Niet elke emigratie loopt goed af.

[DixieChick]

Bij vrienden van ons is de "emigratie" ook niet helemaal gelopen zoals gepland. Bij hen liep het alleen iets anders - hij was militair, en zij Italiaanse. Ze leerden elkaar kennen toen hij gestationeerd was in Italie. Ze werkte daar als arts in een ziekenhuis, en had een goede carriere. Nadat ze getrouwd waren, werd hij terug overgeplaatst naar de VS, en zij ging (uiteraard mee). Ze dacht dat ze, na het doen van een aantal examens, gewoon daar aan de slag zou kunnen als arts, maar dat was dus niet het geval. Ze zou, om als arts te mogen werken, haar hele residency (een jaar of vier) over moeten doen, en daar hadden ze gewoon het geld en de tijd (er was inmiddels ook een kindje) niet voor. Ze is hierdoor echt jaren ongelukkig geweest. We leerden hen kennen toen we samen in Duitsland gestationeerd waren, en haar ongeluk over de situatie droop echt overal vanaf. Toen haar man na 20 jaar met retirement kon, heeft hij dat dus ook gedaan, en nu wonen ze weer in Italie, waar zij werkt.

Het is dus denk ik een kwestie van heel goed nadenken wat je van het leven verwacht (wil je aan je carriere doorbouwen, hoeveel ben je bereid op te geven), en in hoeverre dat realistisch is (moet je weer terug naar school, en ben je daartoe bereid/in staat). Ik heb enorm mazzel gehad dat ik tot nu toe altijd weer een baan op niveau heb kunnen vinden, want als dat een keer niet het geval zou zijn, dan weet ik zeker dat ik het daar best wel moeilijk mee zou hebben (alhoewel dat tegenwoordig met online lesgeven etc ook wel weer op te lossen is).

[PeterNY]

Wees ook realistisch qua budget. Waar wij wonen zijn we deze bedragen kwijt iedere maand. Daar zitten ziektekosten-, levens- en pensioenverzekeringen en huis- en tuinonderhoud niet bij. Als je dan ook nog medische klachten hebt (hoog eigen risico), kleding koopt, afschrijft op TV's en op vakantie wilt dan gaat het nog sneller.

$ 2400 per maand hypotheek & OZB ($ 360.000 hypotheek, hoge OZB hier)
$ 100 per maand tuinman
$ 400 per maand benzine
$ 400 per maand auto's (afschrijving, kentekenbewijs, onderhoud)
$ 150 per maand autoverzekering
$ 300 per maand TV/telefoon/internet/mobiel (3xTV, 2xiPhone)
$ 150 per maand (WA & huis verzekering)
$ 100 per maand schoonmaakster
$ 150 per maand stookolie
$ 200 per maand electriciteit (luchtbehandelig in de zomer is duur)
$ 50 per maand afschrijving computers (inclusief antivirus)
$ 300 per maand boodschappen (groente & fruit zijn betrekkelijk duur)

- hoe ben je tewerk gegaan om een job te zoeken? Had je voor je vertrek al een uitgebreid netwerk ginder met mensen die je konden helpen of introduceren of zo (mensen die in de buurt woonde van waar jij je ging vestigen / mensen in hetzelfde werkdomein als jou / recruiters die voor je aan de slag gingen / contacten met bedrijven, zoals bv. handelspartners van het bedrijf waar je al voor werkte, of misschien wel de Amerikaanse vestiging van je Nederlandse werkgever / ...)

