Begin jaren 60 was het populair om met buitenlanders te corresponderen, hoe verder weg hoe beter. M'n vriend was nogal trendbewust en correspondeerde dan ook met een Amerikaans meisje. Ze zat op college en haar roommate was ook wel geinteresseerd in contact met een Hollandse jongen. Zo startte in begin 1963 mijn correspondentie met een Amerikaanse. Het was leuk haar opgewekte verhalen te lezen over een wereld die ik alleen maar kende uit films en kranten. Tot 1968 schreven we elkaar, in dat jaar trouwde ze en verpieterde de correspondentie omdat ze andere dingen aan haar hoofd kreeg. Zo rond 2000 kwam ik tijdens het opruimen haar brieven weer tegen en vroeg ik me af hoe het met haar ging. Via het Internet probeerde ik haar naam te vinden in het Amerikaanse telefoonboek maar tevergeefs. Toen bleek dat ik al die tijd haar achternaam verkeerd had gespeld. Op haar laatste Kerstkaart had ze een adressticker gedaan met haar naam gedrukt in blokletters. Ik heb toen met de "echte" naam een paar familieleden van haar gevonden in de staat waar ze woonde. Per brief heb ik ze gevraagd of ze haar kenden en of ze contact wilden leggen om te vragen contact met mij op te nemen. Omdat ik toen zelf een relatie had vroeg ik om via de fax te communiceren om alles open te houden richting mijn relatie. Gedurende twee jaar faxten we elkaar maar ook toen verpieterde het contact. In 2007, ik was inmiddels gepensioneerd, m'n relatie was beeindigd en ik was naar m'n geboortestad Den Haag verhuisd, kreeg ik ineens een e-mail van haar: Hoera, ik heb een computer. Het bleek dat haar man in 2005 overleden was na een langdurige ziekte. Om haar leven wat meer op de rails te krijgen had ze een computer gekocht om mee te gaan in de nieuwe ontwikkelingen. Dat e-mail contact ging over in chatten en daar kwam later een webcam bij. We waren vanaf dat moment elke dag in contact met elkaar voor zover het 6-urig tijdsverschil dat toeliet. Uiteindelijk heb ik haar in oktober 2008 bezocht voor 4 weken. Dat pakte heel goed uit zodat ik het jaar erna 3 maanden ging. En het ging zo goed dat we in november 2010 trouwden. Daarvoor had ik een K1-visum moeten aanvragen omdat ik gedurende een eerder verblijf door ziekte langer dan 3 maanden in Amerika was gebleven. Daarna kreeg ik geen ESTA-waiver meer en een K1-visum was makkelijker te bekomen omdat we toen al trouwplannen hadden. Waarschijnlijk door de problemen met mijn overstay duurde het tot april 2012 voordat ik een Green Card kreeg.
Vanaf het moment dat ik voor het eerst voet op Amerikaanse bodem zette voelde ik me thuis. Waarschijnlijk door films, documentaires en m'n interesse in Amerika sinds m'n jeugd (Amerika was toen het grote voorbeeld voor de Westerse wereld) had ik al zoveel gezien dat veel dingen me bekend voorkwamen. Omdat ik werktuigbouwkundig ingenieur ben let ik veel op details in de stoffelijke dingen om me heen. Dan zie je pas goed de verschillen in aanpak tussen Europa en Amerika. Toch vielen me veel dingen op die je niet via Hollywood te zien krijgt. Zaken als utility poles langs de straten doen wat derde wereld aan, verkeerslichten voorbij het kruispunt zodat je geen stijve nek krijgt van het omhoog kijken, brievenbussen die je vanuit de auto kan vullen. Maar wat voor mij het meest opviel was het gevoel voor ruimte om je heen. In Nederland werd elke vierkante centimeter benut maar hier doet men niet zo benauwd. Giga parkeerplaatsen, giga supermarkten, ruime straten en behalve de stadscentra ruim opgezette woonwijken. In Zuid-Amerika heb ik meegemaakt dat je de enige persoon kon zijn in een landschap dat zich tot de horizon uitstrekte, vergelijkbaar met een scene uit de film North by Northwest. Dat zelfde gevoel heb ik hier weer. Waar ik in het begin ook aan moest wennen was dat sommige zaken 24/7 open zijn en andere zaken ook op zondag normale openingsuren hebben. Maar daar wen je erg snel aan.
Nadat ik in april 2012 n'n Green Card kreeg kon ik eindelijk terug naar Holland om m'n spullen te pakken, m'n lopende affaires af te sluiten en definitief naar Amerika te verkassen. Ik ben tot tweemaal toe met m'n vrouw naar Holland geweest om haar te laten kennismaken met m'n vrienden en familie en natuurlijk ook met Holland. En dat was voor haar een geweldige belevenis.
