meemaak. Je zegt tegen iemand hallo, degene kijkt je aan alsof je ze net hebt uitgescholden en loopt snel weg. Ik groet bv ook altijd de trambestuurder als ik uitstap. Die gasten vinden dat altijd wel leuk (dat merk je), maar sommige medepassagiers kijken je aan alsof je niet goed bij je hoofd bent.

Wat dat betreft vind ik die Sire reclame dus ook echt correct.

[ANY]

Verschrikkelijk trouwens dat gepraat over niets. Of je moet er interesse in hebben dat de kleindochter van de gesprekspartner een nieuwe computer heeft gekocht & dat het weer zo vreemd is met al die sneeuw. De tijd gaat pas langzaam als je zulke gesprekken hebt,

Het hoeft ook niet als je er niks aan vindt. Ik vindt die praatjes wel leuk, en het hoeft niet over iets diepgaands te gaan in de eerste 5 minuten.Zo heb ik heb heel wat leuke gesprekken gehad in de skiliften. Het begint meestal met hoe goed of slecht de sneeuw is en waar we vandaan komen of wat we in ons dagelijks leven doen, maar dan zijn er vaak leuke aanknopingspunten. Zo was er laatst een leraar waar ik een heel gesprek over het schoolsysteem kreeg, leuk en leerzaam. Je weet nooit welke mensen je tegen zult komen en welke interessante dingen je zult horen als je luistert.

Die klip van Sire is leuk en treffend!

[vana]

Misschien maakt het ook uit waar je woont? Ik heb elke dag wel smalltalk met mensen; in winkels, in de wachtkamer, op de sportschool of in de straat met de buren. Ik maak regelmatig een kort praatje met mensen die ik helemaal niet ken. "Even" boodschappen doen is er meestal niet bij en als ik mijn ramen lap sta ik zo een halfuur te kletsen met één van de buren." Hier zijn de mensen toch vrij open (recht voor zijn raap wordt het ook wel genoemd )

Natuurlijk hebben wij in Amerika ook regelmatig contact met allerlei mensen, veel Amerikanen zijn heel open en vriendelijk.
Ook in Amerika heb ik toch wel verschil gemerkt. In het zuidwesten waren veel Amerikanen belangstellend en vriendelijk en maakten een praatje met ons. In het Noordwesten, vooral in Washington State viel het ons echt op de mensen veel minder contact maakten, niet vroegen waar we vandaan kwamen en soms zelfs ronduit onbeschoft tegen ons deden.

Misschien wordt met oppervlakkig (ten onrechte) bedoeld dat je na een gesprek met een Amerikaan vaak snel het idee hebt "vrienden" te zijn. Wij hebben het al een paar keer meegemaakt dat we na een gesprekje met een Amerikaan(se) mailadressen uitwisselden, uitnodigingen kregen om te komen logeren en zelfs cadeautjes kregen van iemand die we 1 dag kenden.
Maar als ik dan in Nederland terug was en dan gewoon een mailtje stuurde kreeg ik soms nog één mailtje terug maar hoorde daarna niets meer. Nu vind ik dat helemaal niet erg, maar het kan bij sommige mensen toch wat verwachtingen wekken.

Hoewel we ook een heel leuk ouder stel uit de staat New York ontmoet hebben waar we nu nog mee schrijven.

Marjon

[Grandu]

Misschien wordt met oppervlakkig (ten onrechte) bedoeld dat je na een gesprek met een Amerikaan vaak snel het idee hebt "vrienden" te zijn.

Volgensmij was het Max Westerman die in zijn boek zei ''In Amerika kun je binnen één uur een beste vriend hebben!''.

[LeenG]

Zoals bij veel dingen zijn de Amerikaanse en Nederlandse/Belgische/Europese manier van doen een beetje 2 uitersten.
In België kan ik mij ook geweldig storen aan onze stugge, gesloten aard.... In Amerika werd ik op sommige momenten helemaal gék van die "how are you" om de haverklap (als je bv een snelle shopper bent zoals ik en een aantal winkels direct in ene uit loopt).

