Samenwonen met Amerikaanse vriend

[USInsider]

Correctie/aanvulling: aan de 2012 DV Lottery lottery deden bijna 20 miljoen mensen mee, waarvan bijna 15 miljoen 'primary entrants' waren en 5 miljoen 'derivative entrants'.
Ik kon zo snel geen recentere gegevens vinden, maar bij mijn weten gaat ieder jaar het aantal deelnemers omhoog.

TS het is me niet duidelijk wat je vader en jij op de US Ambassade in Ned. willen ?
Immigratie is een Consulaire aangelegenheid, afgesplitst in Ned. naar het US Consulaat in Adam.
Daar gaat men echter niet met jou zitten puzzelen wat voor jou eventueel mogelijk is. Wil je dat doen dan zul je een consult bij een immigratie-advokaat moeten aanvragen. Wellicht dat Phil dat kan doen bij een US immigratie advocaat in de US.

Je verzucht dat het allemaal wel heel lastig is - ja en nee. De nadruk van US immigration regelgeving ligt op familie-hereniging. Voor echtgenotes zijn US citizens zijn geen wachttijden en de procedure is relatief de meest eenvoudige.
Er komen per jaar ong. een miljoen permanente immigranten de US binnen en ong. 70% daarvan komt dankzij fam. hereniging.
Als het om familie gaat, heeft de US zo ongeveer de meest genereuze immigratie-regelgeving van de hele wereld.

[meyem]

Ik merk al dat er heel wat mensen erg simpel over denken, sorry. "Gewoon even trouwen, dan kom je de V.S wel in" < ..... > het feit dat iedereen het maar voorstelt om te doen terwijl het niet zomaar niets is, frustreert me hier wel een beetje. Ik snap dat dit in de top 3 makkelijkste manieren staat maar je kan niet "even" trouwen.

zo lees ik de adviezen niet zo, moet ik zeggen .... de meesten raden aan om er de tijd voor te nemen, maar ze zeggen wel dat het de enige 'makkelijke en snelle' manier is om de VS binnen te komen ....

Zal vast ergens goed bedoeld zijn maar er zullen heus ergens nog manieren zijn..

Nou, niet zo heel veel, dus .... maar hou ons op de hoogte!!

[USInsider]

Inderdaad - we geven de optie trouwen aan omdat dat de meest reëele, snelste en eenvoudigste manier is in de gegeven situatie.
Andere opties zoals studeren, of op een special visum in Canda verblijven en bezoeken, zijn ook gegeven.
Sorry meer smaakjes zijn er niet !
Wij zeggen niet 'trouw maar even'. Het is het US immigratie-systeem dat een huwelijk als eis stelt - bij gebrek aan een beter idee.

De meeste mensen die nooit met US immigratie te maken hebben gehad, overschatten de mogelijkheden en onderschatten de problemen. Zij denken ook vaak dat er een unieke mogelijkheid moet bestaan speciaal voor hen om binnen te geraken.

Ik ben zelf met mijn man ruim twintig jaar geleden geëmigreerd, werk-gebonden. Onze procedures hebben ruim acht jaar geduurd.

[vana]

Je hebt me even nieuwsgierig gemaakt; wat is een Master Degree Anglia?
Is dat een Universitaire Master studie Engels? Ik heb er nog nooit van gehoord.

[kastelke]

http://www.anglia.ac.uk/about-us ?

[Hockey]

Ik schommel tegen het randje van 25 jaar oud/jong en roep al sinds dat ik 14 was dat ik ooit zo emigreren.

Eerder schreef je:

Éen studie gedaan in het Engels en een Master Degree Anglia behaald in 2008.

Dus jij hebt op je 18e al een master degree behaald? Een erkende master degree? Indien dat het geval is ben je wellicht dusdanig briljant dat een PhD een optie is.

Verder:
* Vloeiend Engels spreken schaad je niet, maar het baat ook niet echt voor je kansen op een visum. Het zal je wel helpen makkelijker in de VS te wennen als je er eenmaal woont.
* Even trouwen kan wel. Het is inderdaad wel zo simpel. Of het bij jou past is een ander verhaal.
* Ik heb je al het lijstje gegeven met de meest gebruikelijke opties. Waren er maar meer, dan zat het halve forum al in de VS.

[kastelke]

Als prodigy komt een O-visum ook in het vizier?

[sundaysue]

Nogmaals bedankt voor alle reacties!