1: Geen erg uitgebreid netwerk maar wel een redelijk netwerk. Toevallig werkte ik al voor een VS organisatie in NL dus ik had al een functie in FL (had weinig zin echter: we hadden al een huis gekocht in NY). Wel bekenden via mijn toenmalige en andere voorgaande werkgevers. Ook bekenden via mijn vrouw (daar heb ik mijn 2e baan in de VS aan te danken, om 10 minuten rijden van ons huis gelukkig, de eerste baan was in CT, 2 uur rijden enkele rijs).
2: Wervers: wel contact mee gehad (via mijn vrouw en zelf contact opgenomen). Wel alleen maar met gerenommeerde namen (Michael Page bijvoorbeeld). Ook mijn CV opgestuurd naar de grote namen binnen mijn vakgebied (Ernst & Young, KPMG, Deloitte, Grant Thornton, BDO, PWC, Jefferson Wells, Protiviti). Uiteindelijk weinig respons ontvangen daarop. Je kunt daar beter via iemand solliciteren die je er kent. Nu wilde ik eigenlijk ook niet bij dergelijke accountantskantoren/adviesbureaus werken: veel op reis en lange dagen voor een betrekkelijk laag salaris.
3: Sollicitatie: uiteindelijk werkte direct het beste: Amerikaans CV naar specifieke functies opsturen: bij 2 Amerikaanse huishoudnamen (Fortuin 500) was het raak (helaas niet op het eiland maar in de grootstedelijke omgeving) en ook bij Michael Page en Jefferson Wells kwam er iets uit. Uiteindelijk voor CT gekozen omdat dit me wel een leuke functie leek. De VP was ook een alumnus van de universiteit waar ik in de UK heb gestudeerd.
4: Specifiek voor NY: op koffie gaan, uiteten enzovoorts heeft geen zin: mensen hebben daar weinig tijd voor. Mensen zijn in NY zonder meer heel erg doelgericht bezig (tenzij je een vriendschappelijke relatie onderhoud): als er niet direct wat aan te verdienen valt (voor wervers: direct plaatsbaar op een bestaande vacature bij een klant) dan gaan ze er geen tijd in steken. Het heeft ook weinig zin om naar vakconferenties en dergelijke te gaan in mijn vakgebied: het beroep is al gespecialiseerd maar daarbij is werkervaring binnen de specifieke branche (banken/verzekeraars, zorg, onderwijs of handel/industrie) en ook technische ervaring (SAP, Oracle, JDEdwards, zSeries, iSeries, pSeries enzovoorts) en wetgeving (SOX, HIPAA, PII, PCI-DSS enzovoorts) een dooddoener als het ontbreekt. Dat is zeker in deze economie zo: genoeg kandidaten vanuit banken/verzekeraars beschikbaar momenteel vanwege alle ontslagrondes in NYC.
5: Wervers = vaak nutteloos: de meeste wervers zijn snelle jongens die de klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt: ze willen CV's schuiven en heel vaak loopt dat dus op niets uit. Zelf specifiek zoeken is dus erg belangrijk: ook om je bruggen niet te verbanden: eenmaal afgewezen op een functie kan vaak betekenen dat je er niet meer inkomt bij grote bedrijven (Fortuin 500).

[Ziva]

@mvdl Precies wat Hockey zegt, erg vervelend dat je alleen maar loze kreten uit en totaal niet in gaat op de vraag "waarom". Je hoeft helemaal niets en nergens op de reageren maar hopelijk begrijp je ook wel dat sommige mensen het erg vervelend vinden als je alleen maar kritiek geeft en losse kreten de lucht inslingert en dan als je gevraagd wordt om onderbouwing, je daar niet op in wilt gaan en en passant ook nog even roept dat mensen op dit forum niet realistisch zijn. Dit is beledigend voor de mensen hier en... wat had je nou werkelijk verwacht op een forum voor mensen die "iets" met Amerika hebben? Allemaal negatievelingen die Amerika afkraken? Niet erg realistisch toch?

En als jij van mening bent dat mensen op dit forum de VS als Disneyland zien ben ik van mening dat jij dit forum gebruikt om je frustraties over een mislukte emigratie te uiten. Ik ben oprecht benieuwd naar je ervaringen en sta volledig open voor een kritische blik van alles wat je hebt ondervonden (en volgens mij ben ik niet de enige, getuige dit topic) maar blijkbaar zit je nog erg veel dwars en gebruik je dit forum en mensen die overwegen of op het punt staan te emigreren liever als boksbal. Jammer, erg jammer...

Dank voor het plaatsen van je verhaal anoniem persoon via Loek. Persoonlijk denk ik dat de reden voor emigratie een belangrijke rol "kan" spelen bij het slagen of niet ervan. Dat tezamen met de verwachtingen is toch de beleving van het proces.

[PeterNY]

Dank voor het plaatsen van je verhaal anoniem persoon via Loek. Persoonlijk denk ik dat de reden voor emigratie een belangrijke rol "kan" spelen bij het slagen of niet ervan. Dat tezamen met de verwachtingen is toch de beleving van het proces.

Dat is mijn verhaal. Ik heb op aanraden van Loek een psuedoniem aangemaakt.

[Hockey]

Ik ben oprecht benieuwd naar je ervaringen en sta volledig open voor een kritische blik van alles wat je hebt ondervonden (en volgens mij ben ik niet de enige, getuige dit topic)

Die zou ik ook graag willen lezen. Eenieders emigratieverhaal vind ik de moeite waard.