Oppervlakkig is in deze context het verkeerde woord vind ik. Ik noem het vooral sociaal en communicatief zijn. Je hoeft niet met iedereen een diepgaand contact te hebben maar dat neemt niet weg dat het dagelijks leven leuker is als iedereen vriendelijk is en een praatje slaat. Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat op sommige dagen ik ook nogal nors kan zijn (slecht geslapen, andere dingen aan je hoofd)

Grappig dat jullie Nederlanders al stug vinden. Vlamingen zijn volgens mij nog een stuk erger. Ik volg weekendles aan een academie waar ook een aantal Nederlanders les volgen. In het begin van het schooljaar zullen de Nederlanders zich spontaan voorstellen aan nieuwe leerlingen. Zelfs dat doen de meeste Vlamingen niet.

[Sandy]

Ik begrijp het ergens wel dat Nederlanders van mening zijn dat Amerikanen oppervlakkig zijn..

Ik denk dat het te maken heeft met een hele andere manier van omgangsvorm dan Nederlanders gewend zijn. De Amerikanen waar wij (via een Amerikaans forum destijds op uitnodiging) geweest zijn, waren ontzettend gastvrij en vriendelijk. Nederlanders zijn overigens niet per definitie stug of onvriendelijk (om die misvatting ook gelijk uit de wereld te helpen), maar zullen niet snel een wildvreemde in hun huis ontvangen en overal mee naar toe nemen en trakteren.. althans ik niet. Ik denk wel degelijk dat het gemeend was door die Amerikanen, anders nodig je toch geen 'wildvreemden' uit in je huis voor een week. Ook bij het afscheid, kreeg zij tranen in haar ogen en dat waren m.i. geen krokodillentranen ...

Wel is het zo dat het contact er niet meer is. En ik denk dat dat ook de misvatting is dat Nederlanders Amerikanen 'oppervlakkig' vinden. Het 'uit het oog, uit het hart idee'. Dit is ook de ervaring van vrienden van ons waarvan één stel anderhalf jaar in Amerika gewoond heeft en een andere vriend een jaar in Amerika geweest is. Beiden vertelden dat Amerikanen die ze ontmoetten heel enthousiast en geïnteresseerd waren, maar als ze ze later weer tegenkwamen ze niet meer herkenden. En zo hadden ze wel meer voorbeelden. Nu denk ik zelf niet dat het desinteresse of 'nep' is, maar een andere manier van omgangsvorm dat als je het niet gewend bent, kunt interpreteren als 'nep' .. Het woord 'oppervlakkig' namen onze vrienden overigens wel bewust in de mond, gebaseerd op hun ervaringen. Dat is hun referentiekader, dat hoef ik niet tegen te spreken ...

Overigens denk ik dat als je met een groep Nederlanders gestrand op een vliegveld zit, dat je dan ook verhalen met elkaar deelt, alsof je elkaar al jaren kent. Dat is m.i. niet gebonden aan een land, maar onderdanig aan een situatie dat samenbrengt. Daarom vind ik net zoals alle Amerikanen oppervlakkig zijn, het net zo'n onzin dat alle Nederlanders stug en onvriendelijk zijn. Maar ik ben wel degelijk van mening dat er een duidelijk verschil van omgangsvorm zit in beide landen.

Het scheelt denk ik ook waar je je in Amerika bevindt. Zo vond ik in de omgeving Washington iedereen ontzettend vriendelijk, en hoe meer we richting Richmond reden, naar andere vrienden (waar we overigens nog wel steeds contact mee hebben), al beduidend minder. Niet onvriendelijk, maar meer bezig met eigen bezigheden. Ook in Florida ervaarden we het heel anders dan in Washington. Of dat werkelijk streekgebonden is, of toeval, weet ik niet. Daarnaast ben jezelf natuurlijk ook in een vakantiestemming en daardoor (ik althans) wat bewuster, vrolijker en relaxter naar omstanders dan wanneer je in je dagelijkse sleur en drukte thuis bent. En ik denk dat je die 'vriendelijkheid' dan ook wel aantrekt.

Daarnaast moet ik ook zeggen dat al zou het niet gemeend zijn, ik veel liever een 'nep' vriendelijke 'how are you' krijg, dan een chagrijnige blik. Ik weet nog dat ik van Amerika aankwam op Schiphol en bijna voor mijn voeten werd gereden door een medewerker van schiphol in zo'n bagagewagentje. Ik sprong opzij en glimlachte.. Ik kon gelukkig niet verstaan wat ze zei, maar als blikken konden doden .... Nu is dat natuurlijk één moment en moet ik toegeven dat ik ook soms gehaast en chagrijning ben!

Sandra