Ik weet dat alles goed bedoeld is, en vele op ervaringen zijn of hoe de regels nu eenmaal zijn. Het is - zoals jullie vaak zat hebben gemerkt - erg frustrerend dat voor de United States trouwen maar even een mogelijkheid is voor permanent verblijf terwijl je b.v in Canada of Australie met een puntensysteem werkt en gescoord wordt op baan, educatie, spreken en schrijven van Engels.

Inmiddels nog wat meer Skype calls gevoerd, verteld aan hem wat jullie ongeveer aanraadde. We gaan nadenken over het huwelijk, maar dat zal pas volgend jaar worden - waar we beide geen problemen mee hebben maar toch erover knagen een beetje. Wellicht is het tegen die tijd anders.

Daarbij gaan we kijken of ik een traineeship kan volgen via een bedrijf. 18 maanden met een kleine stagevergoeding, het is mogelijk voor me. In die 18 maanden mag ik gewoon bij Phil verblijven en heb na 18 maanden nog 30 dagen de kans om te reizen of terug te reizen. Maar zoals hij al beaamde, als het goed zou gaan dan zit er tegen die tijd al een ring om mijn vinger.

Wat mijn vader dacht over de Ambassade of Consulaat is inderdaad niet te doen. Ze zullen echt niet naar me luisteren of ineens een uitzondering maken. Het is gewoon ronduit *** om de V.S binnen te komen en dat moeten we maar accepteren, althans ik. Ik ga van de week op intake bij een bedrijf dat ook werk verricht in Amerika, en kijken of ik daar via een traineeship terecht kan. Ik ben benieuwd

Hockey: Ik heb een examen afgelegd via Anglia (google maar) via mijn MBO opleiding en dan behaal je niveaus/levels.

[kastelke]

terwijl je b.v in Canada of Australie met een puntensysteem werkt en gescoord wordt op baan, educatie, spreken en schrijven van Engels.

Ik denk dat je het Canadese systeem een beetje te simplistisch ziet. Voor zover ik hier kan zien, zou jij niet voor dat puntensysteem in aanmerking komen omdat je niet een opleiding hebt die hier erg gezocht is. Dus geen visum om hier te mogen komen werken en wonen.

[sundaysue]

terwijl je b.v in Canada of Australie met een puntensysteem werkt en gescoord wordt op baan, educatie, spreken en schrijven van Engels.

Ik denk dat je het Canadese systeem een beetje te simplistisch ziet. Voor zover ik hier kan zien, zou jij niet voor dat puntensysteem in aanmerking komen omdat je niet een opleiding hebt die hier erg gezocht is. Dus geen visum om hier te mogen komen werken en wonen.

Nouja, simpel simpel. Dat dan nou ook weer niet maar ik bedoel alleen te zeggen dat je daar lichtelijk gemakkelijker binnen kunt komen op basis van je opleidingen. Ik zeg niet dat het meteen super makkelijker is dan Amerika. Overigens heb ik hier niet echt mijn opleidingen prijsgegeven maar ik heb uiteindelijk een HBO Management. FIliaalmanager momenteel.

[kastelke]

Als Canada zo makkelijk is, dan kan je dat doen. Immers, als Permanent Resident in Canada kan je makkelijk zonder problemen 6 maanden per jaar in de US doorbrengen. Je bent dan dichter bij je vriend, en hij dichter bij jou. Scheelt in de kosten van over-en-weer reizen.

[SophiaB]

Ik merk al dat er heel wat mensen erg simpel over denken, sorry. "Gewoon even trouwen, dan kom je de V.S wel in" Hoeveel van deze mensen die dit zo makkelijk zeggen zijn daadwerkelijk ook gelijk getrouwd met een Amerikaan voor het veelbelovende groene kaartje, vraag ik me dan af? En hoelang zijn jullie al bij elkaar?

Hmmmmm ik weet eigenlijk niet precies wat het probleem nou is... al die mensen die zijn getrouwd min of meer "beschuldigen" dat het ze alleen om het groene kaartje te doen was zal je misschien ook niet zo heel veel vrienden opleveren hier

Twaalf jaar geleden heb ik de man van mijn dromen leren kennen, een Brit die in Canada woonde. Nadat we elkaar gedurende twee jaar steeds beter leerden kennen, wisten we beiden dat we voor altijd bij elkaar wilden zijn. Omdat hij al een huis had in Canada en geen Nederlands spreekt, was Canada de meest logische keuze.