[USInsider]

Wij verhuisden in 1994 en dat was omdat mijn man een baan aangeboden had gekregen in de US. Maar een aantal dingen die toen golden, zijn nog steeds valide denk ik.

Wat ik anders zou doen als ik het over mocht doen:
- Inderdaad minder meenemen, wees kritisch ! (Ik heb bv. al mijn boeken meegesleept.) De kans is groot dat je een aantal keer zult verkassen, bv. voor beter woonruimte of een andere baan, je blijft aan het in- en uit pakken, plus verhuizen kost boel geld.
- Minder verkeerde zuinigheid. Wij hadden de eerste twee jaar maar een auto en die had mijn man alle dagen nodig. Geen vervoer heeft mijn eenzaamheid enorm verergerd in die jaren. We hadden gewoon een kreukel voor korte afstanden erbij moeten nemen.
- Kleiner appartement gezocht meer "waar de dingen gebeuren" en mogelijk in de buurt van openbaar vervoer vs. het reuze leuke huis dat we kochten maar dat in een voorstad van een voorstad stond. (Maar het was zo'n leuk huis...) Hoewel voor mensen met kids is het school district van enorm belang natuurlijk.
- Woonruimte huren ipv. kopen - je geld zit dan niet vast in een stel muren, plus het geeft je meer flexibiliteit. (Maar het was enz.)
- Sneller gebruik maken van alles wat gratis of voor weinig geld wordt aangeboden op gebied van educatie: makelaarscursussen, tax preparation klassen, volwassenen educatie, etc. (per plaats is het aanbod verschillend.) Je kunt er veel opsteken, mensen ontmoeten, enz. En tax preparerer kan tot tijdelijk werk leiden.
- Sneller ontdekken waar Hollandse producten te koop zijn in de US.
- Doelen minder hoog stellen. Ik had twee bachelors en wilde graag doorstuderen - dat was financieel niet mogelijk. In hindsight was het slimmer geweest het roer om te gooien en een korte, praktische opleiding te doen gericht op een baan, bv. paralegal, medical coder, medical technician, pharmacy technician, oid.
- Fanatieker moeten zijn mbt. het leggen van contacten met Ned. ter plaatse, idem met USers, het opbouwen van netwerken, bv. via vrijwilligerswerk, enz. (In de US zijn de kerken vaak plaatsen waar je kontakten kunt leggen.)

Hope this helps....

[inge67]

@oortjes: Het helpt zeer zeker!

[USInsider]

Dankjewel ! Waar staan jullie nu ? Heb je een favoriete plek kunnen vinden ?

[nitwit]

ThnX oortjes!

[inge67]

Mijn man is wel bijgedraaid en ik denk dat we voor het avontuur gaan. Onze voorkeurplek is nog steeds Santa Barbara, ondanks de hoge prijzen....

[BillyBob]

Bedankt Oortjes, dit zijn dingen waar we echt superveel mee zijn!

Inge67, wij zijn gisteren teruggeweest naar Brussel en onze papieren mogen gaan halen (wat zijn ze mooi ) en gaan binnenkort dus een kijkje nemen. Ik ben blij voor je dat je man is bijgedraaid.

[Bandido]

Wat ik anders zou doen als ik het over mocht doen:
- Inderdaad minder meenemen, wees kritisch !
- Minder verkeerde zuinigheid. Wij hadden de eerste twee jaar maar een auto en die had mijn man alle dagen nodig. Geen vervoer heeft mijn eenzaamheid enorm verergerd in die jaren. We hadden gewoon een kreukel voor korte afstanden erbij moeten nemen.
- Kleiner appartement gezocht meer "waar de dingen gebeuren" en mogelijk in de buurt van openbaar vervoer vs. het reuze leuke huis dat we kochten maar dat in een voorstad van een voorstad stond.
- Woonruimte huren ipv. kopen - je geld zit dan niet vast in een stel muren, plus het geeft je meer flexibiliteit. (Maar het was enz.)
- Fanatieker moeten zijn mbt. het leggen van contacten met Ned. ter plaatse, idem met USers, het opbouwen van netwerken, bv. via vrijwilligerswerk, enz. (In de US zijn de kerken vaak plaatsen waar je kontakten kunt leggen.)

Hope this helps....

Ik wilde deze er even uitlichten, want dit vind ik echt zeer goede en nuttige tips! Ik denk dat met name flexibiliteit belangrijk is als je net in de VS woont. Je moet ergens beginnen, maar leg je niet direct al vast op die woonplek.

[mvdl]

Mijn man is wel bijgedraaid en ik denk dat we voor het avontuur gaan. Onze voorkeurplek is nog steeds Santa Barbara, ondanks de hoge prijzen....

Ik weet jouw situatie niet maar vanuit een vakantiegevoel naar een willekeurige plaats in de VS verhuizen omdat het daar mooi is, is niet verstandig. Heb je daar al werk? Kijk eens op het forum van city-data http://www.city-data.com/forum/ Ik lees daar al een aantal jaren mee en op de vraag of het haalbaar is om naar een bepaalde stad te verhuizen is toch altijd het antwoord(van Amerikanen zelf) dat het in deze economische toestand niet verstandig is om ergens heen te verhuizen zonder baan. Daarbij is het voor buitenlanders nog lastiger omdat je geen credit history of Amerikaanse referenties hebt.

En met kind(in je foto) zou ik er niet eens aan denken om naar de VS te verhuizen. Dan ben je sowiezo in Nederland of Belgie veel beter af.

[Hockey]

Ik weet jouw situatie niet maar vanuit een vakantiegevoel naar een willekeurige plaats in de VS verhuizen omdat het daar mooi is, is niet verstandig.

Dit snap ik, maar waar moet je dan heen verhuizen als je de lottery gewonnen hebt?
Geeft jouw link trouwens ook informatie voor wat betreft specifieke beroepsgroepen, of geeft het alleen de algemene situatie weer? Dan maakt nogal een verschil.

En met kind(in je foto) zou ik er niet eens aan denken om naar de VS te verhuizen. Dan ben je sowiezo in Nederland of Belgie veel beter af.

Want? Waarom zou je in Nederland beter af zijn?

[Bandido]

Ik lees daar al een aantal jaren mee en op de vraag of het haalbaar is om naar een bepaalde stad te verhuizen is toch altijd het antwoord(van Amerikanen zelf) dat het in deze economische toestand niet verstandig is om ergens heen te verhuizen zonder baan.

Dat verdient toch wel enige nuance: om te beginnen is dit ook niet een vraag die je aan Amerikanen zou moeten stellen. Zij hebben dit proces zelf immers niet meegemaakt en dus zeg je dan al snel dat het veiliger is om te blijven zitten waar je zit. Dat lijkt me evident en een kwestie van gezond verstand. Alleen ligt de werkelijkheid voor bv Green Card winnaars toch net iets anders: je wilt emigreren, anders doe je niet mee. En als je wint moet je ook daadwerkelijk gaan en dan is het dus meer een zaak van risicobeperking en managen van verwachtingen. En ja, natuurlijk is het prettiger om alvast een baan te hebben voordat je verhuist, alleen laat dat nou net zo goed als onmogelijk zijn. In Amerika is de arbeidsmarkt zeer mobiel en flexibel en opzegtermijnen van enkele maanden kent men niet. En dus wordt er toch meestal wel verwacht dat je de volgende week kunt beginnen, zeker in de wat lagere en startersfuncties, voorr upper management ligt dat alweer wat anders. Daarbij komt nog dat solliciteren vanuit het buitenland in praktisch opzicht lastig is: je moet tenslotte toch op gesprek komen bv. Mijn ervaring is dat het in deze economische situatie inderdaad niet gemakkelijk is, maar ook niet onmogelijk. En Amerika is een land van netwerken en het is gewoon heel moeilijk om aan het werk te komen als je er niet al daadwerkelijk zit. Maar of je dat risico wilt nemen is natuurlijk een hele persoonlijke en het hangt er vooral vanaf hoe graag je het wilt en wat je ervoor bereid bent op te geven.

Qua toekomstige woonplek zou mijn advies zijn om te beginnen in een plaats waar je al wat mensen kent. Is dat niet het geval, dan zou ik in eerst instantie een soort van shortlist maken van steden waar je wat mee hebt. Vervolgens kijk je naar hoe de economische situatie is in die steden en kijk daarbij niet alleen naar de werkloosheid, maar ook naar de sectoren waar de meeste werkloosheid is. En hoe divers de economie is in zijn algemeenheid, je hebt voor elke stad gegevens waaruit blijkt hoe groot bepaalde sectoren in de desbetreffende economie zijn. En tenslotte zou ik ook de kosten van het levensonderhoud meenemen, dat is zeker in het begin natuurlijk ook van belang. Wees verder nog flexibel in het begin: huur een woning en koop niet en blijf om je heen kijken naar mogelijkheden in andere delen van Amerika. Maar hoezeer je die verschillende factoren laat meewegen in je beslissing is natuurlijk ook weer persoonlijk, maar het is in ieder geval een begin. Een dartpijl naar de kaart van Amerika gooien kan altijd nog.