In ons geval was een huwelijk het logisch vervolg van een lange (afstands) liefdesrelatie, de reden was beslist niet "gewoon even trouwen dan kom je (in mijn geval) Canada wel in". Het was voor ons beiden een enorme stap in een steeds dieper wordende relatie die we niet licht namen. We wilden bij elkaar zijn, uiteraard kunnen er altijd dingen gebeuren maar het is toch iets waarvan je je voorneemt dat het voor de rest van je leven is. Trouwen was daarin wel het minste van al mijn bezorgdheden. We zijn nu al bijna 10 jaar jaar erg gelukkig samen.

Jij bent nu ook in het stadium beland waarin je voorgoed samen met je vriend wil zijn, toch? Dan lijkt me dat trouwen een serieuze overweging waard is, als jullie zoveel van elkaar houden. Zelfs in het conservatieve Amerika zijn er altijd nog manieren om dat te annuleren mocht het uiteindelijk toch misgaan, je hebt zelfs hier geen toestemming van de paus nodig hoor Maar daar moet je niet eens van uit gaan.

Ik sluit me overigens bij een aantal anderen aan: vloeiend Engels spreken in Nederland, zelfs een vakantie in Amerika is niet te vergelijken met er daadwerkelijk wonen en er volledig in te worden ondergedompeld, dag in, dag uit, met alle mogelijke situaties en gespreksmogelijkheden. Maar dat is een heel ander onderwerp en voor nu

[hemmie]

En ook Australie is echt zo makkelijk niet om te emigreren, alleen als je beroep opeen de lijst staat heb je een kans. Zomaar een HBO opleiding is niet voldoende. Toch is het daar wel wat makkelijker om obv je relatie te emigreren, je hoeft niet te trouwen, maar mag op andere manieren bewijzen dat je al een tijd een serieuze relatie hebt.

En verder is de VS zeker niet het lastigste land om een buitenlandse partner binnen te krijgen, zou je je vriend naar NL willen halen, dan moet je volgens mij ook trouwen, en zijn de eisen wat betreft jouw werk en financien volgens mij ook zwaarder dan in de VS.

[USInsider]

Het puntensysteem dat sommige landen hanteren geeft inderdaad een 'rechtvaardiger' indruk dan het US family reunion systeem.
Bovendien hebben een aantal landen een iets beter opgezet 'vakantie & werk' systeem dan de US.

Ik denk niet dat je met jouw kwalificaties tijdelijk op een werkvergunning, of permanent, naar Canada zou kunnen emigreren.
Ik zeg het maar even voor alle duidelijkheid.

Om in de US stage te kunnen lopen of een internship te veroveren (op een J-1 of op een M-1 visum) zul je ook de nodige stappen moeten ondernemen. Het is niet zo dat je naar een US bedrijf kunt gaan, je aanmelden als een tijdelijke en extra goedkope werker, en daar op het Consulaat in A'dam even een visum voor gaan halen.
Want juist waar het werken betreft is de US immigratie regelgeving enorm restrictief.

We begrijpen je dilemma best. Maar daar koop je weinig voor !

[Petra/VS]

"Gewoon even trouwen, dan kom je de V.S wel in" Hoeveel van deze mensen die dit zo makkelijk zeggen zijn daadwerkelijk ook gelijk getrouwd met een Amerikaan voor het veelbelovende groene kaartje, vraag ik me dan af? En hoelang zijn jullie al bij elkaar?

Hoewel ik je goed begrijp dat je niet via een huwelijk een groene kaart wilt krijgen, is het toch echt wel de manier vaak om bij elkaar te kunnen zijn en geen enkele andere optie. Ik kwam op een van de "mooiste" visa de VS binnen, een van de diplomatenvisa. Maar destijds zou ik op mijn 25e het land hebben moeten verlaten met dat visum. Niet getreurd dacht ik (en bedenk je dat de immigratieregels zo'n dertig jaar geleden wat lakser waren dan heden), ik vraag gewoon een groene kaart aan via mijn werk. Die werd goedgekeurd, maar dat werd jaren wachten en intussen werd ik "eigendom" van mijn werkgever. Zo erg dat ik letterlijk dag en nacht, weekends etc. moest werken, want zij hadden mij tenslotte gesponsord. Ik wilde nooit een groene kaart via een huwelijk met een Amerikaan, want stel je voor dat mensen zouden denken dat ik hem daarom had getrouwd? Uiteindelijk heb ik toch via mijn huwelijk die groene kaart aangevraagd en gekregen en was daarna eindelijk vrij van de "sweatshop" waar ik voor werkte. Het is niet leuk om te lezen hier dat je enige echte goede hoop een huwelijk met je vriend is, maar dat is het dus wel. En ik ben dit jaar 27 jaar gelukkig getrouwd, ondanks dat ik de groene kaart via mijn huwelijk heb verkregen. Ik slaakte een harde zucht van verlichting toen ik mijn Amerikaanse paspoort in ontvangst nam. Ik hoefde daarmee nooit meer met de USCIS te maken te hebben, namelijk . Veel succes!