[kastelke]

En ik zou vooral NIET naar een universiteitsstad verhuizen, want daar heb je concurrentie van tienduizenden studenten die ook allen op zoek zijn naar een startersbaantje/deeltijds baantje/ongeschoold baantje/baantje zonder specifieke (Amerikaanse) werkervaring... Terwijl zij wel Amerikaanse referenties of al Amerikaanse ervaring hebben, en jij niet. Dus een baantje als hamburgerflipper of barista of schappenvuller of cassiere om de eerste maanden het hoofd boven water te kunnen houden is dan heel moeilijk te vinden.

[RiverCola]

Is dat gebaseerd op een wetenschap Kastelke, dat het voor immigranten moeilijker starten is in een universiteitsstad dan in een willekeurige andere stad?

Het lijkt me niet dat de man van Inge opzoek is naar een baantje als hamburgerflipper... Hij zal zijn verwachtingen wellicht wat bij moeten stellen tov zijn huidige niveau, maar nu stel je het wel heel dramatisch voor. En het is toch ook niet zo dat in een universiteitsstad de halve unie hamburgers staat te flippen in de lokale hamburger en taco-tenten en er verder nauwelijks werkgelegenheid is?

Wat me wel lastig lijkt aan een plek als Santa Barbara is dat het best een klein stadje is en de eerstvolgende grote stad op minimaal 3 uur rijden is. Je moet het dan dus echt van de lokale werkgelegenheid hebben. Dus lijkt me het, zoals eerder al aangehaald, vooral heel belangrijk dat je weet wat er qua banenaanbod allemaal te krijgen is daar.

In een grote stad als LA, SF of San Diego vind je weliswaar 'specialismen', maar door de grootte van die steden is elk vakgebied wel min of meer vertegenwoordig (sowieso in de meeste dienstensectoren). De kans voor iemand met een willekeurige achtergrond is dan groter dan in een klein stadje als Santa Barbara.

[PeterNY]

Daarbij is het voor buitenlanders nog lastiger omdat je geen credit history of Amerikaanse referenties hebt.

Zonder Amerikaanse werkervaring en/of dito diploma's (HBO/WO vooral) is het nog eens veel lastiger.

Want? Waarom zou je in Nederland beter af zijn?

Kinderbijslag, doorsnee goed onderwijs (tenzij zwarte school), sociale binding, culturele binding, zorgverzekering, special onderwijs (indien van toepassing) alsook algemene kosten. Daarbij kan een kind zware schade oplopen door veel verhuizen en dat zeker tussen landen. Daardoor kunnen ze ontheemd raken (psychologisch) en/of hechtingsproblematiek en/of andere gedragsproblemen ontwikkelen.

Ik zou nooit zeggen dat je niet zou moeten verhuizen maar ik zou wel een afweging maken of je eigen droom het risico op alles wat fout kan gaan waard is. Daarbij hebben kinderen vaak geen keuze maar ze kunnen wel de vruchten maar ook de problemen plukken later zonder dat ze er inspraak in hebben.

Bij oudere kinderen is dit nog vele malen problematischer qua kosten van het MBO/HBO/WO alsook de voorgaande potentiele gedragsproblemen.

En het is toch ook niet zo dat in een universiteitsstad de halve unie hamburgers staat te flippen in de lokale hamburger en taco-tenten en er verder nauwelijks werkgelegenheid is?

In tegenstelling: waar je ook terecht komt in de VS: in snelle hap zaken werken vrijwel altijd heel veel Mexicanen en andere Latijns-Amerikanen. Bij hippe koffietentjes werken veelal wazige types (gesjeesde studenten en andere alternatieve vogels). In de buitenwijken zie je met name studentes en studenten (vaak van de middelbare school in de avonden en weekeinden) in de middenklasse en topklasse restaurants. De meeste studenten werken helemaal niet: die lenen zich te pletter of krijgen poen van papa en mama.

Wat me wel lastig lijkt aan een plek als Santa Barbara is dat het best een klein stadje is en de eerstvolgende grote stad op minimaal 3 uur rijden is. Je moet het dan dus echt van de lokale werkgelegenheid hebben. Dus lijkt me het, zoals eerder al aangehaald, vooral heel belangrijk dat je weet wat er qua banenaanbod allemaal te krijgen is daar.

De meeste Amerikanen forenzen heel veel voor kantoorbanen. Dat zijn de mensen die iedere dag in de verkeersopstopping staan en vanuit de buitenwijken naar hun kantoorhok rijden. Dat heb ik zelf ook een jaar gedaan. Dus waar je woont maakt niet zoveel uit zolang het maar in een conurbatie is. Santa Barbara, CA heeft ongeveer 450.000 mensen in de conurbatie, http://en.wikipedia.org/wiki/Santa_Barb ... California, dat is inderdaad betrekkelijk klein maar niet geheel kansloos lijkt me. Waar ik woon zijn het er 22.000.000, http://en.wikipedia.org/wiki/New_York_metropolitan_area.

[Hockey]

Ongetwijfeld is het lastiger voor Nederlanders, Belgen en andere buitenlanders zonder VS werkervaring en diploma's. Maar wat is dan de optie? Gewoon maar thuisblijven want het lukt toch niet? Daarvoor doe je toch niet mee aan de greencard lottery?

[PeterNY]

Ongetwijfeld is het lastiger voor Nederlanders, Belgen en andere buitenlanders zonder VS werkervaring en diploma's. Maar wat is dan de optie? Gewoon maar thuisblijven want het lukt toch niet? Daarvoor doe je toch niet mee aan de greencard lottery?

Het is gewoon een gok die je neemt. Je kunt je daarop voorbereiden uiteraard (niet te hoge verwachtingen, laag beginnen, weinig tot niets meenemen behalve poen, netwerken, proberen een VS opleiding te doen in NL, proberen VS beroepscertificeringen te behalen, proberen werkervaring op te doen bij een VS bedrijf of in ieder geval bij een bedrijf dat in de VS ook bekend is qua merknaam, of je omscholen tot vakman in iets, de juiste plek om te beginnen kiezen). Garantie op succes is er niet. Op http://www.visajourney.com zijn genoeg verhalen te lezen van mensen die zijn geemigreerd (weliswaar meestal op een CR1 of IR1) en die na een jaar of nog langer nog steeds thuis uit hun neus zitten te peuteren. Een nadeel voor NL-ers en BE-en is ook dat we vanuit de traditie geen sterke etnische sociale netwerken in de VS hebben (tenzij je in MI, IA op het platteland gaat wonen). Andere etnische groepen zoals bijvoorbeeld Ieren (kroegen), Ethiopiers (taxi's in DC), Somaliers (luchthavens), Pakistanen (taxi's, 7-11 winkels), Chinezen (restaurants, import & export), Centraal Aziatische moslims (kapperszaken, vooral hier in NY), Arabieren (tweedehands auto's, vooraal in NY), Indiers (automatisering, medische wereld), Grieken (restaurants), Latijns-Amerikanen (snelle hap restaurants, bouw), Russen (import en export in Breukelen, NY bijvoorbeeld) enzovoorts komen daardoor een stuk sneller op hun pootjes terecht maar hebben dan vaak wel een lagere sociaal economisch verwachtingspatroon en deze zitten vaker in en rondom de grote steden. Die mensen hebben vaak het doel om het voor de volgende generatie beter voor elkaar te krijgen en nemen met veel minder genoegen dan NL-ers en BE-en die met een Amerikaanse droom idee (snelle integratie in de Amerikaanse middenklasse) naar de VS komen.

Veel van deze etnische netwerken hebben (met name in de grote steden) vaak hun eigen wijken en eigen voorzieningen qua informele leningen, speciale inkoopvoorwaarden, preferentiele behandeling bij vacatures op basis van familiaire relaties enzovoorts. Ik heb zelf bij een Fortuin 500 bedrijf gewerkt waar de VP een Indier is (de beste man is een alumnus van de WO waar ik in GB heb gestudeerd) en die heeft de voorkeur om Indiers in dienst te nemen en ook promoties te geven. Hij voelt zich daar prettiger bij: loyaliteit en ook (vanuit zijn perceptie) meer overuren (volgens hem zijn reguliere Amerikanen erg lui en niet gemotiveerd). Ik ben die man nog steeds dankbaar voor de kans die hij me heeft gegeven maar na een jaar ben ik toch vertrokken vanwege de lange reisafstand (hoge kosten benzine/tol/autoonderhoud, veel uren kwijt) en ook vanwege het besef dat ik nooit carriere bij hem zou maken omdat ik nu eenmaal geen Indier ben.