[USInsider]

Petra, ik blijf je verhaal enorm romantisch vinden !
Maar jij had hier familie, je woonde al enige tijdje in de US, en je had de gelegenheid je man te leren kennen zonder de immigratie-druk. Kortom voor jou was het meer een proces in etappes.

Voor TS is het anders: het de drie-slag - die het is voor ieder die dankzij een verloving/huwelijk in de US belandt.
Een huwelijk met iemand waar je nooit echt 24-7 over langere tijd mee samen bent geweest, en verkassen naar een ander land met een andere cultuur, plus afscheid van al je buren, bekenden, vrienden, schoolgenoten, collega's, familieleden.
Dat is nogal wat in een keer - dus wel goed dat TS en haar a.s. zich dit realiseren.

[meyem]

ik lees het anders ... OP wil niet naar de VS vanwege de verliefdheid, maar was dit sowieso al van plan en heeft er nu een liefde bij ....al klinkt het mij allemaal nog pril in de oren ... zowel de VS als de liefde ....

[sundaysue]

Ik vind het wel echt heel mooi om te horen dat vele hier uiteindelijk zijn getrouwd en via het huwelijk een greencard hebben bemachtigd. Getypt zinnetje komt altijd anders over dan het daadwerkelijk uitspreken. Ik ben hier niet om vijanden te maken, al kan ik soms een beetje bot uit de hoek komen - zo ben ik totaal niet. Maar om te horen dat voor vele hier hun huwelijk nog steeds goed loopt, hebben we dit ontwerp toch gisteren weer besproken. Ja, we zijn verliefd en ja, we willen echt wel trouwen maar ik had gehoopt op een spot romantische manier (meisjes ding vast haha ) en dat voelde even niet aan zo. Maar hij liet gisteren al een hint vallen over een aanzoek deze zomer.. dus wie weet..

[sundaysue]

ik lees het anders ... OP wil niet naar de VS vanwege de verliefdheid, maar was dit sowieso al van plan en heeft er nu een liefde bij ....al klinkt het mij allemaal nog pril in de oren ... zowel de VS als de liefde ....

Na 1,5/2 jaar de liefde pril? Niet echt eigenlijk haha maar ik beaam wel dat ik inderdaad al voor ik mijn vriend leerde kennen, naar de VS wilde en daar een nieuwe toekomst opbouwen. Dat ik hem toen leerde kennen 2 jaar geleden gaf het mijn toekomst natuurlijk wel meer zekerheid.

[sundaysue]

Petra, ik blijf je verhaal enorm romantisch vinden !
Maar jij had hier familie, je woonde al enige tijdje in de US, en je had de gelegenheid je man te leren kennen zonder de immigratie-druk. Kortom voor jou was het meer een proces in etappes.

Voor TS is het anders: het de drie-slag - die het is voor ieder die dankzij een verloving/huwelijk in de US belandt.
Een huwelijk met iemand waar je nooit echt 24-7 over langere tijd mee samen bent geweest, en verkassen naar een ander land met een andere cultuur, plus afscheid van al je buren, bekenden, vrienden, schoolgenoten, collega's, familieleden.
Dat is nogal wat in een keer - dus wel goed dat TS en haar a.s. zich dit realiseren.

Bedankt voor deze feedback. Dit is inderdaad dat drempeltje, een van de vele.. overigens heb ik met afscheid nemen van familie geen problemen, behalve met mijn vader heb ik niemand meer contact mee. Ik ben al klaar om alles achter te laten na een rumoerige jeugd en veelal naar beneden te zijn gedrukt. Tijd om mijn droom waar te gaan maken